Brand in Mokum

Sliep onrustig omdat de avond voor ik moest oppassen geen of heel weinig treinen reden richting mijn dochter. Mensen stonden vast en konden nergens heen. Zou ik wel op tijd er kunnen zijn. Moest ik een alternatieve route bedenken. Helemaal met de bus. Kan best, maar dan moest ik nog vroeger de deur uit. Alles is dan nog op de nachtdienstregeling.

Gelukkig stond er op de NS app die ochtend dat alles weer normaal reed. En was ik extra vroeg wakker, maar goed, ik merkte dat ik onrustig werd van al die onzekerheden. Buiten mijzelf om en waar iedereen mee te maken zou hebben, ook dochter en schoonzoon. Laat maar gaan, het is zoals het is. En bovendien ben ik nog elke dag op tijd geweest, dus maak je niet druk. Ook dit kan je. Je kan dit. Je kan, als het moet, vroeg (heul vroeg) opstaan, reizen en daarna ook nog de hele dag alert zijn. Je kan meer dan je denkt. Onthoud dat!

Omdat op het balkon van mijn dochter de wespen nog steeds heel nieuwsgierig waren naar alle mensen die erop wilden gaan spelen of zitten, besloot ik al vroeg even lekker een rondje te gaan verkennen door het park bij mijn dochter in de buurt.

Kleindochter was al weer vrolijk wakker geworden dus die had er ook wel zin an. Ik zag dat mijn schoonzoon een thermosbeker voor koffie had staan, dus die vulde ik met een lekkere kop koffie. Voor kleinkind haar beker met water mee. Geen zoete wespen-aantrekkelijke dingen.

We waren net op weg toen ik enorme rookwolken zag in de verte. Heel indrukwekkend. Waar zou dat zijn. Internet gaf nog niks aan. Kennelijk was de brand nog maar net aan de gang. Enfin, de brand de brand gelaten en lekker naar het speeltuintje gelopen waar mijn kleindochter op ontdekkingsreis ging.
Later op de dag zag ik dat de brand in de buurt was inderdaad. Gelukkig niemand gewond.

Vooral heen en weer rennen vond kleinkind heerlijk. En bij het hek kijken naar de vogels op het gras. En dan het woord voor vogels in de taal van haar andere Oma zeggen.  Schommelen dat was niet zo'n succes en de glijbaan die was leuk, maar wat moet je ermee? Een beetje praten met kinderen uit een kinderdagverblijf die ook lekker aan het spelen waren, alsof ze al jaren contact hadden. En ja...de grote speeltuin lonkte, maar dat deden we maar niet, want nog niet zo geschikt voor hummel. Uren spelen met een kennelijk oninteressant, maar voor haar zeer mooi, dingetje aan een speeltoestel. En dan weer rennen. Ze leert me dat je met weinig meer tevreden kan zijn dan met overvloed. Dan krijg je keuzestress :)

En opeens overviel me dat ik haar niet wil/kan missen. Dat ik zo geniet van haar blijdschap, van haar levenslust en nu gaat ze 3 weken met vakantie en wie weet wanneer ik haar weer zie. Zat ik gewoon zout water aan mijn koffie toe te voegen.

En toen, aan het einde van mijn shift,  weer richting huis gereisd, waar ik toch maar even onderweg een kleine stop maakte. Het zou voorlopig de laatste keer zijn dat ik hier kwam. Ik hoefde niks meer, dus wat later thuis komen was niet erg. Schepen kijken en omdat water me altijd zoveel plezier geeft zag ik heel toevallig het mega grote cruiseschip wat ik die ochtend aan het platform zag liggen, wegvaren. Wat een groot gevaarte. Alle bootjes erom heen leken kabouterbootjes. De gasten op het cruiseschip hadden kennelijk het vakje Holland van hun lijstje kunnen schrappen, nu door naar andere landen.

Foto van Pixabay

Vandaag voel ik me niks. En toch ben ik niemand anders dan gisteren. Dus hoef ik niet zoveel waarde te hechten aan dat eerste. Wel nog een wasje gedaan en maar binnen gehangen want voelde wat spetters.

Een beetje in de voortuin gerommeld en een beetje in de achtertuin en verder niets bijzonders uitgevoerd. Moet leren dat ik mezelf dat mag toestaan. Dat het geen slechte dag is omdat ik niet nuttig ben. Dat ik er ben is al genoeg.