Toen ik die brief van de fanclub ontving kreeg ik zo'n idee dat zeer binnenkort mijn 'vrijheid' ingeperkt gaat worden. Misschien moet ik wel leren solliciteren of hoe ik een CV moet opstellen of hoe ik in een lift een gesprekje voer over mijn kwaliteiten. Van dat soort ongein.
Dus bedacht dat het een goed plan was om deze week toch nog maar weer eens gebruik te gaan maken van dat kaartje en van mijn museumjaarkaart. Nu ik nog 'vrij' was. Las al bij Bertiebo over de tentoonstelling High Society in het Rijksmuseum en wilde daar wel henen.
Nu mijn energiepeil nog opkrikken.
Gelukkig had ik alles klaargelegd en uitgezocht welke bussen ik kon nemen om naar het Rijksmuseum te gaan. Dat was niet zo ingewikkeld. Meestal maak ik het in mijn hoofd ingewikkelder dan het werkelijk is.
Jemig; wat was het al druk. Natuurlijk helemaal vergeten dat het dit weekend Paasweekend is. Mijn dochter vertelde al hoe druk het op haar werk was hierdoor, dus ik had beter kunnen weten. Maar ook dat ik merk dat ik een stuk minder goed tegen drukke plekken en mensenmassa's kan.
Wat een rij stond er onder het Rijks. En toch was ik niet heel erg laat, maar ook niet super-vroeg. Dat lukt me gewoon erg slecht; heel vroeg op te staan en klaar voor de dag te zijn.
Ik had heel even de neiging om door de drukte de moed op te geven en naar huis te gaan, maar ik vermande mezelf en uiteindelijk kon ik door de toegangscontrole. Slecht aangegeven vind ik altijd in het Rijks. En nogal rommelig. Waarom niet, zoals bij andere musea, een aparte rij voor museumjaarkaarten. Ik weet dat ik geen ticket hoef te kopen, maar alleen die kaart hoef te laten scannen en dan nog voel ik me altijd een sukkeltje in het Rijks. En moest ik nog bijbetalen voor deze tentoonstelling? Ik vroeg het aan een medewerker en die vertelde me dat ik zo kon doorlopen.
Ook vond ik het tamelijk ingewikkeld die speciale tentoonstelling snel te vinden. Ik wilde eigenlijk alleen die tentoonstelling zien. De rest dat kwam nog wel een keer. Gelukkig liep er een partijtje wat oudere dames voor me die datzelfde probleem hadden (waar is die tentoonstelling nou??) en die werd net de weg gewezen. Drie keer links en dan door een lamellengordijn en dan immer gerade aus.
Hehe...Kwam uit bij het einde van de tentoonstelling met als eerste doek die super Italiaanse bella Donna mevrouw Casati met haar mooie honden. Dus zoals gewoonlijk begon ik aan het einde en eindigde ik aan het begin.
Het was indrukwekkend al die meer dan manshoge portretten. Ook viel opeens het licht overal uit. Later las ik dat er alweer een stroomstoring in het centrum was rond die tijd. Gelukkig duurde het heel kort daar, maar het was wel grappig. Opeens alles donker overal.
En ik denk dat ik nog wel een keertje terug wil. Misschien als het minder druk is. Dat is het fijne van een Museumjaarkaart (verjaardagskado van mijn kinderen), je kan zo in en uit lopen en dan heb je niet het gevoel dat je je dure entreekaartje er toch echt wel uit wil halen dus sleep je je maar door de zalen.
Toen wilde ik alleen nog maar naar de museumshop want wilde voor het kleinkind die Playmobil poppetjes van Marten en Oopjen kopen voor als ze wat ouder is. Kreeg ik er nog een mooie kaart bij ook. Wat leuk!
Het restaurant durfde ik niet in. Te druk, te veel voor de mooie mensen en ik was al tamelijk gespannen merkte ik.
Eerst maar even een doosje fruitstukjes bij de Albert Heijn op het Museumplein gehaald en dat op een bankje opgegeten, terwijl er een lagere schoolklas op het gras speelde. Nou ja...selfies maakte a la Kim Kardashian. Gelukkig hadden ze nog allemaal gewone kontjes.
Toen de bus terug genomen, overgestapt en doorgereden tot het eindpunt van die andere bus en ik zag uit mijn ooghoek mijn ex-werkgever voor zijn pand staan. Brrrrrrrr....ik zou het liefst doen wat kinderen op schoolreisje doen aan het eind. Onder de bank me verstoppen.
Toen een andere bus gepakt en naar dat GeelBlauwe warenhuis gereden en daar gratis koffie gedronken, even een plaspauze en voor een euro wel 4 blauwe afwasborstels aangeschaft. Verder niks..oh ja...nog 1 zwart lijstje want ik had een serie van 3 etsen gemaakt. Eentje lag er nog in de grenen lijst te wachten op een hippere omlijsting. Timer gezet op mijn telefoon want de bus komt maar 1 x per uur daar.
En toen was het ballonnetje leeg. Had nog een keer heen en weer en op en neer kunnen bussen, maar ik vond het wel prima zo. Voor die € 1,50 had ik zeker wel 10 maal de waarde gebruikt.
5 opmerkingen:
Poehee. Ik word al moe als ik dit allemaal lees. Wat een energie.
Ja Marja neemt me de woorden uit de mond. En jij maar zeggen dat je weinig energie hebt. Ik geloof dat het vanaf nu alleen maar gekker en drukker gaat worden in de stad en de musea in Amsterdam.
Liefs van mij.
Klinkt ook als een leuk dagje, maar inderdaad best wel behoorlijk druk.
Misschien is deze vacature wat voor jou? (Als je dan toch zou moeten gaan schrijven...). https://www.sanquin.nl/werken-bij/vacatures/medewerker-donoradministratie-bbl29-18ext/?back=2247
Fijn he,zo'n museumjaarkaart. Je kan altijd even kort een museum in. Ik ben helemaal weg van openluchtmuseum in Arnhem. Ik raak er niet uitgekeken. Fijn ook dat het in bos/natuur ligt. Ik ervaar daar zelden drukte.
Op zulke museumdagen voorzie ik mezelf van heerlijke broodtrommel met lekkere broodjes, wat hapjes, tomaatjes, stukjes kaas en minigehaktballetjes en thermos thee(en zomers wel eens thermos met witte wijn en een stuk brie)Ook een boek gaat altijd mee,om even in te lezen tussen het museumen door, of voor in OV.
Nou ja... dat is dan ook geen wonder, van dat ballonnetje. Je hebt echt veel gedaan. Ik zit hier te lachen om 'begon ik aan het einde en eindigde ik aan het begin ', dat heb ik ook regelmatig. Maar dat is juist leuk, toch?
Een reactie posten