When in Amsterdam..

In de wat wij hier altijd de toeristenbus noemen zat een jonge vrouw beneden voor me - type Amish gaat een jaartje wild doen, oftewel een zeer bedeesd uiterlijk - met een enorme koffer en haar Tinder app geopend. Ik zat op een bankje achter haar, vrij hoog, zij bij de klapstoeltjes, dus ik had - of ik het wilde of niet - vrij zicht op haar online-activiteiten.

Ze swipete en swipete en swipete en swipete, tientallen foto's van vrouwen kwamen voorbij en ze wilde ze allemaal en zag haar ook telkens kijken waar ze ergens in de buurt waren. Wild weekend voor deze dame. Ze kon dus zo de koffer induiken. Dus daarom zo groot denk ik.

Image by Stephen Marc from Pixabay

Altijd leuk, observeren van mensen. 

Installeerde het weekend ook het nieuwste kastje van mijn provider. Toen ik belde om korting te vragen, gaf de klantenservice dat ik een vrij oud kastje heb (volgens mij 2 jaar geleden een nieuwe gehad) en mocht ik er niet uitkomen, dan kon ik ook nog gratis een monteur erbij roepen. Dus toen het zondagmiddag regende, met frisse tegenzin maar begonnen.

Het lukte me in 1 keer. Alles werkt. Zou het ook op wifi kunnen laten draaien, maar nu nog even een zeer lelijke platte kabel door mijn hele huiskamer. Dus of ik kies alsnog voor wifi, of ik moet die kabel wegwerken in de goot waar nu mijn coaxkabel doorheen loopt. Die nu alleen nog maar mijn met modemkastje verbonden hoeft te zijn. Niet meer met de tv.

Keuzes, keuzes. Maar wel blij dat ik alles begreep en zelf kan installeren. 

Nog opgepast, maar ik was zo laat thuis, dat trek ik niet meer. De afgelopen weken waren vrij stressvol merk ik nu en dan is goed slapen en uitrusten vooral belangrijk voor herstel. Dus heel laat op, wel de was gedaan en buiten opgehangen en straks mijn bed verschonen. Voor het heerlijke gevoel wat een schoon bed geeft.

Op mijn werk heb ik eindelijk mijn zomervakantie geboekt. Nou ja...ergens in september, niet meer zo zomers, maar eigen schuld; ik ben gewoon altijd te laks daarmee en dan gaan anderen voor mij en dan kan ik niet weg. Of denk ik dat ik niet weg kan. Maar voelt vreemd om overal te lezen dat Het nieuwe Seizoen weer start. Dus na de zomer.

Dus maar wel ook direct geboekt dat ik tussen Kerst en Oud en Nieuw vrij neem. Niet meer wachten tot het laatste moment. 

En nee, nog steeds geen baanzekerheid. Mijn contract loopt einde van het jaar af. Wel heeft mijn werkgever werkzekerheid; de aanbesteding is aan ons gegund. Dus de vaste krachten kunnen opgelucht ademhalen. Hun plekje is zeker de komende jaren.

Ik vervang deze weken een collega van een andere vestiging voor een speciaal project. Toen mijn leidinggevende mijn verlofaanvraag zag vroeg hij wie mij dan ging vervangen. Dat is niet mijn probleem zei ik. Heb dit ook al diverse keren aangegeven; regel dat nou eens structureel. Tsja...waar er altijd vervanging was door de inzet van een stagiaire, komt er dit jaar nobody. Het is niet gelukt er eentje te strikken. Of twee, wat we normaal altijd hadden. Hele blikken stagiaires schenen en te zijn, maar die blikken zijn uitverkocht. 

Leg je dat voor, dan was het toch geheel anders, voorheen. Ook goed. Als ik maar zie hoe het spel gespeeld wordt.

Lekker gekookt, voor meerdere dagen en de diepvriesvoorraad. Verse groenten allemaal. Niets uit pakjes of zakjes. 

Voelt een beetje alsof ik na de Doldwaze Dagen nu weer een beetje in de normale stand kom. Maar enorm behoefte aan langere tijd even niet hoeven reizen en werken. 

Heb te weinig aandacht voor allerlei zaken merk ik. Vooral her en der reageren. Dus ligt aan mij. Niet aan jullie interessante blogs.