Zomer!

Rolde vroeg mijn kantoor binnen. Niemand was er. Alles donker nog. Dacht - omdat degene die er meestal nog vroeger al is, maar dan maar er een halve dag zit, dat ik dus de hele dag in mijn uppie zou zitten. Iets wat volgens de bedrijfsregels niet zou mogen. Kan trouwens prima alleen werken, maar dan kon ik net zo goed vanuit huis werken.

Lekker doorwerken en meters maken. En pas later kwam de collega binnen. Ook die vertelde dingen over de nieuwe leidinggevende die mijn idee over zijn inzicht in zijn functie bevestigen.

Maar toen ik in de middag in dat toch al lege gebouw op vrijdagen, helemaal alleen zat te werken, in de lange lange gang keek, grenzend aan de 'verschrikkelijke' kantoortuin, toen werd ik een beetje triest. Dat dit is hoe ik me vaak voel. Alleen. En ook ben; ik ben te vaak alleen. Nu ben ik wel een einzelganger, maar heb wel behoefte aan contact. En kennelijk kan ik dat slecht leggen. Of onderhouden. Leggen, dat gaat nog wel. 

Maar wilde zo NIET in een depressieve stemming rollen. Dus dacht maar aan het einde van de werkdag. Rustig naar huis, niet haasten en ik wist al dat ik zeker een uur later wegging dan de planning. Wilde alles netjes achterlaten. Toch nog even die client inplannen en die en die en bellen en dat losse eindje vastknopen. 

Alles overgedragen met kopie naar mijn eigen prive-mail. Nog even de out-of-office erop zetten en dan klaar!  Klaar met werk, zorgen maken om werk. Jemig mens....je hebt tenminste werk!!

Druk in de trein, ook al was het inmiddels bijna na de spits. Maar alweer een kortere trein. En dacht hoe warm het buiten was (airco in de trein) en aan dit liedje. En daar word ik altijd vrolijk van. Precies wat ik nodig heb.

Vrolijkheid

Jolijt

Pret

Plezier

Luchtigheid

Dolce far niente

Niets moet - alles mag.

(Oh ja..je moet wel nog even door solliciteren natuurlijk!).