Ontbijt

Tijdens mijn zondagse (luxe) ontbijt met soldaatjes en een zachtgekookt eitje en opgeklopte sojamelk in de koffie, las ik over scholen die kinderen een ontbijt aanbieden. Niet omdat het zo gezellig is - wat vroeger bij mijn kinderen dan de reden was - maar uit noodzaak. Ouders hebben geen geld meer voor ontbijt of brood mee naar school. Of nog erger; geen tijd, waarvan ik denk dat je dan maar tijd moet maken. De avond ervoor alles klaarzetten.

Afbeelding van congerdesign via Pixabay 

Als ik naar reportages kijk over mensen die naar een voedselbank moeten hoor ik vaak dat ze nog maar 50 euro per week over hebben voor boodschappen. Heb zelf toch echt tijden gekend waar ik nog minder over had, maar nooit bij een voedselbank geweest. Altijd kijken hoe ik zelf met de middelen die ik heb dit kan oplossen. Al voor de energiecrisis bewust zijn van mijn verbruik. En enorm de pest hebben aan het onder curatele staan. Dat iemand voor mij bepaalt wat ik mag eten/doen/uitgeven.

Denk dat een voedselbank mensen in feite niets leert. Wel helpt een rotsituatie te overbruggen. Want al te vaak zag ik in de praktijk dan dat mensen van het geld wat 'over' was direct prul-aankopen doen. Want het kon nu toch? 

Heb het vaak met mijn kinderen, vroeger en nu nog steeds, erover gehad dat er op scholen zo weinig over budgetteren op niveau van je eigen geld wordt gedaan. Wat verandert er als je 18 wordt? Wat betekent dat voor jou, maar ook voor je ouders. 

Snap ook wel dat met de absurde verhogingen van de energietarieven veel mensen echt buiten de boot gaan vallen en ik vrees ik zelf ook straks en als je niet hebt geleerd om bewust om te gaan met energie dan is deze winter zwaar. Dus begrijp dat de voedselbanken nog veel meer klanten verwachten. En mijn branche ook. 

Nou...mijn stokpaardje hinnikt weer vanuit de stal hoor ik. En mijn Noord-Koreaanse buurvrouw hakt om 09.30 uur al knoflook in zulke hoeveelheden dat ik het hier ruik. Hatsekiedeeeee.. Maar zij gebruikt haar tuin om groente te kweken en kookt altijd vers. En weet denk ik goed hoe ze van weinig genoeg kan maken.

Van Surinaamse kennissen leerde ik al vroeg hoe je echt van niets iets maakt. Dus ook niets weggooien. En alles zelf maken. Geen pakjes en zakjes. Restjes opnieuw verwerken. 

Druiligere zondag, maar wel perfect om wat taken binnen af te werken. Sollicitatiebrief verzonden. Wasje gedaan (ruikt lekker, ook nu de was weer binnen moet drogen), oude kranten uitzoeken en in de tas voor oud-papier stoppen. Raapte wat afgevallen/afgewaaide bolsters van kastanjes op gisteren. Zo mooi altijd. En zo jammer dat bij mij aan de overkant alle kastanjebomen zijn weggehaald. 

Wel riep ik tegen mijzelf dat dit een poepveldje is, dus kijk waar je loopt! Plus dat er ook nog ganzen graag poepen, dus tweemaal alert!

Kleding voor de werkdag hangt klaar, de lunch is ook gemaakt. Ik ben er weer klaar voor. En jullie?