Zondag met mijn moeder mijn Oranje H ema tompoucen gedeeld. Leek me gezellig. Toen ik in de straat aankwam vanaf het station zag een een onbekende auto voor haar deur staan. Oh bugger, hoop niet de schoondochter/zus.
Belde nog even (nogmaals) of het uitkwam en ze was net terug uit de kerk. Ben alleen hoor.
Wat gepraat en geprobeerd met haar over wat de diagnose Alzheimer voor haar betekent te delen. Lastig, want mijn moeder geeft aan dat 'de dokter' had gezegd dat ze niets heeft en alles in orde is. En zo knap dat ze geen pillen slikt. Dus nee hoor, niets aan de hand. Confabuleert weer een eind weg :)
Gezegd dat ik snap dat voor haar dit zo voelt. Toch zijn de uitslagen bij de Geriater anders en heeft ze een hersenziekte. Kan ze niets aan doen, dikke pech, maar het gaat niet meer weg en wordt ook niet minder. Kan wel dat het slechter gaat worden. We weten alleen niet op welke termijn dat gaat gebeuren. Legde de link met haar eigen moeder, die heel lang nog thuis woonde tot ze niet meer voor zichzelf kon zorgen en het onveilig werd thuis (gas aanlaten, dwalen).
Ja, dat wist ze nog wel en ook hoe druk ze toen was met zorgen voor haar moeder.
Ingewikkelde gesprekken.
Geen idee of er ook maar iets van blijft hangen, maar in het moment was het goed. Vooral omdat ik met mijn moeder sprak. En niet over haar.
Ging op tijd weer richting station. En had thuis nog tijd om de witte was te draaien en even wat te rommelen en me voor te bereiden op de werkdag. Moet nog veel blogs lezen. Maar dat komt nog.
3 opmerkingen:
Misschien is het niet beseffen,hoe het met je is ook wel een soort rust
Fijn dat je eens alleen met je moeder kon praten. Al was het maar voor je eigen gemoedsrust. Zou trouwens goed kunnen dat ze blijft fabuleren, omdat het te pijnlijk of misschien wel onmogelijk voor haar is om de realiteit onder ogen te zien... Maar jij hebt dit gesprek kunnen hebben met haar, dat is mooi.
Veel sterkte en liefs van Alice K.
Jij hebt er een goed gevoel bij en dat is ook belangrijk toch? Je weet hoe je moeder is, dat ze fabuleert en dat ze Alzheimer heeft en dus ook dingen vergeet en veranderd in haar hoofd. Lastig om dan een gesprek te voeren over feiten en waarheden.
Blogs lezen komt wel als je weer wat meer tijd hebt, ze lopen niet weg😉.
Een reactie posten