En ik had al aangeboden dat ik zoiets graag voor haar wil doen, want vind het belangrijk dat ze ook tijd voor haarzelf heeft en goed voor haar lijf zorgt.
Ze had een grote verhuis-bus gehuurd om haar tante met wat dingen te helpen die niet in een normale auto passen en zou dan die bus naar mij rijden zodat ik de volgende dag ermee naar haar huis kon rijden. Maar ze liet me in de middag weten dat die bus zo mega groot was, dat het niet handig was dat ik erin ging rijden en vooral parkeren (haha...was er ook net die avond een feestje ergens in de straat dus alles stond propvol), dus beter dat ik met de trein zou komen. OK..verandering van plannen dus. Heb wel eerder in zo'n type bus gereden hoor en toen moest ik 'm ergens hartje Amsterdam inleveren. Voordeel is dat je hoog zit en goed overzicht hebt. Maar goed..toen reed ik zo'n 40.000 km per jaar. Nu 40.
Anyways..zag online dat de trein vandaag niet bij haar station zou stoppen en er bussen zouden rijden, dus eerst gisteren helemaal uitgestippeld hoe ik dan moest reizen. En hoe vroeg ik van huis weg moest.
Een en ander geappt, want haar man zou er dan ook last van hebben en hoorde toen dat haar man toch niet hoefde te werken. Maar dan kwamen ze vandaag wel bij me langs, ook gezellig.
Vanochtend leek het me wel een leuk idee om iets te bakken voor het bezoek. Had ik ook al tijden niet meer gedaan.Ik koos een boterkoek met het idee dat dit vrijwel niet kan mislukken. En alle ingredienten in huis. En dan toch waarschijnlijk een te hoge temperatuur gekozen en te lang (hahah...recept uit een gasfornuisboekje uit 1963, maar de warmte was aangegeven in knop no 4 of 5 en dan gas temperen tot u druppelvorm ziet) want het was niet lekker zacht, maar nogal gooi een deuk in je hoofd ermee kwaliteit. Nog wel eetbaar,maar niet wat ik voor ogen had.
Enfin, in brokken gesneden, op een schaaltje gelegd totdat dochter belde dat ze onderweg was, maar manlief wilde graag het huis opruimen (altijd meteen gebruik van maken!) en ze moest nog iets uitzoeken voor een vriendin waar ze ook nog langsging, wiens kind verjaardag vierde. Of ik mee wilde naar de stad om even naar iets te kijken. En had ik zin om mee naar de verjaardag te gaan? Nou nee, dat weer niet.
Brokken koek maar in een zakje gestopt. Mag schoonzoon thuis opeten, jas aangedaan en hoppa...even in een speelgoedwinkel naar iets kijken. Wat een aaaaaaaaaaaaaaaanbod. Zoveel. (Kan je direct zien dat ik daar dus nooit kom). Parkeergarage uitgezocht zonder lift, wat niet handig is met een kind in een kinderwagen, dus bij teruggaan stelde ik voor maar even op de begane grond te wachten tot ze de auto had opgehaald van boven, dat scheelde gevaarlijke toeren naar boven maken, waar ook auto's rijden. Ook niet handig als je in een rolstoel zit trouwens. Maar wel goedkoop parkeren daar, dat dan weer wel.
Vond het wel een dagje/weekend waarin ik nogal flexibel moest zijn, omdat de plannen constant wijzigden. Nou kan ik dat meestal vrij goed, maar de laatste tijd was ik bang dat ik dat een beetje kwijt was geraakt. En er nogal starre gewoontes op nahield.
Oh ja...de F1 race in Rusland nam ik verder maar op, maar omdat ik op het Sportnet aankwam bij het tv aanzetten en het Engelse volkslied hoorde, wist ik al dat Verstappen niet gewonnen had maar Hamilton. Verstappen vijfde geworden, maar dus niet de hele race bekeken. Alleen de laatste rondes. Niet slecht van de laatste positie naar positie 5.
Verder ben ik blij dat ik nu stukken kalmer/onbezorgder ben dan een paar dagen geleden. Het scheelt natuurlijk ook dat ik weet dat er in het weekend 'niets' kan gebeuren. Ik deed het zelf...niemand die me opjaagde, maar die angst zat me aardig dwars. Dus ik snapte ook dat de enige die me daarvan af kon helpen ik ook zelf weer was. Door te relativeren, maar ook door de angst toe te laten, er in mee te gaan, het te voelen, maar ook de rede me te laten vertellen dat het een ongegronde angst is. Angst door de angst. Dus laat maar wegwaaien.
Maar zo heerlijk om kleindochter weer even te zien. Ze was net in bad geweest en haar haar was gewassen; een bos vol krullen in bedwang gehouden door een elastische haarband; zo schattig.
Heb wat waxinelichtjes aan, gezellig en warm en ook lichtbrengend in donkere tijden voor wie dat nodig heeft. Denk aan mensen om me heen die het moeilijk hebben, die hun kind zien worstelen met het leven, of een lieve vriendin verloren hebben. Dat stemt me nederig. Dat er zoveel dingen goed gaan in mijn leven die ik kennelijk niet eens zie.
Foto van Pixabay
2 opmerkingen:
We staan er vaak te weinig bij stil daar heb je gelijk in. Bewust zijn van wat je hebt maakt gelukkig. Groetjes
Flexibel zijn is een kunst die veel te maken heeft met de controle wat los te laten. Snap dat je het daar erg lastig mee hebt. que sera.......
Een reactie posten