Mutserig blog

Wat geniet ik er toch telkens van. Even een paar uurtjes met mijn kleindochters kunnen zijn. Het oude appartement van mijn dochter moest nog een keertje goed worden schoongemaakt voordat het opgeleverd werd en dus vroeg ze of ik wat uurtjes kon oppassen. Dat werd uiteindelijk een hele dag. Dag planning. 

Mijn oudste kleindochter wilde direct lekker met het lego spelen. Een bed maken of een huis. En de jongste vooral zich overal aan optrekken en staan! En dan op die manier lopen. Langs de kastjes, langs de bank, de vensterbank. Nog eventjes en ze ontdekt hoe ze alleen kan lopen. Los. Wel lastig dat ik nu kamerplanten heb. Heerlijk om aan te zitten, proberen op te eten of om te trekken. Je moet echt ogen in je achterhoofd hebben, want alles gaat direct haar mond in, om te onderzoeken. Leuk toch als je zo ontdekt hoe het leven in elkaar zit. 

De opdrachten maken uit het Pluk van de Petteflet-boekje door oudste kleindochter en daarna lang met de Barbie praten en liever dat Oma niet meeluisterde (maar lieverd, Oma is nogal doof, die kan alleen jou verstaan met Teletekst pagina 888 erbij!), dus in hoekje van de keuken zitten en Oma op het hoekje van de bank, zodat we elkaar niet konden zien en dus ook niet horen. Geniet van haar fantasie. En hoe enorm ze op haar moeder lijkt. 

Naar buiten want het lijkt droog. Naar speeltuin 1 en zo fijn dat ze zo kan genieten van niks eigenlijk. Een sneue wipkip en een schommeltje.  Daarna nog even naar de "Grote" speeltuin. Ook een feest. Ze klimt onbevreesd in een hoge glijbaanconstructietoren, loopt over een touwbrug en glijdt dan met veel plezier op honderd verschillende manieren van de glijbaan af. Plezier hebbend. Kan ik nog heel wat van leren. Heb te weinig onbekommerd plezier en maak me (alweer) te druk om van alles en nog wat en vooral het niet (meer) in verbinding staan met vrienden/familie. 

Naar huis, flesje voor jongste, dan dommelt ze daarna in voor haar middagslaapje. Ik haal haar uit haar wandelwagentje en leg haar lekker op een matrasje van de tuinstoelen, voor de bank, onder haar dekentje. Haar kroeldekentje. Wat kussens ervoor, zodat ze niet omrolt en op de grond ligt. Gaat prima zo.

Even rust en tijd voor een half oog op de F1 tussendoor. Nou ja, niet echt dus. Heb er eerlijk gezegd weinig van gezien. 

Even een paar uurtjes oppassen in de ochtend - had al gerekend op en werd ook gewoon de hele dag en mijn plannen gecancelled voor die middag. De dag ervoor al gedaan. Dat kan ook op een andere dag die plannen. Die schilderijtjes hangen er nog wel eventjes. Tenzij ze alweer gejat worden. Wel mijn reservering op tijd afgezegd, dan kan iemand anders op dat tijdslot.

Ben denk ik een enorm zacht ei wat mijn kleinkinderen aangaat. Haalde bij de Action nog meer vouwblaadjes, gekleurd papier, zo leuk.  Loop ik met een big smile door die winkel. Voor de knipper, die nu ook aan het schrijven slaat. De A kan ze al. En bedenken wat ik in huis moet hebben qua eten voor de kinderen. Genoeg fruit. En zo dankbaar dat ik dat nu zonder na te denken wel kan halen.

Gaf mijn jongste kleinkind stukjes aardbei. Die slobbert ze met graagte naar binnen. Net als stukjes volkorenbrood. Lekker kauwen! Stukje blad van een huisplant. (oh..ja...nakijken of er niets giftigs staat!), ook lekker! Snap nu wel waarom mijn dochter geen planten in huis heeft staan. 

Dan voel me ik na zo'n dag wel moe, maar ook vol van liefde. En snap hoe simpel de dingen eigenlijk zijn. Over-analyseer de dingen niet zo en laat los. Laat los!

Dat snappen en voelen en die liefde wil ik graag lang kunnen vasthouden. Er zijn al genoeg lelijke gedachten in de wereld.