Van de week stond ik samen met mijn dochter en kleindochter bij het graf van mijn vader, waar ook zijn ouders, mijn opa en oma dus, in liggen. Het was superdruk op de parkeerplaats en vaag herinnerde ik me dat die dag ook de crematie van Mies Bouwman aldaar zou zijn. Dat verklaarde de drukte.
Ik was toch weer even geraakt door zijn graf te zien. Door in vogelvlucht zijn leven voorbij te zien flitsen en hoe dat eindigde, opgesloten in Alzheimer. Ik voelde nog even zijn hand in mijn hand, hoe hij maar liep en liep en liep en nergens heen ging. Maar manisch van de ene kant van zijn afdeling liep en weer terug.
Mijn vader was dol op hazelnootgebakjes. Op zijn afscheid was er geen koffie met cake, maar met hazelnootgebakjes, zoals een broer van me voorstelde. Perfect gekozen.
Nu las ik dat een grote supermarktketen als stunt die hazelnootgebakjes deze week 35% afprijst. Net als in de serie.
En al die zaken triggerde een vreetbui. Want net als mijn vader ben ook ik dol op hazelnootgebakjes. En op korting. En de verleiding van "ja, maar nu is het veel goedkoper". Dan zegt mijn brein kennelijk dat het nu WEL mag. Want met korting.
Oh ja...en dan ook nog mijn moeder die bakken geld uitgeeft aan nutteloze zaken en dan altijd met een enorme tas (die je kado krijgt bij zo'n cosmetica-keten als je voor een bepaald minimum bedrag besteld) met cremepjes, lotions, lippenbalsem, dingen die je rimpels verminderen, voetcreme, handcreme, navelcreme, weet ik veel wat voor lichaamsdelen een cremepje kunnen gebruiken. .
Allemaal zaken die ik eigenlijk niet gebruik. Of zo weinig dat ik het nooit opkrijg. "Ja, ik krijg er altijd 1 kado"......wat niet waar is. Maar kennelijk is dat haar verslaving. Kopen in de aanbieding, maar dan nog steeds kopen en veel, want nu is er geen echtgenoot die vindt dat ze dat niet nodig heeft.
Misschien heb ik meer van mijn ouders dan ik wil toegeven.
Dus geef ik ze meestal weg aan vrienden, maar wat moet een mens met zoveel tubetjes. En tassen en toilettassen? En tasjes met een dingetje erin. De Kringloop wordt binnenkort weer blij van me. Want ik ben juist bezig om zo min mogelijk te hamsteren. Dingen extra te hebben, just in case. En altijd geeft ze het op een manier dat ik vrijwel geen ruimte krijg (of neem) om te zeggen dat ik het niet wil of nodig heb. Ik weet dat ik dat moet gaan vertellen, want ik wordt er gek van. Al die spullen.
Ben ook uitermate voorzichtig mijn kinderen mijn keuzes op te dringen. Want zo voelt het. Er wordt niet gevraagd aan mij of ik daar behoefte aan heb en of ik het wil. Het staat klaar en hier; wees er maar weer blij mee.
En dan op het einde van ons bezoek mijn zus die me vroeg of ik bijvoorbeeld 1 keer in de maand de computer aan mijn moeder wilde uitleggen. Of bijhouden. Want zij deed al heel veel. En ik kon dat best wel doen.
Dus ik zei tegen mijn moeder, die ernaast stond een beetje schaapachtig te kijken, of ze dat ding uberhaupt nog wel leuk vindt - die hele computer-, want ik blijf het uitleggen en nu was haar excuus dat ze winterhanden had en er niet 'achter' had kunnen zitten. En dat ik geen behoefte had aan een dag kwijt zijn voor niks. Want ik woon niet om de hoek, de rest van de broers en zussen wel. En dat ze best mocht zeggen dat die hele computer haar eigenlijk niet interesseerde.
Dochterlief suggereerde een tablet...veel makkelijker, maar ik voorzie daar hetzelfde. Mijn moeder wil het wel hebben, maar gebruikt het niet, te bang om iets fout te doen. Dat met 1 druk op de returnknop de hele straat ontploft.
Dus bijna verzeilde ik in een discussie over wie het meeste deed voor onze moeder en ik zag me alle standaard antwoorden geven, maar ook dat ik helemaal, helemaal geen zin had in dit gezeik. Ik wilde naar huis, onder een deken liggen en verder niks.
En oh ja...bij de Appie...waar ik dus naar toe ging toen ik thuis was, als een echte junk, waren die gebakjes helemaal niet afgeprijsd - misschien wel bij de kassa, maar ik zag geen sticker!, ook niet gekocht, maar wel andere zooi en dat moest ik met een rotnacht met nog net niet spugen, bekopen. Eigen schuld natuurlijk. Wel ben ik blij dat ik kon stoppen tijdens de vreterij, maar toen had ik al meer dan goed voor me is naar binnen gestouwd.
Vreetbui om gevoelens te dempen dus.
Dus vanochtend voelde ik me als een leeggelopen ballonnetje. En moest ik even de oppepperij uit mijn tenen halen. Eerst de was maar in de machine en daarna koffie in een mooi kopje (met dank aan Pourquoi Pas voor de inspiratie).
Vandaag maar weer gewoon verder gaan met gezondere keuzes en snappen hoe het mechanisme van Triggers werkt.
20 opmerkingen:
Associaties kunnen een hele trein in beweging zetten. Je beschreef het mooi. En eens door de hoeven gaan is menselijk. Jezelf niets kwalijk nemen rn met schone lei verder. Die luizenmoeder toch.
Je komt er wel weer doorheen, maar dit soort triggers kun je beter niet tegenkomen! Ja, ik had het ook gezien die sticker.. dacht nog.. Anton maakt het er met een kooppie vanaf, de slijmerd.. ;-)
Zo herkenbaar! Jij kent mijn zwakke punt maar geen ramp als je een keer door de knieën gaat, je (ik tenminste) leert er wel van als je je zonden moet bekopen met ellende. Rug rechten en verder gaan, je kunt het!
Liefs
Ik heb nog geen aflevering van De Luizenmoeder gezien...
Je ziet het één en automatisch gaat er in je hoofd een luikje open naar iets anders. Je bent sterk geweest en hebt je niet laten verleiden door een hazelnootgebakje, alhoewel ik het je van harte had gegund.
Mijn moeder hebben we een laptop gegeven want dat leek haar wel wat. Zelfs na 100 keer uitleggen snapte ze er nog geen barst van. Mijn vader wel. Die speelt er voornamelijk spelletjes op (-:
Sterkte!
Ach, volgende keer beter.
En dat alles door De Luizenmoeder. Wees niet te streng voor je zelf
Die grootgrutter die op die zogenaamd op de kleintjes let, heeft dat slim bekeken en vult daarmee lekker de kassalades. Luizenmoeders brengen heel wat te weeg. Groetjes
:-) slim aangepakt toch :-)
ik ben sinds kort zelf aan het bakken.. gebakje met sinaasappel marmelade, lekker joh en wat walnoten erdoor, om je tong bij in te slikken, ik heb een aflevering gezien van de luizenmoeder, en was meteen klaar :-) gewoon vragen aan j e moeder... je kunt je tijd wel beter gebruiken toch :-)
❤
Voor wat betreft die spullen van je moeder: 'nee, dank je' is een complete zin. Je hoeft niets uit te leggen (doe dat ook echt niet) en niets mee te nemen.
Siebrie
Ik vind dat je heel goed bezig bent hoor! Ik heb dat ook. Als ik wat moeilijke gevoelens heb door sociale situaties met familie of collega's dat ik dan heel veel lekker eten moet/wil. Heel knap van je dat je gewoon vandaag weer het gezonde eten oppakt. En volgens mij moet je af en toe ook gewoon jezelf iets extra's gunnen, zoals je lievelingschocola. Want als je dat nooooooooit meer mag van jezelf ga je er alleen maar meer aan denken...
Groetjes, Alice
Ja, dat klopt. Hoe meer je iets niet mag, hoe groter de verleiding wordt.
Voor de volgende keer. Want die komt geheid.
Sinasappelmarmelade en walnoten; heerlijke combinatie!
Slimme marketingafdeling inderdaad.
Mijn moeder snapt het echt wel, maar speelt een beetje 'dom'. Of, wat ik eigenlijk denk, dat het haar geen bal interesseert, maar ja...iedereen zit achter de computer dus moet zij ook.
Maar ben best wel hardleers hoor :)
Ja he....past wel bij het karakter van Anton.
Heb ik gedaan. De volgende dag was inderdaad weer als een schone lei.
Dank je.
De schrijvers moesten eens weten :)
Een reactie posten