Geen Luilak en ook geen Potjesmarkt

Luilak is een Noord-Hollandse traditie. Ik kende die niet tot ik vanuit het midden van het land hier kwam wonen en op een zaterdagochtend voor Pinksteren heel vroeg een enorm lawaai hoorde. Alsof iedereen zijn brommertje van geluidsdempers had ontdaan. 

En zag her en der ramen met boter (zal wel margarine geweest zijn) besmeurd. En zaterdagochtend maakte vrijwel iedereen zijn ramen en deuren schoon viel me op. Bij navraag leerde ik het gebruik Luilak kennen en leerde ook dat in er Haarlem in de avond en nacht tot in de ochtend er altijd een grote plantenmarkt is. De Potjesmarkt. 

Die werd ook steeds uitgebreider tot het een soort braderie leek, met veel koek en zopie en soms ook van die 10 sokken voor een tientje-kramen. Maar altijd leuk om naar de uitstalling van kwekers te kijken, nieuwe planten te zien. Lekker buiten en gezellig. Vooral toen mijn kinderen jonger waren. Een spannend uitje in de late avond.

In de loop van de tijd gingen jongerenwerkers zich steeds meer bezighouden met het feit dat Luilak voor veel jongeren gelegenheid was om rottigheid uit te halen. Vernielen van bushokjes en dat soort zaken. Organiseerden feesten voor jongeren. Om ze 'van de straat' te houden. En bij de bushokjes vandaan. 

De laatste jaren viel me op dat er steeds minder 'gedoe' was rondom Luilak. Sowieso sliepen alle rekels uit, dus heel vroeg opstaan en lawaai maken dat gebeurde al niet meer en een tijd lang (toen mijn kinderen pubers waren) was het verboden om als puber boter, eieren en meel te kopen rond die gelegenheid. Kon je aangehouden worden als je dat in je boodschappentasje had. 

Maar nu - Coronatijd - ligt heel Luilak op zijn gat. En is er zelfs geen Potjesmarkt meer. De eerste keer in 130 jaar. Want natuurlijk teveel mensen op een te klein oppervlak, ook al loopt iedereen buiten. 

https://haarlem.nieuws.nl/algemeen/49329/luilak-beddezak-dit-jaar-echter-na-130-jaar-zonder-luilakmarkt/

Hoop volgend jaar dat er weer een Potjesmarkt georganiseerd mag en kan worden. De dag dat iemand met Luilak met een dikke viltstift LUL op de motorkap van mijn auto kalkte was wat minder fijn, maar gelukkig kon ik het er met een sopje snel afhalen. Voordeel is dat ik nu al jaren geen auto meer heb.  Noch een lul.

Gisteren bewust geen boodschappen wezen doen. Want vroeg me vrijdagavond af of het 'gewoonte' was en of het echt wel nodig was. Kijk wat je in huis hebt en doe het daar gewoon mee. Lukt het niet, dan is de supermarkt dichtbij. En tegenwoordig altijd open. Ook op zon- en feestdagen. Had van Kerstmis nog een Kerststol van mijn broer gekregen in de vriezer. Dus ook de Pinksterstol is er al.

Ga deze zaterdag maar lekker in de tuin werken, zitten, lezen; kom tot rust. Ontspan. Naar beneden die schouders! Die horen niet naast je oren te zitten.

En omdat er niets 'moest' lekker de was gedaan, buiten gehangen en uiteraard weer schoon in de kast. De ramen voor- en achter gelapt, gewoon omdat ik er zin in had. Niet omdat het moest van mijn Innerlijke Dora. Sering een heel stuk gesnoeid. In ieder geval alle oude uitgebloeide bloemen eraf voordat de struik de energie in het zaadmaken gaat stoppen. 

Vrijdagavond zenden ze nu Poirot-mysteries op RTL8 (ipv woensdagavond) uit en dan kan ik mij geheel verliezen in het verhaal (wat ik meestal al ken), maar meer nog de aankleding, de huizen, de omgeving, make-up en haarstijlen. Erg fijn. Maar ik vrees wel dat ik zo'n soort Agatha Christie aan het worden ben. Met een breiwerkje onder de arm, mensen observeren. Zien waar ze uit de bocht vliegen, wat 'vreemd' is, wat niet klopt. Wat mensen zeggen,  niet in overeenstemming is met wat ze doen. En hoe ben ik zelf dan. Hoe integer ben ik?

Het werkt prettig; een dag doen wat Pourquoi-Pas voorstelde op haar blog. Een Corona-dag. Even alles anders dan de normale routines. Wat heurt op zaterdag. Nou ja...bij mij heurt en gebeurt er al jaren heel weinig meer. 

Toch staat mijn hoofd dan nog steeds 'aan'. Doe ik het wel goed; kan ik niet meer doen voor anderen? Ben ik wel een goed genoeg mens. Om met Pinksteren te spreken: heb ik de Geest wel?