Onrust

Van een collega, die dichtbij allerlei interessante vuurtjes zit, maar die ook net weer terug aan het komen is van een burn-out, juist omdat hij zo dichtbij die vuurtjes zat en zich daar veel te druk over maakte, hoorde ik diverse toekomstvoorspellingen omtrent de naderende aanbesteding. Of ik daarvan wist. Wie weet bestaat mijn functie straks niet meer. Of mijn project. 

Je hoeft maar 1 toverwoord te zeggen en je krijgt alles te horen: "vertel".

Dus hoorde ik dingen waar ik niet blij van werd, maar zo enorm niet blij werd ik ook weer niet ervan want mijn beeld van deze organisatie heb ik al. En dat werd er alleen maar completer van. 

Zijn toekomstplannen met mij, zijn niet de mijne. Daar moet ik ook beducht op zijn. Dat ik niet ja zeg tegen voorstellen die anderen wat lijken, maar waarvan ik nu al zie en weet dat dit niets voor mij is. Door de organisatie. Niet door het werk. Maar meer de uitvoering van die taken, veel te veel een papierwinkel en taken afvinken, rapportages maken dan daadwerkelijk contact met een client en klaarmaken voor een leven zonder schulden.

Echt uren hing hij aan de telefoon - hij moest kennelijk ook zijn hart geheel luchten. Maar echt luisteren kan hij niet goed. Hij zit ook met zijn eigen issues. En dat snap ik. En dan nog blijven zeggen dat hij zich niet meer druk maakt. Wat geheel niet strookt met dit gedrag.

En ik ben dan kennelijk niet goed in aangeven dat ik door wil en moet met mijn werk, waar ik altijd over klaag dat het zoveel is. En dan wel zoveel tijd verdoen aan dit. Hahaha.... En ja, ik weet dat ik goed kan luisteren en bovendien discreet ben en blijf. 

Kom ik in de ochtend extra vroeg naar mijn werk om meters te maken, hebben ook daar collega's behoefte om hun hart te luchten (of flink te stoken, zo zitten sommigen ook in elkaar) en dan voel ik me een aso als ik zeg dat ik nu toch echt aan het werk moet. Want het is juist belangrijk om wel onderling even te kunnen praten over dit soort zaken, je niet een loner te voelen. Maar nul tijd ervoor. Tenzij je er al voor achten zit en dan wel even tijd hebt. En in een kantoortuin hebben niet alleen de muren oren, maar ook het hele gebouw. Of iemand van de opdrachtgever die 'per ongeluk' langsloopt. En tegen ons zegt dat wij absoluut niet op hun afdeling mogen binnenlopen. 

Ik wil hier niet blijven werken. Dus niet onderhandelen voor een vast contract of een opleiding op hun kosten gaan doen. Blijf ik nog langer verbonden aan een bedrijf wat niet netjes met medewerkers en daardoor ook niet met clienten omgaat. Dus mijn zoektocht naar iets anders moet gewoon doorgaan. Door, door en door...

Wordt van dit alles heel onrustig. Veel te erg en dat wil ik niet. Word er ook niet gezelliger door noch vrolijker. En geen tijd en aandacht meer voor de echt belangrijke zaken in het leven. Vrienden en familie. 

Dacht op mijn vrije werkdag aan een gezellig ontbijtje buiten de deur. Ga wat leuks doen! Zelfs de wekker gezet. Uiteraard voor de wekker wakker En dan roept de innerlijke boekhouder: Nee joh...veel te duur. Plus de reiskosten erbij. Dacht aan een lekker eitje op een broodje ergens halen dan...Nee joh...kan je makkelijk ook zelf maken en ik denk nog lekkerder ook. Neem de tijd en die heb je, om dat te doen, geniet van het proces, met zaken die je toch al in huis hebt. 

Ga geen luxe-afhaalpaardje uithangen als je een ezel bent! Die zich voor de zoveelste maal dreigt te stoten aan dezelfde steen.

Pffff...

Blij dat ik als eerste doe-ding vanochtend vroeg mijn bed afhaalde en straks met schoon beddengoed mag opmaken. Herfstdekbed er nu maar eens opdoen. Misschien kan de was nog buiten opgehangen worden, het waait flink dus goed voor de wapper en het humeur. 

Dat hele scenario van weer terug naar een minimum inkomen en sollicitatieplicht op alles wat voorbijkomt en zinloze trainingen uit mijn hoofd laten wapperen, dat lijkt me een uitstekend idee!

Maar dat bovenstaande een realistisch toekomstbeeld is, dat weet ik uit ervaring plus dat dit zomaar weer kan en geen sussend komt wel goed, daar heb ik weinig vertrouwen meer in. Door schade en schande wijzer geworden. Te oud, past niet in het team (door de deur zal je bedoelen met mijn dikke reet) blablabla...

Nogmaals pfffffffffffffff......Kom op! Kom op. En van je hela hola houd er de moed maar in! (De was wappert buiten; lekkerrrr).

Administratie bijwerken

Declaratie uitgewerkt (iedere maand ruim 300 euro aan reiskosten)

Was weer van de droogmolen en opgeruimd

Bed opgemaakt

En nu loop ik een beetje vast. Mag ik wel (van mijzelf) gewoon iets nikserig gaan doen? En wat dan? Wie zit er op mij te wachten? (Somber somber somber, ik ben die vrouw uit dat liedje van Brigitte Kaandorp denk ik soms regelmatig en op dinsdag!! Terwijl het op de keper beschouwd helemaal niet zo zwaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar is).

Toch maar naar de bibliotheek geweest en hoe leuk, voor de kinderboekenweek waren er activiteiten en kinderen lekker aan het kleuren en ik zag me daar zo zitten met oudste kleindochter, die wel houdt van een boek. Alleen verdwijnt daar thuis alles in de Bermuda driehoek, dus de boeken die ik geef, die hou ik dan liever bij mij thuis, dan blijven ze opspoorbaar en leesbaar. En heel. Hahah...(met dank aan kleinere zus). Maar even denken aan mijn twee schatjes maakte me al zachter en verdreef de onrust verder naar achteren.

Maak soep!!! Doe iets heilzaams en tegelijkertijd ook voedzaams. Garbage in is Garbage out! Kalmeer je brein. Zoek de luchtigheid (oh...nu denkt mijn brein weer aan Brosreepjes en Adele Bloemendaal in bad).

Uien en knoflook snijden. Dat werkt al rustgevend. Verder gaan er rode linzen in, tomatenblokjes (uit een blik, niets te snijden aan) Garam masala en djintan (komijn), water toevoegen (ik meet nooit, doe maar wat) en zachtjes laten koken tot de linzen gaar zijn. Aan het eind voeg ik nog een blikje kokosmelk toe en dan niet meer laten koken. Morgen is het nog lekkerder eigenlijk. Indiase Dahlsoep.

Kwam een interessante vacature tegen. Met het OV reizen is dat 2 uur heen en 2 uur terug. Met een auto 50 minuten heen en terug dito. Goh.

Wel met optie thuiswerken. 

En bij een gemeente.

Zou ik niet gewoon met een Drone kunnen reizen? Of dat Scotty me upbeamt?