vrijdag 21 september 2018

Carpe Diem - WAD?

Het schijnt vandaag Wereld Alzheimer Dag te zijn. Was ik vergeten.

Las een artikel online in Trouw over een vrouw die een test heeft laten doen om erfelijke Alzheimer op te sporen. Er is nu voor haar 100% zekerheid dat ze het krijgt.

Ze zegt hier zelf over:

Ze zegt: "Ik weet dat ik mijn verstand ga verliezen, dat ik geen toekomst heb en dat weten is er elke dag. Tegelijkertijd geeft het me de urgentie om in het nu te leven. Als ik gezellig met vriendinnen op een terrasje zit, neem ik nu gewoon nog een wijntje, ook als ik 's morgens vroeg op moet staan." Op haar blog verwoordt ze haar levenshouding zo: 'Sinds ik mijn blik niet meer kan richten op een oneindig verre horizon, leer ik beter om me heen te kijken'.


En eigenlijk, test of geen test, weten we geen van allen of er voor ons een morgen is. De beroemde tram kan over je heen rijden, een boom kan door de harde wind net precies op jouw autodak vallen of je hart besluit net vandaag om maar eens op te houden met kloppen.

Dus nam ik gisterenavond op een terras met een vriend nog maar een glas gezelligheid. Toen ik van de bus naar huis liep, lagen er al veel kastanjes afgewaaid van de bomen. Fijn eentje in mijn jaszak gedaan. Traditie. Zelfbedacht dan.








7 opmerkingen:

Bertiebo zei

'Sinds ik mijn blik niet meer kan richten op een oneindig verre horizon, leer ik beter om me heen te kijken'. Dat vind ik mooi, heel mooi!

luz zei

Ik leef eigenlijk sinds een jaar ook zo, bevalt prima!

Anoniem zei

Goed idee.

Joanne zei

We weten nooit wat ons te wachten staat. Misschien maar goed ook. Alzheimer is een nare ziekte. Het doet veel met een persoon, maar misschien nog meer met degene die dicht bij staan. Om iemand zo te zien veranderen is diep triest. Elke dag een beetje afscheid nemen wat eens was. Het went nooit.

Liefs Joanne

Mevrouw W. zei

Mijn schoonvader had Alzheimer. Van een lieve rustige man werd het iemand die agressief werd en zijn hele kamertje op de verpleegafdeling sloopte. Het was voor hem, en zeker ook voor mijn schoonmoeder een erg verdrietig proces.

Leven bij de dag... dat doen wij ook. Want het kan inderdaad zo voorbij zijn. We staan er niet de hele dag bij stil, maar toch wel heel erg vaak.

Anoniem zei

Daarom ben ik zo'n blije genietmuts. Bevalt goed!

Iris Papilio zei

De toekomst is voor iedereen onzeker! Dus genieten zoveel als mogelijk is!