Geen Luilak en ook geen Potjesmarkt

Luilak is een Noord-Hollandse traditie. Ik kende die niet tot ik vanuit het midden van het land hier kwam wonen en op een zaterdagochtend voor Pinksteren heel vroeg een enorm lawaai hoorde. Alsof iedereen zijn brommertje van geluidsdempers had ontdaan. 

En zag her en der ramen met boter (zal wel margarine geweest zijn) besmeurd. En zaterdagochtend maakte vrijwel iedereen zijn ramen en deuren schoon viel me op. Bij navraag leerde ik het gebruik Luilak kennen en leerde ook dat in er Haarlem in de avond en nacht tot in de ochtend er altijd een grote plantenmarkt is. De Potjesmarkt. 

Die werd ook steeds uitgebreider tot het een soort braderie leek, met veel koek en zopie en soms ook van die 10 sokken voor een tientje-kramen. Maar altijd leuk om naar de uitstalling van kwekers te kijken, nieuwe planten te zien. Lekker buiten en gezellig. Vooral toen mijn kinderen jonger waren. Een spannend uitje in de late avond.

In de loop van de tijd gingen jongerenwerkers zich steeds meer bezighouden met het feit dat Luilak voor veel jongeren gelegenheid was om rottigheid uit te halen. Vernielen van bushokjes en dat soort zaken. Organiseerden feesten voor jongeren. Om ze 'van de straat' te houden. En bij de bushokjes vandaan. 

De laatste jaren viel me op dat er steeds minder 'gedoe' was rondom Luilak. Sowieso sliepen alle rekels uit, dus heel vroeg opstaan en lawaai maken dat gebeurde al niet meer en een tijd lang (toen mijn kinderen pubers waren) was het verboden om als puber boter, eieren en meel te kopen rond die gelegenheid. Kon je aangehouden worden als je dat in je boodschappentasje had. 

Maar nu - Coronatijd - ligt heel Luilak op zijn gat. En is er zelfs geen Potjesmarkt meer. De eerste keer in 130 jaar. Want natuurlijk teveel mensen op een te klein oppervlak, ook al loopt iedereen buiten. 

https://haarlem.nieuws.nl/algemeen/49329/luilak-beddezak-dit-jaar-echter-na-130-jaar-zonder-luilakmarkt/

Hoop volgend jaar dat er weer een Potjesmarkt georganiseerd mag en kan worden. De dag dat iemand met Luilak met een dikke viltstift LUL op de motorkap van mijn auto kalkte was wat minder fijn, maar gelukkig kon ik het er met een sopje snel afhalen. Voordeel is dat ik nu al jaren geen auto meer heb.  Noch een lul.

Gisteren bewust geen boodschappen wezen doen. Want vroeg me vrijdagavond af of het 'gewoonte' was en of het echt wel nodig was. Kijk wat je in huis hebt en doe het daar gewoon mee. Lukt het niet, dan is de supermarkt dichtbij. En tegenwoordig altijd open. Ook op zon- en feestdagen. Had van Kerstmis nog een Kerststol van mijn broer gekregen in de vriezer. Dus ook de Pinksterstol is er al.

Ga deze zaterdag maar lekker in de tuin werken, zitten, lezen; kom tot rust. Ontspan. Naar beneden die schouders! Die horen niet naast je oren te zitten.

En omdat er niets 'moest' lekker de was gedaan, buiten gehangen en uiteraard weer schoon in de kast. De ramen voor- en achter gelapt, gewoon omdat ik er zin in had. Niet omdat het moest van mijn Innerlijke Dora. Sering een heel stuk gesnoeid. In ieder geval alle oude uitgebloeide bloemen eraf voordat de struik de energie in het zaadmaken gaat stoppen. 

Vrijdagavond zenden ze nu Poirot-mysteries op RTL8 (ipv woensdagavond) uit en dan kan ik mij geheel verliezen in het verhaal (wat ik meestal al ken), maar meer nog de aankleding, de huizen, de omgeving, make-up en haarstijlen. Erg fijn. Maar ik vrees wel dat ik zo'n soort Agatha Christie aan het worden ben. Met een breiwerkje onder de arm, mensen observeren. Zien waar ze uit de bocht vliegen, wat 'vreemd' is, wat niet klopt. Wat mensen zeggen,  niet in overeenstemming is met wat ze doen. En hoe ben ik zelf dan. Hoe integer ben ik?

Het werkt prettig; een dag doen wat Pourquoi-Pas voorstelde op haar blog. Een Corona-dag. Even alles anders dan de normale routines. Wat heurt op zaterdag. Nou ja...bij mij heurt en gebeurt er al jaren heel weinig meer. 

Toch staat mijn hoofd dan nog steeds 'aan'. Doe ik het wel goed; kan ik niet meer doen voor anderen? Ben ik wel een goed genoeg mens. Om met Pinksteren te spreken: heb ik de Geest wel? 

Anderhalve decimeter!

Moest er echt op uit, want mijn potgrond was op en ik had een aantal jonge zonnebloemplanten die in een grotere pot moesten. Gekweekt uit zaad. 

Dus snel even naar het winkelcentrumpje om de hoek. En nadenken over wat de beste methode is, want de planten en toebehoren van die supermarkt staan buiten en moet je bij een aparte kassa afrekenen, maar wel verplicht een karretje. Dus sleurhut mee (20 liter potgrond sjouw ik niet echt makkelijk in een boodschappentas). 

Maar man man man...het leek wel Pre-Coronatijd. 

Afbeelding van 272447 via Pixabay 

Een clubje vrouwen stond op anderhalve decimeter met 3 karretjes tegen elkaar aan te kleppen. Kon niemand langs. Mensen flitsten achter mij langs om even snel wat te pakken. Geen geduld meer om te wachten tot ik klaar was (jaahaaaaa...ben zo traag als een slak die in de bocht afremt, maar we hadden afgesproken afstand te houden toch??) maar gedrag als vanouds. Ik, ik en ik. En nu en nu direct. Ik wil het NU!! 

Rennen, vliegen en weer doooorgaan. Wachten hoeft niet meer, wil ik niet. De zon schijnt toch lekker en ik ken toch niemand met Corona??? Ik zie alleen maar lage cijfers, dus het is 'over'.

Wilde eigenlijk weer zo snel mogelijk naar huis. Laat die potgrond maar zitten. Maar dat kon ik mijn plantjes niet aandoen, dus toch maar missie volbracht. 

Nergens staat nog schoonmaakgel. Karretjes zoek je ook maar uit. Elastiek ook nog steeds overal uitverkocht. Gelukkig kreeg ik een kaartje door een aardige medeblogster opgestuurd. Kan ik weer even mee vooruit. Heb een aantal mondkapjes net vandaag richting Scandinavie gestuurd. Erin ook een oranje-achtig exemplaar. Vond ik wel passend. 

Elders in het winkelcentrum hetzelfde 'volle' gevoel. Druk, veel mensen, weinig aandacht voor de 1,5 meter afstand. Lekker met elkaar praten op 1,5 decimeter afstand. 

Ga ik nog heel weinig de hort op. Ik zoek het niet op zeg maar. Het was al een 'overwinning' dat ik wel naar de bieb ging van de week.  Ik zou best naar een tuincentrum willen, maar het volle en drukke en vooral onvoorspelbare gedrag van anderen, houd me tegen. Bovendien is kijken vaak kopen of verleid worden tot toch maar wel kopen en ook dat kan en wil ik niet. En met Pinksteren naar een tuincentrum is vragen om problemen. 

Het schijnt dat er Rekkelijken en Strenge houders aan de regeltjes zijn. Ik ben denk ik wel van de categorie Streng. Maar niet omdat ik bang ben voor mijn eigen hachje, maar meer dat ik mijn naasten niet wil belasten met zorgen om mij. Of ze door nonchalant gedrag van mij een besmetting doorgeef.

Maar ik vergelijk het maar met het klikko gebruik van buren een eindje verderop. Die gooit gewoon zijn tuinafval in de bak die er bij hem - de mijne - voor de deur staat, te wachten op de vuilniswagen, terwijl ik twee huizen verderop in mijn voortuin aan het werken ben. 

Ja, halfvol, dus in feite zeik ik om niets. Betaal er niet meer of minder voor. Maar niet eerst even vragen, maar gewoon doen (ziet ze toch niet), want dat komt hem wel goed uit, want eigen bak eerst (vol).

Je wil wat en zo kan het ook. Heb jij er geen last van en dat buurvrouw misschien nog een bos hout heeft om in haar eigen klikko te werpen...ach...niet mijn probleem. 

Nu HAD ik dat niet (niet om erin te werpen althans) en dan gooi ik het dus wel in mijn Grijze Bak als ik geen plek zou hebben, maar is gewoon huftergedrag. Zonder toestemming dumpen. Van afval of druppels.

Na slechts 2 maanden matiging zijn we echt niet opeens betere en verlichte mensen geworden. Ik ook niet trouwens. 

Wat is de invloed van de afgelopen tijd op jullie?

Achter glas op het terras

Of achter plastic.

Of achter schotten met plastic.

Afwerkschotten

Doordrinkschotten

Achter glas op een terras is alleen leuk met uitzicht op zee. Als het nog te koud is om zonder glas te kunnen zitten. Of als het te hard waait en de slagroom van je appeltaart waait.

Afbeelding van Nicolas Papadimitriou via Pixabay 

Gisteren trouwens voor het eerst in maanden naar de bibliotheek geweest. Je hoeft je komst niet te reserveren. Ook goed voor de beweging om even daarheen te fietsen. En even wat anders doen. Bibliotheken zijn maar een paar uurtjes open per dag. Waren ze zo slim om een nieuwe betaalsysteem in te voeren voor o.a. 'Toptitels'. En ik wilde een Toptitel meenemen. Maar het systeem bleef mijn betaling weigeren. Daar kwam ik niet eens uit. Bij betalen. 

Ook handmatig kreeg men het niet voor elkaar. Dus dan maar geen toptitel mee. Lees ik wel flutboeken. Was niet zo fijn als voorheen naar de bibliotheek gaan. Snuffelen, neuzen en ontdekken. 

Nu was het net slechte sex. Erin en hoppa zo snel mogelijk weer eruit. En ook daar alles achter plastic. En eerst handen wassen. Boeken ontsmet. 

Brrrr...

Hoe kan ik dat (toch) voor elkaar krijgen?

Vaak denk ik terug aan een zinnetje wat ik tijdens een financiele training hoorde. In Engels klinkt het gebekter, - How can I achieve that - maar hoe ik het toepas is het in goed Nederlands to the point.

Want ik wil wel een aantal dingen, maar die zijn gezien de situatie niet zo simpel. Dus dan is het prettig als ik in staat ben om te kijken hoe ik het toch voor elkaar kan krijgen, zonder de makkelijkste manier - gewoon dingen kopen. Want die optie is eigenlijk over. Voorgoed ben ik bang.

Ben een vest aan het breien. Geen wereldding, maar het houdt me van de straat en dacht na over de knopen. Geen zin om op volle markten naar knopen te gaan zoeken nu met Corona en dus sprak ik mijn creatieve brein aan. Hoe gaan we dat nu toch voor elkaar krijgen. En ik vond een oud werkvest van mijn dochter wat weg mag (nieuwe werkstijl) en daar haalde ik eerst de knopen vanaf voordat ik het in de Zak voor Max deed. En knipte het werklabel eraf.

Mondkapjes idem dito. Sowieso wegwerp is niet echt mijn ding en in deze tijd moet je je echt afvragen of het nodig is om nog meer wegwerpzooi in de wereld te krijgen. Want stel je moet iedere dag naar je werk met het OV, dan zijn dat al 10 wegwerp-kapjes per week.

Tuin; geen geldboompje in de tuin om tuinspullen te kopen of een berg nieuwe planten, of zoiets simpels als een tuindeur. Dus zaaien maar of gewoon 'genoegen' nemen met wat er is. Mijn perfectionisme (u mag nu lachen, want dat valt wel mee) laten varen. Als het niet kan zoals het zou moeten, dan moet het maar zoals het gaat.

En vooral het gevoel laten wegwaaien dat het niet 'goed' is. Dat anderen het allemaal zo goed voor elkaar hebben. Even een tripje naar het tuincentrum en oh ja, man mee voor het zware sjouwwerk, en daar staan weer nieuwe struiken of bloeiende planten in precies de juiste kleur. Of er wordt een stuk opnieuw bestraat. Loslaten. Laten waaien. Het kan niet. Misschien wel nooit meer, tenzij dat geldboompje aanslaat, dus kijk hoe het nog wel kan.

En nog maar weer Kaasschaven. Alle 'leuke' dingen die ik dankzij een financieel potje van de gemeente toch kon bekostigen, kunnen achteraf gezien dus niet, want daardoor teveel 'vermogen' en krijg je linksom € 200,--  moet je rechtsom toch € 500,-- aan Belastingen betalen, die anders kwijtgescholden zouden worden. Oh en u geeft aan dat u nog geld aan ons moet terugbetalen. Reserveer dat dus maar. He....jammer zeg dat uw totaal saldo daardoor ook te hoog is. Vreemd systeem toch? Ben aan het nadenken om de wethouder hierover aan te schrijven. Maar dat hou ik nog even in beraad. Voorlopig staan de incasso's al klaar voor de komende maanden en de eerste is al afgeschreven. 

Dus hoe krijg ik dan toch voor elkaar dat het 'leuk' blijft?

Ik blijf heel zuinig met energie omgaan. En betaal wat meer per maand, zodat ik daar een potje opbouw.
Douche niet meer elke dag. Was me wel hoor, ben geen Ma Flodder, maar met de lampetkan.
Kijk altijd naar cashback aanbiedingen.
Spaar een jaar lang voor punten voor een boekenbon, zodat ik daarmee en een boek in de boekenweek kan kopen en een gratis treinritje kan maken (dit jaar niet gedaan - Corona!).
Bel leveranciers of ik toch geen korting kan krijgen, want de aanbieding van de concurrent is zo leuk!
Zet mijn toeslagen op een 'hoog' inkomen. Zo loop ik minder risico dat wanneer ik een baan vind en dat inkomen hoger is - de hele mep mag terugbetalen. En krijg ik als de fiscus mijn IB aanslag heeft verwerkt en aan de collega's van de afdeling Toeslagen heeft doorgegeven een beetje terug. Over het voorgaande jaar.
Ging ik wekelijks naar de bibliotheek om de krant te lezen en tijdschriften. Met de Corona maatregelen kan dat niet meer (hoop tijdelijk). Het is nu erin, boeken sorteren en wegwezen. Dus weg optie gratis kunnen lezen van kranten en tijdschriften. Nou ja; het is niet anders. Maar het verschraalt wel allemaal.

Merk trouwens dat goed slapen nog steeds zeer belangrijk is. En de laatste tijd werd ik toch weer midden in de nacht wakker. Klam en lam. Dus schoon nachthemd aan, wat drinken, luisterboek aan en hopen dat ik weer indommel. Of dat ik niet een tweede keer dat luisterboek moest 'aanzetten'. Meestal dommelde ik wel in, maar toch niet 'fit' wakker. Dan ben ik zo dankbaar dat het een keertje wel goed gaat. Juist omdat ik weet dat slecht slapen invloed heeft op alles. Geestelijke en lichamelijke gezondheid. 

Drink al heel wat jaren geen koffie meer in de avond. Alleen in de ochtend 'mag' ik dat van mijzelf. En er dan ook oprecht van genieten. Met aandacht koffie zetten (met de hand opschenken, thermoskan eerst voorverwarmen; water gebruik ik later in de tuin of voor de planten binnen). Mooi kopje of mooie beker gebruiken en in het weekend klop ik sojamelk op en geniet van een Soja Latte.

Drank is ook niet echt fijn. Ik snap maar al te goed hoe snel ik daarin zou kunnen wegglijden. Dat beperk ik tot 1 glas in het weekend. Kan er echt naar uitkijken, omdat het dan ook feestelijk is en blijft. En te betalen op die manier. Doe weken met een fles wijn. Snap niet dat ik daar zo goed mee om kan gaan - met drank - , want eten en dan vooral 'slecht' eten, daar heb ik nog steeds moeite mee. Troost-eten. Eetbui-eten, dus geen sperciebonen of brocolli.

Zal wel zijn omdat Coke te duur is net als drank. Al heb ik ooit ergens gewerkt waar een client zelfs zijn flesje Fresh-up opdronk. Want er zat alcohol in. Die drang naar bedwelming, naar het dempen van gevoelens. Snap het helemaal. Want eenzaamheid schuurt aan je ziel. 

Nu mijn vrijwilligerswerk al een paar maanden is weggevallen komt eenzaamheid en daarbij het gevoel van een zinloos leven maar al te hard binnen. Moet echt alle zeilen bijzetten om 'normaal' te blijven denken. Plus het niet zomaar spontaan even bij mijn kinderen langs kunnen. Of naar een vriendin gaan. 

Zou ik toch bijna aan de Fresh-up gaan!

Vakantie gaat door!

Begin van het jaar regelden wij - een aantal kinderen en kleinkinderen - dat mijn moeder naar haar geliefde vakantie-adres kon een weekje voor de viering van een Kroonjaar. Waar zij niet meer henen ging, want ze durfde niet meer dat hele stuk in de auto te rijden. Terwijl ze het prima kan en wel naar haar familie 150 km verderop rijdt. (Maar dat is 'anders' want daar kan ze gewoon rechtdoor rijden op de snelweg zegt ze) Daarbij had zij, smoeders eigen, toen wij haar bevroegen hoe die ideale vakantie eruit zou zien, wel een eisenpakket.

Ze wilde niet meer met haar zuster daarheen. Dat deed ze kennelijk al twintig jaar met tegenzin.
Ze wilde wel met 'iemand' die ook auto kon rijden.
Ze wilde dus niet alleen, want alleen dingen doen daar heeft ze een hekel aan en doet ze niet. Dus gaat nooit naar een restaurantje, een tentoonstelling, een museum, de bioscoop, het theater tot iemand haar uitnodigt.
Dus die 'iemand' die ook kan autorijden, moest ook haar gezelschap zijn die week.

Dus alle ogen waren op Kwatta gericht, maar deze Kwatta had absoluut geen behoefte aan een week in een huisje zitten met smoeder. En het hele programma weer volgens smoeders wensen en eisen in te vullen. Bovendien heb ik door schade en schande "Neen" leren zeggen.

Been there, got the T-shirt.

Gelukkig offerde iemand anders zich op kon iemand anders.  Die het eiland ook goed kent en misschien op andere ideeen komt om samen met haar te doen. En die wel spontaan op een terras bij het strand gaat zitten uitwaaien (en dan niet hoort dat 'we' dat natuurlijk niet elke keer gaan doen; het moet niet als 'vakantie' voelen. Of  misschien als genieten!).

Tot de Corona maatregelen kwamen en het hele land op slot ging. En vakantie vieren al helemaal niet meer een prioriteit was. En we er maar op moesten rekenen dat het helemaal niet doorging.

Nu, per 1 juni, mogen de terrassen weer open. En kan je naar een vakantiepark of camping.

Dus gaat haar vakantie door. Had nog contact met de verhuurder, die de hartelijke groeten gaf en mijn moeder als een 'kwetsbare oudere' omschreef die zich uiteraard wel aan de 1,5 meter voorschriften moet houden. Dan zou het wel goed komen.

Mijn moeder slikt nul medicatie, heeft geen ouderdomskwalen behalve versleten heupen, maar daar heeft ze bionische vervangers voor, dus ze kan weer zonder pijn lopen en woont gewoon zelfstandig met eigen koophuis en auto voor de deur. Vrienden om de hoek, clubjes waar ze heen kan gaan (na de Corona dan). En ieder jaar op vakantie, maar dan niet meer naar haar lievelingsplek, maar wel op vakantie.

Maar met de tanden op elkaar met haar zuster in een sleurhut.

Je zou van minder ongelukkig worden.

Dus daarom zei deze Kwatta tegen de familie; zoek maar een ander, ik wil niet mee.

(maar ik WIL niet met mijn moeder maar ik wil met een blonde vriend, een lekkere geile.. aka Van Kooten en de Bie).

Anoniem sparen met zegels gaat niet meer

Corona heeft waarschijnlijk ervoor gezorgd dat de Albert Heijn het fysieke sparen van koopzegels en het inleveren, anoniem, bij de balie voor cash geld kan afschaffen. Wij zijn er immers toch al een maandje of drie aan gewend om geen zegels meer te kunnen kopen. En dan kan je het best van de gelegenheid gebruik maken om dingen helemaal digitaal te maken.

Dan kan de klant optimaal gevolgd worden en weg met die anonieme bonuskaarten en ook nog inzicht in het spaargedrag. Ga je het saldo van het volle boekje direct uitgeven aan boodschappen? Laat je het 'even' staan? En hoe lang dan? Opmaken!! Uitgeven aan die leuke bonus-aanbieding.

Nu kan spaarzegels kopen in de toekomst alleen nog maar via een Persoonlijke Bonuskaart. Ik vraag mij dan direct af, als anonieme spaarder die heel blij is met haar oude sok in de vorm van een zegelboekje, of het saldo wat op die Bonuskaart staat ook ergens moet worden aangemerkt als 'vermogen'.

Waarschijnlijk wil men in de toekomst dat de waarde van het 'boekje' rechtstreeks op je rekening gestort kan worden.  Moet ik ieder half jaar of zo weer verantwoording afleggen over een geldstorting. Getver!

Goh...vroeguh...was dat ook mogelijk. Je boekje storten op een bankrekening. Dan had je een speciale rekening bij de Albert Heijn waar je het bedrag van 3 boekjes minimaal op kon storten. En kreeg je rente op rente (jaaaaa...in the good old days). Toen werd ook dat afgeschaft en ging die rekening over naar een ander bedrijf.

En ook weer een stapje naar een samenleving zonder cash geld. Alles is te traceren, te verantwoorden. Dus moet mijn strategie om deze 'arme' tijden toch te kunnen doorkomen weer geheel veranderen.

Ik wacht gewoon tot ik gechipt ben. Dan kan iedereen mij zo traceren. Het RIVM, de Albert Heijn en de Keesmanager.

Hoppa!!

Belasting Betalen Bingo

Gisterenochtend was ik alweer vroeg wakker. Dus maar opstaan, lekker mijn haren wassen en douchen. Dan ruik ik weer als een bloemetje.

Heel veel bloemen bij Gardener's World, de herhaling op zondagochtend om 09.35 uur. Pioenrozen, Rozentuinen, waarvan je de rozen bijna kon ruiken, een mevrouw met allerlei soorten irissen in haar tuin, een man met een passie voor Riddersporen allerlei mooie blauwe soorten, van enkelvoudig tot bijna roosachtige vormen. Een dame met een heerlijke tuin met pergola's en allerlei soorten clematis, rozen. Dahlia's.

En die mooie Engelse tuinen, zo in balans, zo vol variatie. En alles doet het en komt op tijd op. Nooit eens een door slakken geheel opgevroten tuintje.

Mijn Opa had als één van zijn hobby's het kweken van Dahlia's in een apart soort moestuintje een eindje fietsen van zijn huis. Pompoendahlia's, van die grote uitbundige Dahlia's in allerlei vooral primaire kleuren. En deelde ze dan ook graag uit.

Zie mijn Opa nog zo aan komen fietsen, op zijn herenfiets waar hij altijd bijna vanaf viel, (want met tachtigplus werd het afstappen een dingetje om over het uitkijken voor het verkeer nog maar niet te spreken) met in zijn fietstassen een grote bos Dahlia's. Had hij in de ochtend al zijn baantjes in het zwembad getrokken. Mijn Opa zat achter de Dahlia's in plaats van de Geraniums. En achter diverse commissariatenbaantjes.

Mijn moeder weer mopperend (of meer vittend) op hem in stilte (en meestal niet, zodat ik blij was dat mijn Opa hardhorend was). En zijn lelijke blommen. Snapte dat toen al niet en nu nog minder. Wel dat het soort bloemen misschien niet jouw smaak is, maar het gebaar - het willen delen van je overvloed -  dat werd al helemaal niet gezien. Alleen die afschuwelijke en lelijke bloemen die dan verplicht in een vaas moesten staan. Een week lang. Mijn broer en ik hebben later, toen we allemaal al lang en vooral breed volwassen waren, vaak gezegd dat mijn moeder het gebaar moest leren zien.

Dat gedrag maakte mij huiverig om ook maar iets aan te bieden thuis, want toch nooit leuk genoeg. Of naar de smaak van mijn moeder.

Fijn dat het gisteren een klein beetje regende. Was echt maar een heel kleine hoeveelheid jammer genoeg.

Nog wel een paar mondkapjes gemaakt. Dat kalmeert mijn brein. Geen rust om echt te genieten van de krant met het goedkope proef-abonnementje. Misschien van de week nog maar een poging wagen. Ik maakte een paar mondkapjes voor mijn broer met een grijns erop geborduurd. "Moodkapjes" noem ik ze. Ze zijn nog niet verplicht bij hem, maar hij vindt het wel fijn om er, mocht het nodig zijn, een paar te hebben. En graag die van mij dan.

Vandaag eerst maar bellen voor een betaalregeling voor de Gemeentelijke Belastingen. Dan heb ik alleen straks nog de Inkomstenbelasting te regelen als die aanslag komt. Want ook daar moet ik betalen in plaats van neutraal (of NUL aka Frits van Turenhout) of terugkrijgen. En dan heb ik de Bingo-kaart "belasting betalen" op alle hokjes helaas ingevuld. Waterschap, Gemeente en IB. Tsjakkaaaaaaa. Oh nee; BijstandsbalenBingoooooooooooo.

Het is niet anders. Doorademen en achter me laten en vooral, vooral en nogmaals vooral me er verder niet meer over opwinden. Zonde van de opwinding. Stampvoeten hielp ook al niet.

Om met Annie M.G. te spreken: Ga niet zeuren!

En eens kijken wat we nog kunnen schrappen. Alleen douchen als het regent buiten misschien?
Een paar maanden van de lucht gaan leven? Win - Win situatie!!

Naschrift:
Blij dat kalmerende koffie klaar stond want bij het bellen voor een betaalregeling kwam de ambtenaar met een ander eindbedrag dan in hun eigen brief vermeld staat. Kanniewaarzijn toch?? Jawel hoor. Alles kan.
Maar blij dat ook die kikker weer is doorgeslikt. Afgehandeld. Geregeld. Klaar en kom maar door met dat verse kopje koffie! Even pauze in mijn Bless the House rondje.

Aangepast

Was gisteren vroeg naar de supermarkt gegaan en kan er nu maar eentje aandoen, want voorheen pakte ik bij supermarkt 2 op mijn route een mandje en sleepte mijn sleurhut/bejaardenrolkarretje gevuld met boodschappen van supermarkt 1 achter mij aan, mandje aan de arm, want maar een paar dingen in andere supermarkt nodig. Nu is in beide supermarkten een karretje verplicht en moet ik dus terugkomen voor rondje 2, want krijg die gevulde sleurhut niet in of aan de kar. Of die boodschappen op een andere dag doen.

Viel mij op dat bij beide supermarkten de karretjes niet meer schoon worden gemaakt. Mag je weer lekker zelf doen als je daar behoefte aan hebt. En het was vroeg, dus niet heel erg druk, maar toch kreeg ik het gevoel dat veel mensen er wel klaar mee waren, dat afstand houden. Dat hele Corona-gedoe. Ook geen handenwasgel meer. Zoek dat ook maar zelf uit.

Bij de Appie kan je nog steeds geen koopzegels krijgen. Maar wel van die stomme zegels voor plastic vershoudbakjes. Wat is het verschil?  Beide zegels moeten worden afgeteld en aangeraakt door de cassiere.

En sta je aan het eind van de rij je boodschappen in te pakken, dan staat de volgende klant tegen je aan te rijden, want die wil ook inpakken. Joh...wacht dan even, dan houden we nog steeds 1,5 meter afstand.

Neeeeeee....voor hem was dat niet nodig vond de vitalo.

Voel me dan nogal overdreven binnen de lijntjes kleuren als ik nadenk over dat ik mijn haar even vaststeek, zodat ik niet telkens mijn haar weg hoef te halen uit mijn gezicht en dus mijn gezicht aanraak, voordat ik vertrek naar een supermarkt of winkelcentrum. Handen was voordat ik vertrek. Nadenk over bij thuiskomst direct handen wassen. En pas dan alles uitpak en weer handen was. En dat ik het liefst in een lege supermarkt wil shoppen. Zoek ik een item dan voel ik me bekeken. Want sta ik voor mijn gevoel te lang voor het schap te dralen.

Ook mijn gedrag met betrekking tot boodschappen doen zal allemaal langzamerhand weer teruggaan naar 'normaler'. Hoop ik oprecht. Want 'winkelen' dat heb ik vanaf maart helemaal niet meer gedaan. Doelloos in winkels kijken of misschien wel met doel. Nergens geweest dan alleen een supermarkt her en der. Verschrikkelijk saai.

Vandaag begint voor Marokkanen het Suikerfeest. Voor Turkse Nederlanders gisteren al. Mijn dochter vertelde dat vanochtend na het ochtendgebed het Suikerfeest losbarst. Wel anders dan normaal. Geen grote familie bijeenkomsten of bij iedereen langsgaan in je nieuwe kleren. En ook niet in de moskee bij elkaar komen. En er waren al geen gezamelijke iftars (maaltijden) na het vasten. Hoop wel dat men toch een beetje feest kan vieren en het zo ook voelt op aangepaste manier.

Maakte gisterenavond een Tajine met veel groenten, pruimen en schapenvlees nog van het offerfeest van vorig jaar. Zoveel gehad toen. Maak er vanavond wel couscous bij denk ik.

Eid Mubarak!

Ladumaar!!!!!!

Duf hoofd, maar snapte dat het kwam door de druk buiten. De druk van een onweersbui of verandering van warmte naar kou in de lucht. Dan reageer ik altijd/vaak zo. En kom ik van heel ver als ik wakker word heb ik het gevoel.

Regen viel er hier niet veel, al hoopte ik er wel ook voor de natuur. En mijn tuintje natuurlijk. Drie druppels. Meer niet.

Ondanks dat ik duf wakker werd, uit mijn verse verschoonde bed met nu het zomerdekbed gesprongen (nou ok..gerold) en de dag toch maar weer beginnen. Tegen het gevoel van totale zinloosheid in. Mis de toetsing van menselijk contact. Praten met iemand. Even bevestigd krijgen dat ik niet raar ben. Of misschien juist wel.

Las van de week hoe gezellig mensen het met elkaar hebben. Hun familie of hun partner of hun buren en dat ik me alleen maar mateloos stoor op een stralend zonnige Hemelvaartsdag aan de achterbuurvrouw die dan net op dat moment langdurig en extra traag haar haagje gaat knippen, plukje voor plukje en dan op die manier de halve middag over de haag doet, ondertussen in mijn tuin glurend. Dus hoezo jaloers op mensen die wel contact met anderen hebben? Krijg je het in je schoot geworpen is het weer niet goed! Zeikerd.

Dus ben maar even mijn bed gaan verschonen en opmaken, mondkapje gemaakt en hehe...toen was de zon uit mijn tuin en de buurvrouw weg. En mijn goede stemming ook. Want ik was net zo lekker aan het lezen in Moord op de Moestuin. Maar kan er dus niet tegen 'bekeken' te worden. Zeg maar begluurd.

Kreeg van mijn Scandinavische broer ook nog de vraag of hij een aantal mondkapjes van me mocht kopen. Kopen??? Ga toch weg man. Ik maak ze gewoon voor je en kopen is onzin. Voor mij is het dagelijks bezig zijn met een project pure arbeidstherapie. Het houdt mijn kop leeg en ik voel me 'nuttig'.

Maar soms is de kop toch volgelopen en vraag ik me af, als ik de berichten lees over hoge werkeloosheidscijfers wat dat voor mijn inzetbaarheid betekent. Die zat al op 0,000000001 kans, maar nu werkgevers weer meer keus hebben valt iemand uit mijn bouwjaar helemaal af.

Dan stroomt mijn hoofd ook direct vol met gevoelens van totaal overbodig zijn. Niet nodig, nergens. Onzichtbaar, ongewenst en zeker geen Wauwie-factor. Op dat vlak al helemaal niks.

Kreeg ik gisteren ook nog van de Gemeentelijke Belastingen een brief dat ik maar een gedeeltelijke kwijtschelding krijg. Het grootste gedeelte helaas niet. Hebben ze vast de regels veranderd, want vorig jaar kreeg ik volledige kwijtschelding, met meer 'vermogen' en lagere ziektekosten. Ik snap er geen hout meer van. Ik wil het ook helemaal niet meer snappen.

Zou als een kleuter op het gemeentehuis willen stampvoeten, lekker in mijn kleuterkracht staand (die training waar ik helemaal, al twee maanden lang niks meer van heb vernomen, maar die heus snel zou beginnen maar dan online).Niet eerlijk!!! Nou ja..het is wel eerlijk, mevrouwtje, want dat zijn de regels en dat wij ondertussen al spelend de spelregels veranderen, dat houdt het voor ons 'leuk'. Deal with it. Of in Jip- en Janneketaal: Jammer de Bammer!

Wat ik trouwens ook niet snap dat ik op 22 mei een brief ontvang gedateerd 14 mei en waar ik dan 10 dagen de tijd voor heb om er tegen in beroep te gaan. Dat is dan 24 mei. Dus 2 dagen. Alhoewel ambtenaren natuurlijk in 'werk'dagen denken dus dan ga ik van eind mei uit. En altijd op vrijdagen ontvang je zo'n brief. Kan je sowieso niks meer uitvoeren. Maar wel fijn je weekend naar de Gallemiezen.

Vechtend tegen windmolens. Totaal zinloos. Want ga ik oprakelen dat ik het vorig jaar wel kreeg, dan ben ik maar al te bang dat ik een nijvere ambtenaar tref die zegt: Oh...maar dan mag u dat van vorig jaar OOK nog even ophoesten.

Ladu maar ladu maar la u maar meneer!! Zuinig zijn, energiekosten terugkrijgen, een subsidiepotje aanspreken en dat krijgen maar dan qua saldo er op achteruit gaan, want in dezelfde tijd meetmoment voor kwijtscheldingen.....Ladumaar. Volstrekte waaaaaaaanzin!

Moest echt weer even de zin en de motivatie uit mijn tenen halen. Zie ik dat ik die ook slecht verzorg. Mijn tenen. Mag misschien wel een zomerlakje op. Om mijzelf op te vrolijken. 

Maakte al een mondkapje met een grote vette lach erop. Dan staat je blik toch op vrolijk ook al is je mond een smalle streep. Noemde het mijn Moodkapje. 

Tenen!!

Oh..zit gelukkig weer wat hoger dan mijn tenen, want mooi en lang gesprek op 1,5 meter met mijn zoon gehad over zijn planning over financieel onafhankelijk worden. En wat hij daarover van huis heeft meegekregen. En waar ik me schuldig over voel, over alles wat ik mijn kinderen niet financieel kon bieden. En hoe hij soms (moet ik even denken aan een scene van Van Kooten en de Bie met de nieuwe Nike schoen en Van Kooten van plakplastic een Nike swoosh knipte en op een neutrale witte sneaker plakte!) labels van dure Kani-shirt afhaalde en op 'merkloze' shirts plakte. Was het toch 'hip'.

En vroeg in de avond kwam ook mijn dochter met haar dochter even langs in een korte Pittstop om wat cupcakes (Red Velvet) te brengen voor het Suikerfeest. Kon ik mooi mijn mondkapjes geven voor haar en haar man. En mijn kadootje voor het Suikerfeest aan mijn kleindochter, die het onmiddellijk uitpakte en aan het kleuren ging in de auto. Elsa had Corona, net als Opa en zag nogal groen.

Handige Hint

Sometimes, Cellie, when you look back at the trail you've tread, it's actually hard to believe you were as scared or confused or uncertain as you were, yet still you rocked it.  I say, remember that next time you feel scared, confused, or uncertain.  You're on fire,    The Universe

Annie M.G.

Mijn kinderen veel voorgelezen uit de boeken van Annie M.G. Schmidt. Genoten van de verfilmingen van sommige van die boeken, samen met hen. En van haar teksten voor volwassenen. En nog steeds van haar ZieZo bundel.

En nu verheug ik me erop om ook mijn kleindochter kennis te laten maken met Pluk van de Petteflet, Floddertje, Ibbeltje en al die anderen. En alle mooie gedichten die ze maakte. En teksten.

Gisteren was haar verjaardag en was het landelijke Annie M.G. Schmidt dag. Als de bibliotheken normaal open zouden zijn dan werd er voorgelezen en allerlei leuke activiteiten omtrent haar werk georganiseerd. Maar helaas Pindakaas. Voorlezen doen we thuis. Of online. Of via videobellen.

Merkte (and now for something completely different) dat de het douche-putje minder goed doorliep. Als ik de wc-doortrok, dan gaf het putje een 'boertje'. Schattig, maar dat hoort niet. Iedere keer als het luchtalarm afgaat dan weet ik dat ik de wasmachine een keertje op 90 graden een was moet laten draaien of een lege machine en het putje schoonmaken. En ondanks dat ik weet dat het alleen mijn eigen haren zijn...oooefff..ik vind het altijd zeer smerig. Sta bijna te kokhalzen. Maar goed. Elke keer goed bijhouden, dan valt het eigenlijk heel erg mee. En uiteraard als ik haren zie (natte haren...kan ik ook niet goed tegen) haal ik ze onmiddellijk weg. Dat scheelt natuurlijk ook al.

Dus maar zwaarder geschut dan Soda en kokend water. Een flesje gootssteen-ontstopper. Putje ziet er wel helemaal schoon uit (met dank aan Annemiek haar lessen en Flylady) dus geen klont haren dus verstopping zit verderop.

Als dat het eerste klusje van de dag is, dan verdien ik zeker een lekker kopje koffie. En altijd goed voor het moraal om het 'ergste' direct als eerste te doen. Mijn kikker heb ik alweer doorgeslikt!

Kreeg van een lieve medeblogger een pakje opgestuurd met niet alleen elastiek (kan ik mijn onderbroeken ook weer aan), maar met een aantal heel mooie stofjes erin. Wat ontzettend aardig.

Herlas een boek dat ik een hele tijd geleden van een blogger ontving - Alles heeft een reden van Mira Kirschenbaum. Ook weer goed om over na te denken. Over datgene wat er nu om mij heen gebeurt en met mij, of ik daar iets uit kan leren. Nou ja..laat dat 'of' maar zitten. Er is wat uit te leren en aan mij om dat te gaan zien.

Enfin; Vandaag is het Hemelvaartsdag, nog niet Pinksteren en het belooft een mooie dag te worden. Hoop dat jullie dat ook zo ervaren. Al gedauwtrapt?

Het servies van The Durells

Ja hoor...het zal wel een afwijking zijn, maar ik herkende het servies van de serie The Durells op Corfu. Zag hetzelfde servies een week eerder bij een aflevering van Poirot. En ook al een tijd terug bij Father Brown.

Er werd thee in geserveerd (bij Poirot) bij een familie die uiteraard problemen had met een grote erfenis van een broer. Genoeg problemen om wat mensen een kopje kleiner te maken. Zover gingen ze in mijn familie nog niet. Kopjes kleiner maken om spullen.

Het servies is een Engels servies (wat er nog van over is) van mijn overgrootmoeder en mijn Oma erfde het van haar en vervolgens mijn moeder. Mijn moeder vond dit erg grof en lelijk. Natuurlijk, vond mijn moeder, gingen de dure kopjes naar haar schoonzus en werd zij opgezadeld met deze spullen.

Ik gaf jaren geleden aan dat ik dit juist wel charmant vond en op een dag kreeg mijn moeder de kolder in de kop, moest er nog meer van de familie van haar man de deur uit en kreeg ik een mahoniehouten kastje wat van mijn oma was geweest en bij mijn ouders in huis stond na de dood van mijn opa. Het was te groot om in het verzorgingshuis van mijn oma te komen staan. En moest volgens mijn vader perse bij hem in huis komen te staan. (Oh...dat gezeur en gezanik om spullen in onze familie). En beslist niet naar zijn zus gaan. Die had zich al genoeg toegeeigend. Vond hij.

Enfin..lang verhaal kort gemaakt. Mijn dochter en schoonzoon brachten het mahoniekastje bij mij alweer een paar jaar terug. Plus dat mijn moeder het volgestopt had met alles wat zij niet meer wilde en ik wel mocht hebben. Dus dat servies. En een lelijk theeblad, want dat hoorde erbij. Not. Die staat klaar voor de kringloop.

Wil het eigenlijk een mooiere plek geven dan in een donker kastje (wat nog naar mijn Oma ruikt) in een kartonnen doos. Maar weet nog steeds niet hoe en waar. Oh nee.. heb wel wat ideeen, maar die moet ik dan ook nog uitvoeren. En daar schort het nog wel eens aan.

Dus weer even in dezelfde week een paar keer dat serviesgoed zien, was misschien een stille hint?

Dag lieve Nigel!

Het tuinprogramma van de BBC - Gardeners World - volg ik al jaren. Nog voor Monty Don hoofdtuinman was. Fijne man die Monty. Ook om naar te kijken. Ik keek al toen Geoff Hamilton nog hoofdtuinman was. Geoff die de R niet kon uitspreken. Fijne vent ook. Die oprecht van tuinieren hield. Van hem kreeg ik al jaren geleden het idee van The Jewel Garden. Veel planten met knalkleuren die passen in die omgeving. En die het daar ook goed doen. (Ben nog steeds bezig).

Nu heeft Monty 2 honden en hij heeft ze heerlijke namen gegeven, niet typische hondennamen, maar ze passen erg goed bij de honden. En bij Monty. Hij vertelde dat hij eigenlijk altijd honden heeft gehad.

Nigel is de ene hond en later kwam daar ook nog Nellie bij. Net als Nigel is Nellie ook een Golden retriever. Nigel houdt enorm van tennisballen. Altijd leuk om hem ermee te zien spelen in die mooie tuin.

En nu las ik her en der dat 11 mei Nigel is overleden. Hij is 12 geworden. Och....Moest ik toch even een traantje wegpinken. Heb niet eens een hond, noch een kat, maar ik zie heel goed de waarde van een huisdier. De onvoorwaardelijke liefde die ze je geven. Geen dubbele agenda's. En gezelschap. Vooral dat.

Maar ook, en dat zei Monty ook aan het eind van de Gardener's World aflevering van deze week, de vrolijkheid die ze meebrengen. En altijd even kunnen knuffelen bedenk ik me. Was ontroerd. Ook omdat ik dacht aan vrienden die dezelfde liefde voor hun huisdieren hebben. Mooi om te ervaren. En wat van te leren.

Hebben jullie een huisdier?

cc. Gardeners World Facebook Page

Blij dat ik gisteren, alhoewel ik nogal groggy en moe mijn bed uitrolde en het was nog 'laat' ook, me voornam om een aantal dingen te mogen. Niets moet!  Dus belde ik voor een betaalregeling Waterschap, deed mijn rondje Bless the House, hing de witte was lekker buiten en haalde die ook weer van de lijn en vouwde alles netjes op en hoppa...in de kast - geen Mount Washmore hier. En mondkapje gemaakt. Tussendoor de slopen even gestreken die ik had gewassen. Oh heerlijke ordelijke stapeltjes. Iets wat ik wel goed kan.

Jemig...nog best een aardig rijtje met gedane zaken. Ondanks vol hoofd.

Het maken van mondkapjes deed me even terug in de tijd duiken. Ons eerste kind zou in het ziekenhuis geboren worden (te klein thuis, 1 slaapkamer en manlief vertrouwde alleen het ziekenhuis en een medische indicatie dus dan bleef thuisbevallen een non-optie) en dus keek ik naar mijn niet bestaande nachthemden (oude T-shirts) en maakte, uit armoede, van een oud laken en zelfgemaakte biaisbandjes een nachthemd. Toen al wilde ik niet in de schulden komen. En was ik eenverdiener, dus alles kon net financieel. Maar wat voelde ik me eenzaam. Oh ja...ook omdat mijn hele familie mijn huwelijk afkeurde. Niks geen fijne zwangerschap met ondersteuning van je moeder. Het zal wel niet echt zijn dat huwelijk. Gedoemd te mislukken. Hij gaat toch bij je weg als hij de papieren heeft.

Geef ik mijzelf maar een aai!

En denk aan vrienden met een hond of kat. Zo heerlijk.

No, no, no..no!!

Besloten om niet in beroep te gaan tegen de afwijzing op mijn verzoek kwijtschelding Waterschapsbelasting. Het heeft geen zin. Vorig jaar wel gedaan en ik kreeg een brief terug waar vanaf droop dat het gewoon een standaard: Computer says "NO" brief was.

Optelsommetje klopt dus het antwoord blijft nee. Ook al gaf ik aan dat het saldo van mijn bankrekening onverwacht hoger was dan normaal door diverse stortingen van zaken die je 'mag' aanvragen als armeluis. Dus door een uitkering te krijgen, miste ik een kwijtschelding.
Dit is onze methodiek. Jammer de bammer. Weer in bezwaar gaan, alles weer uitzoeken, weer helemaal met de billen bloot moeten en dan toch, tegen beter weten in, hopen dat iemand de redelijkheid inziet..Nee. Niet meer doen. Vechten tegen windmolens. In in mijn eentje.

Kreeg ook nog een antwoord - lekker makkelijk -  via email - van de woningbouwvereniging dat Bevriezing van de huurprijs ook niet kan in mijn geval. Had ik maar met nog 2 mensen hier moeten wonen. Als alleenstaande gaat die 'berekening' dus ook niet op.
Raar. Had advies bij de Woonbond ingewonnen, maar nu blijkt dat zij zich niet aan dat advies houden. En dat mag want (en dan volgt hun uitleg).

Mijn verzoek tot huurverlaging is niet eens bekeken. Dus moet ik daar misschien nog maar nog een keer een brief over sturen. Goede les. Nooit twee vragen in één brief stellen.

Merk dat dit inderdaad wat doet met de stresslevels. Dus is het allemaal wel de moeite waard. Om moeite te blijven doen, keer op keer. Om weer alles uit te zoeken als het toch voor niets is. Want het Waterschap is een 'vreemd' orgaan. Heeft eigen regels. Die niet transparant zijn. Vind ik.

Om te blijven nadenken over budget, uberhaupt om budget aan te houden. Het lijkt wel alsof je beter af bent als je alles opgemaakt hebt. Na ons de zondvloed.

Gelukkig gisteren een prettige en vooral rustige (hahah....al mijn dagen zijn al enorm rustig in de Lockdown. Als er geen lockdown is, ook trouwens) zondag.

Alle bloembladeren waren van de Pioenrozen die ik van mijn zoon had gekregen vorige week, afgevallen. Wel een mooi gezicht al die blaadjes, maar toch maar opgeruimd.

Las de weekendkrant via een goedkoop proef-abonnement. Ook heel prettig. Had zaterdag al een heel stuk voortuin netter gemaakt.

Maakte wat mondkapjes en vind het zo ontzettend lief van mensen die mij niet kennen en aanbieden dat ze nog wel wat elastiek in huis hebben en me dat willen opsturen. Dat doet me meer dan goed!

Alternatief songfestival

Gisteren was er, bij gebrek aan een live Eurovision uitzending met veel publiek in Rotterdam, een alternatief anderhalvemeterprogramma en heerlijk om even met verstand op nul en blik op oneindig te bekijken. Ben ook blij dat ik daar nog toe in staat ben. Een avondje in mijn eentje van iets kunnen genieten, heel bewust.

Met wat andere fans online commentaar geven. Hilarisch.

Of even switchen naar BBC en dan de vileine Graham Norton horen.

Handig als je in 1968 je tekst kwijt was:

Jan Smit die kennelijk nog geen kapper had kunnen vinden. Het upperclass Engels van de beide dames. 

Hoef je niet eens veel te drinken om je dronken te voelen:

En keurig netjes voor 23.00 uur klaar. 

Hoop dat het volgend jaar weer lekker lang is. Dat het uberhaupt door kan gaan. Dat we andere tijden hebben tegen die tijd. Maar wel blijven beseffen hoe snel dingen om kunnen slaan. 

Iemand ook gekeken? 

Elastiek ook al hamsteren??

Bezig met mondkapjes maken voor wat mensen die ze echt nodig hebben straks. En daar heb ik dus ook elastiek voor nodig.

Gelukkig had ik nog een kaartje in huis, maar die raakt wel snel leger.

Dus even zoeken naar nieuw elastiek. Gewoon huis-tuin en keuken elastiek.

cc: HEMA

Nergens te vinden!!


Hema; op. Ook online.
Zeeman; op
Deen; niet te vinden. Kan nooit wat vinden daar eigenlijk. Alle 'ditjes en datjes' hangen overal door de winkel;
Albert Heijn; op (diverse filialen geweest)
Blokker; op

Is men dat nu ook al aan het hamsteren? Ik denk echt niet dat Heel Holland Naait.  Of wel? Zo direct moet ik het uit mijn oude onderbroeken halen!

Reserveren mag niet

Raar systeem toch. Dat als je weinig inkomen hebt en hoopt gebruik te mogen maken van kwijtscheldingsregelingen je afgestraft wordt voor 'reserveren voor te verwachte uitgaven'.

Mag niet!
Nou ja...mag wel, maar dan kom je niet voor regelingen in aanmerking die er juist voor jou zijn. Moet  je dan ook als de nood aan de man komt aankloppen bij de Bijzondere Bijstand. Of gewoon bij de schuldhulpverlening. Je zelfredzaamheid wordt er niet beter door.

Allemaal niet nodig als er gewoon een 'normale en transparante regeling' zou zijn. Niet dat de Bijstand zegt dat je een eigen vermogen tot zo'n € 6.020,-- als alleenstaande mag hebben, maar er niet bij zegt dat je daardoor niet voor kwijtscheldingsregelingen in aanmerking komt. Want te braaf geweest. Dat bedrag heb ik dus niet op mijn rekeningen (ze kijken naar het totaal van betaal- en spaarrekeningen) staan. 10% ervan en dat vindt men dus 'teveel'. Deze belastinginstantie dan. Moet nog afwachten wat de belastinginner van mijn Gemeente ervan vindt.

Al mijn apparatuur is meer dan 15 jaar oud. Dus redelijkerwijs weet ik dat er binnenkort wel een apparaat vervangen zal moeten worden vanwege uitval.
Koelkast, fornuis, wasmachine, tv, stofzuiger en oh ja...idem met laptop. Al is die laatste minder 'oud'.

Tuurlijk; al die apparaten kan je tweedehands ook aanschaffen of niet meer vervangen, zoals ik mijn droger niet meer heb vervangen en mijn koffie-zetapparaat, maar ik koop liever een goed merk waar ik ook weer jaren mee kan doen, dan een "godzegendegreep-apparaat". En dan heb ik het nog maar niet over de vloer. Die was al jaren geleden aan vervanging toe. Maar ik zie het beton nog niet erdoorheen, dus laat maar.

Heb in mijn financiele administratie een rubriekje staan met wanneer aangeschaft en wanneer de te verwachten 'overlijdensdatum' is en wat de te verwachten kosten zijn. En moet ik van mijzelf  (en het Nibud vindt dat ook trouwens) daarvoor genoeg gereserveerd hebben staan. En dat is kennelijk heeel dom. Je moet gewoon bij de dag leven. Dat wordt gestimuleerd door dit soort regels. Hoe minder reserve je hebt, des te beter. Ook fijn om het ambtenarenapparaat in stand te houden natuurlijk. Komt u maar naar maatschappelijk werk met uw problemen. Of naar de schuldhulpverlening. Of naar de voedselbank.

Nibud geeft ook aan wat je spaargeld zou moeten zijn, maar dat heb ik maar losgelaten, want op alle fronten loop ik daar op vast.

Mijn punt is; als de Belastingdienst aangeeft dat de Rijksnorm kwijtschelding voor 2020
€ 1.052,32 is - na aftrek van woonlasten minus huurnorm en ziektekosten minus ziektekostennorm, dan is dat een risicovol spaargeldbedrag. En niet helemaal correct. Want ik betaal naast huur en ziektekosten ook nog Gas,water en licht. En verzekeringen. Oh en misschien wil ik ook nog wel kunnen internetten. Of misschien huishoudgeld voor boodschappen?? Die Rijksnormen en berekeningen zijn in mijn ogen niet realistisch.

Dat bedrag  is een maand zonder inkomen en dan mag er die maand ook nog niets kapot gaan. Of dat de ziektekostenverzekering een rekening presenteert van het Eigen Risico van het vorig jaar nog.

Ik twijfel eraan of ik nog wel de moeite moet doen om in beroep te gaan tegen het niet verlenen van kwijtschelding. Is het me de postzegel en uitzoekwerk wel waard als ik - net als vorig jaar - een brief zonder onderbouwing terug krijg met hetzelfde rekensommetje erbij. Zonder naar mijn motivering te kijken, zo leek het wel.

Moet ik niet maar gewoon mijn 'verlies' nemen, concluderen dat ik kennelijk slecht de rol van Kale Kip speel of gewoon niet durf te spelen noch wil en gewoon mijn vakantiegeld hiervoor moet gebruiken. Klaar. Afgehandeld. Aangezien ik toch nergens henen ga. Kan ik beter een verzoek indienen tot een betaalregeling. Denk ik. En me niet meer opwinden over wat ik ervaar als 'oneerlijk'. Het is wat het is. Leer er maar mee leven, schat!

Gisteren fietste ik met twee doelen een ritje. Mijn biebboeken inleveren. Dat kan sinds kort weer in een brievenbus, want ik las dat alle boeken eerst ontsmet moeten worden. Ontsmet!
En vanaf volgende week is de bieb weer open. Beperkte uren en niet de krant gaan zitten lezen of iets opzoeken op een computer. Boek uitzoeken en wegwezen. Speed-lenen!

En ik kocht een minibatterij (2 in een pack) voor de voordeurbel. Maakte een foto van het type-nummer en gelukkig had ik ook mijn bril mee, want 'daar is het rek..zoekt u het zelf maar uit'.

Maar de bel doet het weer en zelfs het schroefje van wel 2 mm lang zit op zijn plek geschroeft.

A mondkapje a day..

Elke dag wil ik in ieder geval één mondkapje maken. Twee mag ook, maar hoeft niet. Dat houdt me lekker van de straat en het feit dat ik iets kan produceren wat dan ook nog nuttig is, geeft plezier. En een doel.

Misschien dat de ontvangers van mijn zelfgefroebelde mondkapjes die dingen vol afschuw in de prullenbak mieteren, maar goed..dat kan. (En mag. Als ik het maar niet weet)

Voor mij is het ook fijn dat ik geen dure uitgave hoef te doen en wegwerpkapjes tegen woekerprijzen hoef te kopen. Budgettair ook weer fijn.

Belangrijk is ook dat in zo'n zelfgemaakt mondkapje een filter kan. Koffiefilter, schoonmaakdoekje (wegwerp), keukenrol, papieren zakdoekje, verzin het maar. En na het dragen wassen met zeep. Zorgvuldig zijn met het niet-aanraken van het kapje. En niet te lang ophouden. Vervangen door een schone op tijd. Dus maak ik er een flink aantal voor mijn dochter en schoonzoon.
Ook moet het goed aansluiten bij kin en neus, zodat je niet erlangs ademt of dat het kapje van je gezicht glijdt. Of dat je bril erdoor beslaat. En handig is dat duidelijk verschil is te zien tussen binnen- en buitenkant.

Ook reuze 'fijn' dat mijn kwijtscheldingsverzoek voor de Waterschapsbelastingen alweer (vorig jaar ook) is afgewezen. Nog steeds teveel vermogen. Ik geef het op. Je mag maar een maand inkomen hebben, na aftrek van bepaalde normbedragen. Maar dat is een wasmachine, een fornuis of koelkast en in mijn geval ook nog terug te betalen belastinggeld en oh ja...ik moet al een jaartje of drie iets reserveren voor een bedrag nog terug te betalen aan de Gemeente, maar dat hebben ze nog steeds niet uitgezocht, en dan is het op! Rare, vreemde en idiote manier van berekenen. En, ik val in herhaling want zeg het ieder jaar, de rekenmethode voor de Gemeentelijke belastingen is weer geheel anders.  Terwijl je zou denken dat 'laag inkomen' overal hetzelfde is. Nope!

Moet ook al IB terugbetalen en dat allemaal op een inkomen op bijstandsniveau. Iedereen die roept dat het zo lekker is in de bijstand of met een laag inkomen want dan hoef je niks meer te betalen op dat vlak; dream on. Maar goed; gelukkig ging die zomervakantie niet door dit jaar naar Hawaii, dus daar kan ik eea dan wel van betalen.

Was wel even flink pissig toen mijn moeder me vroeg even geld naar een familielid over te maken die voor haar mondkapjes zou kopen. Mijn moeder en mondkapjes??

"Maar mam, jij reist nooit met het ov (ze heeft een auto). Wanneer ben je voor het laatst met de bus of trein geweest. Alleen in het OV is het per 1 juni verplicht".

Ja, maar toch wel handig. Je weet maar nooit.

Zo raakt Nederland natuurlijk snel door de voorraad heen. Voor al die mensen die denken dat het toch wel handig is, maar ze nooit gebruiken. Zag online bij diverse drogistenketens dat ze al uitverkocht zijn. Worden die dingen dus ook al gehamsterd?

Gelukkig gaf dat familielid aan dat hij wel met de trein moet binnenkort. Kan er weer fijn uit de voorraadkast bij moeder worden geshopt. En wie weet nog wel met toestemming. Dus wat zeur ik nou. Waar gaat dit eigenlijk over? Waarom reageer ik zo pissig? Is toch niet mijn geld?

Hoorde ook maar weer al te hard in mijn hoofd dat wat ik doe en maak en kan allemaal niet zoveel voorstelt. Dat ik dus eigenlijk niet zoveel voorstel. Prutser! En die naaimachine doet het ook niet eens goed van je!! Is ook maar een goedkoop klote ding.

Hou er maar mee op.
Met alles eigenlijk.
Dor Hout


Zo dan. Zat mijn mondkapje te strak?? Zit er opeens een reuze kronkel in mijn hoofd! Of ging het over het makkelijk uit de kast van mijn moeder beschikken onder het mom van 'handig voor haar'.

Niet mee bemoeien Lena. Laat los. Laat gaan. Gewoon lekker doorgaan met wat bij mij past. Inademen en doornaaien.

Geen betere raad dan voorraad

Hielp me in ieder geval aan het begin van deze Corona-periode twee weken verder. Twee weken waarin ik niet naar de winkel kon 'want hoest u, blijf dan thuis'. Kon uit diepvries en voorraadkast met gemak eten maken.

Nu deed de voordeurbel het niet meer. Want zondag belde mijn dochter aan, maar ik hoorde niets.

Dus maar kijken waar het aan ligt. Batterijen in de bel vervangen door nieuwe. Fijn die voorraad. Batterij in de 'drukker'....shit; wat een buitenboordmodelletje batterij. Niet in huis. Niet op voorraad. Had ik natuurlijk direct moeten inkopen toen ik de bel eindelijk na jaren in gebruik nam. Maar niet gedaan toen. Wat een abject voorraadbeheer!

Heb in mijn voorraadkast een bakje met daarin een assortiment batterijen. De laatste keer dat ik bij de Ikea was (PC = Pre Coronatijd), nam ik zo'n geel pakje mee. Altijd handig.

En onlangs had ik AA batterijen nodig en zag dat ik bijna door die voorraad heen was. Dus haalde ik ze bij de winkel in de buurt, want nee...daar ga ik nu niet alleen voor naar de Ikea. Zouden ook dure batterijtjes worden. Dus ook weer op voorraad. Alleen dus deze batterijen. Zouden ze die op voorraad hebben in de buurt? Raar afwijkend modelletje.

Alors; dus weer een tijdje zonder voordeurbel. Het is niet anders. Maar goed dat hier nooit iemand (behalve mijn kinderen dus) spontaan langskomt. Of ik elke dag ladingen pakketjes bestel. Of de deurwaarder verwacht.

Op zoek van de week naar een buitenboordmodel batterij. Moet ik me, denk ik, toch buitengaats begeven. Zo geen zin an!

Afbeelding van Steve Buissinne via Pixabay 

Moeten vs mogen

Gisteren bedacht ik dat ik mijzelf maar een kort Takenlijstje op moest leggen. Om niet overkookt te raken. Niet verplicht op maandag bedden verschonen, wassen, en ook nog boodschappen doen. Loslaten!
Want ik merk van heel veel 'moeten' dat ik daar uitermate onproductief van wordt. Bijna tegendraads. Waar ik alleen mijzelf mee heb. Want er is niemand die protesteert als ik het toch wel doe of juist niet.

Van heel veel mogen reageer ik juist omgekeerd. Als iets mag is het kennelijk door het werkwoord al een ander vakje in mijn hoofd.

Dan kan er nog wel iets bij. En nog iets en nog iets.  Dus deed ik opgewekt mijn rondje Bless the House. Het was klikkodag, dus zette ik als eerste de klikko aan de stoeprand. Nog voordat de ouders kinderen naar school zouden brengen. En er weer een hele meute door de straat zou komen. Geen contact.

Ja, natuurlijk hou ik mijzelf voor de gek door het "mogen-credo".  Maar dat maakt geen bal uit toch. Als ik maar bereik wat ik bereiken wil. Linksom of rechtsom. En soms ook accepteren dat ik 'niks' bereik. Aan een lang elastiek zwem, dus nooit echt vooruit kom, maar wel lekker mijn slagen oefen.

Zo deed ik nog wel een vijftal extra taken erbij. In plaats van die 'maar' drie.

Zondag stond ook onverwachts mijn dochter met mijn kleindochter voor de deur. Ook al met een bos prachtige bloemen! Dus deur opengemaakt, snel naar achteren gesprongen (ja echt!!) en gezegd dat we wel in de tuin kunnen zitten, op 1,5 meter. Of mijn kleindochter dat wel snapte? Pakte ook snel haar bak met Duplo en haar krukje. Kon ze lekker spelen.

Wat ik wilde deed ik niet. Ze even in de armen sluiten. Toch het verstand maar laten overheersen. Vond kleindochter wel een beetje pips eruit zien. Zo'n binnenblijftintje. Ze maakte van Duplo een kopje thee voor me en tsja...toen lukte de afstand houden regel toch wat minder. Want bracht me een vers kopje. En ben ik toch heel even  'onverstandig' geweest.

Ja, dom. Maar niets menselijks is mij vreemd.

Boer heeft vrouw gevonden - of niet?

Heerlijk tijdverdrijf in tijden van Pandemieen. Boer zoekt vrouw. Het slaat natuurlijk nergens op dat je uit een hele stapel brieven er 10 kiest op basis van goed kunnen schrijven of een hele flatteuze foto die ingesloten is bij die enorm goede brief. Dat alles zegt nog niets of er een match is. Of zou kunnen zijn.

En dan moet je er uiteindelijk met 3 overblijven en die gaan natuurlijk de 'strijd' aan. Kies MIJ!! Ik ben de leukste, de beste, de mooiste..kies mij!!

Onnatuurlijk.

Natuurlijk daten sommige mensen ook wel eens met meerdere personen tegelijkertijd, maar dan niet met alle 3 tegelijkertijd.

Dan valt er nog iemand af. Of stuurt de boer naar huis en zijn ze met nog twee dames (of heren) over. Nog meer strijd.

Kijk mij eens lekker nonchalant de aardappels schillen. Of de koeien melken. (Dat klinkt bijna als porno)

En dan blijft er één over en die is het dan. Of net niet. En dat weten wij dan al weken van tevoren..je ziet het aankomen. Maar die overgebleven kandidaat niet. He...eindelijk een setje.

Of toch maar niet. Koudwatervrees. Of te hoog muurtje. Of geen Vera. Of eigenlijk wil je toch die ander, maar die heb je net laten schieten en een uur erna denk je..sukkel...en bel je haar weer. Maar stiekem.

Wat die uitgekozen dame niet zo leuk vindt als ze er nog die week achter komt.  Want kennelijk ben je zo'n niet kenner van vrouwenharten dat je denkt dat je dat gewoon eerlijk kan vertellen. Want je wilde alleen maar weten hoe het ging met haar. Niks aan de hand toch?? Ik ben toch eerlijk (heb ook wel mannen gekend die denken dat eerlijk zijn zo vertaald wordt en dan de meest verschrikkelijke teksten brachten; want eerlijk toch)?

©KRO-NCRV

Lekker verstand op nul. Wel even fijn na/met alle Corona-gezeik. Iemand ook gekeken?

Het nieuwe abnormaal

Abnormaal, want ik vind en ervaar het niet echt als normaal. Dat we afstand moeten houden van elkaar. Voorlopig. Tot er een vaccin is gevonden neem ik aan. Alsof wij een bedreiging zijn voor elkaar.

Dat je bij een 'gewoon' hoestje al denkt...Shit Corona!! En: weer thuis zitten! En dus niet zegt: No, it's not!

Dat ik niet op een 'normaal' tijdstip een wandelingetje durf te maken, maar of heel vroeg ga of eigenlijk vaker niet.  En 'bang' ben dat vanaf morgen, als de scholen weer open gaan, het nog drukker wordt. Ik wil helemaal niet zo 'menschenschuw' zijn. Daar was ik net een beetje vanaf.

De kar van de supermarkt eerst ontsmet wordt en je niet per ongeluk de 'gebruikte' karren moet pakken. Want besmet!!

Dat je zorgvuldig kijkt waar je rustig boodschappen kan doen, zonder tegen mensen aan te lopen. Dat ik extra vroeg naar de winkel ga. Niet omdat ik dat zo leuk vind, juist niet want ik hou wel van mensen kijken en af en toe een beetje reuring, maar omdat het de kans om veel mensen te ontmoeten verkleint.

Dat ik straks als ik met de bus of trein moet of wil reizen een mondkapje op moet.

Je niet meer dan 3 man visite mag ontvangen op anderhalve meter afstand.

Dat ik mijn kleindochter via whatsapp videobellen voorlees. In plaats van haar op schoot te hebben tegen me aan.

Las wat de schrijfster Margaret Atwood erover zegt:

Dat de huidige tijd te vergelijken is met een een scene met een koene ridder die ontsnapt op zijn paard aan een slechte omgeving en dan met een grote, megagrote sprong over de slotgracht in het veilige kasteel hoopt terecht te komen. Waar 'alles' nog normaal is. Of in ieder geval beter dan de huidige situatie.

"Denk aan alles waarvan u hoopt dat het er nog zal zijn wanneer het u is gelukt om dat kasteel van de toekomst te bereiken. Doe vervolgens wat u NU kunt doen om het toekomstige bestaan van dat alles veilig te stellen".

Dat is wel een zinvol advies.

Na 3 maanden zag ik ook mijn zoon weer eens in levende lijve. Wel in de tuin en ik had de tuinset zo neergezet dat er zeker 1,5 meter tussen ons in zat. Voor hem had dat niet echt gehoeven. Maar we doen het toch maar. Gelukkig kon ik de grote bos bloemen nog aanpakken op 1,5 meter. Lange stelen.

Hij moest door naar de tandarts. Die werkt sinds kort ook op zaterdagen om de achterstanden sneller weg te kunnen werken.

Kocht een tijdje terug een fles alcohol. Natuurlijk kan ik daar ook mijn handen mee ontsmetten maar ik deed er toch maar 2 delen Tonic bij, een lading ijsblokjes, schijfje citroen en dat helpt ook bij Corona-abnormale toestanden.

Catfight

Gisteren twee buurtkatten die een catfight hadden.

Nieuwe poes wilde ook in mijn tuin, maar oudere zwarte kater had daar geen behoefte aan. Zijn stukje tuin en zijn vogeldrinkbakje. Is niet voor die andere poes. Vond de zwarte kat.

Dus even vechten, maar de nieuwe poes droop daarna toch maar af. Wat goed is, want ze loopt precies over de haag waarin allerlei vogels nestjes hebben. Het grappige is dat de eigenaar oorspronkelijk van dat anti-katten spijkerspul erop heeft gemaakt. Waar een beetje kat om lacht. Maar achterbuur wilde niet dat katten over haar haagje liepen.

Behalve nu er een eigen kat is. Die mag alles.

Niet van mij. Dus spreek bezoekende katten regelmatig aan dat ze mogen bezoeken, uit de vijver drinken, maar niet schijten in mijn tuin. Maar ook daar hebben sommige katten schijt aan.

Afbeelding van claude_star via Pixabay 

Vrijdag-wijsheid

The very same magic, the very same, Cellie, that you used to get your first job, to find a best friend, and to heal what hurt, that even now finishes your sentences, beats your heart, and inspires your dreams, is the exact same "grade" of stuff that can make what you most want today come to pass.  Point being: You've already engaged it. You've already commanded it. You've already done the impossible... So what's the big deal about doing it again?  Oh go on...   The Universe Afbeelding van Luisella Planeta Leoni via Pixabay

Koffiefilter no. 4 en een broodzakclipje

Mondkapje prototype is klaar.

Ik hield de zijkanten open, zodat ik er een filter, in dit geval een AH koffiefilter, nummertje 4, in kon doen. Op maat geknipt. Nog beter zou een filter gemaakt van een stofzuigerzak zijn, lees ik her en der, maar ik denk dat je me dan ook direct aan de zuurstof kan leggen, want nogal benauwd.

Om het masker goed passend bij de neus te krijgen naaide ik een clipje van een broodzak (zo'n witte met 2 ijzerdraadjes erin) mee bij het neusgedeelte. En ja, misschien als ik het kapje gewassen heb dat het gaat roesten, maar laten we hopen dat ik die dingen zolang niet nodig heb. Maar verwacht wel dat we ze in het OV zullen moeten gaan dragen. En misschien wil ik dat ook wel als het toch weer ouderwets hutje aan mutje staan is (herinneren jullie je dat nog!!). Kan ik bijna naar terugverlangen.

De elastieken zijn gewoon gemaakt van het standaard witte elastiek wat je her en der nog wel kan kopen, bij de Hema bijvoorbeeld. De mijne heeft nog een prijsje met guldens erop. Gelukkig zit er nog rek in.

Misschien dat ik het volgende uitprobeersel iets groter knippen en wat meer ruimte bij de voering voor een nettere afwerking. Heb geen lockmachine, dus moet het hebben van of zigzaggen of gewoon netjes omzomen.

Alles in het kader van jezelf bezig houden met misschien iets wat van nut kan zijn. En anders toch weer lekker bezig geweest. Ook nuttig.

Hoor op de persconferentie dat in het OV de mondkapjes inderdaad verplicht worden. Dus even doornaaien! Heb ze al aangeboden aan mijn dochter dus dat is inderdaad even doornaaien. Zij moet naar haar werk met het OV. Maak er ook wel een paar voor haar man.

Was trouwens heel erg prettig tuinweer gisteren. Grasveldje gemaaid. In de ochtend een soort van vakantie-ontbijtje in de tuin. Nog een keer de weekendkrant lezen.

Motherland; kijktip BBC First

Vorige week zag ik de nogal droogkomische Luizenmoeder-achtige comedyserie. Iedere woensdagavond op BBC First om 21.00 uur.

Aanrader.

Oh en trouwens elke avond om 20.00 uur is ook Downtown Abbey (vanaf het begin) te zien op BBC First. Wordt ook weer herhaald in de ochtend geloof ik. Heb nooit tijd gehad om hier naar te kijken, dus wie weet nu wel.

Nog andere tips?

Mondkapjes op Bevrijdingsdag

Wat doe je op een 'vrije' Bevrijdingsdag?

Dan probeer je een mondkapje te naaien. Diverse sites bekeken en in plaats van het in mijn hoofd helemaal uit te denken, vond ik het beter om maar gewoon te doen. Want ik bedacht dat misschien over een tijdje dat wel verplicht wordt in het OV en dan heb ik er maar eentje (of meerdere als het experimentje lukt). Of ik kan ze aan iemand geven die ze echt nodig heeft.

Maar ja...waar maak je dat van?

Ook hiervoor weer diverse instructiesites nagekeken. Iets wat in ieder geval heet gewassen kan worden, want na dragen moet je het (eigenlijk) wassen. Heb ik dat wel. Ja man...tuurlijk. Je hebt nog allerlei lapjes en dingen van wel honderd jaar terug.

En elastiek?
Of koorden?
En indien elastiek, wat voor elastiek dan en hoe bevestig je dit het best?
Heb ik nog elastiek dan? (Jahaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa).
En oh ja...wil er ook eentje die goed aansluit bij de neus.
Moet er nog een filter in. Wordt dat niet heul erg benauwd?
Dat neusding, kan je dat meewassen? Lijkt me handiger dat het eruit te halen is. Moet ik een ander modelletje bedenken. Of een losse strip erachter naaien.

Op al die vragen geeft Youtube antwoord hoor. Als je maar lang genoeg zoekt (ben je ook van de straat en nog steeds niet "bezig") en het weerhoudt mij in ieder geval weer van in actie komen. Want lekker wegdromen bij die instructiefilmpjes. Waar alles zo simpel te maken lijkt en te doen.  Hoppa....zo heb je voor alle dagen van de week een mondkapje. En nog bij je outfit passend ook. Want daar dacht ik natuurlijk ook over. Altijd matchende oorbellen en dan ook een mondkapje wat qua kleur kan.

Ondertussen is het ding NOG niet klaar! Ben snel afgeleid. En verlamd door de neiging naar perfectionisme. Terwijl ik nog zo tegen mijzelf zei dat het een proefballonnetje is. Gewoon voor de gein! Hoeft niet perfect. Niks hoeft perfect.
Oeps, in mijn vinger geprikt. Niet fijn een met bloed besmeurd kapje. Waarvan ik snap en weet dat zo'n handgefroebeld kapje schijnbescherming biedt.  Net als een sjaal of een bivakmuts. Of een burka. Integraalhelm schijnt wel te helpen.

4 mei herdenking

Een initiatief van het Anne Frank Huis is het dagboek van Anne Frank maar dan als zij een vlog zou hebben, net als pubers van nu. Een video-dagboek.

Indrukwekkend. 

Een aantal jaren terug met mijn dochter in het Anne Frank huis geweest en was onder de indruk hoe klein de ruimte was, waar ze zo lang met zoveel mensen moest leven. En waarom. Vooral het waarom.

En hoe het kon dat wij dat goed vonden. Wegkeken. En dat mij het akelige gevoel bekroop dat we in 75 jaar weinig 'beschaafder' zijn geworden. En hoe beschaafd ben ik zelf dan wel niet? 

Mei-wijsheden

Mijn oude aardrijkskunde leraar had een gortdroog gevoel voor humor. Ik kon het dan ook erg met hem vinden.

In mei zei hij vaak en regelmatig:

"In mei leggen alle vogels een ei.

Behalve het Paard.

Dat doet het in maart."

Hij was dan ook geen biologie-leraar.

Hoop dat er in mei een aantal mensen met een goed verstand maar ook die strategisch kunnen denken, besluiten nemen voor de toekomst van ons land. De economie maar ook in verband met de gezondheidsrisico's.

De maand begint altijd met herdenken en vieren. Interessant dat we dat zo vlak achter elkaar doen. In die context hoorde ik ook al mensen praten over dat die Intelligente Lockdown met oorlog te vergelijken is.

Dan hoop ik toch echt dat de IL het enige is wat ik op dat vlak meemaak. Oorlog is niet iets wat de verwende jeugd nodig heeft. Of dat daardoor de kerken weer vol stromen. Of dat daardoor 'wij' weer dingen wat meer gaan waarderen.

Dank je de koekoek!

En die Koekoek, nou die doet nog eens rare dingen met eieren! Of zijn neef, in een klok!

Afbeelding van FotoRieth via Pixabay