Herhaalcursus Nivea

Dat ik op herhaalcursus Nivea mag, dat was me eigenlijk al langer duidelijk, maar ik hield mezelf voor dat ik tsja...wat eigenlijk? Dat ik niet anders kon, dat ik het eigenlijk toch wel ok deed, dat we zo'n goede band hebben (dat klopt!), dat ik nu even ontzien mag worden (pffffffff...hoelang nog dan?), dat ik al mijn sociale skills even geparkeerd heb en dat de hele wereld daar verdorie maar begrip voor moet hebben...etc etc.

Wat was het heerlijk om lekker met mijn zoon te zijn. En zoals mannen daar goed in zijn, gewoon wat doen. Even naar het tuincentrum want hij wilde wat nieuwe planten voor in huis omdat er luis in was gekomen en door de extra warme zomer de plant het loodje had gelegd. Ondanks zijn pogingen om de plant luisvrij te krijgen.

Was zeker een half jaar geleden dat ik in een tuincentrum was, dus extra prettig en daar ook even gelunched en kunnen praten. Echt praten. Die koetjes en kalfjes maar in de wei gelaten.

Nivea staat voor Niet Invullen Voor Een Ander trouwens. Iets waar ik enorm goed in ben. Dan ga ik van mijn eigen manier van denken en doen uit en mijn nog steeds tamelijk vastgeroeste patronen en vul dan in dat hij (mijn zoon in dit geval) dus ook zo concludeert en denkt.

En dat is dus helemaal niet zo.

Altijd terugkoppelen. Is dat zo? Zie ik dat goed? Of hahah...valt er niets te zien en is het gewoon mijn eigen bril. Met die filters. Van die hele dikke.

Nou ja...van dat spontaan langskomen, uiteraard kan dat altijd. Bij mij ook. Maar moet onthouden dat dat ECHT gemeend is als hij zegt dat dit altijd kan. En kan het niet, (damesbezoek??? heel erg Nivea hoor) dan zegt hij dat wel.

Makkelijk he.

Waarom doe ik daar dan zo verdomde moeilijk over?

Zucht.

Mutsengedoe vind ik het dan. Nodeloos drempels opwerpen die niet nodig zijn. Daarmee zit ik mijzelf vooral in de weg. Want hoe leuk is het altijd dat contact met hem. Altijd. Nu ging hij nog denken dat het aan hem lag. Dat hij misschien te kritisch was. Dat ik hem ontweek.

Niks ervan.

Waar ik bang voor was, is dat ik zou gaan janken, dat de emotie me teveel werd, maar ook dat was helemaal niet aan de orde. Omdat ik van te voren al goed had nagedacht over mijn eigen aandeel in het zo lang elkaar niet zien en ik eigenlijk allang zag dat mijn aandeel wel voor verbetering vatbaar was/is. Dus het was geen verrassing, noch 'vernedering' en al helemaal geen aanval. Ik kon het hebben en sterker nog, ik wilde het hebben. Want alles is in liefde gezegd.