Belasting Betalen Bingo

Gisterenochtend was ik alweer vroeg wakker. Dus maar opstaan, lekker mijn haren wassen en douchen. Dan ruik ik weer als een bloemetje.

Heel veel bloemen bij Gardener's World, de herhaling op zondagochtend om 09.35 uur. Pioenrozen, Rozentuinen, waarvan je de rozen bijna kon ruiken, een mevrouw met allerlei soorten irissen in haar tuin, een man met een passie voor Riddersporen allerlei mooie blauwe soorten, van enkelvoudig tot bijna roosachtige vormen. Een dame met een heerlijke tuin met pergola's en allerlei soorten clematis, rozen. Dahlia's.

En die mooie Engelse tuinen, zo in balans, zo vol variatie. En alles doet het en komt op tijd op. Nooit eens een door slakken geheel opgevroten tuintje.

Mijn Opa had als één van zijn hobby's het kweken van Dahlia's in een apart soort moestuintje een eindje fietsen van zijn huis. Pompoendahlia's, van die grote uitbundige Dahlia's in allerlei vooral primaire kleuren. En deelde ze dan ook graag uit.

Zie mijn Opa nog zo aan komen fietsen, op zijn herenfiets waar hij altijd bijna vanaf viel, (want met tachtigplus werd het afstappen een dingetje om over het uitkijken voor het verkeer nog maar niet te spreken) met in zijn fietstassen een grote bos Dahlia's. Had hij in de ochtend al zijn baantjes in het zwembad getrokken. Mijn Opa zat achter de Dahlia's in plaats van de Geraniums. En achter diverse commissariatenbaantjes.

Mijn moeder weer mopperend (of meer vittend) op hem in stilte (en meestal niet, zodat ik blij was dat mijn Opa hardhorend was). En zijn lelijke blommen. Snapte dat toen al niet en nu nog minder. Wel dat het soort bloemen misschien niet jouw smaak is, maar het gebaar - het willen delen van je overvloed -  dat werd al helemaal niet gezien. Alleen die afschuwelijke en lelijke bloemen die dan verplicht in een vaas moesten staan. Een week lang. Mijn broer en ik hebben later, toen we allemaal al lang en vooral breed volwassen waren, vaak gezegd dat mijn moeder het gebaar moest leren zien.

Dat gedrag maakte mij huiverig om ook maar iets aan te bieden thuis, want toch nooit leuk genoeg. Of naar de smaak van mijn moeder.

Fijn dat het gisteren een klein beetje regende. Was echt maar een heel kleine hoeveelheid jammer genoeg.

Nog wel een paar mondkapjes gemaakt. Dat kalmeert mijn brein. Geen rust om echt te genieten van de krant met het goedkope proef-abonnementje. Misschien van de week nog maar een poging wagen. Ik maakte een paar mondkapjes voor mijn broer met een grijns erop geborduurd. "Moodkapjes" noem ik ze. Ze zijn nog niet verplicht bij hem, maar hij vindt het wel fijn om er, mocht het nodig zijn, een paar te hebben. En graag die van mij dan.

Vandaag eerst maar bellen voor een betaalregeling voor de Gemeentelijke Belastingen. Dan heb ik alleen straks nog de Inkomstenbelasting te regelen als die aanslag komt. Want ook daar moet ik betalen in plaats van neutraal (of NUL aka Frits van Turenhout) of terugkrijgen. En dan heb ik de Bingo-kaart "belasting betalen" op alle hokjes helaas ingevuld. Waterschap, Gemeente en IB. Tsjakkaaaaaaa. Oh nee; BijstandsbalenBingoooooooooooo.

Het is niet anders. Doorademen en achter me laten en vooral, vooral en nogmaals vooral me er verder niet meer over opwinden. Zonde van de opwinding. Stampvoeten hielp ook al niet.

Om met Annie M.G. te spreken: Ga niet zeuren!

En eens kijken wat we nog kunnen schrappen. Alleen douchen als het regent buiten misschien?
Een paar maanden van de lucht gaan leven? Win - Win situatie!!

Naschrift:
Blij dat kalmerende koffie klaar stond want bij het bellen voor een betaalregeling kwam de ambtenaar met een ander eindbedrag dan in hun eigen brief vermeld staat. Kanniewaarzijn toch?? Jawel hoor. Alles kan.
Maar blij dat ook die kikker weer is doorgeslikt. Afgehandeld. Geregeld. Klaar en kom maar door met dat verse kopje koffie! Even pauze in mijn Bless the House rondje.