Waar het denk ik in allerlei instellingen van overheid en semioverheid vaak mis gaat, is dat de systemen zijn bedacht door mensen die behalve op papier nog nooit te maken hebben gehad met de situatie waarin die systemen ondersteuning bieden of financiële armslag geven. De menselijk maat is ver te zoeken.
Helaas ben ik daar wel ervaringsdeskundige en het begint mij steeds meer op te vallen. Hoe de afstand groot is tussen de mensen of bedrijven die de diensten leveren aan mensen in problemen. En vanuit hun instructieboeken aangeven dat dit nou eenmaal de wachttijden zijn, of de protocollen of dat mensen 'gewoon' zelf in actie moeten komen. Gewoon zes weken wachten op een gesprek. Minimaal zes weken. Ondertussen moet je jezelf maar zien te redden. Ja, want 'we' kunnen je natuurlijk niet bij de hand nemen...
Daarbij volledig aan het feit voorbij gaand dat door hoogopgelopen stress je brein dit niet meer kan; zelf in actie komen.
Ook daar heb ik ervaring mee. Zo bevreemdend te merken dat ik naar de BBC keek en opeens niet meer kon verstaan wat ze zeiden. Het kwam niet meer binnen.
Laat staan cijfertjes, formulieren, papieren etc.
'Gewoon even doen'.
En daarnaast nog de schaamte over de situatie waarin je zit. Dat je het zo uit de klauwen hebt laten lopen, want je moet toch 'gewoon even...'. Daar had ik gelukkig toen geen last van - schaamte over schulden, want had een paar jaar daarvoor mijn schulden zelf opgelost, ingelost met een strak aflosschema en ervoor gezorgd dat ik een goede administratie heb. En ja..dat betekende dat ik inleverde op 'leefgenot', geen vakanties, geen nieuwe kleding..nou ja...lang verhaal, maar was toen wel blij dat ik een periode met nog veel lagere inkomsten kon ingaan zonder schulden. Op dat vlak geen zorgen. Hoefde alleen maar rond te zien komen van een inkomen op bijstandsniveau. "Gewoon".
Maar die schaamte, die herken ik. En het niet op tijd hulptroepen inroepen. Dat herken ik ook. Of de ontkenning van de ernst van de problemen. Je kan heel lang in de Nijl zitten (To be in denial)
Al deze zaken; het lijkt wel alsof hulpverleners dat totaal nooit hebben meegemaakt. Zelf. Dus niet gelezen in een studieboek. Laat staat medewerkers van Belastingdienst, Gemeente, UWV en nog meer van dat soort instanties waarmee je te maken kan krijgen. Die hebben allemaal hun zaakjes prima op orde. "Gewoon".
Gewoon ook elke maand netjes je salaris ontvangen. Plus bonus omdat je thuis moet werken. Voor de extra koffie die je als ambtenaar nu thuis moet zetten. Goh.
Ik was/ben al blij dat ik nog budget voor koffie had, thuis. Voor budgetkoffie wel te verstaan. Het goedkoopste huismerk. Ook prima.
Elektriciteit afgesloten? Nee joh...klagen over slechte Wifi in huis. En alle vinkjes keurig afgevinkt in het systeem. Gewoon.
In de avond lekker de kachel wat harder. Gewoon. Draai aan de knop of geef Siri opdracht en hoppa. Lekker warm in huis. Zo gewoon allemaal.
Is dat zo?
14 opmerkingen:
als ik jouw stukjes lees denk ik altijd 'hoe zou je al die ervaring nou toch tussen de oren van de instanties / Den Haag kunnen krijgen', daar zou het systeem zo van kunnen opknappen! Dat het weer een menselijk 'ik help je op de been'-systeem wordt ipv een dwangbuis waarin je klein en afhankelijk en ongelukkig wordt. Veel bewondering dat het jou gelukt is om er uit te komen en met een laag inkomen steeds rond te komen. en daar ook nog leesbare stukjes over te schrijven. een column in de volkskrant denk ik dan steeds aan, over het Systeem.. groetjes Yvonne
nee zo gewoon is dat niet cellie.
maar ik denk dat mensen zelf zoiets meegemaakt moeten hebben willen ze begrip hebben empathie is een vies woord aan het worden, maar tevens ook omdat er zo vaak misbruik van gemaakt is denk ik hoor,
je hebt het supergoed gedaan,
voorbeeldig, ik ben trots op je,
xxx
Ha Cellie,
weer een stukje, dat zo in de krant kan.
En "gewoon" zo herkenbaar.
Je doet het hartstikke goed! 💚
Daar kan menigeen een puntje aan zuigen.
Hou vol enne... blijf gezond...
Dikke pakkerd van Marlou
Het is inderdaad helemaal niet gewoon. Jij als ervaringsdeskundige lijkt me enorm helpend en waardevol voor mensen die het moeilijk hebben, omdat jij echt weet hoe het voelt en is.
De mensen die van niets weten kunnen heel goed de woorden "gewoon" en "even" zeggen. Maar zijn niet zo empathisch om gewoon even te begrijpen dat het zo niet werkt.
Waren er maar ambtenaren met het invoelingsvermogen en de kennis van jou
Tussen theorie en praktijk ligt een grote kloof. Verbazend te lezen hoe sommige politici geen grein verstand van zaken hebben, maar wel beslissen over andermans leven. Je doet het top!
Ja een column in de volkskrant! Dankzij jou snap ik veel beter hoe snel een hardwerkend mens door stomme pech en baanverlies tot armoede kan vervallen. Dit kan ons allemaal overkomen. En de kloof tussen arm en rijk in Nederland is veel te groot. Manlief en ik hebben tot nog toe het stomme geluk van elke maand salaris. Maar twee jongvolwassen kinderen die door hun gezondheid nog geen plek hebben in deze maatschappij en om wie ik mij veel zorgen maak...
groetjes, Alice
Ik vind het altijd wat makkelijk om er dan maar vanuit te gaan dat iemand niets heeft meegemaakt. Daarnaast, hoe vervelend en schrijnend schaamte en stress is: men kan ook niet altijd maar een ander opzadelen met dat men daar last van hebt en daarom niet kan doen wat misschien wel zou moeten gebeuren.
Soms moet je over jezelf heenstappen en 'gewoon beginnen'. Die eerste stap zetten in de richting van wat jou verder zou kunnen helpen. Dat begin is vaak die grootste drempel, maar die kan alleen 'jij' nemen.
Empathie is belangrijk, maar de slachtofferrol moet soms ook een beetje terzijde.
heeft*
Helaas is dat dus niet voor iedereen 'gewoon'. Jij als ervaringsdeskundige weet er zelf alles van. Ik ken ook mensen die in de bijstand zitten en zich daarvoor schamen. Altijd rekenen en puzzelen en zuinig moeten zijn. Soms wordt het 'gewoon' teveel.
Inderdaad, dit stukje zou gepubliceerd moeten kunnen worden! Men kan er van leren.
Goeie koffie overigens van gwoon. En als er maar 1 bakje koffie af kan per dag p.p ; dan geniet je er extra van.
Voelen wij ons arm? Nee. Maar ook dank zij mijn intelligentie en doorzettingsvermogen en goede planning lukt het rond te komen.
"Gewoon" even een formulier invullen is er ook niet meer bij, heb je bijna een cursus voor nodig. En owee als je iets verkeerd doet omdat je het echt niet begrijpt wat de ambtenarentaal betekent. Boete krijg je meteen of uitkeringskorting, maar andersom mogen er wel fouten worden gemaakt.
Sommige hulpverleners maken het zelf mee.Ik heb woonbegeleiding/schuldhulpverlening gedaan als werk. Met zelf financiële toestanden die twee jaar duurden voor het over was...ik gaf toen begeleiding aan mensen die klaagden dat ze met zestig euro per week niet uitkwamen terwijl ik zelf van zestien euro per week leefde. Ontbijten met havermout met half water half melk,het appeltje van de fruitschaal op het werk was mijn noodzakelijke lunch.
Een reactie posten