Poolse wodka

En zo zit je aan een glaasje Poolse Wodka met een Surinaams zelfgemaakt pasteitje erbij. 

Wodka werd meegebracht door de zoon van de vroegere oppasmoeder van mijn kinderen. Zij is Surinaamse en haar zoon vond de vrouw van zijn leven in Polen toen hij daar woonde voor zijn werk en woont daar nu al jarenlang. Zijn kind spreekt geen Nederlands (wie wel in Polen), wel Pools en Engels. Kind zag ik voor het laatst toen hij stukken jonger was en nu echt al zo'n lange leuke puber geworden. Andere kleinkinderen van haar waren er ook en ook die waren nu volwassen en erg leuk opgedroogd. En zo enig om die ontwikkeling een beetje te mogen volgen. 

En dat zij mij ook nog kenden. De wodka-meebrenger had ook ooit opgepast op mijn kinderen als ik wel eens een avondje weg ging. Dus hij gaf aan zijn zoon aan dat ik zijn eerste werkgever was. Hahah....hoop dat ik hem goed genoeg betaalde toen. In ieder geval altijd iets lekkers in de keuken voor hem klaargezet. 

Zat nog in de trein naar huis van werk toen ik een appje kreeg of ik zin had om langs te komen. 

Dacht aan de Wet van de Waanzin; als je altijd hetzelfde doet dan is het waanzin om dan een ander resultaat (niet tegen de muren hoeven te praten en me Bor de Wolf te voelen in het Eeeeeeenzame Bos) te verwachten, dus ging nu maar eens wel op de uitnodiging in. 

In de post dit weekend, ook goed tegen eenzame, ongeziene gevoelens (geen feiten) iets aan Madame Citroen geadresseerd. Dikke enveloppe. Oh...spannend!!

En zo lief, degene van wie ik vermoedde wie de afzender was, was het inderdaad ook. Daar kikker je toch van op! Ik wel in ieder geval. Merci!

Na zdrowie!