Optelsommetje klopt dus het antwoord blijft nee. Ook al gaf ik aan dat het saldo van mijn bankrekening onverwacht hoger was dan normaal door diverse stortingen van zaken die je 'mag' aanvragen als armeluis. Dus door een uitkering te krijgen, miste ik een kwijtschelding.
Dit is onze methodiek. Jammer de bammer. Weer in bezwaar gaan, alles weer uitzoeken, weer helemaal met de billen bloot moeten en dan toch, tegen beter weten in, hopen dat iemand de redelijkheid inziet..Nee. Niet meer doen. Vechten tegen windmolens. In in mijn eentje.
Kreeg ook nog een antwoord - lekker makkelijk - via email - van de woningbouwvereniging dat Bevriezing van de huurprijs ook niet kan in mijn geval. Had ik maar met nog 2 mensen hier moeten wonen. Als alleenstaande gaat die 'berekening' dus ook niet op.
Raar. Had advies bij de Woonbond ingewonnen, maar nu blijkt dat zij zich niet aan dat advies houden. En dat mag want (en dan volgt hun uitleg).
Mijn verzoek tot huurverlaging is niet eens bekeken. Dus moet ik daar misschien nog maar nog een keer een brief over sturen. Goede les. Nooit twee vragen in één brief stellen.
Merk dat dit inderdaad wat doet met de stresslevels. Dus is het allemaal wel de moeite waard. Om moeite te blijven doen, keer op keer. Om weer alles uit te zoeken als het toch voor niets is. Want het Waterschap is een 'vreemd' orgaan. Heeft eigen regels. Die niet transparant zijn. Vind ik.
Om te blijven nadenken over budget, uberhaupt om budget aan te houden. Het lijkt wel alsof je beter af bent als je alles opgemaakt hebt. Na ons de zondvloed.
Gelukkig gisteren een prettige en vooral rustige (hahah....al mijn dagen zijn al enorm rustig in de Lockdown. Als er geen lockdown is, ook trouwens) zondag.
Alle bloembladeren waren van de Pioenrozen die ik van mijn zoon had gekregen vorige week, afgevallen. Wel een mooi gezicht al die blaadjes, maar toch maar opgeruimd.
Las de weekendkrant via een goedkoop proef-abonnement. Ook heel prettig. Had zaterdag al een heel stuk voortuin netter gemaakt.
Maakte wat mondkapjes en vind het zo ontzettend lief van mensen die mij niet kennen en aanbieden dat ze nog wel wat elastiek in huis hebben en me dat willen opsturen. Dat doet me meer dan goed!
6 opmerkingen:
Mijn zus vertelt me exact hetzelfde over de stress. Alles alleen moeten uitzoeken in de ondoorgrondelijke regels van de diverse organisaties en alles goed bijhouden is een dagtaak soms.
Als je niet oplet zak je zo af. Gelukkig ben jij en ook mijn zus zich daar goed van bewust
blehhhhh, daar krijg ik zulke dikke tenen van hé..... het geld zal "altijd "bij het geld blijven zitten Cellie, we moeten roeien met de riemen die we hebben... dikke knuffel krijg je van me
xxx
Ha lieve Cellie,
onbegrijpelijk, dat je zo wordt tegengewerkt.
Ik snap er geen fluit van.
Maar goed... je hebt je er min of meer bij neergelegd.
Als de mondkapjes mooi worden wil ik er wel eentje vn je kopen hoor!
Liefs!
Ik was ook naar 3 winkels geweest om te vragen naar elastiek voor je maar niemand heeft het. Ook niet op een groepsapp. Ik hoop dat je de aanbieding hebt aangenomen en het elastiek van je blogvriendinnen aanneemt. JIJ ben het WAARD.
Ik ben 'in gevecht' met de vrienden van het u.wv. Ook zo'n moloch waar je nauwelijks doorheen komt in je eentje. En toch geef ik het niet op, ben nu een bezwaar aan het schrijven omdat de keuringsarts vind dat ik 20 uur kan werken in een week. Terwijl ik blij ben dat ik geen extra zorg nodig heb omdat ik in mijn eigen tempo voor mezelf kan koken, wassen en wat boodschappen doen. Inmiddels wel bloeddruk- en hartslagverlagers aan het slikken omdat het zoveel stress geeft om steeds te moeten bewijzen dat ik niet thuis ben omdat ik te lui ben om te werken, maar omdat het niet kan. Anders was ik nl. al lang weer aan het werk gegaan. Maar ja, dat is dus het systeem in ons land. Sterkte en meelevende groet, Gerda
Die warme en hartelijke gebaren van mensen vind ik ook altijd prachtig. Daar knapt een mens onmiddellijk van op.
Een reactie posten