Dag moeder "Je vole"

Wat een mazzel! Op zaterdagochtend schijnt de zon volop en is de lucht heerlijk blauw. 

Snel naar de winkel, waar de Corona protocollen bijna onzichtbaar lijken. Niemand wacht nog op 1,5 meter afstand op zijn karretje. Worden ook niet meer schoongemaakt en de spray voor je handen doet het ook al niet meer. Allemaal haast en Corona?? Dat is toch voor dikke ouwe toch al zieke mensen? Wij krijgen dat niet.

Enfin. Thuisgekomen lekkere koffie gemaakt. Had in de bibliotheek een dik maandblad meegenomen en nieuwe boeken, al ging het uitzoeken van boeken nog steeds niet heel ontspannen, maar wel beter. Neem er maar een paar mee in plaats van hele stapels en bracht een boek terug wat me totaal niet kon boeien. Te chicklit-achtig. 

Dus verse koffie, maandblad en nog een uit te lezen boek ernaast. Kortere broek aangeschoten, haar opgestoken. Goh...voelt wel heel erg 'vakantie-achtig'. 

Ok...vakantie in eigen land dan, want al snel betrekt het, voel ik wat spetters en is het behoorlijk donker in plaats van lekker blauw en zonnig.

Netflixen?

Af kijken wat ik te laat vond af lopen op tv - die film 20th Century Women

Boek is al uit. Wat een interessant boek en wat bof ik dat ik juist die meenam. 

Maakte een marinade die ik op het blog van Zuinig met Tante Dora las, met schillen van citrusvruchten en gekneusde jeneverbessen. Kon ik op zondag een alcoholvrije cocktail maken. En die cocktail deed me terugdenken aan de fijne dagen, zittend aan een strakblauw zwembad in de tuin van een lieve vriendin en haar man, die mij een glaasje (ok..GROTE bel) inschonk van wat haar zus Verfrissend noemt. En dat was het ook. Errug verfripsend. 

Zondag dan; nieuwe poging tot het opwekken van een vakantiegevoel. 

Had op de Belg zaterdagavond een hartverwarmende film gekeken. Een Franse: La famille Bélier. En wat zong ze ontzettend mooi:

Moest even aan Irma denken. De doventolk die tijdens alle Corona-persconferenties van Rutten zo'n grote en mooie en ook opvallende rol speelde. Deze film had ook doventolkenhumor. Erg fijn.

Was toen ik bijna in slaap viel, toch maar mijn bed uitgestommeld, want die komeet Neowise, zo las ik, zou pas over 800 jaar weer zichtbaar zijn en zo lang wachten haalde ik denk ik niet. En nu zou het vrijwel perfect weer zijn. Kijken dus!

Zag wel een ambulance in de straat. En bedacht waarom zo laat en voor wie? En schoot in de gedachte dat als mij wat zou overkomen, niemand een ambulance voor me belt. Dat de buren pas in aktie komen als er teveel vliegen zijn.  Tuurde en keek. Was dat een komeet? Of dat? Of die? 

Alors...

Toen ik sterretjes begon te ziet toch maar mijn bed ingedoken en ik werd heel vroeg wakker, deed een plas en sliep weer in en schoot heel laat wakker. Maar dat hindert niks, want...dat hoort bij vakantiegevoel. Voor mij. En aangezien er toch niemand op mij wacht, was het ook helemaal niet erg. Ga eerst maar lekker de dag beginnen. En geniet van alles wat er nog steeds kan. Niet zo calvinistisch dat elk uur nuttig besteed moet worden. Rommel wat in de tuin. Lees wat in een tijdschrift. En online.

Zondagmiddag alweer een F1, nu die van Hongarije. Waarin iedereen smachtend wacht op regen, die in de verte aanwezig lijkt. Finse Bottas die Max op blijft jagen. Spannend. Bottas heeft technisch gezien een betere auto. Hamilton wacht al ergens bij de finishvlag. Champagne is allang opgedronken. Max eindigt toch als tweede!! Genoten van deze race.

Genieten van mijn Bonny St. Klaar-met-drank-cocktail. Ook heel verfrissend inderdaad, al zit ik nog wel op dat nieuwe gebit te wachten wat ze erbij kreeg.

Ik werk alle draadjes ondertussen weg van een vest wat ik in elkaar aan het zetten ben. Is het breien al een klus, al die losse eindjes wegwerken helemaal! En dan nog een beetje netjes ook graag. Maar ja...het houdt me van de straat. 

Alhoewel ik eigenlijk veel meer op straat zou moeten zijn. Veel meer. Dus toch nog maar de fiets gepakt en een eindje gaan fietsen. 

Een Griekse salade met heel veel verse spullen erin. Hoppaaa...