Perkele!

Was bij mijn moeder langs geweest. Uiteindelijk een hele dag en avond aan kwijt. Ze woont niet in de buurt, dus heb ook te maken met reistijd en geen zin om alweer een auto te huren (of te sloom ervoor eigenlijk). Dus met het OV.

Doordat mijn steelzus het vertrouwen van mijn moeder heeft beschaamd en mijn moeder niet wil/kan pinnen (dat is een tikje gemakzucht van haar. Zag vorige week een 93-jarige achterbuurvrouw met haar telefoon afrekenen. 93!), doet een broer van mij dat wekelijks voor haar. Hij pint cash haar huishoudgeld. Andere zus deed dat eerst, maar daar zeurde mijn moeder over bij die broer (het is nooit goed genoeg bij mijn moeder), dus nam hij het - zonder overleg met zus - over. Mijn moeder staat (bij mij zeker) bekend om soms ondoordachte besluiten.

Hij blijft zeker wel 10 minuten (als ik mijn moeder moet geloven, maar ook daar twijfel ik aan. Ze maakt soms zaken dramatischer). Uit de bankafschriften lees ik altijd rond dezelfde tijd. Ik zie ook dat ze steeds minder 'zakgeld' krijgt van hem. 

Nu klaagde hij begin van het jaar bij me dat moeder zo ontzettend veel aan goede doelen overmaakte. Tsja, moet en mag ze volkomen zelf weten en ze eet er geen boterham minder om en ze doet er niemand kwaad mee. 

Nu kwam het verzoek van hem dat mijn moeder wilde weten wat ze dan gaf per maand of jaarlijks en aan welke goede doelen precies. Ik kon al raden dat HIJ dit wilde weten en of ik daar maar even een lijstje van kon aanleveren, dan kon hij (mijn invulling) mijn moeder bewerken om de helft minder te schenken aan de hele zooi.

Het rare is; hij doet al jaren haar aangifte voor de Inkomsten Belasting. Dus zou moeten weten wat die giften zijn en aan wie, want een goed adviseur (hij werkt in de financiële sector) voert die giften op. En ja, het zijn allemaal ANBI instellingen. Dus daar twijfel ik nu ook over. Of hij dat opvoert. En waarom hij niet heeft geadviseerd om ze volledig aftrekbaar te maken. Want mijn moeder geeft al jarenlang aan bepaalde goede doelen. Dat zou mijn moeder voordeel opleveren. 

We zaten in de tuin, het was heerlijk weer en ik zag dat mijn moeder blij was met gezelschap (niet perse met mij, dat merk ik weinig, maar we zijn thuis nooit zo van het duidelijk uiten van gevoelens). Zag dat het gazonnetje wel gemaaid kon worden. Dus maar gedaan. Ze heeft een tuinhuisje vol met spullen, maar alles staat in en op elkaar gestapeld. Zoveel spullen die overbodig zijn. Verschrikkelijk, daar word ik zo onrustig van. Maakt me ook weer eens goed naar mijn eigen huis kijken. Ben ik ook zo? (Ja hoor!!!).

Niet dat je even lekker de grasmaaier van de haak kan halen, dan moet je eerst dingen verschuiven, verzetten, weghalen. Pfff.. Maar ja, maar snel doormaaien dan is die klus ook weer gedaan. En ook netjes de kantjes eraf gelopen. En alle maaisel in de groenbak gekieperd en niet opslaan in het tuinhuisje in een plastic bak. Direct afvoeren in de groenbak.

Daarna moest ik nog een formulier invullen voor een Taxi-busjesbedrijf. Mocht ze buiten de provinciegrenzen willen reizen. (hahah...de enige die buiten die grenzen woont zijn mijn kinderen en ik). Wat hebben die luitjes veel informatie nodig. Voor een busje! Ook de WMO brief toevoegen dat zij instemmen met de aanvraag van dit soort vervoer. Had ook een kopie van haar ID bewijs nodig. Ze wist niet eens waar hij was en of ze 'm uberhaupt had en nee, Mam, rijbewijs is niet geldig dan. Gelukkig had ze er eentje, was nog geldig ook en die zat in haar portemonnee. Kopieën maken van alles en opslaan in een ordner voor haar. 

Gezocht naar zaken/facturen die ik moet nakijken in haar bankzaken, maar door acties van mijn steelzus ik geen toegang meer toe had (zij had het password veranderd en wil dat niet geven, ze blockt me online overal). Ook gevonden en nu branden mijn vingers om dat password te wijzigen. Maar even laten bezinken en nadenken of dit wijsheid is. Beter haar van de domme laten en inzicht houden.

Verder lagen er nog zaken die de steelzus weigerde even aan mij door te geven/appen/mailen, zodat dit voor mijn moeder betaald kon worden. Bijna over de datum. Lekker dan; gaat zij de incassokosten betalen dan?

Maar het maakte me wederom ontzettend boos. Het beste met mijn moeder voor hebben?? Aan me hoela! Allemaal ego.

Wil moeder nou werkelijk die ene broer alle financiële touwtjes in handen geven, die ongevraagd en zonder overleg met ons met haar naar een notaris ging, zij moest een aardig bedragje betalen voor het foldertje wat ze meekreeg, maar heeft geen flauwe notie wat de bedoeling was. Wel dat het heel duur was, want uiteraard mocht mijn moeder de rekening betalen. Broer regelde het, maar betalen ho maar.

Ook vond broer dat er betere rookalarmen moesten komen. Dat lijkt me een goed plan. Die kwamen er. Hij spande daarvoor een andere broer voor zijn karretje. En uiteraard mocht mijn moeder dit ook weer betalen. Nu hoeft niemand medelijden te hebben met de financiële positie van mijn moeder. Geld genoeg. En nog klagen. Maar dat ziet kennelijk iedereen ook op die manier. Iets voorstellen en dan haar ervoor laten betalen. En dat staat me tegen.

Het voelt een beetje alsof je zegt dat je haar verjaardag gaat vieren en dan de rekening van het feestje naar de jarige stuurt.

Dus terug in, hoe kan het ook bijna anders, vertraagde trein riep ik maar een paar keer Perkele!!

Ik weet dat er niets gaat veranderen, zolang mijn moeder alles voor de lieve vrede rustig wil houden en dus met alle waardeloze plannen maar instemt. Dan komt er geen ruzie, of erger dreiging van alleen zijn. Ook al roept ze altijd dat haar dat zo heerlijk rustig lijkt. 

Ik snap ook dat ik moet ophouden die verandering in de plaats en plek van mijn moeder wel te realiseren voor haar. 

Verandering.

Is niet mijn verantwoording. 

Ophouden met redden.

Vooral iemand die kennelijk niet gered wil worden. 

Die het niet ziet en vooral niet wil zien.

Perkele!!!