Kon niet echt goed door het verhaal heenkijken door de vele mode-faux-pas die er qua kostuums in deze serie zaten en het feit dat de cast nogal onwerkelijk (lees historisch correct) overkwam.
Nogal geheel niet woke van mij!
Dus vond ik dat ik de tijd moest nemen om er toch van te genieten. Gewoon flinterdun verhaaltje en entertainment. Kijk...toen ging het al stukken beter. Een soort kasteelroman. En die heb ik eerlijk gezegd nooit gelezen.
Had de eigenaar van het gebouw waarin ik werk blijmoedig besloten dat de verwarming ook hier niet hoger dan 19 graden mocht, begonnen een aantal mensen dit direct te voelen. En natuurlijk dachten ze dat het aan de kachel lag. Die moest wel kapot zijn. Waarschijnlijk niet bedacht dat dit 'beleid' was.
Kkkkkoud. Ja, het voelt kouder als je altijd 21 graden gewend bent geweest en thuis ook. Plus als je het snel koud hebt, dan voelt het niet zo aangenaam. En als er dan ook nog een aantal vastende collega's tussen zitten, dan snap je ook beter waarom het niet prettig voelt, die minder hoge temperatuur.
Thuis gaat mijn verwarming de laatste zuinige jaren nooit hoger dan 18,5 graden. Ook in de winter niet. En staat nu al een aantal weken rond de 12 graden want weer lekker warmer buiten. Door de zon warmt het gelukkig genoeg op in huis. En vergeet uiteraard niet dat ik zelf een isolerende laag heb.
Vraag me af hoe dat moet met die koude collega's als het herfst en winter wordt. En echt koud dus. Slaapzak mee? Nu hadden sommigen dus werkelijk waar binnen hun jas aan. (Hoor mijn Oma nog zeggen; "Kind...dan heb je er straks buiten niks aan!")
De zon heb ik de hele Koningsdag hier niet gezien, pas na zessen gezien. Voor de rest van de dag was het bewolkt en niet echt warm. Zo'n verschil of de lucht opengetrokken is en de zon te zien is, of een dicht wolkendek.
Maar wel dingen gedaan die energie geven. En er was bij het winkelcentrum waar ik de tompouce scoorde ook een vrijmarkt. Voor kinderen die vrijmarkt, maar er zaten toch heel wat ouders achter het kleedje. En wat veel spullen hebben wij op zolder! Zelfs na twee jaar geen vrijmarkt mogen houden. Om misschien juist omdat.
Kocht wat kinderboeken bij een lief meisje. Waren wat goedkoper dan ik gaf, maar ik ga niet zeuren over wisselgeld bij een kind. Blij dat ik wat los geld in mijn knip had, want niet op berekend. Leuke voorleesboeken voor kleindochters. Was ik ook direct klaar met mijn rondje vrijmarkt.
Daarna lekker de tuin ingedoken, was deed er langer over om te drogen, want het waaide ook nog nauwelijks, nog een stukje zitten lezen en dan is het alweer tijd om de werktas in te pakken, laptop tas idem en me voor te bereiden op een werkdag. Men is helemaal weer van vergaderingen op kantoor. Zucht.
Dus ook even nadenken wat ik aandoe en meeneem. En hopen dat half Nederland een heel lang weekend heeft zodat het OV lekker leeg is.
Toen ik vanochtend opstond zag ik aan de voorkant van mijn huis een hele donkere lucht. De zon komt aan de andere kant op en daar was het niet helder, maar wolken, wat ook verwacht werd voor vandaag.
Maar die donkere, bijna dreigende lucht? Denk de reflectie van de opgaande zon op nog meer wolken die kant uit, want geen regengeur.
Zo direct even een boek in de brievenbus van de bieb gooien en kijken of ik nog ergens, nou...om exact te zijn bij een Hema, een oranje tompouce kan scoren. Gewoon omdat alles wat er te vieren valt en in vrijheid ook nog eens, ook de vrijheid om te zeggen dat je er niks mee hebt, dat is aanleiding om het een beetje aan te kleden. Maar met mate! Voor de rest aan de snoepkomkommers! Of een oranje Paprika in reepjes gesneden.
Misschien nog even rondje Koningsmarkt, gewoon leuk om te snuffelen. Potje kleingeld mee en verder ontspannen vandaag. Gisteren lekker gewerkt; wat ik af wilde krijgen kwam helemaal af, dankzij de inzet van een collega in dit project. Van de week moet ik weer een nieuwe batch klaarzetten en aanmaken, dus beginnen we weer van voren af aan. Maar deze is klaar. Altijd een goed gevoel. Niet achterlopen, maar bij zijn.
Had van de week een Zoomsessie met een buitenlandse maker van het softwareprogramma van mijn werk. Had me diepgravende vragen, testen etc voorgesteld, maar na wel 10 minuten max. waren we al klaar. En die zaken zijn al uitgebreid getest met de ICT afdeling van mijn werk, dus al bekend en ook vastgelegd. Dus wat voegt dit nog toe?
Niet druk over maken; ik werk dus al bijna een jaar houtje-touwtje en men krijgt het maar niet opgelost. Zelfs de stagiaires kunnen er normaal mee werken. Een paar andere collega's en ik niet.
Hup; eruit jij anders zit ik weer weg te dromen bij van alles en nog wat te lezen online.
Een hele generatie van jeugdhelden gaat henen. Ons aller lot uiteindelijk. Gelukkig hebben we de muziek nog.
Nooit zo'n idolate fan geweest van Vrienten, maar denk ook net wat te oud en met andere dingen bezig in de tijd dat hij heel populair was. Maar snap het heel goed. Een ander soort geluid. En teksten die ergens op sloegen.
Altijd fijn; de was buiten kunnen ophangen en dit weekend met de harde wind, was die was al bijna droog toen de laatste knijper door me werd vastgeknepen aan de droogmolenlijn. Ook weten dat ik dan later mijn bed lekker schoon en fris mag en kan opmaken. Met mijn superstoomstrijkbout van de kringloop al eerder de slopen gestreken, dus die wachten al op me om lekker op mijn bed te mogen liggen.
Keek inderdaad, omdat ik heel vroeg wakker was, of er vallende sterren te zien waren - het was de ideale tijd tenslotte, maar het was te bewolkt. Ook zag ik - weer een stuk later - niet die planetenrij, want te bebouwd waar ik woon. Dommelde weer in slaap en bedacht toen ik wakker werd dat juist omdat er niets hoeft, het vrij weekend heet. Er moet al zoveel op mijn werk. Nieuwe ontwikkelingen, nieuwe managers. Weer wennen, weer andere en nieuwe en vooral betere ideeen.
Moest gniffelen toen ik de term "Zeemeeuwenmanagement" las in de krant. Met veel geschreeuw door de voordeur, de hele boel onderschijten en door de achterdeur weer eruit. Dat soort - vooral interim-managers - regelmatig ervaren.
Moest ook gniffelen toen ik de podcast luisterde van "Saar" met slecht nieuws wat Els over haar ziekte vertelde (dat was meer om te janken!), maar wel kostelijk haar humor over wie ze wilde wie perse niet ging spreken op haar afscheid.
En inderdaad jammer dat je al die lof-uitingen over jou op je uitvaart, zelf niet kan horen. Een Oranje kist leek haar vrienden wel wat. (Omdat ze zo'n fan (not) van de Oranjes is en vooral Maxima! Heerlijke vrouw. Die Els dan.
Dit weekend had ik als taak staan dat ik mijn IB aangifte moest afmaken. Nu is die nogal simpel. Alleen de aftrekposten nog even invoeren en ook dat is appeltje, eitje omdat ik dat goed heb vastgelegd en de stukken weet te vinden. Dus nu weer de basis voor 2022 vastleggen. Hoorde dat mijn dochter allang de aangifte had gedaan, dus tsja...buiten dat volgende week de deadline verloopt, vond ik dat dit op zondag mijn Kikker moest zijn. Dus als eerste mee beginnen maar.
Eenmaal doorgeslikt kon de rest alleen maar meevallen.
Mijn vader was altijd nogal panisch de week voor 1 april. Uiteraard was hij nooit lekker vroeg klaar, omdat hij 'ze' dat niet gunde...hij mocht dat toch tot 1 april inleveren? Dan ging hij altijd op de allerlaatste dag dat het kon naar het belastingkantoor in zijn woonplaats, liet de bode aftekenen dat hij het had ingeleverd en dit was soms ook nog echt na einde werktijd, maar hij wist dat dit nog steeds kon zo en heeft dat jarenlang op die zenuwslopende manier ingeleverd. Living on the edge!
Nu in de digitale tijd volslagen ondenkbaar, maar die weken voor 1 april was het een soort van papieren loopgravenoorlog bij ons thuis. Altijd stress.
Stress heb ik gelukkig geheel niet gehad omtrent de aangifte. Maar vooral nadat ik goede lessen kreeg in hoe ik moet omgaan met dit soort zaken. Gewoon gratis van lieve mensen die mijn blog lazen. Waar ik tot op heden nog profijt van heb.
Genoten van de F1. Gewonnen door het RedBull team. Verstappen 1 en zijn teammaat op 2. Nadat ik daarvoor eerst lekker in de tuin had gewerkt. Kijken wat er opkomt en hoe snel alles nu weer groeit. En de bomen groen zijn geworden. In de voortuin sneeuwt het roze blaadjes van mijn Japanse Kersenboom.
Zag (andere tak) trouwens volgende nacht wel mooie sterren en ook vallende sterren, zelfs zonder contactlens in. Werd in die nacht dat ik keek telkens wakker. Onrustig, weet niet waardoor, waarvan, maar accepteerde maar dat slapen even niet lukte en keek dus maar met plezier naar de sterrenhemel. Totdat de automatische nachtschijnwerper van de buurvrouw aanging; toen was het veel minder donker. Maar gelukkig werd mijn lijf wat rustiger en kon ik toch weer lekker slapen. Wat een luxe! Weten dat je veilig bent, dat er in de ochtend wat te eten is en mijn kinderen en kleinkinderen ook allemaal in orde. Rijkdom!
Begrijp niet goed dat een leidinggevende besluit een stagiair aan een nieuwe medewerker zaken uit te laten leggen. Moet altijd denken aan De Lamme leidt de Blinde. Want de stagiaire is er om zaken te leren (en heeft die (nog steeds) niet onder de knie). Betrap hem nog steeds of op procedure-fouten, of op taalfouten (hij wilt) of gewoon niet snappen hoe een organisatie werkt. Zo moesten we een tijdje terug allemaal verplicht thuiswerken een dag en hij vroeg me wat hij dan moest doen.
Tsjeee jongen....gewoon uitslapen, Koffietijd Netflix kijken en af en toe inloggen en pyamadag houden natuurlijk!
Onlangs nog moest ik snel snel snel in de ochtend nog even wat vergeten werk van hem doen. Hij zou er voortaan op letten hoor. Prompt vergeet hij het weer dezelfde dag, terwijl ik nog uitleg hoe hij kan omgaan met een aantal dagelijkse routines. Om van te leren dus. Tsja....ene oortje in en andere oortje uit dan waarschijnlijk. Ben niet zijn stagebegeleider; die is er niet. Men rommelt maar wat aan. Zoals gebruikelijk worden stagiaires hier vooral gebruikt als goedkope krachten.
Ontspannen dag en het is extra fijn om dat eens gewoon hardop te zeggen. Om het me vooral te realiseren.
Op een nogal zielig verlaten terras, midden op een woonboulevard en er zat verder niemand, maar kan mij het bommen - ik genoot namelijk heerlijk van de zon - een kopje koffie gedronken. Daarna even een kijkje genomen bij het tuincentrum daar vlak naast.
Wat zo prettig was, is dat ik dit allemaal op mijn fietsje kon doen. Ontspannen, want ik zat niet aan een agenda vast. Maar ik wilde toch nog wel even wat anders zien dan mijn achtertuin. Geen zin in een stad. Of te gaan shoppen.
In dat tuincentrum kreeg ik direct het gevoel dat ik linea recta weer naar de uitgang wilde. ZOOOOOOOOOOOOO veel aanbod en vooral, vond ik dan, zo ontzettend veel prullaria. Meer, meer, hebben, hebben.
Ga nu nog geen eenjarigen halen, want hahah...dat doet Oma altijd pas na de IJsheiligen. Maar wat een aanbod. Zag daar oa potten met Akelei staan. Die komen in mijn tuin gewoon aanwaaien. Gratis.
Nu zocht ik alleen een betaalbare blauwe bloempot en die vond ik in de ochtend niet bij de Kringloop. Zag wel een rode, maar geen buitenpot, want geen gat in de onderkant en ondanks fraai uiterlijk toch maar niet meegenomen, want ging ik die echt gebruiken? Of was het voor de heb? Wel kocht ik voor 3,50 een stoomstrijkijzer. Met 5 dagen garantie en getest.
Waarop werd er niet bij vermeld. Alleen al door die sticker werd ik vrolijk.
Eigenlijk vond ik het bijzonder, dat ik zo'n prettig gevoel had over de dag en het zo ontspannen was, terwijl ik ook weet dat er een paar honderd kilometer verderop gruwelijke zaken gebeuren. Met mensen die misschien nu ook liever een margrietje hadden gekocht.
Dit alles maakte me dankbaar.
Vooral toen ik de mooie bollenvelden zag naast dat tuincentrum. Honderd jaar terug hadden ze er ook ooit hyacinten staan. Op een veld aan de overkant daarvan. Dat rook altijd zo heerlijk dat ik dan altijd met de ramen open langsreed. Heeeel langzaam.
Was snel weg toen mijn incestbroer en zijn vrouw ook bij mijn moeder op bezoek kwamen. Sowieso kan ik niet lang met hem in eenzelfde ruimte zijn, om de ruimte die hij claimt en ook krijgt, maar ook omdat hij en zijn vrouw zo ontzettend HARD praten. Keihard op een dominante en zalvende toon en nu kwam dat door de gehoorapparaten nog harder binnen.
Mozeskriebel, wat een stel dominante schreeuwlelijkerds. Wegwezen. Daardoor moest ik wel een half uur staan wachten op het station, maar dat bomde me niet. Alles beter dan koetjes en kalfjes bespreken met hem en zijn aanhang.
Net alle lego, vouwblaadjes, gescheurde en geknipte vouwblaadjes, de grote speelblokken voor jongste kleinkind van de vloer opgeruimd. Alles weer in dozen etc gedaan. De donkere Barbie met de lange haren en 1 korte lok ligt op zolder. Had oudste kleindochter alvast opgeruimd voor me. Naar het speeltuintje geweest met ze, zodat hun moeder even snel wat boodschappen en andere dingen kon doen, die nu eenmaal sneller gaan zonder 2 kleine dametjes erbij. Ik genoot alleen maar. Nu de jongste loopt zijn er weer andere dingen mogelijk. Lekker op een draaimolentje kruipen of aan een schommel likken. Of gewoon op de rubberen tegels liggen.
Oudste beschilderde ook nog een gipsen ei, dat zat in dat eierverf-pakketje. Met kant en klare verf, dacht dat het waterverf was, waardoor de jongste de kans schoon zag om eens lekker te vingerverven op haarzelf en mij, maar zag het nog net op tijd gebeuren, dus helaas ben ik geen kunstwerk nu. Ogen in je achterhoofd zijn hard nodig met twee van die lieverds. Binnenkort nog ergens zo'n speelschortje opdoen of zelf maken, dan kan de jongste ook meeverven. Ze snapte in ieder geval al het doel van een kleurpotloodje. Goed te zien dat ze die al goed vastpakte.
Oudste speelde ook nog voor voorleesjuf. Hele enge monsters ving ze. Kon haar wel opvreten hahah...Haar zusje moest naast haar komen zitten, maar daar had ze geen zin in.
Paas-eieren gevonden in de tuin. Lekkere felle kleuren dus zo te spotten. Had eerst de tuin op kattendrollen geïnspecteerd en er toch weer wat gevonden. Bummer!
Maar grappig gezicht die zoektocht. De jongste wist niet echt wat de bedoeling was, maar de oudste genoot. Ik nog het meest. Blij ei voel ik me dan.
Ging even (nou ja...even; daar ben ik dan de hele dag zoet mee; reizen, lang praten van mijn moeders kant, nog broers en zussen die ook langs kwamen, zus die er ook altijd is en die tipte ik over iets wat speelt in de gemeente waar ik voor werk, misschien ook voor waar zij woont?) langs bij mijn moeder en dus eerst met de bus naar een station. Bus was al te laat en was doordat er 10 toeristen in stapten op een halte bij allemaal budget hotels, die allemaal een kaartje moesten kopen, per stuk, niemand was zo slim om te zeggen doe er maar 10 en dat verrekenen we wel, net 1 minuut te laat op het station aangekomen. Dus weg trein.
Baalde, maar nou ja...er zijn ergere zaken. Dan maar via een andere stad reizen en daar overstappen, want geen zin om een half uur te staan wachten op de volgende trein. Maar dat station is zo groot en de perrons liggen zo ver van elkaar, dat ik die 1 minuut die ik had om over te stappen niet haalde. (Hoog Maarten van Rossem zeur-gehalte over dat nieuwe station zonder ziel en zo groot en niet te belopen voor een oudere zoals hij (en ik hahah!!).
Dan de stoptrein proberen die ook helemaal aan de andere kant van het station lag. Dahaaag...ook niet gehaald (daar had ik nog 2 minuten voor, maar daar was dus al 1 minuut vanaf gesnoept). Keek alweer naar een vertrekkende trein. Het zal dan wel de dag van de vertragingen of het net niet halen van een aansluiting zijn. Nou ja; het is dan maar zo.
Dus ruime wachttijd voor de volgende intercity en maar even ergens een kop koffie gehaald.
Blij dat het kan. Het betalen van die koffie bedoel ik.
Volle treinen wat logisch is; want het is Paasweekend.
Vroeg me wel af of de traditie van het laten van een zachte Eierwind in een volle Paastrein ook daarbij hoort.
Trein zat zo vol dat ontsnappen eraan niet mogelijk was.
Even zo wat grote Paaseieren scoren (mijn ervaring is dat de dag voor Pasen er niks meer is. Een klein schapje en dan is Pasen weer afgeschaft), want heb de kleindochters uitgenodigd om die te komen zoeken in de tuin. Koop ik ze ver van te voren, dan vreet ik ze zelf op. Dus maar niet te vroeg kopen, plus dat ik al een aantal malen voor niets dingen kocht. Komt er niemand. En teveel dingen in huis triggert vreetbuien. Dat moet ik dus ook niet meer doen.
Goede herinneringen aan het Paaskipje in een mandje wat we van Opa en Oma kregen.
Dus hup..in de benen en kijken of er nog iets te koop is ergens. Denk dat ik maar even naar de ouderwetse Jamin trek.
Het geeft energie (of is het liefde) om wel te durven vragen. Voel me nogal klein geworden momenteel. En Bor de Wolf. Gelukkig hoefde mijn dochter niet het hele paasweekend te werken en zijn de kleindochters ook nog bij haar dan.
De dag dat ik niet werk, kon ik niet echt lekker op gang komen. Werd ten eerste al rond 04.00 uur wakker. Veel te vroeg vond ik. Naar wat podcasts geluisterd en gelukkig dommelde ik toen wel - na ruim een uur weer, in. Dan schiet ik wakker en denk ik...oeps; zo laat? En ook dat viel reuze mee. Geen gat in de dag.
Alsof er horden mensen op mij zitten te wachten. Dus maar rustig de dag starten, lekker haren wassen, douchen, ramen open overal. Maar vond het nou niet echt lekker warm. Er zou ook nog een pakketje met inkt komen, maar nogal onduidelijk hoe laat. Administratie bijgewerkt.
Gelukkig bedacht ik dat ik altijd blijer word van in de tuin wroeten. Kijken wat er opkomt, zevenblad wegknippen en ik heb ook nog wat vaste planten verplaatst. Allemaal op tempo elfendertig hoor. En met het apparaatje van de bel buiten op de tuintafel.
Pakketje kwam pas na 17.00 uur, dus tsja...dat wachten op was nogal nutteloos eigenlijk. Nergens geweest die dag.
In de tuin werken was zeker niet nutteloos. Schrok van een keihard fluitende koolmees en die zat gewoon in de boom in mijn tuin. Blij dat ik 'm hoorde, zo helder.
Heb mijn gehoorapparaten iets minder hard laten afstellen, mede dankzij jullie advies. Ken verder niemand aan wie ik live kan vragen hoe of wat, behalve de man van mijn vriendin, maar die kan kiezen uit een ietwat hoger segment, dus jullie reacties waren heel welkom. Ook al had ik me al ingelezen dat ik niet voor akkoord moet tekenen, totdat ik ook echt tevreden ben. Dus men sputterde een beetje dat ik eigenlijk die week zou moeten afronden (lees betalen), maar ik hield voet bij stuk en kan nu wat langer dit volume uittesten.
Verder werken de oplaadbare apparaten handig. In de avond in de oplader en in de ochtend weer achter de oren, opgeladen en al. Zou mijn eigen oplader wel willen hebben. Stekkertje in de ingang en opladen maar! Maar er is geen hybride vorm. Dus of batterijen of oplaadbaar. Het gehoorapparaat dan. Niet de mensen-oplader.
Mijn zoon en zijn vriendin namen me mee uit eten deze week, nog voor mijn verjaardag. Dus ik was al een half jaar ouder ondertussen. Maar allebei drukke agenda en ach...heeft geen haast. Wel heel erg leuk om in een restaurant met gezelschap te zijn. Dat was denk ik voor Covid de laatste keer.
Het was erg druk, dus veel geluid en geroezemoes en toch kon ik ze goed horen.
De stoel was wat minder geriefelijk, maar dat lag denk ik ook aan het volume van mijn derriere. Op die stoel/kruk paste eigenlijk maar 1 bil. Lekker eten, leuke verhalen en alweer aparte verhalen over de belevenissen met/van mijn ex-man en zijn kroost.
Nooit saai zou men zeggen, maar ben blij dat ik nu een heel saai leven heb eerlijk gezegd.
Nu wekt dat misschien wel de indruk dat ik nu maar en toen ook, ook dus een saaie muts ben. Toen ik wat verhalen vertelde over hoe ik voor mijn werk Amerikaanse en Engelse zakenpartners liet zien waar de Wallen waren en een kleine rondleiding deed, met als afsluiter na alle zakelijke zaken graag ook nog even een aankoop - niet voor mij - bij de coffeeshop voor de mannen die dat allemaal maar te wow vonden, toen leek ik denk ik wat minder belegen en saai.
Moest een beetje glimlachen toen me gevraagd werd of ik weleens van zo'n dating app had gehoord. Pffff..
In 1997 of zo was ik al online aan het daten. En daarvoor nog op van die advertenties in de krant.
Valt me op dat veel collega's en vooral managers in mijn werkomgeving nogal een afstand hebben van hun doelgroep. Bij wijze van spreken 'er nog nooit eentje in het echt' hebben meegemaakt of in hun leefomgeving. En laat dat bij wijze van spreken maar zitten. En dan nogal met dedain over hen spreken. Zo komt dat op mij over in ieder geval. En ik snap dat ik chargeer.
Wil ik hier deel van uitmaken?
Die voorstellen hoort doen over meedenken met grote budgetproblemen van de doelgroep, maar daar tegelijkertijd - en met de nadruk op uiteraard - ook een prijskaartje aanhangen. Een commercieel beroep dus.
Targets
Declarabel zijn
Alle extra's maar schrappen want niet te declareren die tijd, lees menselijke aandacht voor hun probleem.
Wilde ik niet juist daarvan wegblijven? En wat doe ik daar dan actief aan? En, zo fluisterde een collega me in, men weet donders goed dat veel personeelsleden niet weggaan of kunnen, omdat er niks voor hen te vinden is, door hun 'rugzakje'. Die dus heel blij zijn dat ze hier mogen werken. Denk Weet zeker dat ik ook in die categorie val, zeker voor HRM.
Leun ik zelf niet al te lekker achterover met mijn salaris iedere maand op tijd gestort? (Ja, u wel mevrouw, mijn weekbudget is alweer te laat overgeschreven. Wat ga ik eten dan?).
Hoef maar even in mijn geheugen te graven en weet nog precies hoe ontzettend onzeker het voelde afhankelijk te zijn van anderen. Of in het luchtledige te hangen, waarin geen enkele instantie aangaf wie mij ging betalen. En ondertussen zoekt u het zelf toch zeker lekker uit? Want trof daar maar een enkeling die wel mat met de menselijke maat. Buiten de paadjes lopen is nogal niet gewenst gedrag.
Sta ik nu aan de juiste kant? Doe ik het juiste? Ben ook ik niet zelfvoldaan met elke maand op tijd mijn salaris gestort?
Vroeg op - voor een zondag dan - want op deze tijd zit ik al in de bus dan richting station op doordeweeksedagen, dus vroeg is relatief, om de F1 in Australie live te zien. Zo fijn dat dit kan. En hoe ik hiervan geniet. Kijk met een aantal mensen die online commentaar leveren. Altijd leuk.
Helaas viel Verstappen zijn auto in ronde 38 stil en viel hij uit. Technische problemen. Gelukkig werd zijn teamgenoot tweede. Maar toch weer leuk om te kijken. En lekker vroeg klaar. Heb je nog wat aan je dag haha!
Al heb ik nog geen idee wat ik moet doen. Moet?? Moet helemaal niks natuurlijk. Dus gebruik maar een ander werkwoord.
Ik mag lekker douchen en aankleden. Kan nog warm water uit de kraan krijgen al douche ik nooit heel lang, maar geniet er wel altijd van. Dat het kan. Genoeg huishoudens die zo'n hoge energierekening hebben, dat ze dit niet meer kunnen of durven. Laat staan de kachel nog aandoen.
Ik mag de krant lezen. Of ik mag een boek lezen. Mag nadenken over wat ik zou willen en kunnen veranderen of moet vervangen in huis. Of er na de aanschaf van gehoorapparaten nog geld over is om dat te doen.
Mag ook stukje fietsen, naar een stad/dorp verderop. Naar tuincentrum geweest. Zag een vader met jonge kindjes stuntelen met het winkelwagentje. Hij had geen muntje bij zich en dus ging hij richting de balie om daar te wisselen; onhandig met die kinderen erbij. Gaf hem mijn gratis winkelwagenmuntje. Daarvan staat een heel potje bij de klantenservice van de supermarkt. Kan je iedere dag er eentje gratis pakken mocht je dit willen. Dus boeien. Liep dus zonder wagentje de supergrote winkel in en kocht een kleine (die grote zijn mega=duur en ze groeien vanzelf groot) lavendelplant. Hahah....kreeg direct letterlijke groene vingers. Kan ik ook nog stekje van afhalen en dan heb ik volgende jaar gratis verse lavendelplantjes. Kijk...zo komt splinter door de winter. Leuk om even te kijken, maar ook daar is alles aan de prijs.
Komt het oude adagio wat ik ooit op een financiële training leerde van pas : How can I achieve that? Mijn creativiteit gebruiken. Zaadjes en stekjes en goed om je heen kijken wat er allemaal kan en past. Maar ook weten wat er niet kan. .I never promised you a rose-garden tenslotte!
Onderweg fantaseerde ik wat ik zou doen als ik de hoofdprijs (of de tweede of derde hahah) zou winnen in de Staatsloterij. Wat zou ik willen en nog belangrijker; wat zou er dan kunnen.
Studiefonds voor de kleinkinderen in ieder geval.
Zo'n moederfiets voor mijn dochter met een beveiliger erbij als ze de fiets ergens parkeert.
Bed afhalen, alles lekker in de was en dan vanmiddag lekker schoon en fris opmaken. Werd alweer wakker van een fijne droom van een oude lover. Alleen is hij nou echt geen relatiemateriaal. Wel vrij-materiaal! Zal die honing wel zijn.
In de Saarpodcast gaat het onder andere over 'ik doe het wel alleen' maar dat is soms wel rete-eenzaam. Alles alleen doen. Nooit eens iemand die je over je bol aait, of zegt dat je het beter anders kan aanpakken of zelfs...zal ik het even doen? Is er iets kapot in huis; doe maar alleen. Wel trots erop dat ik het kan; zo maakte ik een kapstokje voor de kleinkinderjasjes en wat haken voor tassen in de gang.
Als je alles alleen doet moet je niet bang aangelegen zijn. Want niemand die je troost, kalmeert of naar je luistert. Enge geluiden in de nacht; verjaag de spoken maar alleen. Ook die uit je hoofd.
Even wat anders zien en dus naar andere wijk gefietst. De regen zou pas wat later komen gaf buienradar aan. Maar dat klopte niet. Regen en hagel terwijl ik nog even een rondje deed in een winkelcentrum. Met boodschappenbriefje. Maar wat ik nodig had dat zag ik niet, dus maar een keertje elders halen.
Was lekker om even te fietsen - niet ver hoor - zelfs in de regen en hagel.
Moest lachen om onderstaand bord bij de plaatselijke drankwinkel. Dus appte snel iemand die me kon vertellen wat daar stond. En investeerde in wat Fins water. Leuk gesprekje in die zaak daardoor. Voelde me minder eenzaam en wat luchtiger.
Het maakte me vrolijk en besef des te meer dat ook dat mag. Ook al deel ik de zorgen met die broer die in dat land naast Rusland woont. Dat is pas onvrijheid met zo'n buurman en een historie van expansiedrift.
Zeiknat geregend, althans mijn laptoptas. Niet zo fijn. Op mijn werk aangekomen, waren de papieren die ik erin had gestopt vochtig, dus hoe vervoer je droog een laptop in een laptoptas in de regen en hagel. Die is dus niet waterafstotend of zoiets. Misschien inspuiten met van dat spul voor schoenen?
Mijn jas was wel goed- waterafstotend en blij dat ik ook dat Vera-regenhoedje had opgedaan, want met die keiharde wind is een capuchon niet handig. Die waait dan toch af en ik zie bovendien niet zoveel dan. Met tuttebelhoedje wel.
Op de terugweg waaide ik bijna van de fiets. Wat een rukwinden. Net voor het weer ging gieten de fiets in de schuur. Hoera!
Drukke dag op het werk, vooral nogal hectisch, maar blij dat ik het weer volbracht heb. En er al een maaltijd klaar staat. Alleen nog even opwarmen.
Maar betekent ook een extra nieuwe routine toevoegen. In de ochtend hoorapparaat uit oplader halen en in/aan doen en in de avond voor ik naar bed ga de apparaten in de oplader gooien. En oh ja, ook nog schoonmaken voor ze in de oplader verdwijnen. Schoonmaken? Waarvan dan? Misschien wat zweet, maar daar blijft het wel bij. Is ook een nieuwe business met al die dove jongere ouderen. Dit heb je echt echt nodig. Koop dit erbij..
Zo te zien kan je die oplader ipv in het stopcontact ook aan een Powerbank gooien. Wel een krachtige, maar dat geeft weer opties natuurlijk. Als ik ga kamperen.
Oh nee...dat doe ik nooit. Nou ja, als de elektriciteit het niet doet om wat voor reden dan ook.
Werd helemaal horendol van werken in een kantoortuin. Na een uurtje kon je me eigenlijk al opvegen, veel moeite om me te focussen. Hoorde gewoon TE veel. Knetterendgek werd ik ervan.
En had ik al geschreven hoe HARD die fluitjes van de treinen klinken? En een bus die optrekt en een OVpas die incheckt. Piep, piep, piep en uitchecken...Een trein die maar schommelt en lawaai maakt. En al die gesprekjes her en der. Man man man....en dan was ik alleen nog maar onderweg naar mijn werk. Waar de grote herrie pas echt begon.
BENG....kastje dicht door collega 3 blokken verderop. Dooooooing; kopieerapparaat open. En dan heb ik het nog niet eens over al die door elkaar kakelende collega's. En een headset die niet werkt in combinatie met gehoor-apparaten (waar ik al voor gewaarschuwd was). Oortjes sowieso niet voor mijn mobiele telefoon.
Hoe moet ik mijn werk goed doen. Aangezien niemand ziet dat ik gehoorapparaten draag, voel ik me nogal een drammerige zuurpruim. Heee....maak niet zoveel lawaai...ADEM niet zo hard! Ik moet me zo concentreren op horen; ben elke dag afgepeigerd. Die kantoortuin is het voorportaal van de hel!
En een collega die ik zonder oortjes al keihard vind praten, maar MET verschrikkelijk hard binnenkomt. Ieder gesprek weer, ook al vraag ik hem iets minder luid te praten. Volume niet op ik sta op de markt, maar gewoon 'ik zit achter mijn bureau'. Dus ga ik al bij voorbaat op een andere plek zitten, als die beschikbaar is dan he...want he...jij bent die thuiswerker.
Booooing...dossiermap op tafel. Tsjaaaaaak....scheur scheur scheur papier weg. Grrrrrrr...papier proppen en weggooien.
Van die langslopende collega's op weg naar het koffie-apparaat of van een andere afdeling. Praten. Praten... KEIHARD..Hou toch je kop!
Maar weer een thuistest gedaan, want nog een collega die positief getest heeft. Blij dat ik af had gezegd voor dat etentje.
Thuistest negatief, maar snotter nog steeds. Misschien ook niet meer gewend aan wat een verkoudheidje inhoudt. Maar zolang het nog kan, werk ik dan liever thuis. Dan is de optie tot besmetten van anderen zo klein mogelijk. Voelde ook als een snothoofd. Nou ja..beter dan een Potato-head. Dus laat uit bed voor een werkdag, maar het kon en kan. Zit ik toch nog achter mijn werkplek (thuis) om 08.15 al dingen te regelen. Gedouched, haar gewassen en in schone kleding.
Dus hoezo laat?
Nu niet te lang hier weer achter de laptop hangen, maar koken. Vers en gezond. Dus. Heb broccoli met rode paprika, een uitje en vega-gehaktballetjes geroerbakt.
Vrijdagmiddag toch maar weer een zelftest gedaan. Het snot (nou ja...gelukkig geen snot, maar meer vocht) liep zo hard mijn neus uit dat het geen gewone loopneus meer mocht heten maar een hardloopneus. Vond ik dan.
Negatief getest.
Nogmaals goed erop gelet het zorgvuldig te doen.
Werd zaterdagochtend vroeg wakker, vond het voor een zaterdag wel heel erg vroeg (wekker van werktijdopstaantijd en met ov reizen) en sprak mijzelf toe dat ik nog even moest slapen. Hard nodig om weer te herstellen. Sliep een gat in de dag. En ook dat heb ik geleerd om dan maar gewoon te accepteren. Het kan, het mag en ik doe er niemand kwaad mee. Nul plannen vandaag dus maakt niet uit.
Valt ook niemand op. Pas als er een legertje vliegen op de voorkeur kleeft wel denk ik.
Lekker douchen, altijd kort dus de Regering hoeft mij niets te vertellen over matigen met douche-tijd en dan maar de dag (middag inmiddels) beginnen. Kopje koffie met kaneel in het filter gemaakt. Ruik dat nog wel gelukkig. Dat vooral hardop benoemen; dat het fijn is dat ik ruik en dat ik nog warm mag douchen. En dat ik daarna lekker ruik.
De herhaling van Gardener's World op de BBC bekeken vanochtend. Altijd heilzaam en inspirerend. Wil in ieder geval nog meer varens in mijn schaduwhoek van de tuin planten. Nu kocht ik vorig jaar er wel....eentje. Dat zet ook geen zoden aan de dijk. Dus nog minimaal twee erbij dan is dat hoekje echt wat gevulder.
Neus loopt niet meer hard, af en toe nog een sprintje.
Meterstanden opgenomen, zoals elke zondag. Om grip op de zaak te blijven houden. Vergelijk altijd even met het jaar ervoor in dezelfde maand en ik loop niet uit de pas. Te vaak hoor ik van clienten dat ze 'opeens' een hele hoge jaar-afrekening hadden.
Maar nog lager mijn thermostaat zetten dan nu - de hele winter is hij overdag nooit hoger dan 18,5 graden geweest - dat ga ik niet doen. Tenzij ik de energierekening niet meer kan betalen, maar dat schat ik in van niet. Nog niet.
Vermoed dat er heel wat ambtenaren gaan klagen dat het straks veel te koud is op kantoor. Bij mij altijd te warm op de werkplek, dus mag echt wel wat minder heet gestookt worden, maar 2 graden minder heeft al een groot effect, vooral voor mensen die het snel koud hebben. Net als de plek waar je zit in het gebouw. Schijnt de hele dag de zon op de ramen, dan voelt het ook al warmer dan een koude plek in het archief of aan de verkeerde kant van de kantoortuin.
Bij-effect van lagere temperaturen in huis is dat tropische kamerplanten (en dat zijn ze allemaal) het veel minder goed doen bij mij thuis. 18,5 graad is niet ideaal en in de nacht 14 graden al helemaal niet. Of ik heb geen groene kamerplantenvingers. Alleen de Vrouwentongen en nog wat andere niet dood te krijgen planten overleven prima. Dus ben benieuwd hoe al die volle kantoortuinplantenbakken het gaan doen. En of daar wel over nagedacht is wat het effect is van een lagere omgevingstemperatuur.
Met sneeuw op de auto's vertrokken naar mijn werk. Door die twee sneeuwvlokken al direct vertraging in de ochtend bij het OV. Gelukkig zelf geen last van gladheid ondervonden.
In de middag stond ik nog langer te wachten op de trein terug. Zouden in het Noorden (waar de trein vandaan kwam), nu al meters sneeuw gevallen zijn?
Of is het een grote 1 april grap? Is het morgen/vandaag toch gewoon lekker lente-weer!
