zondag 18 augustus 2019

Voor het eerst in vier jaar

Berekende dat het al zo lang geleden was dat ik een sollicitatiegesprek had. Vier jaar geleden. Ruim. (Nou ja...buiten het gesprek voor mijn vrijwilligerswerk, dat was natuurlijk ook een sollicitatiegesprek, maar daar staat er minder op spel).

Uiteraard voordat ik solliciteerde uitgezocht of ik het goed kon bereiken met OV. Nou ja...redelijk, niet echt ideaal, maar volgens de normen moet ik gewoon genoegen nemen met 3 uur reistijd.

Op de dag zelf bedacht ik ook dat als ik nou dat hele end ging reizen (ben dan zeker een hele middag weg), ik er best nog wel iets 'leuks' aan vast kon knopen. Maar dat deed ik voorafgaand aan. Want tegen de tijd dat ik klaar was, was ik misschien wel helemaal afgeknoedeld.

Dus ging ik naar het Cobra museum, waar er momenteel een tentoonstelling is over Vrouwelijke kunstenaars in en rondom Cobra.


cc Cobra Museum



Interessante zaken gezien en gelezen. Dat veel vrouwelijke kunstenaar zichzelf toch nog altijd ondergeschikt vonden aan hun mannelijke collega's. Maar ook dat sommigen liever niet wilden trouwen, want dan moesten ze hun kunst eraan geven. En anderen juist hun kunst opgaven omdat ze hun partner alle ruimte wilden geven. Zo ging dat in die tijd. En ook dat sommige leden van de COBRA groep die vrouwen niet erkenden.

Ik ben niet echt superfan van abstracte kunst, maar het proces, het denk- en daarna het maakproces blijft altijd interessant. Moest ook denken aan het bezoek van die Marokkaanse vrouwen van Groeten uit Holland aan dit museum. Dat ze overal even aan wilden zitten. Maar dat een van hen vertelde dat je alleen mag kijken in een museum. Niet aanraken. Dat aanraken wilde ik ook namelijk. Vooral bij sculpturen.

Zo...even wat cultuur gesnoven, gratis naar het toilet om te kijken of ik er nog representatief (voor wat?) uitzie en dan nu de volgende bus naar mijn bestemming. Volgens 9292.nl nog maar 5 minuten lopen vanaf de bushalte en dan was ik er.
Helaas Pindakaas waren er grote werkzaamheden begonnen aan een brug en de wegen precies voor het gebouw, waardoor ik nog een kwartier moest omlopen. Dat je het gebouw ziet liggen en dan nog een grote cirkel er omheen moet lopen. Een hele grote cirkel. Weer terug naar het busstation bijna!

Gelukkig zoek ik altijd een verbinding uit met nog ruimte voor uitloop en dan nog genoeg ruimte om op tijd op de plaats van bestemming te arriveren en dat ik dan nog even op adem kan komen. Maar nu leek alles in de war geschopt te worden. Maar nog steeds keurig op tijd. Wel voelde ik me niet zo frips en fruitig meer. Warm en klammig. Zweet op het voorhoofd. Vast niet representatief (meer).

En me niet beter, qua kleding, voorgedaan dan ik ben, want die tijd heb ik gehad en ambieer ik niet meer. Zeg maar dasje, tasje, jasje.

Oh en uiteraard keurige hakken. Blij dat ik die niet aan had gedaan, want lekker door zandbergen strompelen.

En hield vast aan de maximale hoeveelheid uren die ik nog wil werken. Want er zijn meer dingen in het leven dan werken alleen. En voor het geld hoef ik het niet meer te doen. Ik weet dat ik met heel weinig ook rond kan komen. Zonder schulden. En met af en toe nog ruimte voor iets leuks als een museumbezoek (vooruit....dankzij de sponsoring door mijn kinderen door dat als verjaardagskado te geven).

Eigenlijk was ik totaal niet gespannen tijdens het gesprek en vroeg me af waarom ze mij hadden uitgekozen. Dan ben ik eigenlijk nogal wantrouwig. Is de nood zooo hoog? Nemen ze dan iedere kandidaat aan die zich aanmeldt?

Nou ja...ik ga het wel horen of er nog een tweede gesprek komt. Weet wel dat ik nog steeds een andere en kennelijk professionele indruk maak. Rustig, kalm, niet van de wap te krijgen. Maar dat is dus niet zo. Want ben ruim twee jaar ernstig van de wap geweest. Dat ik niet eens meer Engels kon verstaan. Of een boek lezen. Of op zoek was naar een hoog gebouw.








10 opmerkingen:

PetraH zei

Leuk, en toch ook een beetje spannend. Want als je aangenomen zou worden, dan gaan je (werk)dagen er weer heel anders uitzien. Toi toi toi!

Sjaantje zei

Ik ben benieuwd...ik lees alleen niet of het jou inhoudelijk ook aansprak? Werd je blij van jet gesprek? Word je blij van een tweede gesprek? Ik ben benieuwd dus...

Bertiebo zei

'Nemen ze dan iedere kandidaat aan die zich aanmeldt?' Nou dat lijkt me niet. Ze nodigen je uit op grond van je brief je cv en alles.

Bertiebo zei

En ja ik ben ook benieuwd. Zou je blij zijn als je werd aangenomen?

Iris Papilio zei

Benieuwd wat het is en of je wordt aangenomen! Jeetje toch wel spannend weer zeg! Succes!

Christina zei

Het grote verschil op dit moment is dat ze geen bergen kandidaten meer hebben en dus niet alles met een verkeerde geboortedatum meteen in de prullenbak flikkeren. En dan komen er opeens heel goede kandidaten naar voren. 'Mijn' afdeling HR is verbaasd over wat ze altijd afgewezen hebben toen het nog niet zo krap was. We krijgen uitstekende nieuwe collega's, die wat ouder zijn, of een ervaring meegemaakt hebben en daardoor alleen maar beter in hun werk en voor de baas. Ik denk dat jij daar ook bijhoort. Niet afgewezen op stomme criteria, maar juist uitgenodigd op heel goede gronden.

Anoniem zei

Zelfs als je niet uitgekozen wordt is het weer een brug over, wat bijna onbereikbaar leek. Je hebt het gedaan!

Mevrouw W. zei

Na alle afwijzingen is het toch wel heel erg leuk dat je op gesprek mag komen. En best wel spannend allemaal!

Joanne zei

Spannend! Ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat. Je bent niet voor niets uitgenodigd. Succes!

Liefs Joanne

Petr@ zei

Goed gedaan! Ik duim voor je!
Liefs Petr@