Lepeltje lepeltje

Blij dat ik al gisteren mijn uitgelezen of niet meer interessante boeken (ik vind dat ik me niet tegen heug en meug door een boek moet worstelen; of het boeit of niet. En bij niet; stoppen en inleveren dus) bij de bieb bracht. Op de fiets, zonder na te denken hoe ik toch moest op- of afstappen. Ik mocht eigenlijk geen nieuwe meenemen, want grote nog stapels te MOETEN lezen boeken die hebben een negatieve uitwerking op mijn gemoedsrust, maar zag een klein dun (nou ja..relatief dun) boekje liggen en nam dit toch maar mee. Eentje!

Heb nog een paar boeken nog te lezen en dan ook nog het boek wat ik als geschenk kreeg van de schrijfster zelf en dat heb ik nu alvast op mijn boeklees-tafeltje neergelegd. Allesverpletterende van Nicolien Mizee.

Dit boek kreeg een hele mooie recensie in Trouw las ik eind van het vorige jaar. Maar 5 dagen terug dus. Klinkt alweer zo lang geleden.

Blij dat ik gisteren ging, want nu regent het. En is een tripje op de fiets door de regen minder aantrekkelijk.

Straks ook een stapeltje slopen strijken. Altijd fijn te doen als het regent. En ben altijd zo tevreden met een stapeltje vers gestreken slopen in de kast. Niet dat ik nu opeens de ideale huisvrouw ben geworden, maar het slaapt zoveel lekkerder op een glad gestreken sloop. Want kreukels genoeg in mijn hoofd, dus extra kreukels van het sloop hoef ik er niet echt bij.

En hoppa...gooi er nog maar weer een sollicitatie tegenaan. Zonder enige verwachting. Ook al schrijf ik nog zulke mooie brieven. Dat kreeg ik als feedback te horen bij de weinige gesprekken waar ik wel werd uitgenodigd. Of mijn indrukwekkende CV.

Terwijl ik op mijn vrijwilligerswerk merk en zie dat ik als ervaringsdeskundige heel veel actuele kennis heb. Ook goed weet waar ik moet zoeken. Meer dan mensen die ervoor gestudeerd hebben of pas beginnen als betaalde kracht. Wet Poortwachter? Was da? Blij dat ik die kennis gratis mag delen, maar zou dit graag betaald willen doen. Ooit.

Hoe ik daar kom?  Het is net werken; het is netwerken.