Kreeg van mijn dochter even een reminder over hoe ik moet opletten wat ik zeg en tegen wie.
Dat vooral een kind niet snapt wat 'grappig' is bedoeld, maar alleen hoort dat ik haar vader een sukkel noem. Nou ja, zijn gedrag, maar dat snapt een kind niet. En uiteraard zijn kinderen loyaal aan hun ouders, dus dat Oma dat soort dingen eruit floept geeft stress en verdriet. Stom van deze Oma. (Mijn dochter was jarig geweest en hij had daar niet aan gedacht. Even de context aangevend waarin ik dit zei).
En mijn dochter wees me er ook nog op dat mijn ouders *dus haar opa en oma* constant inwreven wat een ontzettende sukkel haar vader was/is. En ergere uitdrukkingen.
Ondanks dat ik tegen mijn ouders na mijn scheiding had gezegd dat ze hun mening over hun ex-schoonzoon voor zich konden houden in gezelschap van mijn kinderen. Maar ja, als je ouders over je denken dat je een snotneus bent en zij het volste recht hebben om hun mening te ventileren of ongevraagd advies te geven en er thuis helemaal nooit werd nagedacht over de impact van zaken, daden en woorden, dan was het nogal een niet realistisch hopen dat ze nu wel dingen anders zouden aanpakken.
En nu dus ik zelf ook hoppa in die valkuil gedonderd! Dat viel me zwaar van mijzelf tegen.
En lees ik even terug hoe mensen zich direct aangesproken voelen als ik mopper over ambtenaren en ook dat ironisch en grappig was bedoeld en zeker niet beledigend, sterker nog ik solliciteerde een aantal keren naar een functie als ambtenaar, had ik daarvan moeten leren.
En dat dan toch niet doen. Gedachteloos het eruit floepen.
Dat spijt me heel erg.
Dus wie is de ware sukkel?
13 opmerkingen:
Nee, jij ook niet. Je bent een mens, en soms zeg je iets onhandigs. Goed om daar van te leren en te proberen om dat niet meer te doen. Dat is niet altijd gemakkelijk. Fijn dat je dochter probeert om haar kinderen zo liefdevol op te voeden!
Jij weet nu toch van je spontaan iets zeggen? Dan kun je even een pauze inlassen
Het was niet kwaad bedoeld van jou en we maken allemaal fouten. Als je tegen je dochter en kleinkind zegt dat je het niet meer zult doen, dat je snapt dat ze dit niet fijn vinden, zal het allemaal wel goed komen, hoop ik. Je dochter viert ook Ramadan toch, en haar ex ook? Dan is het misschien ook nog enigszins te plaatsen dat dit er bij in schoot? (mijn dochter is ook getrouwd met een moslim en viert ook Ramadan en ik weet dat je in die maand er niet op mag rekenen dat ze in alles heel erg scherp zijn, dat ze daar energie voor hebben). En ja, de oudere generatie koesterde vaak een enorme wrok tegen ex-en, dat was hun manier om met woede en onmacht om te gaan, denk ik. Mijn ouders deden dat ook, naar een ex van mijn tante. Als ik hen mocht geloven was het de Satan zelf. Toen hij werd begraven heb ik mijn ouders niet verteld dat ik naar die begrafenis ging. Ik ging om mijn neven en nichten te steunen. Liefs, Ine
En daarom lees ik jou blog nou zo graag, Je neemt ons mee in dat wat je meemaakt, doet en laat. En je deelt best openhartig.
Ook als je dochter jou een spiegel voorhoudt.
Mij is dat inmiddels ook een aantal keren overkomen en dat was best slikken. Het heeft mij geleerd dat mijn kinderen volwassen zijn en durven te zeggen als ik de plank missla.
Zo knap van jou dat je het inziet. Kinderen horen en zien zoveel meer dan je denkt. Weet dat mijn familie hier dachten dat ik nog geen Nederlands verstond en dingen zeiden over mijn moeder waar ik bij was.
Schrijf hier maar over je eikel/sukkel. Wij kunnen het aan.
Snap heel goed dat het er soms zomaar uitfloept. En ook dat je soms toch hetzelfde gedrag vertoont als je ouders vroeger deden en wat je heel stom vond en vindt.
Heb ik net zo.
Maar heel fijn, dat de relatie met je dochter zo is, dat ze het bij je kan aankaarten en dat je dan ook je vergissing inziet en aan kunt geven dat je het anders gaat doen...
Fijne zondag verder!
groetjes, Alice K.
Wat ben je toch een mooi mens! En ook mooie mensen maken wel een fouten, doen iets suf, zijn een sukkel.... en dat mag hoor! x
Ik vind trouwens dat je groot gelijk hebt, maar het blijft wel hun vader ...
Marijke
Je dochter heeft natuurliljk gelijk. Maar ik begrijp jou 'misser' helemaal hoor.
Wij zeggen allemaal wel eens iets dat achteraf niet zo handig was.
Maar mooi dat je relatie met je dochter zo is dat ze dat kan en mag zeggen
Niets menselijks is mij vreemd is een mooie uitspraak. We doen allemaal wel eens iets wat niet verstandig en in sommige gevallen pijnlijk is voor een ander. Wat het verschil maakt is of je het herkent/erkent en zelfs snapt dat het iets is waar je sorry voor zegt.
Je bent een topper! “Fouten” toegegeven is niet ieders sterkste kant.
De opmerking van je dochter is terecht maar van jouw kant begrijp ik het ook. Jij reflecteert, zegt sorry en dan is het probleem toch opgelost? Het is erger wanneer mensen weigeren van hun fouten te leren.
Een reactie posten