Onze normen en waarden

 

Thierry de slingeraar

Er was een supermarkt heropend in ons dorp en men deelde voor de klanten gratis drinken en iets lekkers uit. Ging eerst maar even 'rustig' mijn boodschappen doen en mijn nieuwsgierigheid bevredigen. Hoe zag het eruit daar.

Megadruk. En veel ouders met kinderen. Verkeerde tijdstip uitgekozen voor 'rustig'.

Had ik kunnen weten. Veel boodschappen voor stuntprijzen en mijn hele dorp liep met een appeltaart voor maar 99 cent rond. 

Vond het zonde dat ik mijn hoorapparaten had ingelaten. Wat een lawaai; gillende kinderen, schreeuwende ouders, zoekende klanten naar die Appeltaart...en bij de kassa toch nog omkeren voor die Appeltaart...scoren die Appeltaart (diepvries). Leek me nou echt niet lekker, diepvries-appeltaart.

Was dus snel klaar ermee en dan moest ik nog afrekenen. 

Winkel is veel groter geworden maar nog maar 2 kassadames en de rest mag je allemaal lekker zelf scannen en afrekenen. Waardoor er direct chaos was want was een soort van letterlijke trechter(vorm) waar je in terecht kwam, omdat er in die hoek ook hun drankenzaak zat, dus nette rijen, daar doen Nederlanders niet aan.

Maakte me niet druk. Tijd zat. Geduld ook, want wat zou het uitmaken als ik me opwond? Ook niet op laten naaien door de mensen achter me die wel een beetje ongeduldig werden. 

Enfin. Daarna een kopje gratis koffie gehaald. En een paaseitje. Bij dat tentje stonden veel scholieren voor een gratis iets. De croissants die ik bij het naar binnen gaan had zien liggen waren op. Maar de thee niet, dus namen ze allemaal thee en slingerden de theezakjes lekker door de winkelstraat. 

Oh ja, jongens en hormonen.

Niet door mij. Die hormonen. Maar gewoon door de leeftijd.

Radeloos

Kwam uit mijn werk halverwege de dag en liep op de automatische piloot naar de uitgang van het station om de bus te pakken. Uitgang afgesloten, er werd verwezen naar een andere. En daar ook weer naar een andere uitgang. Zag door de ramen al veel ambulances staan en politie. Er was iets aan de hand. 

Kon er online niets over vinden, maar het was dan ook net gebeurd, lees ik nu en ik ben blij dat ik er niet bij was. Iemand van het dak gesprongen. Zag dat er grote schermen werden opgehouden door hulpverleners. 

Hoe je erbij komt om dat juist op die plek daar te doen? Hoe kom je op dat dak. 

Stomme gedachten. Voegt niets toe. Waarschijnlijk ten einde raad of psychotisch.

Afbeelding van Loke via Pixabay 

Maar zat nogal in mijn hoofd bij iemand die ik vrijdag aan de telefoon had en die om hulp vroeg, want zou dakloos worden. Met kind. 

Was blij dat ik een beetje her en der kan informeren waar deze client kan aankloppen, maar laat op de dag zit alle opvang vol. Wat client ook aangaf. Want gevraagd om terug te bellen.Alles vol. En uit schaamte zo laat pas aankloppen voor hulp. 

En stoorde me eraan dat de informatie die mijn leidinggevende nodig had om aan wat touwtjes te trekken (volgens hem dan), onderop zijn stapel belandde en toen ik nogmaals vroeg wat de status was er nog helemaal niets mee gedaan was en tsja...hadden "we" dan eea niet eerder kunnen oppakken was toen zijn commentaar. Jemig; ik pak altijd alles direct en snel en ook nog eens goed op. Wat een rotopmerking. Of hij niet ziet hoe druk het is. Nee, hoe druk ik het heb.

Pffffff....oh ja natuurlijk frustratie bij mij ook omdat alles wat er op mijn lijstje aan vragen/eisen aan hem nog helemaal niets mee was gedaan. Prio nul zo lijkt het. Dat raffelde hij ook ook aan het eind van de dag even af. En alweer omdat ik hem daar nogmaals op wees. 

Had toen al zelf het hele rondje sociale kaart gebeld en al mijn contacten daar terwijl dat niet echt mijn werk is. 

Maar dus geen contact meer kunnen krijgen met die hulpvrager na het weekend en dan vraag ik me echt af hoe dit verder is gegaan. 

Pieker iets te veel merk ik. En maak lange dagen. En dan heb ik gewoon een dak boven mijn hoofd en nul schulden. 

Dag veelzijdig talent!

 Nooit meer zoiets als dit:

Of deze creatie, vaak geciteerd door mij en mijn broer.

Of deze zussen, wie (her)kent ze niet?

De lijst is eindeloos. 

Nou, nog eentje dan:

Kijk vrijwel nooit naar Khalid en Sofie, maar toevallig maandagavond wel. En zag vele Wim de Bie herinneringen. 

Jullie nog leuke of aparte herinneringen aan Wim de Bie? En zo ja, welke. 

Te dronken

Was vrijdag al erg laat, omdat er nog iemand aan onderdak geholpen moest worden, uiteraard laat op de dag en ik niet einde werktijd mijn pen wilde neergooien, zonder goed advies aan die client voor het weekend. En daarna nog even met de nieuwe Paus napraten over wat zaken die ook nog geregeld moesten worden. Wat hij goed en ook direct deed en daardoor kon ik verder. Leidinggevende had dat lekker laten liggen. 

Dus besloot een trein later terug te nemen dan normaal. Toch weekend. En toch niemand die op me wacht. Maar ook geen zin om zaken af te raffelen en me te moeten haasten naar het station en als een hijgend hert in de weer propvolle trein te moeten zitten. Even tot rust komen.

Nam ik ook nog eens het boemeltje en ook die had her en der vertraging. En de bus naar de bushalte waar mijn fiets staat, daar stapte ik vrolijk in, maar ik hoorde al snel, zelfs zonder hoorapparaten (die gooide ik in de trein eruit en in mijn tas)), luid geschreeuw. Van dronken en vooral agressieve mannen.

Besloot om dus maar op de volgende bus te wachten. Zo geen zin in agressiviteit. La maar! Zij zaten/stonden/hingen helemaal achterin de verlengde bus en toch had ik er geen zin in. 

Uiteindelijk stapte iedereen uit. En hoorde ik van andere passagiers dat de ene man een wond had met bloed en spetters. Zag wel dat er een lege fles drank vastgehouden werd. Misschien kapot gegaan/gegooid/gevallen daarna.

Anyway. Ook de volgende bus ging later weg want de collega liep naar de chauffeur van bus 1 om hem te assisteren met deze dronken heren. Beveiliging erbij en toen we weg reden kwamen eindelijk de marechaussees erbij.

Toch nog wat meegemaakt. 

Fris

Las onderstaand in een Flow-nieuwsbrief. Toch leuk, dat je 'fris' genoemd wordt. Nu had mijn collega het over zijn moeder, die toch al wat ouder was zei hij en niet zo veel om handen had daardoor, beetje zorgelijk.  Vroeg hem hoe oud zijn moeder dan was. Mijn leeftijd! Geeft me ook wel een beetje een idee hoe er over 60plussers wordt gedacht. One foot in the grave.

Toen hij hoorde dat ik dezelfde leeftijd als zijn moeder had, zei de schat dat hij dacht dat ik tien jaar jonger was. Ja, lekker fris deze Citroenvlinder. (Zo voel ik mij helemaal niet hoor, maar doet een mens wel goed).

Die eikelmuis, die blief ik niet zo; vele eikelmuizen tegengekomen in het dagelijks leven en die voornaam hebben ze niet voor niets. 

Afbeelding van OpenClipart-Vectors via Pixabay 

Allemaal beestjes

Vorige week werkte ik thuis toen ik opeens een bruine rat over mijn terras zag wandelen. Op zijn dooie akkertje, alsof het zíjn terras was. Ik schrok me wild. Nu woon ik bij het water. En dat er sowieso van alles in je tuin kan wonen, besef ik ook. Maar geef mij dan liever een frisse citroenvlinder, of Victor, onze huisegel die we met stukjes appel verwennen. Kan ik meteen meedoen met de jaarlijkse tuintelling, waarover later meer.

In Limburg zijn ze overigens wel blij met het signaleren van een knaagdier: de zeldzame eikelmuis is daar na jaren weer terug. Dat en nog meer nieuws lees je in deze goed-nieuwsbrief. Een fijn weekend gewenst, met louter aangename verrassingen,

namens het Flow-team,

Maaike
Managing Editor

Te druk

Was iets te vroeg bij de bushalte vanochtend (moest een klikko buiten zetten en had hiervoor iets teveel tijd berekend) en kon een bus eerder pakken. 

Heel vol! Lekker hangen tegen elkaar. De man schuin naast me op de klapstoel had zoveel aftershave op dat ik hieraan moest denken:

Jullie wel eens bedwelmd door een parfumlucht?

BH

Druk en drukker op mijn werk. Weer verschuivingen in personeel. Dus wederom in te werken mensen. Degene van wie ik al al voorspelde dat hij weg zou gaan, gaat ook weg. Heel jammer, kon goed met hem opschieten en ook een harde werker. 

Zo is een goed werkend team houden en een beetje het gevoel hebben dat er iets van samenhang is, nogal een uitdaging. Als iedereen toch weer snel weg is of gaat. Waarom zou je je hechten?

Op mijn vrije dag toch nog maar even wat dingen weggewerkt. In de rust van thuis. Maar snap zelf ook wel dat dit niet structureel moet zijn maar het wel dreigt te worden. Nou ja, het regende toch. En geen leven haha... 

Doe dit vooral omdat ik de clienten niet de dupe wil laten worden dat men hier alles op een koopje wil doen. 

Flexibele schil bladiebladiebla. 

Misschien toch maar eens de tactiek van de buschauffeurs volgen. In staking gaan. Ik hoef niet perse meer geld erbij, maar wel meer ondersteuning. Structureel. 

Doet me denken aan mijn collega uit Australië, die een tijdje bij mij op het bedrijf werkte in de vorige eeuw nog en IT support deed voor de door hem ontwikkelde sofware. 

You want support? Buy a bra!

Spring

                                           

Afbeelding van Wälz via Pixabay 

Spring is in the air, zei de Brit op Schiphol.

Waarom zou ik zei de nuchtere Nederlander.

Spinnenbrug

In mijn gootsteen zat in de ochtend, net toen ik op het punt stond om naar mijn werk te gaan, een tamelijk grote spin. Die kon er niet uit. Hij viel telkens terug. Kreeg hem ook niet te pakken, dus maakte maar een bruggetje van een houten lepel.

In de avond zat het arme beestje er nog steeds. Een brug te ver waarschijnlijk. Of brug-vrees. Nu wat meer tijd dus pakte hem op en liet hem toch maar weer in huis los, want las ergens dat als je huisspinnen buiten zet, ze dood gaan.

Dag Spin, lekker muggen vangen graag!

Daarna de zakelijke kleding op een hangertje en relaxkleding aan (lees vest, nachtjapon en pyamabroek); heerlijk, want ik hoef alleen nog maar eten te maken en dan mag ik vooral heel lang in de ontspanhouding. Want veel veel te druk momenteel. En ook nog rotweer op de terugweg (maar ja; daar kan ik toch niets aan veranderen, dus gewoon ondergaan en klaar).

Nu heb ik helemaal geen ondersteuning meer bij mijn werk (was er altijd wel), want zieken en de ondersteuning die er was is nooit vervangen. Dus moest van bijna een week nog mensen inplannen, bellen en regelen. Naast wat er al ligt. 

De nieuwe Paus moet ik maar snel het hele plaatje laten zien, want de zeurpieten beginnen nu al dat ze liever niet meer in de middag een afspraak willen. (Hebben ze niet eens). En het moet minder. Maar minder dan komt de grote opperbaas weer alles omgooien, want we moeten aan onze verplichtingen voldoen, dus liever meer meer meer. Alleen niet rekening met uitval gehouden. 

Maar heb besloten om te doen wat ik kan en meer daar betalen ze echt te weinig voor. Dus wat af moet zijn is af en de rest is bonus. 

Meneren

Zag zondagochtend vroeg dat Gardener's World als klusje van de week het zaaien van Sweet Peas/Lathyrus aanbevool. Dus dat heb ik eind van de middag gedaan (eindelijk OP tijd). Staan binnen in de vensterbank.

Verder met het uitmesten van kasten, laden en planken. Wat heb ik toch veel aantekenboekjes. Vooral halfvol of halfleeg zo u wil. Ieder projectje zijn eigen boekje. 

En verder nog dingen die ik terugvond uit mijn tijd bij dat c allcenter. Hoe ik klokjes tekende, elk uur eentje en dan de kwartieren inkleurde als de tijd weer voorbij was. Honderden klokjes. Gekmakende klokjes. "Goedemorgen, u spreek met Cellie Citroen van de Ratatabank. Ik zie in uw gegevens dat u nog geen creditcard bij ons heeft bladiebladiebladieblad".

Oude Sales- en Marketingboeken. Tijdschriften. Hier Oud Papier!

Het stapeltje Lopende zaken, mag nu in de vrijgekomen onderste la. Naast die ziljoen opschrijfboekjes. Die ik ook moet uitmesten, want wie leest die ooit? Niet het boeken/literatuur museum. (Dagboek van een Gek). En wie zou ik willen dat die boekjes las? Waarschijnlijk enkeltje Ronde Archief dus.

Keek naar een serie op Viaplay. Gebruik Viaplay eigenlijk alleen om F1 op te bekijken, maar keek nooit naar wat er nog meer aangeboden wordt. Een spannende Steven King-verfilming: Mr. Mercedes (en dan niet die met die leuke pakjes van de F1, Lewis H.). 

Een van de hoofdrolspeler lijkt qua blik in zijn ogen veel op de hoofdrolspeler van Mr. Robot. 

En uiteraard bekeek ik dan ook de F1. Verstappen tweede geworden, maar hij moest vanaf positie 15 zich omhoog werken. Zijn teamgenoot werd eerste en reed een zeer goede race. 

Nog even wat werkdingen nagekeken. Kan ik morgenochtend zonder stress beginnen. Werkkleding klaarhangen, lunch maken en ook - in de koelkast dan - klaarzetten en dan mag ik in de relaxmodus. Alleen slapen hoeft nog daarna nog maar hahah!

Had al een week of drie iets in het mandje van mijn favoriete kledingwinkel staan. Hakte de knoop door dat ik dat toch maar mocht bestellen. Uitverkocht!

Gebeurt me vaker hoor; dan wacht ik kennelijk te lang en is het weg. Ben nooit van het impulsieve. Altijd nadenken of ik het echt wel nodig heb en of ik het mijzelf dan ook nog gun. 

Opruimen, deel 392592223

 Soms Het is altijd goed om met ogen van een ander naar je huis te kijken. Wilders zou roepen: "Vol". En ikzelf ook wel. Dus moet er opgeruimd worden.

En opruimen is niet de zaken verplaatsen, maar keuzes maken. Weg of houden. En met de voorkeur op weg. 

Dan komt er zo'n periode dat ik werkelijk ALLES stom vind. Mijn gordijnen, mijn wat een vriendin ooit zei 'Eclectische inrichting' (lees allegaartje), mijn vloer (mensch...wanneer gun je jezelf nou eens een goede vloer??), mijn onvermogen om een leuke groene planten-oase te hebben. Ik vind het opeens allemaal maar niks. En dan heb ik het niet eens over mijn tuin. 

Dus hak ik de tijd maar weer in partjes en ga een kwartiertje schiften. Weg, Kringloop of houden. 

Die ganglamp die ik jaren terug kreeg en er dus nog steeds niet hangt; naar de Kringloop. Espressokopjes ook ooit gekregen van mijn dochter in mijn favoriete kleur. Weg; ik drink nooit dat soort koffie. Nooit. Bewaar dit al langer dan 15 jaar. Ongebruikt. Omdat ik het van mijn dochter kreeg. Sentimenteel oud bewaarwijf!

Een oud warmhouddingetje elektrisch; Kringloop.

Oude kranten nog te lezen; oud papier.

Die stapel op mijn eettafel, die er al maanden ligt; nog uit te zoeken: uitmesten en een plek voor vinden om later helemaal te decimeren. Van de eettafel af, nadat de helft naar oud papier kan.

Oh ja, nu ik toch bezig ben; een van de wekelijkse taken van Flylady is je handtas uitmesten. Wat kan weg, wat sleep je al de hele week zinloos mee. Dus even doen nu meteen! 

Dan toch maar die doos met overbodige spullen naar de Kringloop gebracht. Had er geen zin in, maar ik weet ook dat het beter voelt - echt opgeruimd - als de spullen mijn huis uit zijn. Dus niet nog even parkeren ergens. En meteen even een fietsritje. Wederom alleen brengen. Niet kijken naar de spullen. Al liep ik daarna even de Karwei binnen en zag daar een mooie handmaaier, maar veel te groot die doos om op mijn fiets mee te nemen. 

En ook nog allerlei leuke vaasjes, kussens etc...maar laat maar staan; nu eerst opruimen! En vaasjes check ik de Kringloop wel voor, maar eigenlijk heb ik die meer dan genoeg in huis. Dus maar niet doen.

Mooi trouwens al die uitbottende bomen, zo'n lichtgroen waasje aan de takken. En hoe bijna helend dat het lekker weer was, droog en een beetje zon en vrij warm. Voelt meteen anders. 

Meet & Greet

Hele fijne ontmoeting gehad deze week en een een onverwachts sollicitatiegesprek. Ook aan haar te danken. Ze gaf me aan dat ik zeker moest gaan navragen waarom de keus niet op mij was gevallen, want volgens haar sloot wat ik kan en doe aan bij de huidige functie-eisen. Dus gedaan en tot mijn verbazing kreeg ik geen uitleg, maar de vraag of ik toch nog op gesprek wilde komen.

Dat was een prettig gesprek en ik heb geen idee of men om is. Misschien, na een lange en stomme treinreis terug ben ik wel om. Dat ik dit niet wil; zover reizen voor een baan. De NS had een sprinter ingezet, waar normaal een intercity rijdt. Korter ook nog eens en dus speelden we haringen in een ton. Staan en hangen. Niet fijn.

Maar regelmatig tijdens dat soort sollicitatiegesprekken het gevoel dat ik een beetje alles moet downsizen op mijn CV want te vaak hoorde ik al dat ik me wel snel zou gaan vervelen in de aangeboden positie. Maar ik hoef geen glanzende carriere meer. Alleen wat meer zekerheid en vooral normalere normen en beleid dan hier.

En dan daarna als bonus een superfijn gesprek met iemand die ik al te lang niet meer live gezien en gehoord had. Dan vliegt de tijd en we moesten allebei nog dingen doen. Dus een afspraak waar we allebei de tijd in de gaten moesten houden.

Moeten we snel een keertje overdoen. 

Fijn dat ik bovenstaande teruglees, nadat ik me een beetje leeg en ongezien voel. Kom ik rond 18.30 uur  thuis na een lange werkdag met om te beginnen de trein die een kwartier vertraging had, druk maar wel goed gewerkt in een gebouw waar men driftig behoefte had aan her-tellers van de uitslag van afgelopen woensdag. 

Zeer drukke trein terug (zonder vertraging). En dan in een leeg huis thuiskomen. Niemand die op me wacht, voor me kookt of vraagt hoe het was. Stilte. Zelfs niet als ik roep: Honey, I'm home!

Hoor ik toch Danny de Munck galmen.

Dus doe ik mijn best om het thuis gezellig te maken. Kaarsjes aan, kijk of er nog iets leuks op de kijkbuis is en anders op Netflix. Het niet kunnen delen van hoe de dag was, wat ik meemaakte, maakt dat mijn blog een soort surrogaat is.

Kansen

 These are the times, Cellie—when hopes are dashed and chaos abounds—that golden opportunities, prized ideas, and new friends emerge, to be seen by the few who look.

Let's go crazy,

  The Universe

Afbeelding van annca via Pixabay 

Stemmig

Eerst maar eens mijn stem uitgebracht dan heb ik aan mijn burger 'plicht' voldaan. En mijn morele plicht, want ik weet maar al te goed dat er genoeg plekken in de wereld zijn waar dat niet kan. Lekker dik rood potlood op de locatie trouwens. Kon ik mooi mijn keuzes rood maken. 

Daarna maar wat spullen bij de Kringloop gebracht. Niets gehaald, dat mag niet van mijzelf; eerst even opruimen voorlopig. En daarna even rondje fietsen. Wat een heerlijk weer zeg. En blij dat ik kan fietsen. 

Wat boodschappen gehaald en daarna weer huiswaarts. Omdat alles nog vrij nat is in de tuin, nog niet zoveel zin om dingen te doen. En bedacht op de fiets of ik het nou echt wel zo ontzettend leuk vond. Die tuin. Van de waaibomenschutting was een plank gewaaid. 

Geen zin om enorm te investeren in wel een mooie schutting (aan mijn kant dan), maar wel iets wat eigenlijk beter zou zijn. Zo is het bezit van een tuin ook een constante energie- en geldvreter. Naast natuurlijk ook energie-gever!

Een balkon is dan overzichtelijker. Of gewoon alles betegeld en zo'n tuinset erop, uiteraard onder een afdak. Kan je zelfs stofzuigen die tegels, geen sprietje natuur in de tuin :)  Heerlijk!

Van hele zware kolen en geiten.

Langs geweest bij mijn moeder het weekend. Dat is dan altijd een hele dag inclusief reizen. Wilde eigenlijk een auto huren, maar was daar te laat mee om te regelen (goh...had eigenlijk zitten wachten totdat men hierboven snapte wat ik wilde en er dus opeens een auto voor de deur stond), dus toch maar met de trein gegaan en gelukkig staakte de bussen niet die zaterdag. Eigen schuld dus niet zeiken. Wel lekker wat eerder naar het station gegaan om daar bij de AH to go een grote kop koffie voor in de trein te halen en iets voor bij de koffie voor mij bij moeder (en betaalde het geheel zelf en vroeg niet of mijn moeder dit even kon betalen achteraf of erger, betaalde het met haar pinpas).

Lang bezoek, want mijn moeder komt altijd pas laat op gang over waar het echt om gaat (gaat dan pas de zaken vertellen die er echt toe doen, na alle koetjes en kalfjes benoemd te hebben) na 2 kopjes koffie, een boterham en een kop thee van een theezakje wat al 16 keer is gebruikt - gekleurd water drinken brrrrrrrr (weggemieterd, nieuw zakje gepakt). Ik gebruik een theezakje ook wel vaker dan 1 x, maar niet de hele week. 

Er waren ook wat praktische zaken waarvoor ik kwam. En wilde ook graag even zien hoe het ging. Of ik niet de zaken te rooskleurig voorstelde en mijn moeder een beetje aan het afglijden is naar de vergetelheid.

Steelzus bleef nog gewoon doorgaan met haar opdring, dram en betaalgedrag.  Ze gaat over de grenzen van mijn moeder heen. Ook omdat mijn moeder niet daadkrachtig genoeg (meer) is om dit een halt toe te roepen. De verkeerde dingen roept. Of zucht. 

Volgens andere zus stond er opeens een nieuwe klok in het huis van onze moeder. Had steelzus gehaald. Mijn moeder heeft in elk hoekje van de huiskamer wel een tikkende en dingdongende klok staan. Dus totaal overbodig en kon me ook niet voorstellen dat mijn moeder daarom had gevraagd. Had ze ook niet gaf mijn moeder aan zus aan, maar Steelzus vond het zo'n leuke klok. Leuk he mam...Leuk he..? Leuk klokje he..Leuk toch, dat klokje?

En nog andere prullaria. Leuk he mam...Uiteraard graag door mijn moeder in cash te betalen. Dan is het onzichtbaar op de betaalrekeningen, maar onderhands wel geregeld. 

Wilde even pinnen voor mijn moeder dan hoefde mijn andere zus dat volgens afspraak die week erop niet te doen en als dat nodig was boodschappen halen. En de energierekening bekijken en checken wat nu de standen waren en kijken of ik daarin rare dingen ontdek. Plus nakijken of de thermosstaat op de Prins Berhard-hoogte (27 graden) stond. Ik liep al snel zonder vest in mijn T-shirt rond daar, want man man man subtropisch binnen.

Loeiwarm in huis, maar ze had boven alles maar half open hoor. Nou mam, dat is een ander verhaal dan uit. Aan is aan en dus vragen die kachels gas. En zet jij beneden 'm op 21 de hele dag door, dan loopt de meter fluks op met alle kachels open, ook half.

De meterstanden dus maar genoteerd, voor een nulmeting. 

Dus die bijna maandelijkse energierekening van 500 euro lijkt te kloppen. 

Nu vergelijk ik dit met mijn huis, waar ik het bijna nooit meer verwarm dan 18 graden en vaker 17. Maar kleed me dan ook binnen daar wel op en wil ook graag de kosten zo laag mogelijk houden, bewust. En heb radiatoren uit staan in kamers waar ik niet ben.

Mijn moeder lijkt het allemaal niet meer zo te willen snappen. Of vindt het wel makkelijk dat een ander dit oppakt. Bewust onbewaam.

Net als dit hele gedoe met mijn steelzus. Moeder geeft aan dat zus toch niet luistert, ook niet nadat mijn broer haar heeft geconfronteerd met haar gedrag, traantje en terugbetalen, maar ach...hij zit weer ver weg en niemand ziet het, dus gaat ze ze gewoon door met afromen, maar dan nu niet met een pinpas, (want ze weet de nieuwe code niet) van mijn moeder in de hand, maar ongevraagd dingen kopen en daar dan geld voor vragen. En dan een beetje zo inspelen op de vergeetachtigheid van mijn moeder, dat ze het wederom voor elkaar krijgt; een beetje voor smoeders en veel beetjes voor haarzelf. 

Volgens mijn moeder moesten wij (de kinderen) dan maar met zus praten. Zij 'kon' dit niet meer aan. (Ik haaaaat dit gedrag).

Praten? Mam....wanneer geef je haar nou eens een ontzettend schop onder haar kont en gooit haar en haar spulletjes de deur uit?

Tsja, kind...ik hou niet van ruzie. (He mam...ik wel hoor!!! Heerlijk...een dag niet geruzied is een dag niet geleefd)

Of;

variant 2:

Heb het gezegd hoor, dat dit de laatste keer was. Dat het nu ophoudt. (Jajajajajaja...mam; dit hoor ik al iedere maand). Het houdt niet op!!! Niet zolang jij haar de kans geeft.

En dan komt zuslief weer aanpoepen met oh leuk klokje, oh lekkere dingetjes bij de koffie, die alleen zuslief blieft en die mijn moeder dan maar weer betaalt, cash, want ze houdt niet van ruzie.

Vertelde mijn moeder ook dat steelzus tegen ons kinderen en haar kennissen vertelt dat mijn moeder toch wel aan het dementeren is. Dat het slecht gaat met haar. Dat ze echt hulp nodig heeft met van alles en nog wat.

Oh ja? Of het nu een beetje begon door te dringen wat voor ziek spelletje er met haar werd gespeeld.

Zou mijn moeder en mijn steelzus wel flink door elkaar willen rammelen. Wordt nou toch eens wakker en zie wat jullie giftige relatie tot gevolg heeft!

Alle aandacht van mijn moeder gaat naar het 'niet ruzie krijgen' en 'oh als kind toch nog eens een eigen leven krijgt' en de rest hangt er maar bij. Niet een maandje, maar al tientallen jaren. Alles draait om haar.

Ook niet lekker genieten van de tijd die ze nog heeft. 

En dan ook nog als Hoe Zwaar haar leven was....dat het leven met mijn vader wel zo moeilijk was en zo zwaar (beste man is nu al tien jaar dood) dat ze eigenlijk een lintje verdient. Alsof er zij de enige vrouw in de hele wereld is, die zoiets meemaakte. Zo zwaar. Zo niet voor te stellen...(He..mam, nooit bedacht dat jullie kinderen daar ook mee zijn opgegroeid????).

(Newsflash....wel hoor! Je bent niet uniek in je leed.)

Hoe mijn steelzus en mijn HeelZwaarLeven moeder alleen maar naar henzelf kijken en oh oh oh oh, geef nou toch eens een bevestiging dat WIJ het echt zwaar hebben en we daarom niet daadkrachtig zijn en ons alles maar overkomt. Maar halfzacht, halfcorrupt en heel fout. Ik ben er wel klaar mee! Opzouten met je aandachtpikkerij. Passief of actief. 

Klaar met mensen die zich erop laten voorstaan dat alleen ZIJ weten wat verlies is, wat lijden is en wat een zwaar leven hebben is. Oftwel; JIJ hebt niets te klagen eigenlijk. Jij mag niet eens gezien worden. Mijn lijden is het allergrootst. En allerbelangrijkst. 

Wij zijn nummertje 1 in Zwaar (volgens mij ben ik de zwaarste..in gewicht weliswaar, maar goed dat is een andere spel).

Moeilijk, moeilijk moeilijk.

Gewoon nul Joie de Vivre. Nul!!  En ik denk dat ik heel bang ben, dat ik daar ook veel op lijk of zo doe (of ga doen). Dat lijdzame, dat....we wachten maar af.

Kom maar door Brigitte:

Pompen

Goede werkdag gehad. Kwam ook omdat ik me van te voren al had voorgenomen om me niet gek te laten maken. Ik ben er om mijn werk zo goed mogelijk te doen. Alle politiek eromheen daar kan ik niets aan veranderen, die illusie moet ik echt zo snel mogelijk kwijtraken. Hoe rustiger het 'voelt'. 

Niet eens regen vanochtend toen ik wegging. Wel vertraging bij de trein, maar dat ervaar ik al bijna als 'normaal'.

De nieuwe Paus is er en nu zou dan alles anders worden. Maar deze Paus zit net als de vorige klem tussen wat het management eist en de opdrachtgever wil en heeft weinig ruimte over om dan ook nog voor de belangen van het team op te komen. Pompen of verzuipen.

Of eigenlijk; kijk maar of je kan zwemmen. Als je verzuipt, dan trekken we gewoon weer een blik nieuwe medewerkers open. Die weer vanaf nul beginnen dus mogen de meer ervaren medewerkers (lees half jaar in dienst of half jaar stagiair) die weer inwerken, waar geen tijd voor is, dus alras raken de nieuwe en de ouden afgebrand. En opgebrand.

Afbeelding van Bernd via Pixabay 

Dat laat ik me echt niet gebeuren. 

Had gisteren al voor het eten gezorgd. Stond al klaar, alleen nog op te warmen. Heerlijk als je binnenkomt rollen met helemaal weggewaaid haar. En veel fietsen aan de nietjes bij de bushalte omgewaaid. Maar de mijne niet aan de niet. Joehei!

Zakelijke outfit uit en thuiskleding aan. Heerlijk. En dan hoeft er niets meer dan eten, nog even een programma (BinnensteBuiten met prachtige kamers in een fraai huis in Enhuizen en fantastische bomen in Nederlandse bossen en een lekkere maaltijd (waarvan ik altijd vind dat er heel veel ingredienten worden gebruikt; kan niet op). Even rustig wat blogs lezen en dan ontspannen en op tijd naar bed. En de volgende dag uitslapen, want alweer een OV staking. Dus thuiswerken. Hoe fijn!

Tel uw zegeningen!

Lift

Hoppa jij, eruit! 

Lekker op de fiets eerst wat boodschappen gehaald en daarna naar het 'grote' winkelcentrum. Fijn dat het droog was en bovendien niet glibberig en glad.

Even naar de plaatselijke boekhandel geweest om een boek (de laatste van John Irving) dat ik al langer wilde aanschaffen, maar poepoe, wel duur, nu toch gedaan. Kreeg wat terug van de jaarrekening energie en nu vond ik dat ik daar ook wel iets van mocht uitgeven aan mooie zaken, behalve oppotten. Voor mij mooi, want kan me ook voorstellen dat er genoeg mensen zijn die niets met boeken hebben. Of lezen. 

Ok, vooruit, kan ik me moeilijk voorstellen, maar snap wel dat het zo werkt. Zo heb ik weer niets met het verzamelen van porceleinen mini-beeldjes.

Zag ook nog een interessant boek voor mijn broer en kocht ook dat. En dan ook nog het boekenweekgeschenk erbij en gratis een leuk gesprekje over sneeuw bij de kassa. Zo fijn, even gezien te zijn.

Niet alleen is de havermout een stuk duurder geworden (van 0,59 naar 0,79 cent!) maar boeken zijn vrijwel allemaal boven de twintig euro en bekende auteurs en dikkere boeken soms wel boven de dertig. Mijn hele Fun-budget voor een maand.

De meeste boeken leen ik uit de bibliotheek. Maar een paar wil ik echt blijvend bezitten. En momenteel voornamelijk kinderboeken. 

En dooooooooooor!

Doorgaan maar weer. Met solliciteren. Wist het al toen ik niet binnen een bepaalde tijd een uitnodiging kreeg. Want maandag gesprekken, dan zou ik toch echt uiterlijk woensdag iets moeten hebben ontvangen.

En dan nu de afwijzing, netjes zoals het hoort, op het einde van de dag. Bah!

Dus weer dooooooooooor. Weer door met zoeken, solliciteren. 

Oh en alweer een afscheidsfeestje te vieren volgende tijd op mijn werk. Wel een fijn feestje want slechte teamleider stapt op (of dat onder dwang is? Er stond zo'n kwijlerige tekst zoals dat men in liefde uit elkaar gaat). En een nieuwe paus is ook alweer beschikbaar. 

Pffffffffffffffffffffffffffffff.

Zo blij met die OV-staking; morgen heerlijk thuiswerken. Kan ik 'uitslapen'. 

Aanzuigende werking social media

Voor je het weet, klik je een keer een filmpje aan van te flauwe peuters en daarna krijg je voortdurend van dat soort filmpjes te zien. Of kattenfilmpjes. Het regent kattenfilmpjes online. Of inpakfilmpjes. 

Uiteraard is dan het algoritme aan het werk en als jij naïef denkt dat dit 'op je pad' komt, nee hoor, dit is gewoon een marketingtool. Verdienmodelletje. En graag volgen die club want hoe meer volgers, hoe meer verdiensten. Of hoe groter het ego van die club. Of persoon. Of zielsverwanten. Of wakkere burgers.

Algoritmen berekenen waar je meer en langer van gaat kijken en daar krijg je dan ook meer van. Kijk naar het succes van Tiktok. Zeer goed algoritme en dus een enorm succes. Je krijgt dingen te zien waar je je over druk maakt, meer en meer en meer en dat is de reden dat veel mensen in hun eigen realiteit vastzitten. Want zoveel volgers heeft deze heer/dame...dat moet wel waar zijn.

In de bus zie ik vaak een dame op haar telefoon naar dingen over eten kijken op Instagram vroeg in de ochtend. Hoe maak je een cake, hoe maak je brooddeeg, hoe bak je een ei, hoe kluts je beslag, waarmee kluts je beslag, zo kan je ook klutsen, hoe maak je je oven schoon, wat kan je ook maken in de oven en leuke ovenhandschoenen en ...Onderhand moet ze alles toch wel weten en hebben gezien? Maar het heeft een aanzuigende verslavende werking. Meer, meer, meer van hetzelfde of een kleine variant daarop. 

Je valt als Alice in het konijnenhol en valt en valt en valt, tot je door hebt wat er aan de hand is. En dan moet je om kleiner te worden eerst nog een geheim drankje drinken.

Hetzelfde met je zoekmachine. Die geeft ook data door aan derden. En krijg je daardoor weer opeens dingen te zien die kennelijk je interesse hebben. Slechts een keer aangeklikt. Magisch. Dit moest zo zijn of nog erger; zie je wel! En je valt dieper en dieper in het konijnenhol.

Of iets als zoekopdracht aan Siri aangegeven. Of google.

Gebruik dan ook zelf al heel lang een zoekmachine die geen gegevens deelt. En een leuke reclame banner. Op mijn telefoon nog niet en juist daar is het gekmakend wat je allemaal aangeboden krijgt als zijnde in je interesse-sfeer. Rot toch op!

Dus ook daar maar een andere zoekmachine opzetten & banner. 

Klem

Eindelijk had ik zin erin. Zin om iets leuks te doen. En wel naar de bioscoop. Ook een beetje aangemoedigd door een blogvriendin die regelmatig met haar gehele vriendenkring de bioscoop vult. Met mijn gespleten persoonlijkheid moest mij dat ook wel lukken.

En wel vandaag ja, graag, nu....terwijl ik goed wist dat er een OV- staking is. En er daardoor zeer beperkt bussen rijden. In de ochtend al uitgezocht of het toch zou lukken. Nog 1 minuut voor vertrek dubbelcheck en driedubbelcheck.

Leg mijn fiets aan de ketting en zie twee bussen aan komen rijden. Dezelfde dienst als die ik moet hebben, maar die zou pas over 10 minuten komen! En natuurlijk, omdat ik zo sloom ben als een slak die in de bocht afremt, haalde ik deze bussen niet. Wel zie ik dat ze propvol zitten. Denk aan een driedubbel gevuld Sardineblikje. De zin om te bussen wordt ook al minder.

Oh wacht...mijn bus staat aangekondigd. Hij komt. Even wachten....even wachten....en toen stond er dat deze rit ook was uitgevallen. De rit erna ook. En de rit daarna ook. En de bus die dan wel zou komen was te laat voor de bioscoop. Veel te laat. Andere bus stond helemaal nergens aangekondigd. 

En ja, had ik ook eerder weg kunnen gaan. Dat klopt. Of gisteren kunnen gaan. Klopt ook. Maar toen had ik er helegaar geen zin. In niks. Dus al blij DAT ik zin had en het ook nog ging uitvoeren. 

Dus maar weer naar huis gegaan. Krijg nou de vinkentyphus zou de hoofdrolspeler hebben uitgeroepen.

Net nog onder dwang (van mijzelf haha!) in de tuin gewerkt, want het was nog droog en ik moest echt even wat afleiding en buitenlucht hebben. Jammer genoeg zeggen de planten niets terug. 

Moet de teleurstelling even van me af laten glijden. Ga nu maar even therapeutisch wat strijken. Rondje schaduwboksen deed ik liever.

Koffie

Voelde me niet helemaal lekker na het eten en besloot rond 20.15 uur naar boven te gaan. Mocht ik nog even wat tv kijken op mijn mobiel en dan hoopte ik in te dommelen en wensen dat ik me beter voelde in de ochtend.

Paar keer wakker geschrokken. Uit een droom waarschijnlijk. Bezweet en onrustig. Dacht dat het einde verhaal zou zijn (ook over gedroomd) en hahah...maakte me zorgen over de toestand van mijn lijk wat men pas na weken zou vinden, want vergeten de kachel lager te zetten. Riante 17 graden in huis. Wat schiet er allemaal door je kop he. Oh en dat ik mijn huis moet uitmesten. Arme kinderen die zoveel bewaardingen aantreffen en dat moeten doorpluizen (nee...alles kan weg!). Snapte dat dit over mijn moeder ging. 

Later wakker dan de planning, maar maakt niet uit, had een dagje vrij genomen. Eerst maar douchen en de de dag schoon en fris beginnen. Maak ik zo een kopje Bullet Koffie, ook altijd goed om me weer op te peppen. 

En dat was het dan wel weer. 

Maar we zijn er nog. Het is direct behaaglijk warm in de huiskamer dus dat is fijn. Kom even tot jezelf en kijk maar. 

Ja, vind mijzelf een slome duikelaar met een heel saai leven. En toch ramde ik er gisteren nog een sollicitatie uit, van een lieve en trouwe webvriendin ontvangen, ondanks mistig hoofd en pien in de kop. Omdat ik niet wil blijven hangen waar ik nu werk, waar men constant de Wet van de Waanzin bezigt. Iedere keer hetzelfde doen en dan toch een ander resultaat verwachten.

Koffie is doorgelopen. Even een momentje voor mijzelf. 

Dansen

Goede herinneringen aan dansen op dit soort nummers. En vol in de make-up uiteraard, zoals dat begin jaren 80 hot & happening was. 

Harde Slipper

Was even een hartverwarmend momentje, toen ik gisterenavond in het winkelcentrum een oude vriend van mijn zoon tegenkwam. Hij gaf aan dat zijn dag helemaal goed was nu hij mij zag. (Charmeur) en of we even mochten huggen. 

Tuurlijk. Blij te zien dat het nu zo goed met hem gaat. In de puberjaren heeft hij het zwaar gehad. Zeg maar opvoeding van de Harde Slipper. Alle vrienden van mijn zoon kwamen altijd over de vloer hier. En dat leek nogal bijzonder hoorde ik want van de meeste moeders moesten ze maar buiten 'hangen'. Tsja...het kostte wat tosti's en frisdrank, maar ik wilde altijd graag weten en leren hoe de wereld van mijn zoon in elkaar zat. En dat ze welkom waren.

Niet dat ik de coole moeder wilde spelen, maar wel geïnteresseerd en op de hoogte willen zijn van hun wereld. 

Those were the days.

Makkers staakt uw wild geraas

Van mij mogen ze nog wel even doorstaken het personeel in het streekvervoer. Want dat biedt mij de optie om vaker thuis te werken. Lekker egoïstisch gedacht uiteraard.

Heerlijk vooral dat de wekker niet om 05.30 uur afgaat en ik de avond ervoor mijzelf verplicht om rond 22.00 uur in bed te liggen. Slapen gaat nooit direct als mijn hoofd het kussen raakt, maar goed; dan rust ik toch.

Niet dat ik nu minder uren werk door thuis te zijn (zonder toezicht), juist het tegenovergestelde. Want effectievere uren. 

Helaas sta ik als dit gepubliceerd wordt alweer te douchen en klaar om richting werkplek te reizen. Dus maak het maar zo aangenaam mogelijk. Alles van te voren klaarzetten en neerleggen. Kan ik met de blik op oneindig en verstand op nul de deur uit. Lunchpakketje ligt al in de koelkast klaar. Zo nog even de kleding uitzoeken inclusief oorbellen en klaarhangen/leggen. 

En ach...nog maar weer 1 dagje werken en dan alweer weekend. Kan me al verheugen op de eerste F1 race en hoop op nog wat goed weer om de tuin een beetje in te duiken. 

Maart en staart

Gisteren stond ik even voor het keukenraam te kijken naar de natte sneeuw. Toen was het nog Februari, maar vannacht was het toch wel fripsjes hier.

Mijn slaapkamerramen waren vanochtend vroeg bevroren en toen ik naar buiten keek aan de andere kant van mijn huis zag ik een dikke mist en witte daken. 

Gelukkig trok die mist rond eind van de ochtend op en nu zon en blauwe lucht. Zomaar!

Moest wel dringend wat huishoudelijke dingen doen, maar zo even de hort op. Naar buiten. En nodig, want alweer gezanik en gedoe rondom steelzus. Voor ik de hele dag verdrietig, boos en gefrustreerd doorbreng....ga het huis uit en naar buiten (dat vooral) en doe en zie even wat anders. 

Kssst....wegwezen!

                                                  Afbeelding van ❄️♡💛♡❄️ Julita ❄️♡💛♡❄️ via Pixabay