Tying the knot

Nou ja, niet trouwen, maar wel alle zaken geregeld die je automatisch kado krijgt als je getrouwd bent. Geregistreerd partnerschap. 

Toen mijn zoon aangaf dat hij en zijn vriendin dat van plan waren, kon ik maar aan 1 ding denken; oh leuk - goed excuus voor een mooie outfit. Als moeder van de geregistreerde en ook getuige. 

Jammer genoeg regent het hier al de hele dag, dus met de outfit zoals ik die in mijn hoofd had, moet er een poncho of zo overheen. Leuk op Zandvoort als je F1 kijkt in de regen. Minder fraai bij het stadhuis. En laat die open schoenen ook maar thuis. 

Neee....ik doe ze toch aan. Hoe vaak kan je er feestelijk op uit. 

Kom op, lak die teennagels en gaan! Staat enig. Bedenk dat dit een speciale dag is. Voor jou en voor je zoon en schoondochter. Doen!! Er kan maar een keertje een foto van die dag gemaakt worden. Dus wel die open schoenen aan. En met/zonder jas! Wel verstandig een plu in de tas. 

Is allemaal low-key. Geen extra gasten, alleen de ouders. En doorrrrr...

Maar maakt het uit; ik maak er toch gewoon een feestje van. Want over een tijdje worden ze de ouders (DV) van weer een kleinkind. Dus willen ze de zaken goed geregeld hebben. 

Was enig! Zo leuk om mee te maken. Dat de trouwambtenaar de achternaam van mijn zoon en zijn vader wel 6 x anders uitsprak. Zo exotisch is die naam nou ook weer niet, maar een prestatie. Binnen 10 minuten was the knot getied en alles door iedereen ondertekend. 

Daarna nog foto's in het prachtige stadhuis en fluks naar een tentje aan de overkant om het te vieren met een borrel en bittergarnituur. 

Ze zagen er prachtig uit trouwens. Vooral heel blij. Met elkaar en met hun leven samen. 

Blauwe Maan

Binnenkort alweer een volle maan. De tweede in deze maand en dus wordt dit dan een Blauwe Maan genoemd. Van de week viel me al op hoe mooi de maan eruit zag. Blauwe supermaan

Deed me meteen aan een nogal melancholisch liedje denken; toen ik puber was speelde ik dat vaak (jahaaa...rare muzieksmaak voor die leeftijd).

Lijkt me heerlijk; opeens een Gouden maan. 

Voorlopig eerst maar kijken naar die mooie blauwe maan. Gewoon gratis.

Interessant en goed?

Wat een topper, met dit weer - regen - toch nog overtuigend de F1 van Zandvoort winnen. Was een interessante race die een paar keer stilgelegd werd; te harde regen en daardoor problemen. Leuk om het publiek te zien genieten. Maakte niet uit dat het regende. Regende het daar, dan was het een kwartiertje later hier weer nat. 

Had in de ochtend lekker mijn bed afgehaald, de witte was in de machine gedaan en dan weten dat ik straks lekker in een schoon bed mag stappen. Ja, dan moet ik dat nog wel even zelf opmaken, maar dat vind ik altijd wel een fijn werkje. Dankbaar ook. Alles ziet er direct weer uitnodigend uit. 

Wat kledingzaken gerepareerd op de naaimachine. Broek die eigenlijk toch nog een tikkie te lang was, dus de zoom nogmaals korter gemaakt. Ook dat zijn werkjes die dankbaar zijn om te doen. Zo prettig als het maar weer gedaan is. 

Toen het nog net even droog was, snel wat zaken in de tuin gedaan. Maar het bleef maar buierig regenen en soms ook nog heel fel. Dus voornamelijk binnen dingen bekeken en gedaan. 

Is dit nu een interessant en goed stukje. Vraag het me af. Meestal 2 of 3 reacties. Da's nou niet echt veel. Nu is mijn leven ook niet spannend of opvallend of geweldig. 

Dus wat valt er dan over te schrijven?

Behalve dat ik het zo hartverwarmend leuk vond dat Paul zijn Debbie kreeg bij B&B Vol liefde. Dat ik bijna heel eventjes ook naar een Paul verlang. Heel eventjes maar hoor. Weer snel weggestopt. 

En dan nog de reunie vanavond op tv. Ook leuk. Hoop ik. Wie zijn er nog bij elkaar?  

Mijn dochter is met haar kinderen nog op vakantie. Vind het stoer dat ze dat in haar eentje doet. Maar ja, anders kom je nergens, dus regelt ze die dingen gewoon. Benieuwd wat de kinderen van vliegen vonden. 

Hoop dat de trein deze werkweek weer 'normaal' rijdt. Maar dat is bijna een soort van hopen op een wonder. Werkzaamheden, stremmingen en kortere treinen of vervangende bussen de laatste weken. Dat maakt dat mijn reistijd langer is. En ik bijna verlang naar iets op fietsafstand. Maar WAT dan? 

En waar?

Hoop dat ik daar weer nieuwe energie voor krijg. Op wederom te gaan zoeken naar iets dichterbij. Want ik weet niet of ik dit tot mijn pensioenleeftijd vol kan houden. Of wil houden. En ergens prettiger qua arbeidsvoorwaarden en management. Oh...dat is ook hopen op een wonder. 

En toch doe ik het. 

Dat werken aan en hopen op.

En even snel de naargeestige gedachte aan net als mijn tante een tijdje dood naast mijn bed te liggen, onopgemerkt, ook maar even wegstoppen. Nu had mijn nicht dat wel opgemerkt en heel snel ook gelukkig. Maar toch moest de politie eraan te pas komen. 

Kan ook komen door verhalen op mijn werk over soortgelijke gevallen.

En scheelt het dat ik werk en daar verwacht wordt. Dus langer dan een paar dagen zal ik daar niet liggen. Nou....dat is toch een prettige gedachte. Dat ik kennelijk nog gemist wordt (en zegt de cynicus in mij omdat dan het werk blijft liggen, niet om mijn sprankelende persoonlijkheid).

Paul

Net een paar minuten voor zeven uur, in de avond, rolde ik mijn huis binnen. Na een lange en vooral zeer drukke werkdag. De trein had weer eens de hik. Zowel heen als terug andere begintijden (of helemaal geen begintijden: Cancelled), de bus zag ik in de ochtend al te vroeg te halte voorbij rijden. Gelukkig bleef ik er stoicijns onder. Er komt wel weer een andere. Misschien niet mooi aansluitend, maar ook daar, op dat station, komt er wel weer een trein. 

Weekend!

Nul plannen, maar wel leuke vooruitzichten. Hoorde in de verte al de geluiden van een festival. Begint pas op zaterdag, maar vrijdagavond mogen campeerders altijd al hun tentje in het veld neerzetten en muziek maken/laten horen. 

Hoop voor ze op weinig regen.

En iets verderop is het F1 weekend. Ja, daar hou ik van. Maar daar echt zijn is een te dure grap. Gelukkig valt er online ook volop te genieten. 

Moet nog wat bedenken om te eten en dan mag ik de hele avond geheel niets. Behalve lekker ontspannen naar B&B Vol liefde te kijken. Of Paul nou eindelijk eens zijn move maakt naar Debbie. 

Dorst

Kan me niet herinneren dat ik naar school ging met flessen water of uberhaupt drinken. Of later naar mijn werk een grote fles meezeulde. 

Ik werkte ooit bij het hoofdkantoor van de NS en daar was nog een ouderwetse juffrouw Janny. Met karretje en koffiekopjes. Kreeg je in de ochtend een kopje koffie en in de middag thee. 

Nu lijkt het alsof iedereen enorm bang is voor dorst. ALTIJD drinken mee. En dan het liefst in zo groot mogelijke flessen. Geen standaard fles met schroefdop uiteraard, maar De Fles. In allerlei soorten en maten komen ze voorbij. Met rietje, zonder rietje, met drinkdeksel, met schroefdeksel, aluminium, plastic (nog meer plastic) allemaal voortdurend drinkend onderweg. Want je zou eens dorst kunnen ervaren. Of het ongemak van dorst. Wat zijn we bang geworden voor ongemak. En dat terwijl er heel veel gratis water beschikbaar is. Op stations, bij tappunten. Of gewoon uit de kraan thuis.

En in de ochtend (doe ik ook wel eens aan mee, mea culpa) koffie van een koffietentje op het station. Iedereen lijkt wel te lurken aan zo'n beker met een kinderdeksel.  Laatst waren de deksels op bij de AH to go op mijn vertrekstation, dus moest ik met een open grote beker koffie door het station wandelen, met 2 zware werktassen. Dus nam maar zo'n houder mee (lijkt op een grote eierdoos) dan kon ik de hete beker daarin zetten en minder risico op knoeien. Dat lukte ook nog. Niet knoeien! Joehoe!!

Op mijn werk heeft ook vrijwel iedereen een grote lurkfles op zijn bureau staan. Laatst kwam er een client met een fles die zeker 1,5 liter kon bevatten. Of men komt met een blikje Red Bull in de hand op bezoek. Ook gezellig. 

In de ochtend op weg naar mijn werk passeerde ik een dakloze. Hij was erg vrolijk en gaf iedereen een compliment. Lag die vrolijkheid in het feit dat hij zijn dorst al in de ochtend had gelest met driekwart fles wijn? 

Jullie ook zulke dorst?

Failliet!!

Las in een pushbericht dat mijn favoriete winkel in Amsterdam failliet is: Jan failliet. Jan de Grote Kleinvakman in de Pijp. Waar je letterlijk alles kon krijgen op naaigebied. Knopen, ritsen, garen, speciale haken, banden, bandjes. Teveel op op te noemen.

Was altijd een feest om in die winkel te neuzen. Toch iets te vinden waar je naar op zoek was. En heel blij met zo'n klein dingetje. Voor aan je rits, of juist de hele rits. 

Image by pencil parker from Pixabay

Nu kan ik dit soort dingen alleen nog op de markt of online krijgen. In onze gemeente is er niks. Behalve op de markt, maar dan werk ik altijd. 

Verleden jaar mijn laatste hoop in Haarlem ook al failliet gegaan. 

Maar het vergelijken van inderdaad de kleuren van naaigaren met de stof, hoe moet je dat online doen. Dat is toch onmogelijk. Nou ja...we moeten wel. En hebben dat zelf veroorzaakt. Door online te gaan shoppen met ons allen. En het liefst lekker goedkoop. 

Ik hoop dat er nog iemand is die brood ziet in zijn winkel. Maar zelf kleding maken is ouderwets geworden en relatief duur en die 3 mensen die dat nog wel doen kunnen zijn winkel niet meer draaiende houden. Helaas. 

Bedankt voor alle fijne service!

Iemand ook fan?

Plezant

Na afloop van een drukke werk- en OV dag, veel lawaai en geluiden op de werkvloer, collega's van het bedrijf waar ik voor werk de hele ochtend aan het OH-en,  4 telefoons die tegelijk afgingen, van 4 verschillende projecten en daarna in de trein en bus ook weer geluiden, eind van die dag dus de tuin ingedoken. En domweg simpele dingen doen. Niet nadenken, gewoon doen. En zijn. Ook fijn; gehoorapparaten uit. Alles gedempt horen. 

Zeer plezant.

Zin maken

Apart; de trein terug zou een minuut eerder vertrekken en was toch later dan de planning op mijn eindstation. Waardoor ik de bus mis, wacht op de volgende die vertraging had en al heel vol zat en nog voller kwam te zitten. 

Gelukkig maakte ik me er maar niet druk om, met een fijn snoer voor mij langs want in deze bus kan je ook je telefoon opladen, van een toerist. Gezellig. 

Laat thuis, nu moet ik toch nog wat eten. Totaal geen zin in. 

Ga wel alvast lekker een dagje afstrepen tot het moment dat ik vakantie heb! Dat geeft misschien weer moed.

Kleding direct klaargehangen, inclusief bijpassende qua kleur oorbellen. Nu nog even snel wat doen in de tuin en dan is het bijna alweer tijd om te gaan slapen, door die wekker om 05.30 uur. 

En alweeeeer een aangepaste dienstregeling vanochtend. Ik neem een trein vroeger, maar dan ben ik er later, ruim een kwartier. 

Maar kan straks wel weer een dag afstrepen. En iedereen op kantoor met vakantie nu.

Vrouw Holle

Wat leuk is, althans dat vind ik, om mijn kleinkinderen een beetje zelf te laten spelen. Ik ben niet Cedric the Entertainer en hoef dus ook niet iedere 10 minuten iets te verzinnen om te doen. En soms willen ze gewoon hun eigen dingen doen. Of niks.

Eerst meteen door hen de doos met de blaadjes gepakt, de tekenspullen en hoppa; tekenen en knippen. Er werden ringen en armbanden gemaakt. Dus ook plakken.

En daarna even kijken of er geen monsters onder het nieuwe bed zaten (ze zijn dol op het kinderboek: "Maar eerst ving ik een monster" - en direct de tas met de Barbie's meegenomen naar beneden. 

En met die Barbie's spelen ze hele verhalen. Hoef ik ook niets aan te doen, of te sturen (nou ja af en toe als de jongste nou net die andere Barbie wil en niet die stomme Zeemeermin zonder benen!!).

Naar de speeltuin, maar eerst even in de winkel kijken voor een prachtige ketting die ze met mama hadden gezien, maar ja...geen tijd om goed te kijken. Kunnen we kijken oma? Gokte op de Zeeman en dat klopte gelukkig. Daar was een ketting van een gebroken hartje. Ze kregen er ieder eentje (diepte-investering!!) en natuurlijk ook direct omdoen. Dus de aardige dame achter de kassa maakte een verpakking open en daar kwamen twee kettingen uit. Die andere breng ik nog wel terug een keer dus. Of niet en hou 'm als reserve. 

Weer bij een andere speeltuin samen met een meisje gespeeld die daar ook met een fietsje was. Of ze daar thuis binnen mochten spelen. Nou, andere keer maar. 

Avondeten gemaakt. De jongste at met smaak alles op, de oudste at heel weinig vond ik. Nou ja, ga niet dwingen, maar wel minimaal een paar hapjes. Ging ze de broccoli in hele kleine roosjes snijden. En dat was dat ene hapje. Slimmerd. Wel de tafel gezellig gedekt. En iets vegetarisch gemaakt, daar kon geen enkel geloof zich een buil aan vallen. 

Had druiven gekocht en ook die ontdekte de jongste. Hap hap hap hap hap...De hele tros zou ze met liefde opgepeuzeld hebben. Toch maar beetje begrenzen. Want net gegeten. Fruit is goed, maar niet de hele wijngaard.

Nog even naar het Kinderprinsengracht-concert gekeken, maar dat kon ze niet heel echt boeien, al ging de jongste met een barbie-gitaar en een stokje toch een viool naspelen. En dat vond ik weer heel creatief en schattig. 

Weet niet meer wat we precies nog gedaan hebben, wat gespeeld oh ja, buiten met zand en water en natuurlijk alles zeiknat. Dus maar pyjama's aan en kleren aan de waslijn. En toen tijd om naar bed te gaan, ben maar direct ook meegegaan, want geen zin om uit bed, in bed te spelen. Gewoon lekker dommelen en slapen. Was ook wel toe aan slaap.

In het logeerbed wilde de oudste liever niet. Gezellig allemaal bij mij in bed. Ok dan. En bedlampje aan laten. Ook goed. 

De jongste sliep heel snel, de oudste liet ik nog naar een sprookje luisteren, maar ze snapte niet dat er wel geluid was, maar geen beeld. En toen dommelde ook zij in. En ik ook zowat. Lange dag, niet meer gewend om constant alert te zijn. 

Gelukkig niet supervroeg wakker. Ik wel, maar wist dat ik nog niet om 05.30 uur eruit hoefde. De jongste lag helemaal overdwars, met haar beentjes over de benen van haar oudste zusje. Ik lag op een randje hahaha....Maar wat een gelukkig makend uitzicht. 

En douchen van mijzelf ging prima. Ze lagen met wat boekjes lekker in mijn bed zichzelf te vermaken en donderden niet het trapgat af. En de deur van de slaapkamer, zoals mijn dochter aangaf, gewoon dichtgelaten. Daarna de dametjes gewassen - oh leuk, dezelfde kleur washand als de handdoek oma - en ik had gelukkig nog kindertandenborstels in huis, want die zaten niet in de tas. Haren hoefde niet, de oudste was naar de kapper geweest en wilde juist haar wat kortere coupe laten zien en de jongste daarvan had haar juf van de opvang het heel mooi ingevlochten en daar was ze heel blij mee. Prima. Kom maar lekker naar beneden dan.

Daarna ontbijten met verse aardbeien, die met een sneltreinvaart verdwenen, beschuiten en voor mij lekkere verse koffie en ook een beschuitje met aardbeien. 

Knutselen, ik hing de was op (vilstiften en kleding, rotcombinatie, dus die uitwasbare viltstiften toch nog maar even opruimen tot ze wat ouder zijn) en gooide er nog een wasje in. Knutselen met de lijm lekker op de tafel gesmeerd...ruzie over welke stickers van wie waren, samen puzzelen. Voor de oudste had ik een leuk schriftje gekocht om letters te leren schrijven, maar ze kan al best veel. En dan weer naar boven, even "werken" (spelen met het losse toetsenbord).Ze wilden allebei heel graag 'werken'.

Weer wennen aan de rotzooi die peuters kunnen maken. In een paar minuten. Vooral als je even niet oplet. 

Overal snippers, stukjes brood en met de stiften zichzelf ondersmeren (per ongeluk), lijmstift overal behalve op het papier. Meubels en grond. Vergeten ijsje, drupt over buffet op de grond. 

Dus opletten en schoonmaken en dooorrrrrr......En een beetje opvoeden dat ze dingen ook opruimen in plaats van op de grond achter zich neer gooien/droppen/laten liggen. Samen opruimen dus.

En net toen we ingesmeerd met zonnebrand (neeheee, niet in je ogen!) op weg naar het speeltuintje waren, kwam hun moeder ze ophalen. Dus samen met hun moeder naar het speeltuintje geweest. Ik verzamelde de spullen alvast, ook van de waslijn (nog niet droog, maar dochter heeft een droger) en zo vertrok het hele stelletje weer. Was intens, maar ook gezellig, leuk en haha...slopend maar nog een halve dag om even bij te trekken. 

Krant lezen, beetje lummelen in de tuin. Verlangen naar vakantie. De zaken voorbereiden voor de werkdag. Dutje gedaan (met timer). En beseffen dat ik rijk ben. Dat ik zo'n weekend mee mag maken. En wel moe ben, maar heel voldaan. 

Zompig

Mijn kleindochters komen logeren. Voor het eerst. Dus nog even een matras voor het vouwbed gekocht, dat had mijn dochter weggegooid toen haar halfbroertje het onder had gepiest tijdens logeerpartijtjes bij haar en zij dit bed te leen had. Wilde het bed zelf wel weer terug, maar kwam er nooit van een matras erbij te kopen. Twee ritjes naar de Ikea (had even een auto, want moest ook nog oppassen deze week in de avond en wat heerlijk om de vrijheid te hebben overal 'snel' te zijn, waar met het OV ik er 3 x zo lang over doe en bovendien in de bus geen opgerold matras mee kan zeulen. Plus dat ik het belangrijk vind om mijn autorij-skills bij te houden. Op snelwegen durven rijden (geen probleem, overal inparkeren etc), waarvan eentje om een te breed matras te ruilen. Dat vouwbed heeft een afwijkende breedte-maat. Voor een kind niet heel erg. Ook maar direct een hoeslaken erbij gekocht, maar daarvoor moest ik helaas wel door de hele Ikea-jungle heen.

Er staat nog een logeerbed op zolder, maar denk niet dat de oudste daar wil slapen. Ze is gewend aan alles op dezelfde verdieping. Dus bed op mijn kamer erbij gezet en de jongste kan bij mij in bed. Alles staat al klaar. Kocht een paar jaar terug een heel lief dekbedovertrek bij de Hema, dus hoop dat ze het leuk vindt. Het is niet roze (dat past niet bij mijn kamer), maar rood met stippen. En ik hou toevallig erg van stippen. Het dekbedovertrek op mijn bed is ook gestippeld. 

Ben geen georganiseerde oma die al voor de geboorte een extra kamer had ingericht voor het kleinkind. Improvisee Overflakkee is het hier altijd, maar dat gaat al jaren prima. 

Maak me druk over hoe ik dan moet douchen in de ochtend, wie let er op ze? Nou ja...als het niet lukt, dan douche ik maar als ze weg zijn! Geen problemen maken die er nog niet zijn. 

En over de trappen. Donderen ze daar niet vanaf? Ook nooit traphekjes gehad. Ook niet voor mijn eigen kinderen. En wat willen ze eten. De groente is makkelijk. Allebei dol op Broccoli. De rest komt ook wel goed. 

Enfin...eerst nog maar even rustig koffie drinken en dan zien we het wel. Het weer is zompig, vochtig en niet echt lekker momenteel. Geregend en warm. Soort van broeikasgevoel buiten. Maar dat kan de pret niet drukken. Kinderen kijken daar echt heel anders tegen aan. Plannen die ik had, moeten dan maar anders. Alweer dus improvisee Overflakkee.

Image by Joe from Pixabay

Ontspan en ga vooral kijken naar wat een bonus dit is! Twee van die ondernemende meisjes onder je hoede. 

When in Amsterdam..

In de wat wij hier altijd de toeristenbus noemen zat een jonge vrouw beneden voor me - type Amish gaat een jaartje wild doen, oftewel een zeer bedeesd uiterlijk - met een enorme koffer en haar Tinder app geopend. Ik zat op een bankje achter haar, vrij hoog, zij bij de klapstoeltjes, dus ik had - of ik het wilde of niet - vrij zicht op haar online-activiteiten.

Ze swipete en swipete en swipete en swipete, tientallen foto's van vrouwen kwamen voorbij en ze wilde ze allemaal en zag haar ook telkens kijken waar ze ergens in de buurt waren. Wild weekend voor deze dame. Ze kon dus zo de koffer induiken. Dus daarom zo groot denk ik.

Image by Stephen Marc from Pixabay

Altijd leuk, observeren van mensen. 

Installeerde het weekend ook het nieuwste kastje van mijn provider. Toen ik belde om korting te vragen, gaf de klantenservice dat ik een vrij oud kastje heb (volgens mij 2 jaar geleden een nieuwe gehad) en mocht ik er niet uitkomen, dan kon ik ook nog gratis een monteur erbij roepen. Dus toen het zondagmiddag regende, met frisse tegenzin maar begonnen.

Het lukte me in 1 keer. Alles werkt. Zou het ook op wifi kunnen laten draaien, maar nu nog even een zeer lelijke platte kabel door mijn hele huiskamer. Dus of ik kies alsnog voor wifi, of ik moet die kabel wegwerken in de goot waar nu mijn coaxkabel doorheen loopt. Die nu alleen nog maar mijn met modemkastje verbonden hoeft te zijn. Niet meer met de tv.

Keuzes, keuzes. Maar wel blij dat ik alles begreep en zelf kan installeren. 

Nog opgepast, maar ik was zo laat thuis, dat trek ik niet meer. De afgelopen weken waren vrij stressvol merk ik nu en dan is goed slapen en uitrusten vooral belangrijk voor herstel. Dus heel laat op, wel de was gedaan en buiten opgehangen en straks mijn bed verschonen. Voor het heerlijke gevoel wat een schoon bed geeft.

Op mijn werk heb ik eindelijk mijn zomervakantie geboekt. Nou ja...ergens in september, niet meer zo zomers, maar eigen schuld; ik ben gewoon altijd te laks daarmee en dan gaan anderen voor mij en dan kan ik niet weg. Of denk ik dat ik niet weg kan. Maar voelt vreemd om overal te lezen dat Het nieuwe Seizoen weer start. Dus na de zomer.

Dus maar wel ook direct geboekt dat ik tussen Kerst en Oud en Nieuw vrij neem. Niet meer wachten tot het laatste moment. 

En nee, nog steeds geen baanzekerheid. Mijn contract loopt einde van het jaar af. Wel heeft mijn werkgever werkzekerheid; de aanbesteding is aan ons gegund. Dus de vaste krachten kunnen opgelucht ademhalen. Hun plekje is zeker de komende jaren.

Ik vervang deze weken een collega van een andere vestiging voor een speciaal project. Toen mijn leidinggevende mijn verlofaanvraag zag vroeg hij wie mij dan ging vervangen. Dat is niet mijn probleem zei ik. Heb dit ook al diverse keren aangegeven; regel dat nou eens structureel. Tsja...waar er altijd vervanging was door de inzet van een stagiaire, komt er dit jaar nobody. Het is niet gelukt er eentje te strikken. Of twee, wat we normaal altijd hadden. Hele blikken stagiaires schenen en te zijn, maar die blikken zijn uitverkocht. 

Leg je dat voor, dan was het toch geheel anders, voorheen. Ook goed. Als ik maar zie hoe het spel gespeeld wordt.

Lekker gekookt, voor meerdere dagen en de diepvriesvoorraad. Verse groenten allemaal. Niets uit pakjes of zakjes. 

Voelt een beetje alsof ik na de Doldwaze Dagen nu weer een beetje in de normale stand kom. Maar enorm behoefte aan langere tijd even niet hoeven reizen en werken. 

Heb te weinig aandacht voor allerlei zaken merk ik. Vooral her en der reageren. Dus ligt aan mij. Niet aan jullie interessante blogs.

Busvervoer

 Las vanochtend voor ik wegging dat er een stremming op mijn traject woon - werk was. Er zouden bussen worden ingezet. Houd rekening met 30 minuten extra tijd. Jemig...zat ik net mijn vroege havermoutontbijt naar binnen te lepelen en dan zou ik eigenlijk al weg moeten. Gaat 'm niet worden.

Dan kom ik als een hijgend hert op mijn werk aan alleen om als enige keurig op tijd er te zijn. La maar. Kijken wat de schade is met die 30 minuten extra. Dat viel nog binnen 'op tijd komen'. 

Ging wel een andere route, maar achteraf was dat onnodig. Nou ja...je maakt wat mee. In het stadje wat Amsterdam onlangs annexeerde, ging de trein niet verder. Het was al druk en al die mensen ook nog in bussen proppen. Moest je eerst uitchecken. Dan bij een paal (verdekt opgesteld, dus ik moest weer de bus uit) inchecken en dan de bus in, die gelukkig er nog stond, met nogal hoge opstap, voor iemand die verwend is door gelijkvloerse instappen. (En ik geef toe: minder soepel hoge opstappen neemt). 

De bus nam de toeristische route en waar ik anders met de intercity er 10 minuten over doe, was ik nu na een 35 minuten op de plek van bestemming. Het station. En dan nog stukje lopen naar mijn werk. Wel fijn dat de NS vervangend vervoer aanbiedt, anders kwam ik nergens natuurlijk. En er waren veel bussen geregeld. Dat moet ook allemaal maar goed lopen. En dat deed het.

En over de terugweg: Ging normale tijd van mijn werkplek weg, naar het busstation. Wist van de incheckpalen (check en dubbelcheck) had al berekend dat ik een half uur later thuis zou zijn, maar dat was uiteindelijk bijna een uur. 

Gelukkig vanochtend een bakje eigengemaakte nasi uit de vriezer gehaald toen ik dit alles in de NS app zag. En dan zit je pas rond 20.15 uur te eten, want moest ook nog even een klein boodschapje halen. Geen zin gehad dit weekend.

Moet mijn best doen me niet opgejaagd te voelen. Mijn routines te blijven volgen. Dus hing ik direct al mijn kleding voor morgen klaar. Blij met een aantal dezelfde shirts, maar in andere kleuren. Als iets lekker zit en ik voel me er prettig in heb ik mijzelf aangeleerd om er dan nog eentje en doe eens gek, misschien wel een derde ervan aan te schaffen. 

Nu even onderuit zakken bij B&B vol Liefde. Heerlijke ontspannings tv voor mij. 

Concert

Stond op de volgende bus te wachten op op over te stappen en viel me op dat er veel mannen in de bus zaten met een wit/rood shirt. Even checken...ja hoor het clubje speelt. Mijn eerste bus eindigt bij hun thuishonk, dus dat verklaarde het. Dus hoopte op winst anders was de terugreis mogelijk gevuld met agressieve dronken mannen.

Was al een tijdje terug door mijn vriendin uitgenodigd voor een concert van Jeangu Macrooy die in het Concertgebouw de songs van Bill Withers zong met het Concertgebouw Jazz-orchestra. Haar man houdt absoluut niet van jazz. Mazzel voor mij; ik kan er wel tegen. Maar ging vooral ook om die songs van Bill Withers te horen. En heerlijk ook om even iets geheel anders te doen.

En natuurlijk benieuwd hoe hij dit zou vertolken. 

Concert was heel goed. Zijn stem verrassend warm en vol. En bij deze schoot ik bijna vol:

Bij thuiskomst heb ik nog een half uurtje naar vallende sterren liggen kijken. In de tuin. Jammer dat de buurvrouw een felle buitenlamp laat branden, maar ik moest toch Richting Noord-Oost kijken, dus gelukkig de andere kant op. 

Rustgevend en prachtig. En wat zijn we dan klein hier beneden. 

Dag tante!

Het regent heel hard hier, dus een goede optie om dan direct na het douchen en aankleden boven te stofzuigen en de badkamervloer te dweilen. En alle kleedjes in de was te mieteren. Daarna nog de benedenverdieping gestofzuigd en tijd voor een kop koffie. Of nee, eerst nog de Liturgie van de begrafenisdienst van mijn tante inscannen voor mijn broer, die er niet bij kon zijn. 

Wel wilde, maar hij had net een aanrijding met een hert (hijgend hert was de bossen in gesprongen daarna) gehad, dus ook bijna dood als hij niet keihard geremd had, zijn auto wel zwaar beschadigd vertelde hij me, die avond voor de familie-meeting, mega-drukte en druk op zijn werk (overname en mag ik dan blijven?) en als ik het zo van een afstandje bekeek, tegen een inzinking aan mede door alle gezeik rondom "Wie Doet Wat voor Moeder". Hoorde vooral veel van hem dat hij heel moe was. Heel moe. En niets meer leuk vond. 

Dus blij dat hij verstandig was en gekozen had om er niet live bij te zijn. Want denk echt dat hij dan teveel van zichzelf zou vragen. 

Was een mooie begrafenis, dat hebben mijn nicht en haar dochter goed gedaan. Een witte kist beschilderd met wilde bloemen en klaprozen en hier en daar een vlinder. Zo speels en zo niet passend bij de nogal zware dienst en een dominee die me direct deed denken door zijn uitspraken aan "Onze God is de beste". (Hoorde dus ook dat liedje van Van Kooten en de Bie in mijn hoofd). Wat ook nogal grappig was met mijn moslimdochter naast me. Maar enfin; daar ging het allemaal niet om. 

Blij dat er veel belangstellenden waren, want de familie is heel klein. Niet onze kant, die juist weer niet. 

Heb gecarpoold met mijn zoon, zijn vriendin en mijn dochter. Was nog even grappig in de ochtend, want opeens zag ik een huurauto voor de deur en mijn ex uitstappen. Heuh....gaat hij ook mee? Maar mijn dochter gaf aan dat zij die auto voor haar vader en zijn gezin had geregeld en haar halfzusje had bij haar gelogeerd. Haar eigen auto stond in de garage bij haar werk. Dus ook nog gecondoleerd door ex, die mijn tante ook nog heeft gekend.

Mijn neef, de zoon van mijn tante is niet helemaal goed in zijn hoofd vanaf zijn geboorte al en onderweg zei mijn zoon dat hij altijd zei; als hij mijn geadopteerde familie zag: Oh, daar zijn de negertjes ook weer. Hij heeft het denkniveau van een 10 jarige en geen filters. De zorg voor hem, was een grote zorg voor mijn tante. En nu voor mijn nicht.

Tijdens de dienst en op de begrafenis begon hij een paar keer helemaal uit zijn plaat te gaan. En dan keihard roepen en huilen, maar goed; duurde niet lang en hij werd gelukkig niet agressief. Zijn zus kon hem weer kalmeren. Het is een hele grote man die onvoorspelbaar is in zijn reacties. 

Mijn moeder had een stukje over haar herinneringen aan haar zus geschreven en verzocht (nou ja, via een broer in die kut-familie app) of ik dat wilde voorlezen tijden de dienst. Dus gedaan en blij met mijn waterproof mascara. Maar geraakt worden omdat je weet dat je tante dood naast je ligt in die mooie kist beschilderd met bloemen en dit afscheid voor altijd is, dat is normaal. Dus vond het niet hinderlijk dat ik af en toe even moest stilhouden. In het openbaar spreken kan en durf ik. 

Gooide er ook nog wat humor in wat gewaardeerd werd (ik lijk nu wel een cabaretier die een try-out doet!!), maar die dominee was nogal van de zware kant, dus even wat meer van mijn tante (en ook moeder, die kan af en toe ook droog zijn) erin stoppen.

Image by Ralph from Pixabay

De hele week was het prutweer, maar op haar uitvaart was het zonnig en droog. Wat past bij het karakter van mijn tante. Niet somber, maar altijd kijken naar de zon achter de wolken en de mooie dingen van het leven. 

Pien an de poten

Een collega in het gebouw waar ik werk, zag ik al eerder met haar schoenen in de hand zitten. En een andere paar aan de voeten. Ze vertelde dat ze altijd en dus constant pijn aan haar voeten heeft. Al een paar jaar. En via huisarts, naar dermatoloog naar ziekenhuis en niets helpt. Pedicure heeft ze ook. 

Ze draagt nu geen erg smalle schoenen zo te zien, maar voor mijn bredere voeten wel, - sneakers, maar dit merk is voor mij te smal - maar wellicht in het verleden wel en spelen haar voeten nu op. Ze heeft wel een beroep waar ze de hele dag staat of loopt. Alleen podoloog nog niet geprobeerd, maar ze gaf me ook aan (en dat vond ik heel herkenbaar) dat alles wel duur is, want niet alles wordt vergoed door de ziektekostenverzekering. 

Collega vertelde ook dat ze op allerlei punten, onderop en bovenop van die plakkers heeft om de druk weg te nemen. Druk bovenop had ik alleen bij schoenen met een randje of werkje bij de tenen. Dan hamerde de hamerteen zijn deuntje en kreeg ik daar een wondje. Dus ook daarop letten. Zijn de schoenen ook van binnen glad afgewerkt.

Ooit zat ik bij de huisarts en vertelde hetzelfde - dat dit soort zorg voor mij momenteel te duur is en tsja..alleen een meewarige blik. Nul huisartsen advies. Keek er niet eens naar. Pedicure staat wel op mijn lijstje om een andere te vinden. En ondertussen zelf nog beter voor de onderdanen zorgen. Daar schort het nog wel eens aan. 

Heb me voorgenomen om echt nooit meer schoenen te dragen die pijn doen. Maar wel graag een beetje modieuze en leuke schoenen, want schrikbeeld is mijn (andere) tante die verschrikkelijk lelijke en degelijke lompe schoenen draagt, want er is niets anders zei ze. Jawel hoor, maar die kosten wat meer! En zij heeft echt geld genoeg om die te kunnen aanschaffen.  Zoek daar altijd online naar en kan echt geen 200,-- voor een paar schoenen betalen, maar met de opruiming zijn die vaak voor de helft van de prijs. Dan 'kan' het wel. Want doe lang met goede schoenen, die er bij voorkeur ook nog vrouwelijk en leuk uitzien. Hakje mag ook nog, maar niet heel hoog. Jammer genoeg, want ik vind het wel heel mooi staan, als je er de benen voor hebt. 

Image by Ольга Мезина from Pixabay

Toen ik enorme pijn had, door hielspoor een flink aantal jaren terug, kwam net de Birkenstock weer terug in de mode. Dat was voor mij een verademing. Heerlijke zolen, daar liep ik heel goed op. Thuis dan, want op/naar mijn werk kon ik die niet aan. Had een collega die had uit de US een paar crocs. Die er niet uitzagen als de lelijke crocs die ze hier verkopen. En ook die, zo vertelde hij, liepen heerlijk.

En nu nog steeds Love or Hate: Barbie Birkenstock

En ben blij dat ik dat soort pijnloze schoenen nu ook kan betalen. Ben nu al aan het nadenken over wat te dragen in de winter. Want kocht voor mijn bezoek aan mijn broer een paar jaar terug in de winter in Finland speciaal met wat bredere leest soort hogere schoenen, maar zo blij met pijnstillers. Bleek dat ik zelf stom had gedaan door nog een stuk verpakking bij de tenen te laten zitten, dus ja..nogal krap. Maar die schoen geeft nog steeds pijn. Toch niet breed genoeg de leest. De enige fijne enorm winterweerschoenen zijn de eigenlijk te grote roze stampers, Timberlands,  die mijn dochter in de VS kocht tijdens een bezoek daar. Toen mega-hot, maar nu is haar smaak veranderd en staan ze hier bij mij voor noodweer. 

Dus voel wat collega ervaart. Soms met pijnstillers de dag doorkomen. Veel pijnstillers. En met slippers aan geen enkel probleem, want nergens druk, maar zodra je voeten in een dichte schoen moeten, pijn voelen. En daardoor ook als een bejaarde lopen. Het is een verademing dat ik dat niet meer heb, constante pijn aan tenen en voeten, maar dat komt echt door betere schoenen, zonder drukpunten, bredere leest en goed passende sokjes (die dan niet halverwege je voet zitten op de helft van de dag).

Daarom

 You don’t take "baby steps" for the distance they cover, Cellie, but to put yourself within reach of life’s magic.

Just like you don’t hoist your sails to move the boat, but to put yourself within reach of the wind.

Hoist, baby, hoist, baby, 1, 2, 3, 4 –

  The Universe

Aardige tante

Mijn overleden tante kon je opbellen om wat te vertellen of te vragen hoe het was met haar en dan kon je gewoon de telefoon op het kastje leggen, want ze ratelde aan een stuk door, zonder te luisteren of te bedenken dat jij misschien ook wat had te melden. Ze woonde al jaren ergens bij Rotterdam in de buurt en kreeg ook een beetje dat zangerige Rotterdamse accent. Niet dan, nou dan?

Of ze aardig was? Ze was in ieder geval nooit hatelijk of achterbaks. Hield erg van de gezellige dingen in het leven. Winkelen en ergens op een terrasje zitten. Geen museummens, ook niet van de diepgang, lekker door tijdschriften bladeren, boeken liever niet. En veel tv-kijken (teveel zou mijn moeder zeggen, de hele dag stond dat kastje aan). Een qua uiterlijk totaal andere vrouw dan haar zus. Donkerharig, langer dan mijn moeder en ook voller. Verzorgd en make-up gebruikend. Smartphone dus veel online met kinderen en kleinkind. Mijn moeder heeft dat niet. Wil het niet meer snappen.

Nooit heb ik of een andere nicht of neef bij haar gelogeerd. Ook niet toen ze dichterbij mijn moeder woonde toen ze nog getrouwd was. Daar was haar leven te druk voor en kwam ook niet in haar op. Stuurde haar altijd een kaart voor haar verjaardag en dat waardeerde ze. Of belde haar op. Ook altijd fijn dat je belt, kind. Maar ook dit was altijd eenrichtingsverkeer. Ik kreeg nooit een kaartje terug. 

Jaren terug gescheiden. Wat fijn was, want nu hoefde ik die oom met zijn grijpgrage handen niet meer te zien.  En toen was het financieel een moeilijke tijd voor haar. Ze heeft heel lang op haar kleinkind opgepast. En reisde met het OV van West naar Oost daarvoor. Ze kon niet autorijden en na de scheiding ging ook de optie om met een auto ergens heen te gaan met haar ex de deur uit. Maar ze pastte zich aan en ging met de metro, de trein en de bus heen waar ze moest zijn. 

Toen mijn moeder ook alleen kwam te staan na het overlijden van mijn vader trokken ze meer naar elkaar toe. Gingen met elkaar op vakantie (mijn moeder reed auto, bedacht de vakantie en de uitjes, mijn tante genoot, logeerden bij elkaar. Maar mijn moeder wist altijd goed te vertellen wat haar zuster helemaal fout deed. Ook nog aan de opvoeding van haar reeds lang volwassen kinderen. Aan mij dan. Dus was mijn moeder eigenlijk niet zo aardig, want zelf had ze ook best wel wat steken laten vallen. Maar kritiek geven zit ingebakken. Complimenten geven helaas niet. Dan zou het beter in balans zijn. 

Denk dat mijn tante voor haar dochter en zoon een fijne en lieve moeder was en voor het kleinkind een zorgzame en leuke oma. En dat is alles wat er toe doet. 

Dat kwam onverwacht

Alhoewel Youp zou zeggen: Ongelegen.

Was wat vroeger dan afgesproken voor de 'mededelingen' bij mijn moeder omdat ik haar nog even alleen wilde spreken, maar ze had de voordeur nog niet van het slot en toen de voordeur eindelijk (20 sloten) openging was ze in tranen en viel me om de hals. 

Mijn moeder omhelst me zelden (een echte dan he...8 seconden lang) en ook nog in tranen. Wat was er aan de hand. 

Haar enige zuster is overleden. Hoorde ze net van de dochter van mijn tante. 

Och..

Nooit ziek, geen ziektes en kennelijk een hersen- of hartinfarct en naast haar bed gevonden gisterenavond. Door de politie die de voordeur openbrak op verzoek van haar dochter die het niet vertrouwde dat haar moeder niet reageerde. 

Zij had met mijn steelzus contact opgenomen vanochtend en die zou dan ons informeren. Maar ja, ik sta geblokkeerd in haar telefoon, mijn broertje en zus ook, dus alleen de 'aardigen' hadden al wat gehoord via haar en waren op de hoogte. 

Zelfs dan nog een kutstreek leveren.

Ik gaf in de familie-app aan dat het me nu niet de tijd leek om zaken met mijn moeder te gaan bespreken, maar ja...iedereen druppelde al binnen, tot mijn verbazing ook de schoonzussen en mijn moeder was weliswaar in shock maar zei: ach ja...het leven gaat door. Ze was er wel, maar ze was er niet. 

Nou mam; niks hoeft hoor. 

En dus ging het gesodemieter toch door. 

Je zou er zo een cabaretstukje/serie van kunnen maken. Dr. Oetker (schoonzus) ging mij even van alles uitleggen over MIJN moeder en oh ja ook hoe gras groeit. Waarop ik zei dat ik daarvan gehoord had, want ik heb ook gras in de tuin. Maar zij (Dr. Oetker) herkent ironie en sarcasme niet als het onder haar neus groeit, dus paar'len voor de zwijnen. 

Lang verhaal kort: Rolde pas laat hier thuis de gang in. Op. Vol hoofd. Had geen tijd om zelf verdrietig te zijn om mijn tante. Het echt te voelen. De jongere zus van mijn moeder. En ook al weer over de tachtig. Dat de dood onverwacht kwam op die leeftijd is misschien misplaatst. En toch voelt het zo. 

Tot mijn dochter me belde hierover toen ik nog bij mijn moeder was en ik even brak. Omdat mijn dochter zo lief was en ondersteunend. Gewoon natuurlijk, ongeforceerd en niet omdat het zo hoort. Vooral daar raakte ik ontroerd over. 

En voelde het verdriet van de kinderen van mijn tante. De shock, het vele dingen in korte tijd moeten regelen en af en toe beseffen dat je nooit meer even met elkaar kan praten. 

Moetje

Moet naar mijn moeder want, volgens mijn jongere broer, heeft ze een mededeling voor alle broers en zussen. Een zus is al afgehaakt; geen tijd en eigenlijk geen zin gaf ze aan mij aan. Andere zit in het buitenland, die was er onlangs, maar toen was er niets te mededelen, ondanks mijn herhaalde verzoeken om dat dan wel te doen. Maar vond men, daar kon mijn moeder niet tegen. Te druk voor haar. 

Kom er niet achter wat de dienstmededeling is. Wel ben ik bang dat mijn steelzus wat bekofstoofd heeft en mijn moeder daar braaf in meegaat. Heb geen vertrouwen in mijn familie, het verleden leerde me dat ze bepaald onbetrouwbaar zijn gebleken. Met name met geld van anderen. 

Maar met een broer die alleen met moeder naar de notaris gaat, ons niet inlicht daarover totdat ik de betaling zie en dan alleen aan mij vage uitleg geeft, vind ik het niet zo vreemd. Diezelfde broer zegt ook dat mijn moeder wil dat hij de bankgemachtigde wordt. Vraag ik dit aan mijn moeder dan is het niet waar. Alles moet zo blijven. Dingen zijn al geregeld bij de familienotaris.

Ook wil steelzus weer kunnen pinnen. Vindt zij. Dat lijkt me niet. Nul vertrouwen, maar het hele verhaal van stelen hebben mijn Scandinavische broer en ik verzonnen. Jammer dat de feiten op tafel liggen. En nog meer jammer dat mijn broertje toen niet direct iedereen heeft ingelicht. Ook hij is opgegroeid met bedekken met de mantel der liefde. 

Wat haat ik dat kleed waar we alles onderschuiven. Mijn man mishandelde me - onder het kleed, mijn broer verkracht me - onder het kleed...Frisse zaken daar onder dat kleed. Ongetwijfeld heb ik daar zelf ook zaken onder verstopt. Als we maar als een leuke hartelijke familie naar buiten toe over komen. 

Oh ja, doe je niet meer mee, wat ik heb gedaan door duidelijk partij te kiezen voor mijn zus toen die haar verhaal vertelde, dan lig je uit de Happy Family en ben JIJ raar. Nou...dan ben ik dus maar liever raar al jarenlang. Ga mijn eigen weg en doe niet mee. Dat wordt me enorm aangerekend. 

Dus niets te verliezen en maar volledige openheid eisen. 

Slapen

 Altijd fijn als ik uit mijn werk kom, eten te maken (al de avond ervoor de ingrediënten uit de vriezer halen ervoor indien nodig) en dan een aflevering van de dag ervoor van De Slimste Mens te kijken. Achter mijn laptop, via NPO start. 

Spullen weer klaarzetten voor de werkdag. 

Dan maak ik ook gelijk mijn lunch voor op mijn werk. Nam van de week brood in een zakje mee, maar dat vond ik geen succes. Toch maar weer mijn mega broodtrommel. Dan blijft het herkenbaar als een broodje en geen platbrood. Dat krijg je als je zelf platgedrukt in de bus en/of trein zit.

Daarna altijd de afwas wegwerken (met de hand in een teiltje) en dan alles gedaan wat er perse moet. Dan is het alweer laat. Bedacht in de trein terug al wat ik morgen kan aandoen naar mijn werk, plus de oorbellen erbij. Je moet toch wat in een volle trein. 

Luisterde een podcast over de invloed van slaap op je gezondheid. Te weinig slaap of slapen op een onnatuurlijk ritme voor jezelf. Wakker worden omdat de wekker gaat. Tsja..als die van mij om 05.30 gaat dan voelt dat niet als mijn natuurlijke ritme. Dat merk ik als ik in het weekend geen wekker zet. Of ik word nog steeds rond die tijd wakker en ga dan even naar de wc en slaap of dommel verder of rond 07.00 uur.

Image by Elmer L. Geissler from Pixabay

Zou nu al willen slapen en ga dan ook op tijd naar boven. 

Jullie een natuurlijk ritme?

Narrig

In de bus naar mijn station zag ik al dat mijn trein aangekondigde vertraging had. En relatief veel ook nog eens. Tijd genoeg om voor 1 euro een hele grote beker koffie te halen. Baalde wel, want had al zo'n moeite om mijn bed uit te komen. Was om 4 uur wakker al. Had ik nog ietsje langer kunnen liggen. Ja...geen uren, maar die 10 minuten maken verschil in mijn beleving. 

En dan weer lekker door de regen met mijn Vera regenhoedje op, regenjas aan, zeiknat in de bus. Drip drip drip. 

De trein zat nogal vol, dus wederom maar op een klapstoeltje zitten. In de bus had een gezin een hele rij klapstoeltjes bezet met bergen koffers. En gisteren zag ik een dame die gewoon op 2 stoelen haar koffer had gelegd. Ook in een hele volle trein.

Image by tookapic from Pixabay

He...dame, daar moet ik meer dan 200 euro per maand voor betalen. En vaak niet eens een normale stoel als zitplaats. Of geen zitplaats, hangplek. 

Die megakoffer zit gewoon gratis. Stond ze ook nog enorm iedereen in de weg met die enorme koffer waar misschien haar man wel inzat. En haar pubers waren ook al sloom. Het station waar de meeste mensen met dit soort bagage uitmoeten, werd in meerdere talen omgeroepen en dan nog vragen: Is this the airport??

Waarop ik zei: No, the zoo. 

Niet aardig, maar kijk eens op de bordjes in de trein, op het perron in plaats van de boel te blokkeren met je koffer en daar druk mee te zijn. Ik wacht trouwens altijd tot we er echt zijn met opstaan, want er staat dan regelmatig al een file naast de stoelen. En gaf haar na 10 seconden aan dat I was just kidding.

Is heel populair trouwens om je zinnen te doorspekken met Engels, vooral jongeren. Iets is chill, sick, stoked. Zou grappig zijn als men bijvoorbeeld Zweeds gebruikt. Maar ja, de meeste influencers doen hun dingetje in het Engels. OMG!!

Op mijn to-do lijst (ook goed Nederlands) stond korting bij mijn media-provider regelen. Vooral omdat ik dit al voor mijn moeder had gedaan. Wat mijn steelzus weer teniet deed door een extra pakket erbij te regelen. 

Altijd grappig om weg te lopen (bij wijze van) hun eerste kortings-aanbod. Te weinig. Toch maar naar de concurrent dan. En dan zie ik de medewerker de telefoon in de pauzestand zetten, even een kopje koffie halen en daarna terugkomend met de mededeling dat hij er toch nog extra korting uit heeft kunnen trekken bij zijn leidinggevende. 

Chill!

Ook cute dat tussen de buien door als je buiten bent, het best aangenaam is qua temperatuur. Alleen waai je bijna van je fiets, maar koud is het zeker niet.

Bed opmaken, lekker in een schoon knisperend bed stappen straks. Om met Jeroen Meus te spreken: Zalig he!