Keek naar my guilty pleasure, Koffietijd, en zag daarin een styliste met een model bril die ik uit de jaren 70 begin jaren 80 herkende. Hier een foto van haar. Zo'n Lous Haasdijk model. Heeeeeel groot. Of eigenlijk als ik Jan Blaaser bekijk, meer zijn modelletje. Zoiets had mijn opa toen ook.
Ondertussen haalde ik bij de H ema een Sigrid Kaag-Transparante leesbril. Kleurloos. Nieuw leiderschap!! Kan ik er weer tegenan. Maar is nogal een blote-billengezicht met een kleurloos model.
Een beetje nikserig. Neutraal. Transparant. Misschien verf ik er nog wel stipjes op. Of hartjes.
4 opmerkingen:
Doe maar hartjes, Cellie!
Gisteren op koor wilde één van de sopranen mij ook zo'n transparate aansmeren. Die vond mijn bril niet mooi (een groene had ik dit keer op, heb er een hele zwik namelijk)
Maar ik vind het een beetje oud lijken, dus ik begin er niet aan...
Dus nogmaals: doe maar hartjes...
groetjes!
Hartjes ga ik doen. En inderdaad; het maakt ouder (en nogal nietszeggend zo'n kleur bril).
Er waren jaren,dat de brillen kleine glazen hadden. Lastig met zo'n piepklein leesgedeelte. Geef mij maar groot
IK zat me er ook al over te verbazen - zag meer tv-mensen met zo'n enorm ding op! En over een tijdje vinden we het waarschijnlijk weer heel normaal. Alhoewel het met mijn gezicht waarschijnlijk niet gaat staan: te groot, te rond...
Een reactie posten