Dacht even rustig (geen kantoortuingeroezemoes) thuis te kunnen werken in de middag, bleken de schilders die hier de hele buurt een opknapbuurt geven, in mijn straat te komen frezen en schuren en ook allerlei latjes en tochtstrippen aan het verwijderen te zijn. Dus belde even de opzichter dat ik thuis was en mochten ze willen dat ik de ramen open zet of de voordeur dan kan dat.
Sommige apparaten maakten zo'n herrie dat ik mijn telefoongesprek niet kon voorzetten. Ging bijna terugverlangen naar de kantoortuin. Waar ik vandaag wel 3 x van plek moest veranderen want 'je zit op mijn plek'. Ik heb geen 'vaste' plek dus zit waar het kan. Mijn 'echte' werkplek is nog niet in gebruik genomen, dus daar kan ik nog niet zitten werken. Al mijn spullen sleep ik dus telkens mee. Heb al van die bavianen-armen daardoor (tot aan mijn knieen).
Dus de ene keer een klote stoel, de andere keer geen muis, weer een andere keer een hoog bureau en dan weer geen houder voor je laptop. Heeerlijk werken! Niets eigens daar dus.
Maar vandaag leek het wel alsof het (zitten en werken) helemaal nergens kon, want opeens kwam die medewerker alsnog opdagen (lekker laat) en van die pruillipjes en lange gezichten en dat dit bureau zo goed bij me past want au au au dan krijg ik weer last van mijn knie/schouder/dikke duim...Laat maar!!(wist ook dat ik later een bespreking had elders en in de middag toch thuis ging werken). Daar heb ik tenminste wel mijn eigen nietmachine en spullen. Werkt ook lekker aan het gevoel 'erbij' te horen. Zelfs de eerste de beste stagiaire heeft zijn eigen plek. Alle vier. Met nietmachine. Ik kan niet overal zitten, want sommige collega's praten zo hard dat ik er helemaal daas van wordt. Ja, ook ik ben een diva hoor!
Was sowieso een zeikdag. Dus had het helemaal gehad en was blij dat ik precies na een regenbui toch droog naar het station kon lopen en dus lekker thuis kon werken. Totdat de schilders ook daar lawaai begonnen te maken.
Maar al met al heb ik toch mijn eigen gestelde target gehaald. Dus niet ontevreden.
Maar ik moet echt wat doen aan die werkplek. Ik heb ook recht op een plek namelijk. En veilige goede werkplek. En die heb ik nu niet. Dat voedt de stress en onrustgevoelens. Doet me ook denken aan schooltijden. Waar ik werd verzocht om niet bij de popu meisjes rond te hangen. Door die populaire meisjes. Ook niet bij ze in de buurt zitten. Jij niet. Wegwezen!
Hoor nergens bij.
8 opmerkingen:
Zo langzamerhand moet er toch wel eens een moment komen dat je ontploft!!! Dat je heel erg duidelijk maakt dat je er bent. Er zullen toch ook wel wat mensen zijn die dat snappen en je gelijk geven.
Ik dacht dat het idee van een kantoortuin was dat men juist geen eigen plek heeft?
Zolang jij je mond houdt en gehoor geeft aan het gezeur van je collega’s zullen ze je op deze manier blijven behandelen.
Kom voor jezelf op, jij hebt ook recht op een goede stoel en een eigen nietmachine!
Thea
Zorg goed voor jezelf Cellie, zorg dat je die eigen plek krijgt! 🦋
Misschien wat mondige worden en zeggen dat in een kantoortuin niemand een vaste plek heeft. En dat van iedereen wordt verwacht dat je op een vrije plek gaat zitten en niet iemand beschuldigd dat je ‘op zijn of haar werkplek’ zit. Wat een kolder zeg. Dan moeten ze maar zorgen dat ze vroeg op kantoor komen, zodat ze op ‘hun’ plekje kunnen zitten.
Gr. Renske
www.prutzooi.blogspot.com
Sluit me bij vorige reacties aan. Zorg voor een goede plek(en je gezondheid)
ha Cellie,
Dit gaat niet goed hoor!
Jij verdient een plek. Hoeft niet eens een "eigen" plek te zijn, maar ik vind: wie het eerst komt, die het eerst maalt.
Dus... geef die meid commentaar!
Dat is beter voor je hart..
Ik zal je missen, nu ik stop met bloggen.
Maar ik heb je blogadres, dus ik kom zo nu en dan even buurten. heus wel!
heel veel liefs en bedankt voor alles en... hou je haaks!
Geef ze van Jetje!
Xxx, Marlou
Als iemand zegt :" je zit op mijn plek" moet je even vragen waar haar naam dan staat en jij moet toch ook elke keer je stoel enz. aanpassen ? Nou dat kan zij dus ook.
Een reactie posten