Oormerk

Eindelijk eens de rust en ontspannenheid om die oorbellen te maken van een ketting die mijn dochter uit Pakistan meenam jaren terug. Draag eigenlijk geen kettingen, behalve heel soms, maar nooit van het soort dat in de boezem verdwijnt of van die ragfijne voor ranke dames, noch armbanden, maar wel graag oorbellen. Elke dag wel. Net als lipstick. 

En de kleur van de materialen van de ketting vond ik heel erg mooi. Dus omgekat, nadat ik her en der de materialen vond nodig om dit soort oorbellen te maken. Her = is thuis in mijn voorraad. Der = bij de creabeawinkel. Dat soort winkels, net als een ouderwetse winkel met wol en katoen of een stoffenwinkel zijn zeldzaam in de winkelstraat. In mijn dorp/stad zitten er precies nul. Dus moet altijd reizen (of dingen in grote hoeveelheden online kopen, maar ik hou juist van het kunnen aanraken, zien en voelen of materiaal klopt met wat ik in mijn hoofd heb) om zoiets te kopen. 

Maakte eerst een vrij lange variant, maar vond dit 'm net niet worden. Dan is het lekker als ik zelf kan bedenken dat ik beter de korte variant kan maken. Moet ook niet tot uitgescheurde oorlellen leiden!

Lekker hoor, even fröbelen, iets met mijn handen maken. Nadenken hoe het eruit moet gaan zien en dat alles recht onder elkaar zit. In balans dus. Kreeg ook direct weer inspiratie voor toch iets van een ketting, maar omdat ik zaken vond die de inspiratie opwarmden. Wie weet fröbel ik wel een setje (oh...heel erg jaren 80. Het setje!)

Zag een vacature in mijn eigen gemeente voor een beroep waar ik niet al te lang geleden mee te maken had. Zat ik aan de andere kant van de tafel. In een hokje waar de stoelen en tafel aan de grond waren vastgeschroefd. En voelde me heel klein en geheel niet meer 'in controle'. Zou ik solliciteren? Ben ik daar geschikt voor? Zoekt men wel een ervaringsdeskundige? 

Mmmm...nog even laten bezinken en er is nog wel tijd als ik zie voor welke datum er gereageerd moet worden uiterlijk. Maar zou dat niet ironisch zijn? 

F1 bekeken online. Altijd weer spannend en zo leuk om ook online commentaar te lezen en te geven. Voel ik me niet stille Willie. En Max Verstappen gewonnen, terwijl hij vanaf positie 10 kwam. Joehoe!!!

Outfit voor naar kantoor al bedacht en klaar gehangen. Later ook de lunch klaarmaken. Ben een van de weinigen die nooit naar de kantine of bij de vele vreettenten buiten eten gaat halen. Echt nooit. We eten wel samen hoor. Wil niet in de verleiding komen, er ook niet aan wennen en bovendien vind ik het allemaal te duur. En ik denk dat ik gewoon te krenterig ervoor geworden ben. Reken direct door wat dit mij zou kosten per dag en week en voor een heel jaar. En dan werk ik voor een doelgroep die juist op hun budget moet letten. Alsof - en laat dat alsof maar zitten - men zich daar weinig voorstelling van kan maken hoe het als je weinig ruimte in je budget hebt. Maar ook hoe snel je in de afgrond kan donderen als alles tegenzit.

Zeg het nog maar eens; weinig ervaringsdeskundigheid aanwezig. Al had ik van de week wel een prettig open gesprek met een collega hierover. En snap nog beter hoe mijn bedrijf wegkomt met lage salarissen.

Nog even mijn nieuwe busabonnement op mijn OV-card zetten (zo stom dat dit niet automatisch kan, nu maar hopen dat de OV automaat bij de Appie werkt!) en dan geen dringende zaken meer. Dat is ook wel prettig. 

Oh ja, alle vuilnisbakken legen, want morgen wordt de klikko geleegd dus die eerst, voor ik op mijn fiets richting busstation ga, die bij de stoep zetten.