Ooit gaf ik een vriend het idee om niet meer te zeggen (en dat deed hij nogal vaak) dat hij afgekeurd was en in WAO zat, maar dat hij momenteel een sabbatical hield.
En kijk..opeens was hij 'interessant'. En kon hij ongegeneerd over zijn toekomstplannen vertellen, niet gehinderd door "Ja, maar jij bent ziek of gehandicapt dus..".
Plus dat hij nu eens niet dat gezeik van vooroordelen hoefde aan te horen. Raar, want er was niets veranderd, maar zijn labeltje was even anders benoemd.
Wat ook goed werkt is het droomberoep wat je wil hebben, gewoon nu alvast in je praatje "Wat doe je" mee te nemen. Dus was hij ineens motivator of coach. Ook reuze interessant.
Nu half kantoor-werkend Nederland thuis werkt, kan ik me bij ze aansluiten. Ik 'werk' ook thuis. Alleen zoek ik naar werk, terwijl die anderen werk in hun agenda krijgen aangeboden. Of werkschedule of weet ik veel. Maar in ieder geval maakt het mijn achter het beeldscherm zitten turen, veel interessanter.
Zo kon ik tegen de medewerker van het ontstoppingbedrijf zeggen dat een afspraak die dag wel kon, maar dat ik na die tijd een online meeting had.
Klinkt beter dan dat ik mijn breipatroon moet opzoeken. Voor mij althans. Want ja, ik wil kennelijk toch nog meedoen. In ieder geval mijn eigen broek kunnen ophouden, ook al is dat met minimale middelen, als het elastiek maar houdt. Of die bretels.
Oh..kom ik opeens op Mike Boddé. Hij was weer zo briljant afgelopen zondag bij Witteman zijn muziek programma. Voor mij echt een oplaadprogramma, vol prachtige muziek en musici die bevlogen zijn.
8 opmerkingen:
Zo stom, ik vergeet dat programma altijd, terwijl ik het wel heel goed vind. Ben er zelfs twee keer als gast in de studio geweest. En verder wat een eye-opener zeg, wat je die vriend vertelde.
Is het niet zo dat vooral je gevoel voor zelfwaarde dan een boost krijgt?
what's in a name hé Cellie...
Zo zei ik soms dat ik in Zorgcentrum werkte en dingen organiseerde voor buitenlandse vrouwen. Gaat toch geen ander aan dat je er geen geld voor krijgt?
Het is inderdaad wonderlijk, de kracht van taal en hoeveel het doet welke woorden je gebruikt!
Allemaal prima,zolang het maar waar is. En je niet anders voordoet dan je bent, waarom zou je.
Wat is taal toch een wonderlijk ding. Er worden hele beelden om geweven
Dat was ook zo opvallend in het boek Het Zoutpad, over een stel dat dakloos was geraakt en toen maar zis gaan wandelen en wildkamperen langs de kust van Zuid Engeland. Als mensen vroegen hoe ze daar zo toegekomen waren, en ze antwoordden: we zijn dakloos, dan deinsden de mensen achteruit. Maar als ze zeiden: we hebben ons huis verkocht en kiezen voor het avontuur, was iedereen vol bewondering.
Een reactie posten