Sturm & Drang

Had me al een paar dagen op mijn weekendtractatie verheugd; geroosterd (koolhydraat-armer) brood met roerei. Heel simpel, maar ik vind het heerlijk. Knapperig brood en dan zachte ei-emulsie erop. Met wat kruiden.

Gisteren dacht ik nog 'zou ik het nu maken' maar ik kon mijn verlangen uitstellen en maakte dit vandaag, zondag. Zo eenvoudig en zo lekker.

Nam ik me ook voor om het vandaag zo ontspannen mogelijk te houden. Eerst haar wassen, lekker douchen en dan maar zien hoe de dag verloopt. En me niet te laten verleiden tot het MOETEN van leuke dingen. Ik moet niks! En poepen heb ik al gedaan. Dus het enige moeten van vandaag is ook al doorgespoeld.

Mijn harde schijf van mijn recorder geformatteerd, want hij bleef maar aangeven dat het geheugen vol was, wat niet zo is. En dat hielp. Wel alles weg, maar wat ik al eerder schreef...alles is weer op te zoeken en ook wel weer eens prettig; minder druk om 'alles' te willen zien.

Had nog 3 afleveringen staan van Hard Sun, maar ik merkte dat ik niet zo goed kon tegen dat rauwe geweld. Veel bloed en daar ben ik kennelijk niet meer zo van gediend. Dus weg ermee.
En Vera die zie ik dan wel weer eens, meestal komen ze op de Nederlandse tv iets later. Had nog 2 afleveringen opgenomen staan van de Belg.

Kon je je hoofd maar even formateren. Alles weer schoon en op de juiste plek en niet dat oude zooi nog ruimte inneemt. Niet meer nodig, al genoeg mee beleefd; weg ermee!

Gisterenmiddag voelde ik een onrustig gevoel opkomen. Dat ik een hele zaterdag niets anders had gedaan dan de was en wat boodschappen in de buurt. Saai!!!!! Geen grootste dingen gedaan, niet uit geweest, geen musea gezien, geen vriendin met een wijntje ontmoet.....helemaal niks.
En was dat erg??

Dus haalde ik mijn pan uit de kast, pakte de broccolli-stelen uit de koelkastla, preitje erbij en toch ook nog maar een uitje voor de smaak en mmm...misschien zijn wat blokjes selderijknol ook wel lekker en maakte een soep van dit alles. Ooit leerde ik dat je ook de stelen van de broccolli kan eten.
Even de staafmixer na een uurtje erdoor en je hebt een gebonden soepje van restjes. Ik sneed er nog een groen pepertje bij en het laatste groen van die prei voor garnering en smaak en het was heerlijk!
Met een schep Griekse yoghurt erop.

Warm en heerlijk.

En die drang was ook direct weg. Nou ja...bijna.

Komt nu weer even opzetten; om vrijwel onmiddellijk weer vergeten te zijn door een heftige hoestbui veroorzaakt door een gezond ongezouten nootje. Haha....zo kan je natuurlijk ook uit je bui komen! Maar eigenlijk is dat wel het geheim; ga iets heel anders doen! Vooral doen....denken is moeilijker.

En dat telkens 'weg willen lopen' dat is ook maar het verleggen van zaken.

Ik hoef niks te beleven. Al wil ik het hele weekend in huis blijven. Ook goed. Al wil ik dat niet.
Ik post sowieso nooit wat op Fakebook, of andere sociale media, dus daar hoef ik niet te bewijzen dat ook ik een opwindend leven heb.

Zie dat mijn zoon voor zijn werk zo'n 8000 kilometer verderop zit en mijn dochter was met haar halfbroertjes en zusjes wat leuks aan het doen. Fijn. Dat soort berichten doen me goed. En besef maar al te goed dat er genoeg mensen zijn waarvan hun kinderen het moeilijk hebben en zij daardoor ook. Of hun relatie met hun kinderen minder prettig verloopt dan ze zouden willen. Des te meer reden om dankbaar te zijn voor kennelijk doodgewone zaken die helemaal niet zo gewoon zijn.

Ben op Netflix een nieuwe serie aan het kijken Berlin 56. De eerste aflevering was al veelbelovend.

Vandaag ook maar eens kleurige kleding aangetrokken; goed voor het humeur. En bijpassende oorbellen. Een een make-upje erbij. All dressed up and no where to go. Hahah! En mijn haar in een schuine vlecht gedaan. Gewoon omdat het kan.

Tijd voor een opwekkend soepje!!