Vervagen

Zal wel geen toeval zijn dat dit weekend veel te lezen was over dementie. Mijn broers - die het zaakje allemaal voortvarend en vooral zonder inmenging van mijn andere zus, broer en mij ondernamen (we zijn met 6), een echt democratisch proces, als ware het een checklist van een bedrijf - waren met moeder via de huisarts (ook daar is mijn zuster uit de route gesneden door broers) naar de geriater geweest en die had geconcludeerd dat er sprake is van gevorderde Alzheimer. Brief zat bij het zakelijke mailtje. 

Grappig dat die broer zo communiceert; op dezelfde wijze die hij zijn moeder zo enorm kwalijk nam als het over zaken van mijn vader ging. 

Die broer was toen al bang dat hij net als zijn vader ook zo zou eindigen, wilde zelfs een autopsie om te weten of het erfelijk was. 

Dus ik lees ook in de brief van geriater dat hij zijn angst voor zoiets daar ook heeft laten weten. Terecht hoor. Vooral als je weet dat mijn moeder (hoe ironisch) altijd riep dat iedereen in de familie van mijn vader dement werd! Alsof dat een zwak geslacht was/is.

Toen ik haar zei dat ik toch echt 50% van de genen van mijn vader heb en ze dus moet snappen dat zo'n uitspraak ook haar (natuurlijke) kinderen betreft en dus niet zo liefdevol of empatisch is. Oh..

En ze vergat voor het gemak ook maar even dat haar eigen moeder ook dement was aan het einde van haar lange leven. 

Geen verrassing deze conclusie, ik zag haar vergeetachtiger worden. Haar korte termijn geheugen was nihil en ook een façade ophouden dat alles gewoon prima ging. Ze had nergens last van immers? Nam de laatste maanden de telefoon op met (altijd goed dus altijd fout): Hallo...hoe gaat het!!? (Ze heeft geen nummerherkenning, dus dat helpt haar ook niet). 

Ze vergat mijn verjaardag vorig jaar voor het eerst, er was vorig jaar een wat ik noem CSI Moeder toestand, hele slaapkamer met bloed bedekt (ik schat een neusbloeding), ze belde een tijdje terug mijn dochter dat haar wekker maar niet uitging en hoe moest dat nou en dat tot drie keer toe dat ze haar kleindochter belde. In haar broodtrommel bewaart ze honderden zakjes en clipjes om die plastic zakje te sluiten. En plastic zakjes van brood.

Vertelde een tijdje terug een verhaal aan me dat de vriendin van mijn neef van de trap was gevallen en dat het kind waar ze van in verwachting was dood was. Heuh? Dat soort verhalen leek op die ik in de familie over mijn vader hoorde. Die een tante van het balkon zou hebben gegooid en dus tante dood. 

(Mijn familie kan nogal overdrijven of het was toen ook al de Alzheimer die sprak). Je kan er zo een boek over maken. 

Of ik ben een product van een gewelddadige vader natuurlijk en erfelijk belast. Weet ik veel. Waarom dacht mijn moeder nooit na over het effect van dit soort vertelsels? Want een tijd terug vroeg mijn zoon hoe dat nou zat met mijn vader en zijn gewelddadigheid. Was dat erfelijk? 

Alzheimer dus. Ik ben donateur van de Alzheimer stichting, al sinds mijn vader het had. Maar nog niets aan te doen. 

Hoe gaat dat lopen? Net als haar moeder, die ook op hoge leeftijd dement werd en heel angstig, want ze zou vast en zeker naar de hel gaan? Die stierf bang. In een verpleeghuis waar je accuut depressief van zou worden. Alles donkerbruin en naar volle incontinentieluiers stinkend. Op een zaaltje met nog 3 andere dames. Als bezit een kast met kleren. Verder niks van haarzelf. 

Als mijn andere Oma, die gewoon een lief oud besje werd en genoot van een wassen appel die voor de sier op haar fruitschaal lag in het goede verzorgingshuis? 

Als mijn vader, die op het laatst de muren beschilderde met zijn eigen poep? Of een seksuele relatie aanging met één van de bewoonsters en tegen mijn moeder zei dat dit zijn vrouw was. Mijn moeder kon daar goed mee omgaan; dan had zij in ieder geval geen last meer van hem. 

Dat is het nadeel van heel oud worden. Dan komen ook dat soort ziektes om de hoek kijken. Want verder is mijn moeder kerngezond. Nul medicatie. Woont nog zelfstandig, maar hoe lang dat nu dan nog kan?

Nog even snel testen of ik de Pindakaas nog ruik en nog een klok kan tekenen....