Had een exemplaar van het tijdschrift Saar uit de bibliotheek meegenomen om lekker te kunnen lezen in mijn vakantie.
Bleek in dat nummer (tijdens de Lockdowns geschreven) een interview met Els Rozenbroek te staan die schrijft dat als ze ooit gaat, ze zelf wil bepalen hoe. Op dat moment was ze niet ziek (of wist er niets van nog), maar ze had al wel een paar keer eerder levensbedreigende zaken meegemaakt. Rebels tot aan haar laatste snik heet het, het lentenummer van 2021.
En dan is het nu bijna zo ver. Die laatste snik. Maar trouw aan haar principes. Rebels en eigen. En deze week, altijd op zaterdagen, de podcast van Saar. Waarbij wordt geschreven dat dit de laatste keer is dat Els meepraat (nou...meestal vooral meelacht!! Wat hou ik van die sarcastische aanstekelijke lach).
Heb 'm nog niet willen luisteren. Moet geen rode oortjes op, maar in. Wil er echt goed de tijd voor nemen.
Want het is genoeg geweest. Nog een rondje over de grachten was de bedoeling dit weekend nadat ze met een goede vriend naar het Concertgebouw is geweest en dan stopt ze met pillen nemen en van haar arts had ze al gehoord dat het dan snel over is. Ze heeft van iedereen afscheid genomen. En nu is het klaar.
Gelachen over haar opmerking over heksenharen. En zo herkenbaar! Tweezerman ahoy! Niet de kist in met een baard en snor!
Maar ook over hoe haar kist eruit ziet. Wat de inspiratie is voor die kist! Hilarisch! Go in style! Dan zou ik moeten gaan in een verpakking van Ola denk ik.
Stond een tijdje geleden een heel mooi interview met Els in de Volkskrant en binnenkort, zo gaf ze zelf aan, ook in de Linda.
Pff.
Zit ik hier te malen over...tsja...over wat eigenlijk... Ik ben in het geheel niet rebels. Vind ik zelf. Retesaai. Vergeten, genegeerd...kortom tijd om je lippenstift op te doen en ze een poepie te laten ruiken!
Nou goed....niemand rook wat, maar wel even rondje bos gefietst. Afgesloten, want daar wordt een festival voorbereid.
Zou ik dat wat meer willen zijn. Rebels. Maar waarom wil ik op een ander lijken eigenlijk?
Oh ja...ik ben wel rebels, maar dat moest ik bekopen met ontslag, buitengesloten worden. Er niet bij horen, weggestuurd worden en meer van dat soort fijne prijzen.
Ondertussen regent het en onweert het aan het begin van de avond. Alle deuren open en hoe lekker ruikt het. Toch wel beter dan dat poepie wat ik kennelijk moet laten ruiken. Maar aan wie? Ze?
4 opmerkingen:
Ik heb de Saar podcast van afgelopen zaterdag ook nog niet beluisterd, ik moet daar even rustig de tijd voor nemen. Ik ga Els wel missen. En over rebels zijn; ik merk dat ik op m'n oude dag steeds rebelser word, het kan me niet zoveel meer schelen wat ze van me vinden en doe lekker wat ik zelf wil, knal rode lippenstift op b.v. :-))
Ahhh Els...zo jammer, wat hebben we om haar gelachen.
En, nou ja, je kent me, ben wel behoorlijk rebels, altijd geweest ook.
Tenminste, als je het zo wilt noemen als iemand niet alles voor zoete koek slikt. Heb altijd zelf nagedacht en onderzocht...en doe het nog steeds.
Wordt niet altijd leuk gevonden en mijn moeder vond het zeker niet leuk.
Who cares?
Misschien ben je rebelser dan je jezelf denkt. Elke keer dat jij je we werk gewoon goed doet en met oprechte aandacht, ga jij tegen de stroom in. Jij laat je niet meeslepen door de meerderheid op kantoor die slapjes kletst, maar half werkt levert en verder alleen maar koffie drinkt en klaagt.
Jij denkt dat je niet gezien wordt, maar je kinderen en kleinkinderen zien je, je lezers van je blog zien je en leven met je mee, je clienten zien je en zijn je waarschijnlijk zeer dankbaar omdat je hen helpt en een duwtje in de goede richting geeft om uit hun chaos situatie te komen.
Ik moet ook steeds nog een x luisteren. Ik word er regelmatig op getipt. Misschien in de aankomende vakantie?
Een reactie posten