Als ik mijn 'vrije dag' heb, de dag waarop ik niet werk, dan wil ik ook echt helemaal niets met werk doen of eraan denken. Jammer dat ik dan toch naar mijn prive emailadres een mailtje gestuurd krijg, maar ik parkeer die fijn. Naar de werkdag. Er loopt geen bloed uit tenslotte. En ja, dat betekent dat ik 'm toch even heb ingezien. Hahah...betrapt!
Grote instinker, vooral nu ik thuiswerk en de werkplek in een paar seconden bereikt is, om toch even ernaar te kijken, even te checken of er al bericht is vanuit een software applicatie of ...
Nee..
Step away from the vehicle!!
Moet wel enorm wennen aan de traagheid waarmee sommige zaken gaan. Ook natuurlijk omdat veel partijen zich ermee moeten bemoeien vanuit de ambtenarij en we weten allemaal dat die een ander tempo hebben dan in de commerciële wereld.
Ten eerste heb ik een functie helemaal onderaan de ladder. Ook qua salaris. Ik ben geen manager, hoef alleen maar uit te voeren. Dat ik wel graag meedenk, vooral over nieuwe processen of procedures en zie dat er zaken verkeerd zijn aangeleverd. Tsja; dat zit er gewoon ingestampt. Ons ben kritisch. Maar heb ook geleerd dat die kritiek niet altijd gewaardeerd wordt gegeven door iemand in en op mijn positie. Behalve als erom gevraagd wordt. Sowieso vind ik dat ik mijn waarde nog eerst moet bewijzen. Dus kijk enorm de kat uit de boom.
Dit alles, nog niet een helder beeld van hoe een werkdag eruit ziet, hoe gevuld die is met werk, komend vanuit omgevingen waarin ik constant bezig was en nu soms lang gewoon niets, wachten op...dat maakt me een beetje onzeker. Over mijn toekomst in die functie. Ben ik echt wel nodig? Sta ik na het einde van mijn tijdelijke contract niet weer bij dat virtuele kutkantoortje voor een aanvraag uitkering. Moet ik nu dan al weer om me heen kijken?
In mijn financiële budget voor dit jaar, heb ik daar ernstig rekening mee gehouden. Dat het ophoudt en ik, net als bij Ganzenborden, terug bij AF ben. Dus daarom hou ik ook nog allerlei bordjes draaiende om zo snel mogelijk vanuit AF weer verder te kunnen. Lekker vaag he. In ieder geval niet los gaan met geld omdat ik nu werk. En het wat meer kan. Er meer kan.
Maar door de economische omstandigheden veroorzaakt ook door Corona is alles omtrent werk nog onzekerder. Er komt een stuwmeer aan werkzoekenden bij.
Zit ik toch over werk te schrijven. Niet doen. Hou op!
Ik zit gewoon in een enorm kleine wereld nu. Thuiswerken lijkt fijn, geen reistijd en je zou zelfs in je pyjama kunnen werken (not; komt er opeens een verzoekje via Teams binnen en ben je in beeld met je Konijnenoutfit). Maar merk dat het gevoel van verbonden zijn met een bedrijf ook gaat via medewerkers. Feedback krijgen. Even hangen bij de koffie automaat. Even vragen hoe je weekend was (boring en stil hahah). Noppes. Nada.
Oh...even een kop koffie nemen. Met zorg gezet, met de hand, maar met een waterkoker die heerlijk snel het water kookt. Zo blij mee!
Dus het gaat wel lekker, met fijne dagen op het werk ertussen, dat alles op rolletjes loopt, maar die rolletjes zijn er nog niet elke dag. Ik snap en weet dat die vanzelf komen. Dat ik niet verantwoordelijk ben voor die rolletjes, want die worden door andere partijen aangeleverd. Ook het volume van de werkzaamheden zal gaan oplopen, maar voel me bijna schuldig als ik tussendoor even de was ophang.
Dus uiteindelijk toch werkzaken. Een heel blogje vol zelfs. Dus nu maar even iets geheel anders doen.
5 opmerkingen:
Mijn werkgever stimuleert het om tijdens het werk thuis genoeg tijd voor je zelf te nemen, wandelingetjes te maken e.d. Ik vind dat ook lastig maar als je op kantoor bent ben je ook niet constant aan het werk.
Ik in elk geval niet. Ik denk dat jij je werk gewoon heel snel af hebt omdat je veel ervaring hebt en erg georganiseerd bent.
Ik had het er gisteren nog met een oud-collega over: ik doe zonder scrupules tussen het werken door de afwas; want: ook op het werk zou ik mijn werkplek moeten onderhouden onder werktijd, én ik heb af en toe even opstaan nodig om mijn werkdag vol te kunnen houden. Als ik gewoon op kantoor zou werken zou ik tussendoor even kletsjes op de gang hebben, bij het toilet of in de keuken. Nu niet - dus moet ik het werken voor mezelf houdbaar maken!
Dat werken is sowieso weer wennen maar thuiswerken helemaal.
Mijn dochter begint vroeg, om 6.30 gaat de werklaptop al aan en plant rond de Zoomvergaderingen en vaste items haar eigen tijd in. Zolang ze maar aan die 8 uur komt maakt niemand er een probleem van. Ze meldt dan ook gewoon als ze een uur ertussenuit is om te lopen of om een boodschapje te doen. Was heel erg wennen. Ze werkt 4 dagen en daarvan gaat ze nu 1 dag naar kantoor. En ze vindt er helemaal niks aan want er zijn zo weinig mensen. Thuis voelt ze zich juist prettiger. Ook is ze niet bereikbaar op de vrijdag en in het weekend en 's avonds. Haar functie vraagt dat ook niet en ze houdt zich er ook aan.
Tis wennen Cellie! En je zult heus wel nodig zijn anders zouden ze je niet nog in dienst houden nu je proeftijd afgelopen is! Hoop dat je het wel qua werk naar je zin hebt!
tja... heel blog vol, :-) da's ook hard werken soms hé :-)
ik vind het zó razend knap hoe jij en nog een paar webbies, echt elke dag bijna kunnen bloggen met dingen vertellen,
dat kan ik dan weer niet hé,
elke gek z'n gebrek zeggen ze toch...
* kopje koffie in schenk*
zeg ehhhh ben jij ook nog zo nat geworden met wandelen vandaag
oh nee da's waar ook je hebt geen hond...
nou wees maar blij :-)
nee hoor kei blij met mijn mannen door weer en wind gaan met die banaan :-)
Voor privé heb ik een tablet en voor mijn (thuis)werk een laptop, dus ik zie mijn werkmail niet binnenkomen na werktijd en mijn beide collega's kennen mijn privémail niet eens, denk ik. Die ene (mijn baas) heeft 'm misschien wel, maar zou nooooit daar een mailtje heensturen tenzij ik mijn uitdrukkelijke toestemming geef.
Die baas heeft ook duidelijk gezegd dat ik best de was in de machine mag stoppen onder werktijd, maar niet mag ophangen. Dat ik daar zelf een beetje flexibel mee omga, weet ze niet. Ik hang namelijk best die was op, en werk dan die tijd langer door, zodat ik mijn 8 uren maak.
We zijn een kleine stichting, met 1 baas en 2 werknemers, en spreken met elkaar af wanneer we op kantoor zijn, zodat we er altijd alleen zijn. Hier in België heb je een brief van je baas nodig met de reden waarom je die dag op kantoor dient te zijn en niet thuis kunt werken.
We hebben 1 of 2maal per week een teams-vergadering en we bellen om de dag. Ik vind het wel goed zo.
Een reactie posten