Goede moed/moet

Voor Kerstmis kreeg ik van mijn dochter een nieuwe "oude" i-phone. Mijn i-phone was zo oud (nou ja...in telefoonland dan he, dat bepaalde Apps niet meer gedownload konden worden. Zo doen ook de banken mee aan het steeds maar weer een nieuwer model telefoon nodig hebben. Een vriendin van mijn dochter  kwam het kadootje nog brengen Kerstavond, gaf ook haar wat zelfgemaakte baksels mee en ik hoefde alleen maar de telefoon "even te resetten via i-tunes en dan nog even mijn appjes etc overzetten van oude i-phone (ook al een krijgertje ooit van mijn zoon).

Oh...kabeltje past niet moet een kleinere stekker zijn. De kabeltjes met kleine stekker die ik heb zijn voor windows apparaten. Passen dus niet. Leve Apple. Waar alleen Appelzooi op past. Gelukkig kon ik een goedkoop kabeltje bij ons in het winkelcentrum kopen. Had ook de keus bij een andere winkel voor een duurder uitziende verpakking en die was 5 x zo duur. Voor een rip-off; oftwel niet eens een origineel Appelmodel. Die helemaal de hoofdprijs kosten.  Enfin:

Dus: I-tunes downloaden op een Windows laptop.
Instructie volgen die ik van haar vriendin kreeg
Werkt niet
Nog een keer
Werkt niet
Nog een keer
Nog een keer
Nog een keer
Nog een keer


Laat maar even. Ik voelde mij weer tamelijk simpel. Of eigenlijk heel dom.

Een uurtje erna nog een keer de instructie GOED gelezen en gedaan wat er stond en toen lukte het. Hehe...oh...simkaart uit oude telefoon peuteren (waarom is dat allemaal zo KLEIN!!) en in nieuwe telefoon doen. Waar is een paperclip?  Hoe krijg ik dat kreng eruit?

Oh mam is handig als je eerst een back-up maakt van je oude telefoon in I-cloud en dan kan je dat zo overzetten op je nieuwe telefoon. Heb je dat al gedaan? Nee...ik schreef dat ik vandaag wel weer verder ga prutsen.

Maar ik merk aan mijzelf NU al dat ik eigenlijk helemaal niet moet gaan prutsen vandaag. Want: waar staat dat ik nu aan de nieuwe/andere telefoon MOET? Alleen in mijn hoofd. En ik merk dat mijn stresslevels oplopen daardoor. Dus moet/wil ik van het MOETEN af.

Want ik moet, op de laatste werkdag van 2017, nog wel wat checklijsten aflopen en doen. Om goed voorbereid 2018 in te gaan. En zelfs hierbij ondervraag ik mijzelf of dat echt echt echt wel zo is. Er was een storing bij internetbankieren, dus ik hoop dat ik vandaag er wel bij kan.

Zodra er bij een klusje een deadline staat of het werkwoord MOETEN, dan schiet ik in de stress. Lichte stress, want ik kan het mezelf zien doen en weet dan ook dat ik verstandiger keuzes mag en wil maken. En meestal doe ik dat dan ook. Het herkennen van gedrag is al de helft van de weg naar herstel vind ik.

Al die e-mailtjes met reminders dat je nog maar DRIE dagen hebt om over te stappen voor je zorgverzekering. En reminders of je het wel echt goed geregeld hebt....om gek van te worden.

Zo had ik ook voor mijzelf bedacht dat mijn luxaflex schoon MOEST zijn voor Kerstmis (ja, die van dit jaar). Toen ik merkte dat ik nog wel aardig wat te doen had en die deadline niet zou gaan halen, tenzij ik enorm doorwerkte, kon ik dat los laten en nu is het dat ik elke dag nog steeds doe wat ik kan en uiteindelijk zal het wel een keertje schoon zijn.

Waarna ik waarschijnlijk weer van voren af aan kan beginnen, want dat is de makke van schoonmaken. Dan blijft het niet voor altijd schoon, maar wordt vanzelf ook weer stoffig. Maar ben blij dat ik die deadline zelf heb geweigerd. En niemand die opmerkte dat mijn luxaflex 2 kleuren had (donkergrijs en vies en cremekleurig schoon). Want het was gezellig en daar ging het om.

Bovenstaande zegt me ook dat ik er nog helemaal niet weer 'ben'. Alleen maar op weg naar herstel. Nog niet hersteld. Maar wel met goede moed en weinig moeten (voor zover mogelijk dan he..er zijn zaken die nou eenmaal echt moeten). Dat een van mijn valkuilen is dat ik alles goed of zo mogelijk perfect wil doen. Perse wil laten zien dat ik het echt wel kan. Dat ik ook alles alleen kan. Alles.
Snap dat dit allemaal in mijn eigen hoofd zit en nergens in een contractje is vastgezet.

Gisteren mijn winterdekbed aan mijn herfstdekbed geritst en jemig...dat slaapt lekker zeg! Heerlijk warm. Had ik dus ook eerder moeten doen. Oh nee...mogen.

En vanochtend kwam er nog een klein stapeltje Kerstkaarten binnen. Ook leuk. En lief. Heel lief.