Ich bin ein Karen!

In de ochtend reed ik al vroeg weg, om de bus naar een station te pakken. Daar aangekomen is het elke dag even afwachten welk spoor die dag de trein van vertrekt, maar nu stond de trein nog nergens op de borden aangekondigd. Baalde, want was al om 04.00 uur wakker geschoten dus een beetje gammel en voelde alsof ik voor niks weer zo vroeg daar stond te wachten. Had ik wel een bus later kunnen nemen en nog iets langer in mijn bed kunnen rusten.

Dus toch maar even de app erbij gepakt. Ja hoor; dit hele weekend (en dus mijn werkdag ook) werkzaamheden op dit traject, dus uitval van treinen. Naast de 'reguliere' uitval van treinen door personeelstekort. Kijk dus wat vaker op die app! Dat vergeet ik nog wel eens want in de ochtend wil ik gewoon doorrrrrr en geen tijd om dan nog van alles na te lopen. Even nog alle planten die water nodig hebben in de tuin met een gieter water geven, zorgen dat ik zelf ook water krijg en van dat soort dingen.

Was nog ruim op tijd op mijn werk hoor. Vertrek eigenlijk net iets te vroeg, maar heb een hekel aan haasten en te laat komen. Wil liever even rustig aan mijn spullen kunnen uitpakken, opstarten, kijken wat er allemaal speelt, lijstje van maken en dan de dag beginnen, oh ja en koffie kunnen halen en ook nog even naar de wc voor dat mijn dienst echt begint. Zit dan op een werkplek waar ik eigenlijk niet even weg kan lopen. 

Wel even gekeken welke trein ik dan terug het beste kon nemen. En me voorgenomen dan ook echt op tijd weg te gaan. Ook die trein zat weer ontzettend vol. Ook weer korter dan normaal en ging ook nog eens later weg dan de planning. Zeker 8 minuten, maar volgens de conducteur waren we maar 5 minuten later vertrokken. Zou je net je aansluiting door missen. Ook nog erg vol omdat meer mensen nu met vakantie gaan, dus allemaal grote koffers mee. Heerlijk!

En alweer grappig dat veel mensen vrij waren op kantoor of toch thuis werkten en er daardoor dus te weinig professionals op kantoor waren voor spoedgevallen. De middag zat ik in ieder geval er weer alleen en ik ben geen gediplomeerde hulpverlener (Die dus ook niet eens allemaal een diploma hebben hoorde ik van een aantal, kennelijk is komen opdagen al goed genoeg hier en/of aangeven dat je dit werk wel "leuk" lijkt). Of nou je hij wilt schrijft of u brief, dat bomt niet. Wat een harde afspraak is/was/kennelijk niet meer dus. Maar heb me daar een keertje over opgewonden. Dat ik de hele dag in mijn eentje op kantoor zou zitten en oh oh oh wat goed dat je me daarop wijst en kennelijk direct weer vergeten. Geen overzicht noch inzicht. Dus moet ik het zeker maar loslaten.

Vaker komt dit voor hoor op vrijdagen bij ons. Geen populaire dag om op kantoor aanwezig te zijn. Het gebouw is dan sowieso heel erg leeg. Degene die eea moet coördineren heeft dat gewoon (nog) niet in de vingers. Wil je vrij...goed hoor, jij vrij...goed hoor (dan hoor ik telkens Oprah in mijn hoofd..You get a car, you get a car and you get a car!). 

Er moet kennelijk eerst een daadwerkelijk spoedgeval gebeuren en dan nog laten ze het dan door een stagiaire oplossen. Oh nee, mag ik niet stagiaire noemen maar junior bladiebladiebla. 

Letten(muggeziften op/over correct taalgebruik schijnt een Boomer/Karen dingetje te zijn las ik in de column van Japke-d.Bouma. En alles willen printen. Oh...bummer; Ich bin ein Karen!!!!

Dat kan niet eens bij ons. Printen. Printer is al weken kapot, aangegeven, he Boomer dan kan je op een andere printer printen, die krijg ik niet gedefinieerd in mijn instellingen want daar moet ik dan weer toestemming voor krijgen vanuit het hoofdkantoor..Zucht!) Dit alles aankaarten geeft mij het gevoel een enorme zeikerd te zijn en te meer daar er niets concreet aan gedaan wordt. Die ene mevrouw die dat regelt op het hoofdkantoor is met vakantie. Print zaken wel thuis uit dus. Sneller en betere configuratie.

Op mijn vrije dag vraagt de jongste bediende naar een inlogcode. Gelukkig zie ik die mail pas de volgende dag en heeft iemand die al gegeven, maar ook die staat in het Grote Handboek dat ik gemaakt heb. Voor het geval dat ik onder de tram kom. Maar oh ja...lezen is natuurlijk ook een dingetje. Iets onthouden ook.

Ik vind mijzelf een tamelijke zure zeurpiet aan het worden. Alsof ik zelf alles zo goed en correct doe (niet dus). Als een Karen. 

Overdracht? Hoeft niet. Wat er op jouw werkplek is voorgevallen is afgehandeld en hoef jij niet van op de hoogte te worden gebracht. Dat mensen nog wel eens vaker langskomen met eenzelfde vraag en dan hun hele verhaal nogmaals moeten doen? Tsja.... Vraag ook geen uitgebreide rapportage, maar even een regeltje in de mail of in de gezamenlijke app. 

Kortom; ik voel mij ongezien, niet gewaardeerd op kennis en kunde (zelfs iemand die nog op school zit kan jouw werk doen toch?) en al helemaal niet op mijn jarenlange ervaring. Ga ik bijna van stampen met mijn wandelstok! Vandaar dat ik aan het solliciteren ben. Kom hier niet uit de verf. En heb niet de illusie dat dit werkklimaat gaat veranderen. Alles moet zo goedkoop mogelijk. 

Dit weekend fijn naar vrienden geweest. Zaten we aan de Amstel te genieten van het uitzicht en heerlijk buiten gegeten. Voelde ik me wel gezien en gewaardeerd. En precies dat had ik even nodig. Ook al dacht ik in eerste instantie dat ik er te moe voor was. Maar het geeft juist energie!

Dus voorgenomen morgen goed mijn werk te doen en me voor de rest werkelijk als een Eend te gedragen. Alles van me af laten glijden. Kwakkwakwaaaaaaaaaaaaak!