Was toen ook voor het eerst naar een winkelcentrum verderop gefietst, want vond dat ik mijn wereld toch wel erg klein hield. Ik moest naar het Kruidvat (nou ja...moest. Het was een kwestie van mijn vitamine-voorraad willen aanvullen, voordat het laatste tablet aanbrak. Had ik ook online kunnen doen) en dat vond ik nogal eng, want die winkels zijn vrijwel overal waar ik kom druk, vol en met nogal smalle gangpaden, dus hoe ik daar in Godsnaam 1,5 meter afstand tot mensen kon houden? Maar niet miepen, gaan! En dan merk je het vanzelf wel. Dan kon ik altijd nog ter plekke besluiten dat ik me niet prettig daar voel en de rotzooi online bestellen. Maar pak die fiets en ga!!
Het viel me heel erg mee. De winkel had zijn best gedaan om alles wat overzichtelijker te maken. Pijlen op de vloer voor de looprichting en als je binnenkwam duidelijke instructies hoeveel mensen er binnen konden zijn en dat je een mandje moest gebruiken (dat deed ik altijd al, maar nu snapte ik waarom. Konden ze tellen hoeveel mandjes = gelijk aan aantal bezoekers).
Heb bewondering voor al die mensen die de winkels bemand houden. Dat het 'gewone' leven ook daar door kan gaan. Terwijl zij met heel veel mensen contact hebben en niet weten of die een besmetting meenemen.
Alles wat voorheen 'gewoon' was, bekijk ik met andere ogen. Ook de noodzaak tot eruit moeten. Of nee, willen. Is dat echt nodig? En dat willen is voornamelijk egocentrisch. Dus laat dan maar. Beperk mijzelf nog steeds tot de echt noodzakelijke dingen. En blijf dus ook veel thuis.
Werd wakker van een geluidje. Kon ik niet thuisbrengen, maar dacht na en toen wist ik het. Het geluid van een schroefboormachine. Buren verderop hebben hun haag eruit laten halen (oh hoe heerlijk...'laten halen') en dan volgde nu natuurlijk het zetten van een schutting. Plank voor plank schroefde het klusbedrijf de schuttingdelen aan de dwarsbalken, die ze eerder die dag hadden neergezet. Met een juiste afstand tussen de balken en niet zoals die schutting van mijn Noord-Koreaanse buren (die zonder overleg met mij er op een dag opeens stond; fait accompli.) van waaibomenhout gemaakt en met veel te grote afstand tussen de palen.Die ook ongeimpregneerd of geverfd zo hoppa de grond in zijn geslagen. Planken schots en scheef, met soms de ene plank met schroeven in het midden van een balk en de andere ergens op het randje. Dus natuurlijk dat die planken het begeven na een tijdje.
Maar ik dwaal af.
Heerlijk de was buiten gehangen. Geen zon, maar genoeg wind om het toch droog te krijgen. En een tevreden gevoel als ik die was zo zie. Tsja...geen gezicht in een tuin waarschijnlijk. Zie ook dat weinig. Een buiten hangende was. Past niet echt in een tegeltuin. Met 2 potten. Of in een druk huishouden, want toen ik fulltime werkte en nog kinderen thuis had, was ik de koning te rijk met een wasdroger! Sportkleren op tijd droog, jeans van kinderen, lievelingsshirt van zoon of dochter. Kon allemaal. Maar nu die noodzaak tot snel en direct er niet meer is, heb ik dus al jaren geen droger meer en dat bevalt nog steeds goed. Tot het niet meer bevalt (omdat ik misschien ooit zelf die was niet meer kan ophangen, of ik toch sneller schone lakens nodig heb om wat voor reden dan ook) en dan kan ik altijd besluiten er weer wel een aan te schaffen. Want een winterjas drogen in een droger gaat zo lekker met 3 tennisballen erbij die de boel fluffy houden. Of iets anders groot en dik.
En gisteren totaal geen zin om me in de massa te begeven. Moest ik echt wel boodschappen gaan doen? Of 'dacht' ik dat alleen maar. Of wilde ik dat. Nou ja, was sowieso te laat wakker om nog 'vroeg' bij de winkels te zijn. Dus switch maar naar een ander plan dan.
Heerlijke koffie gemaakt. En wat fijn toch dat zulke 'normale' dingen gewoon nog kunnen. Het is geen oorlog hier, er is nog steeds overvloed aan luxe zaken, tuincentra hebben het druk en ook lijkt het dat heel Nederland de achterstallige klussen thuis aan het uitvoeren is. Kan allemaal, doen ze ook allemaal.
Dus in de tuin gewerkt. Geen grootste dingen verricht hoor. Op de vierkante meter werk. En dan nog denk ik voor velen onzichtbaar. Maar het grappige is; Velen komen hier nooit, dus die hoeven ook geen commentaar te leveren. Ook de 'velen' in mijn hoofd dus niet.
Online even naar Cold Feet gekeken. Fijne serie.
En uiteindelijk niet de deur (nou ja, niet de voordeur) uit geweest. Want was het echt echt nodig?
Ik bleef thuis.
Oh ja...en de herhaling op BBC2 gekeken van The Great British Sewing Bee. Een programma over zelf kleding naaien, maar van een zelfde niveau als The Great British Bake off etc.. Grappig dat deze aflevering dus ook online te vinden is; zie hieronder.
8 opmerkingen:
Braaf, je bent een gehoorzaam burger. En je routines zijn een skelet waar de rest van de dagen op rust. Een wasdroger heb ik nog nooit gehad en nooit echt gemist.
Lekker zuinig!
Heerlijk hoor, de was naar buiten. Ik heb wel een droger en droog daar tijdens de natte wintermaanden de was in. Maar als het even kan dan gaat de was naar buiten.
Naar de Great Sewing Bee heb ik nu nog niet gekeken. Alle vorige edities heb ik wel gevolgd. Ik vind het zo'n heerlijk kneuterig programma en natuurlijk ook knap wat de kandidaten allemaal bedenken en maken.
Ik ben nog in geen een winkel geweest. Dus ik vind jou een held.
Deze weken zou er Snooker WK zijn, een van de hoogtepunten voor mij op wedstrijden kijken. Voorlopig is het uitgesteld tot augustus.
De Sewing Bee heb ik ook graag bekeken altijd maar net als de Bake-off gaat het toch vervelend na een paar jaar.
Bezoek aan het kruidvat vond ik een ramp door al die lijnen in 2-3 kleuren, door probleem met focussen met een oog wil dat aldoor de verkeerde kant op, werd er doodmoe en duizelig van, alle tussendoorpaden waren afgesloten dus moest de hele winkel rond.
Ik kan wel aan de nieuwe Kruitvat wennen. Lekker rustig, ruim en overzichtelijk. De aanbieding gewoon in het schap ipv 3 paden verderop.
Gisteren ging mijn dochter even naar Action. Daarvoor moest ze tien kilometer met mijn auto rijden. Het was daar afgeladen druk. Geen sprake van 1,5 meter afstand. Ze wist niet hoe snel ze de winkel uit moest rennen. Onze wasautomaat staat op zolder en daar hangen we ook de was te drogen. Met de ramen tegen elkaar open is het net of de was buiten heeft gehangen (-:
Lieve groet
Ik heb wel een droger, voor nood, voor in de winter.
Maar er gaat niets boven buitengedroogde was.
Lekker knisperig.
En de Zeeuw in mij jubelt om het geld dat ik daarmee uitspaar ;)
Dat klinkt best als een heel fijn en rustig dagje. Soms voel ik ook een bepaalde onrust, alsof ik ergens naar toe moet. Maar als ik dan toch thuisblijf levert dat uiteindelijk vaak een hele fijne dag op.
Een reactie posten