Let op, hang op, kappen nou!

Weg met die sombere gevoelens dat het misschien wel weer de foute kant op gaat met mijn werkzame leven. En mijn financiële leven. Dat ik niet in staat ben om wat anders -  en zinnigs graag - te vinden. Weer terug moet naar 'Start', zonder kanskaart. Wat voelt als De Gevangenis.

Dus sta op tijd op, blijf niet zoals je zusje die al jaren somber, moe, bang, dwangmatig en angstig is, niet in staat om een verandering in haar leven tot stand te brengen, niet werkt daardoor, blijft hele ochtenden in bed liggen, maar pak het leven bij zijn lurven en jezelf ook tegelijkertijd en DOE iets! Kom in actie. 

Direct maar na het douchen zaterdag, ook de badkamer een sopje gegeven. Ruikt lekker en geeft een voldaan gevoel. De witte was in de wasmachine gedaan, klein wasje - in de herfst en winter minder witte katoenen kleding, dus op het korte programma. Tuindeur open, ventileren en frisse lucht!

Boodschappen gedaan, oud papier weggegooid en plastic en flessen. En alweer verbaas ik me erover dat mensen hun afval zomaar naast die brengparkjes dumpen. Waarom nou toch? Als de bakken vol zijn, dan neem je je troep toch weer mee naar huis? Of zoek een andere vuilnisbak.

Koffie gemaakt, lekkere boterham van een brood van gisteren voor maar 50 cent. Gewoon volkoren brood, niks mis mee. Was opgehangen, wel binnen want het regende.

Een grote blauwe klapkrat met schilderspullen uitgezocht (vooral veel overbodige en opgedroogde zaken wegmieteren) en in een doorzichtige (dus zichtbaar wat erin zit) doos van Ikea gedaan. Maatje groot die doos. Ooit gaf ik een workshop schilderen waar ik toen werkte aan collega's en kocht veel kwasten, kleine ezeltjes en dat soort spullen. Staat al meer dan 10 jaar stof te vergaren. 

Toen ik bij mijn moeder was vorig weekend viel me op dat zij zoveel spullen (vooral klein spul) heeft en zo verschrikkelijk onhandig in de keukenkasten opgestapeld en neergezet dat als je bijvoorbeeld de sinaasappelpers moet pakken, je dan eerst 3 frutseldingen weg moet halen, anders gaat dat apparaat niet uit het kastje. Dat doet ze al jarenlang dan zo. 

En dan ook nog overdwars eruit, want anders past het niet.  Nooit een bord of zoiets zo kunnen grijpen, altijd eerst 5 zaken weghalen. Alles staat gestapeld op, over en door elkaar. In elke kast van haar huis. Haar kledingkast, zoveel heb ik bij lange na niet. 

De deur van haar douchecabine, dus ook nog eens met hoge instap,  gaat niet helemaal open, maar op een ruime kier. Voor mijn moeder genoeg om doorheen te glippen, maar glippen moet je juist niet doen als je niet zo stabiel meer staat. Ook in de badkamer is alles volgebouwd. Niets voelt comfortabel. Een washok met daar ook nog eens de wasmachine en droger ingepropt. En die afschuwelijke deur met zogenaamd ondoorzichtige ruitjes waar ik zeer slechte herinneringen aanheb. Waarom in een badkamer een deur met ruitjes?

Dus me voorgenomen om de zaken in mijn huis wat meer te ordenen, want ik denk dat ik dezelfde trekjes vertoon. Bewaren voor je weet maar nooit (zie schilderspullen) en dan tot het kleinste puntenslijpertje. 

Hoeveel van die dingen heeft een mens nodig? Het teveel mag naar de kringloop heb ik besloten. Alweer kritisch door mijn eigen huis en hamsterverzamelingen uitdunnen of helemaal wegdoen. 

En ook nooit kan mijn moeder direct wat vinden (meer). Waar stond/lag/was het ook alweer. Die pleisters...boven? In de kelderkast (met verschrikkelijk hoge afstap en dan nog eentje en zo nauw dat ik daar mijn kont (en ja, die is te groot) niet kan keren en dan heeft mijn moeder op de keldervloer ook nog haar netten met perssinasappels liggen. Zo makkelijk voor het grijpen. Maar niet heus.)? 

Heel heel vroeger, 50 jaar terug of zo, was daar het aardappelhok. Sloeg ze daar een mud aardappels op, voor de winter of zo. En aan het eind van het seizoen altijd van die enge aardappelmonsters met van die lange uitlopers eraan. 

De wekelijkse meterstanden opgenomen zoals altijd op zondagochtend. Nog geen verwarming aangehad. Is nog niet echt noodzakelijk, al wordt het wel steeds killer nu het herfst is en ook nog eens nat is buiten. Al zijn de nachten niet echt koud te noemen. 

Nu al nadenken over de komende maanden. Abonnementen opzeggen, want ik weet niet of ik die dan nog kan betalen. En dus nu al in aktie komen, want straks is het te laat. Strepen en opzeggen.

Zou willen dat dit allemaal niet nodig was en is, maar ik moet wel, wijzer geworden door eerdere ervaringen. Het is lastig om als je al in een periode zit met veel minder netto inkomsten, dan nog direct te kunnen besparen op abonnementen. Het duurt altijd eventjes voordat het daadwerkelijk opgezegd is. En weer lid worden gaat in een poep en een zucht. En vaak ook nog met leuke welkomstgeschenken. Dus ik kijk ook naar alternatieven. Dus weer met een stofkam door mijn administratie.

Voel me dan wel administratiekantoor Citroen hoor. Let hierop, regel dit, geen nieuwe verplichtingen aangaan nu. Kan niet. Te onzekere financiële toekomst momenteel. 

Blij dat ik nog even lekker in de tuin heb kunnen rommelen. Eindje gefietst ook nog. En mijn nieuwere telefoon, die ik van mijn dochter kreeg, kon installeren. Wel weer even opzoeken online hoe dat ook alweer moest en zo blij dat ik diverse wachtwoorden methodisch noteer, zelfs in steno dus onleesbaar voor een leek, dus ook weer terug te vinden, net als de pincode van de simcard etc. Dan heeft al die administratie toch nog zin. En eerst even een goed Youtube filmpje bekijken want voor mij geldt meestal als ik iets gezien heb, dan snap ik het beter. 

Merk wel dat de somberte op de loer ligt en die wil ik echt niet welkom heten.