woensdag 13 september 2017

Kruimeltaart

Waarom neem ik de laatste tijd genoegen met een paar kruimeltjes (zoals een lieve blogster schreef waar zij tegenaan liep en zich er ook over verbaasde - dat genoegen nemen met heel weinig) en eis ik niet het hele stuk van die Kruimeltaart op. Of eisen....waarom vind ik het normaal, bijna vanzelfsprekend dat er maar een paar kruimeltjes voor mij zijn, terwijl iedereen verder lekker zijn stuk taart opeet (zo lijkt het; ik snap ook wel dat veel niet is wat het lijkt).


                                                                Foto van Pixabay 

Nu is Kruimeltaart niet echt gezond om te eten, maar wel heel lekker en staat Kruimeltaart natuurlijk voor Het Leven.

Net weer een heel stuk gelezen uit een boek getiteld (niet door mij geschreven hoor) "Ik? Ik stel niets voor", wat over zelfbeeld, zelfwaardering en zelfvertrouwen gaat.

Aangezien het kennelijk nog wel even kan duren voor ik met iemand met een diploma daarmee aan de slag kan, pas ik maar wat zelfhulp.
Dus alvast wat oefeningen gedaan. En niet als het boekje uit is, mijn gevoel dat ik er niet toe doe opeens is omgeslagen naar WOW...Wat ben IK geweldig, maar een mooie middenweg daar teken ik voor.



Want ik wil het straks gewoon en vanzelfsprekend gaan vinden dat ik ook gezellig mijn stuk taart krijg en neem. Zonder al teveel suiker dan natuurlijk. Maar wel lekker!

Verder had me vorige week voorgenomen om maar mijn eigen crea cursus te beginnen. Gewoon maar iets oppakken wat ik altijd leuk vond, misschien komt de Mojo daar ook weer door terug. Dus een tijdje zitten tekenen, vooral goed kijken is dat. Kijken naar vormen, schaduwen en afstanden en diepte.

Toen ging de wind toch echt wat liggen en zocht ik op zolder naar mijn tussen-jas. Niet te warm, maar net wat warmer dan een zomerjas (die ik vrijwel de hele zomer toch niet aandeed omdat ik het zo snel warm heb).

Zag de hele straat waar kastanjebomen staan,  bezaaid met takken en groene bollen. En raapte mijn eerste rijpe kastanjes. Altijd eentje in de jaszak. Schijnt goed tegen reuma te zijn. Ik ben al blij dat ik nog kan bukken.

Goed gedaan jochie!









6 opmerkingen:

Anoniem zei

Misschien heeft u iets aan het boek verlangen naar erkenning van Gerrie Reijers van Buuren.

Anoniem zei

Kastanjes in de vensterbank leggen, ook zoiets. Ze schijnen spinnen weg te houden, werd mij vorig jaar verteld. Of het waar is???

Anoniem zei

Goed bezig! Iets aanpakken is altijd therapeutisch en geeft een flow. Hug voor jou!

tsvandervliet@gmail.com zei

Kastanjes hebben toch wel iets moois! Kreeg er alleen van de week een keihard op mijn auto.. dat was minder!
Lekker bezig zijn voelt goed! Geniet ervan!

Anoniem zei

Goed bezig. Ik zelf neem ook altijd genoegen met de kruimeltjes, net of ik het niet waard ben om net zoveel te krijgen als de anderen. Altijd klaarstaan voor iedereen, altijd wegcijferen en nooit mijn eigen wensen maar de wensen van de ander voorop laten staan en voor laten gaan. Ben ook bezig om hierin te veranderen, laat mij veel meer gelden en doe meer dingen waar ik voldoening uithaal en niet een ander. Komt ook door mijn opvoeding, wel liefdevol maar streng en erg corrigerend. Ben blij voor je dat je dit ook inziet, kom op voor jezelf, je bent het waard. Vind I am what I am van Gloria Gaynor een mooie tekst hebben, oorspronkelijk geschreven voor de LHTB gemeenschap. Maar ook niet LHTB,ers, waaronder ik, moeten uit onze zelf getimmerde kast en achter onze zelf opgetrokken muren uitkomen en onze plaats in de maatschappij opeisen en in durven nemen.

Zijookweer zei

Mooi gezegd, die laatste zin...