Moeten

Merk dat ik tamelijk allergisch reageer op het werkwoord "moeten". Zodra dat woord in een zin naar mij wordt geuit dan spring ik direct - nou deed ik dat maar direct, maar dus een halve dag later hahah - in mijn valkuil. Maar gelukkig heb ik het mechanisme wel door. (Uit)eindelijk. 

Moet?

NEEEEEEEEEEEEEEEEEEE

Ik wil niks meer moeten. 

Ben klaar met moeten.

Moeten hoort bij manipuleren voor mij. En bij dominant je zin doordrijven. Dat ik me moet neerleggen bij de wil van een ander. Want die weet alles beter. Of is sterker of heeft meer geld of macht om die mening te mogen verkondigen. Waar ik er in het geheel niet meer toe doe. Gereduceerd tot een nobody.

Maar heb ik het wel goed gehoord en vooral is het niet een reflectie van wat er zich vooral in mijn eigen hoofd zich afspeelt? Bang zijn dat ik het toch niet goed genoeg doe. Je moet het zus en zo doen. Niet begrepen heb, geen overzicht heb in de werkzaamheden? Door de mand val als een niet kundig iemand. Miskoop van de maand.  Terug naar af moet. Terug naar onzelfstandigheid en - vooral in mijn hoofd - weer veel moeten. 

Want er moet momenteel weinig hoor. En ik doe veel meer dan waar ik voor aangenomen ben. Hand- en spandiensten, want uitval door ziekte en mensen die tot over hun oren in hun werk zitten ook door invoering van nieuwe wetgeving. Nieuwe mensen een beetje trainen. Stagiaires zaken uitleggen. Zaken oppakken die ik zie liggen en niet aan de zijlijn blijven staan kijken, maar in actie komen. 

Maar dus dat moeten. Daar moet ik wat mee. Niet van mij af eten. Of weg eten. Of gaan piekeren. Of gaan twijfelen. Maar laten dalen. En doorgronden waarom en hoezo en er dan smakelijk om lachen. En dan weg laten waaien. Waaaaaaaaaai woei weg ermee. 

Lachen! Pak jezelf bij je lurven en lach erom. 

Dat is een betere manier. Erkennen dat ik het zo ervaar, maar dat dit geen waarheid hoeft te zijn. Alleen mijn invulling van het geheel. En laat ik het daarna wegwaaien. 

Zo, nog even een lekkere kop koffie drinken, gewoon thuis,  en dan....tsja..niks. Want ik moet gelukkig niks dit weekend. Dat wil ik zelf zo, daar kies ik voor. 

Ondertussen al een emmertje of vier aan te groot gegroeide planten uit de tuin geruimd. En daartussen en daaronder de plantjes ontdekt die ik juist wel op die plek wil zien. Heerlijk werkje. Heilzaam. Symbolisch ook wel. Staat een plant op de verkeerde plek en krijgt de plant te weinig mogelijkheid tot groei, dan verpietert die plant. Dus.