Finse zaken

Tijdens mijn korte verblijf in de Finse hoofdstad begin van dit jaar, viel me op dat in veel openbare toiletten een doucheslang hing bij de wc. Een soort spartaanse versie van een bidet. Of de nog luxere Japanse toilet (met ingebouwde douche en fohn).

Handig.

Al jaren terug leerde ik van Indische kennissen dat het schoner is om water te gebruiken (de fles) in plaats van meters wc papier.

En omdat ik de bouw heb van een T-Rex ook enorm handig.

Superspannend was de F1 race van Oostenrijk. Slechte start van Max Verstappen, die op positie 2 start, ergens op 7 verder moet maar dan....fraaie inhaalacties. Heel fraai. Enorm spannend. Tot hij de nummer 1 inhaalt en de race wint!! Pas een aantal uur later wordt bekend dat hij geen straf krijgt vanwege het nogal ruw inhalen van leclerc en blijft hij de winnaar van deze race. Hoezee!

Erg leuk.

De Fin Bottas werd derde overigens. Om het Fins af te sluiten.

Gedicht

De diaree, de diaree

Met dubbel 'r' en dubbel 'e'

Nee, je taalt niet hoe het wordt gespeld

Als je er mee toiletwaarts snelt

De racekak of de slingerschijt

Geeft een mens maar weinig tijd

Als je treuzelt, als je draalt

Loop je kans dat je de plee niet haalt

Sta je met een natte plak

Die kleeft aan pot en scheur of zak

Je hebt een menselijke ziel

Maar je stinkt als een reptiel

De diaree, de diaree

Met dubbel 'r' en dubbel 'e'

Hoor dat bruisende geluid

Als 't met kracht naar buiten spuit

De praktijk heeft me geleerd

't Is of je van achteren urineert

Lichaamssappen tot je schrik

Als gazeuse, ofwel prik

Je veegt je reet, 't is geen plezier

Een hele rol toiletpapier

Dat wordt doornat en je roept 'shit'

Als de smeerboel aan je vingers zit

De diaree, de diaree

Met dubbel 'r' en dubbel 'e'

Maar, wie lijdt aan deze kwelling

Maalt niet om de juiste spelling

Hans Dorrestijn

Omdat ik al de hele week een beetje aan huis gekluisterd werd door bovenstaande, baalde ik een van mijn kleine actieradius. En dus MOEST ik eruit. Wel nadat ik zeker wist dat er geen kans was op snel een wc moeten opzoeken. Moest sowieso even wat afgeven op het werk van mijn dochter. (Nou ja...had zelf aangeboden het even langs te brengen, zo verzin ik zelf een uitje).

Maar het duurde nogal lang voordat de kust veilig was haha...maar sprak mijzelf toe dat dit geheel niets uitmaakt. Al ga je dat ritje met de bus naar het werk van je dochter doen en dan weer terug; dan ben je er toch 'uit' geweest.

Maar nam aldaar de toeristenbus die toeristen, vers in Nederland gearriveerd,  midden op het Leidseplein brengt. Goede verbinding en stopt ook nog bij alle musea in de buurt.

Toch ging ik niet een museum in, maar de tuin van een museum. Vrij toegankelijk. Zo mooi en heerlijk rustig en overal stoelen en bankjes. Om te genieten van ook de kunst die in die tuin staat. Of de tuin zelf. Mooi dat er nog buxushagen staan.
En wat ik nog het leukste vind, mensen kijken.

Zag in de vijver een moedereend met 8 jonkies, piepklein. Moedereend sprong op de kant, maar die was vrij hoog, dus de jonkies probeerden het ook dapper, maar dat lukte niet echt. Aan de overkant had een beveiliger (dat vertelde hij mij toen ik het vroeg) een stoel in de vijver gelegd, want een trapje mag niet want 'beschermd' gezicht die vijver. Waanzin toch...alsof die stoel 'prachtig' staat. Maar wel slim, want zo konden de pulletjes wel op de kant springen en daar liepen ze achter Moeder eend aan, rondje door de tuin. De beveiliger jaagde wat mensen weg die perse een selfie met de eenden wilden hebben. Want daar zouden ze schuw van worden die kleintjes. Raar dat mensen dat niet snappen.

En ach...ik was er nu toch, er stond geen rij buiten zag ik, dus nog maar even Het museum in. Binnen ook geen rij, dus ik kon direct doorlopen. Wilde er niet lang hangen (luxe he...die museumjaarkaart), maar even de Eregalerij bekijken en dan vooral werken die 'klein' zijn. Echt fijn om met aandacht de toelichtingen te lezen en de schilderijen te bekijken en te bedenken dat die werken al eeuwenoud zijn, maar nog steeds prachtig (dat blauw bij het melkmeisje) en aansprekend. Kon ook nog net de Nachtwacht aanschouwen, want die gaat gerestaureerd worden. Ter plekke. Maar het was wel ijskoud in de zaal, met telkens van die koude luchten en die doen wat met je maag en buikinhoud. Dus snel maar weer naar buiten voor het slecht afliep. Gelukkig niets aan de hand, maar ik wilde geen wereldnieuws zijn dat ik de Nachtwacht ondergekakt had.

Daarna toch weer de tuinen ingedoken. Nog even lekker in de zon zitten en kijken naar spelende kinderen bij de fontein. Zo ontspannend. Ga daar zeker een keertje heen met kleindochter als ze wat ouder is. Had een flesje water mee, dus niets nodig van het buffet of restaurant aldaar.

De bus terug ging iets minder soepel, want de deuren bleven telkens open en en dicht, open en dicht en open en dicht gaan. Onderweg moesten we uiteindelijk overstappen op een andere bus. Maar ach...ik had toch geen haast en zat ook niet op hete kolen. Leuk om een andere route te rijden en de halve stad op een terrasje te zien hangen. Opgelucht dat het iets beter gaat met de doorloop. Langzaam maar zeker en opletten op wat ik eet.

Blij dat ik toch even erop uit ben getrokken. Ja, dat kost OV geld. Maar niets uitgegeven aan koffie of iets anders noch entreegeld museum, dus op zich een 'goedkoop' uitje. En wat een heerlijk weer. Alweer mooie dingen om op terug te kijken.

I want it all and I want it now

Schattige en tegelijkertijd goed lopende en niet knellende of snijdende sandaaltjes met een mooi hakje.

Poezelige zachte en verzorgde charmante voeten

Van die wapperende zomerjurkjes

Een mooi heel gebit (hoeft niet eens spierwit a la Gerard Joling te zijn, als alle elementen er maar weer inzitten).

De staatsloterij winnen

Een auto (oh..lees dat het een Porsche moet zijn als teken dat de eigenaar gelukkig is) voor de deur en niet hoeven kijken of de bus rijdt, de trein geen omleidingen heeft en ik nog genoeg saldo op mijn OV heb of kan zetten en ik bovendien ergens gewoon voor de deur kan eindigen. Altijd sjouwen met spullen. Of als je iets ziet en het te groot of te zwaar is om mee te nemen.

Een zwembad in de tuin (nee...niet zo'n opblaasbaar ding) met fijne poolguy erbij.

Iemand die voor mij zware klussen kan doen.

Iemand die voor mij lichte klussen kan doen.

Iemand die mij kan doen.

Of zoals Meryl Streep in The Devil wears Prada altijd zei:

Vergissing

Dacht lang dat omdat Man met Hond me vaak 'lieve schat' noemde dat die woorden betekenis hadden. Blijkt dat dit taalgebruik in de stad met de letter A voor iedereen geldt. De leuke klant op de markt is een 'schat', iemand die je even groet is een 'schat', krijg je een drankje in een bar dan ben een 'schat'.

Het woord schat heeft minder waarde voor hem dan ik eraan hecht. Want in mijn familie gebruiken wij dat woord nooit op die manier. Of eigenlijk helemaal niet. Ja, in de betekenis van 'geld', maar niet dat jij voor iemand waarde hebt. En wordt het woord schat wel gebruikt dan snap je dat iemand echt veel van je houdt. Tenzij het een handtastelijk oom is.

Dus vond ik het frappant dat ik op het verkeerde been werd gezet. Hij gebruikte het woord 'schat' als stopwoord, ik stopte bij dat woord en gaf het driedubbele woordwaarde.

Ben momenteel de roman van Arthur Japin over de jeugd van Karin Bloemen aan het lezen. Het lag in de bieb en omdat deze week ook haar eigen boek over haar misbruik uitkwam wilde ik deze (allebei eigenlijk) graag lezen. Geen vrolijke kost, maar dat is misbruik natuurlijk ook niet. En dan gecombineerd met het wegkijken van haar moeder.

En ik las "Mijn vader is een vliegtuig" en nam ook nog een boek van Ted van Lieshout mee. Heee...is het thema-week bij mij thuis of zo? Ik zocht er niet naar, maar vond deze boeken 'zomaar'.

Maar zo'n klein puur mensje - mijn kleinkind -  in huis, in je hart en in je familie zet mij weer aan tot nadenken. Heb ik het goed gedaan als moeder, waarom verwijt ik mijn eigen moeder bepaalde zaken, terwijl ze misschien ook gewoon deed wat in haar mogelijkheden lag - zat er gewoon niet meer in dat dit -, hoe zat het met mijn vader en zijn agressiviteit, zijn psychische ziekte. Hoe doorbreek je die patronen. En laat je verwachtingen los die onhaalbaar zijn.

Hoop dat het voor vandaag haalbaar is dat ik wat minder snel werkende darmen heb. En daardoor meer energie. Voorlopig geen koffie drinken, want daar reageren ze nog te heftig op. Moet ze wat rust gunnen.

Ondertussen een paar broeken voor mijn schoonzoon ingekort. Heb er de tijd voor en kan het dus ben blij dat ik hem even kan helpen hiermee. Voel ik me nuttig en gaat de tijd lekker snel. Helemaal zen achter de naaimachine. Heb in die kamer sinds kort ook een heel oud radio/casetterecorder/dvd-spelertje staan. Vooral met de radio aan (kan maar op 1 zender) is het prettig werken. Geluid en vrolijkheid  ipv stilte om me heen.

Afbeelding van Oberholster Venita via Pixabay

Spelende vrouw

Was een heerlijke maar snikhete dag gisteren en ik was blij dat ik zaterdag toch maar wel een middengrote tafelventilator (meer kan er niet in de fietstas) had meegenomen. Niet dat het koeler was, maar het voelt prettig om wat luchtstromen te hebben waar je bezwete hoofd in kan koelen doordat je zweet verdampt. Kleindochter vond het ook lekker, die wind in haar krulharen.

Dus door de hitte juist heel veel binnen gespeeld, maar dat maakt haar helemaal niet uit. We liepen wel een aantal keren naar een speeltuintje hier in de buurt. Even verkennen wat er was en voor haar even lekker rennen en rondhuppelen. Echt schommelen en zo dat hoeft nog niet echt. Komt vanzelf wel als ze het zelf snapt.

De hele dag lekker tekenen, (ik had een rol van wel 4 meter gekleurd tekenpapier van die dag!!) boekjes lezen (ging ze opeens de cijfers in een boek in het Engels oplezen!!), spelen, de mango opeten die haar moeder meebracht, aardbeitjes erbij (Heee Oma, aardbei - of zei ze nou Oma Aardbei hahah), ik at een banaan tegen de doorloopproblemen en natuurlijk wilde ze toen ook wel een banaan. Ja, die van Oma. En dankuwel. Gelukkig kon ik vanochtend gewoon weer een paar nieuwe banaantje kopen.

Toen het laat in de middag was en de zon achterin de tuin stond naar buiten gegaan en lekker met water kliederen. Natuurlijk was haar jurkje nat geworden dus toch maar wel schattig badpakje aan. Jurkje was zo droog aan de waslijn, net als haar rompertje. Uren spelen met alleen een bak water, een gietertje, schepje en ook maar haar Duplo auto's. In het water, uit het water, armen erin, armen eruit, heerlijk spetteren.

Maakte avondeten voor haar, maar nee Oma. Nee. Pas als Mama en Papa er zijn wil ik eten. En zij die altijd wel iets lust, hield haar mondje stijf dicht. Nou...dan niet. Komt vast wel goed. Hoef ik me als Oma niet druk over te maken. Hoe fijn is dat!

Kreeg visioenen van 'even' een zandbak voor haar maken in mijn tuin, want toen mijn kinderen jong waren maakte ik die ook zelf, tot afschuw van mijn man, want wat moeten die kinderen in het zand.
Uh...Spelen!!!

Kan het hem niet echt heel erg kwalijk nemen, als je weet dat hij als heel jong ventje als eerste taak had om kilometers ver weg emmers water uit de put te halen. Spelen dat was er niet zo veel bij. Laat staan speelgoed.

Dan heeft een kind het hier toch maar getroffen. Het hoeft niet nuttig te zijn, maar mag spelen.

Hittepetitplan

Had de wekker gezet om nog heel vroeg in de ochtend alle ramen en deuren tegen elkaar open te zetten. Toen moest ik uiteraard wel even erbij blijven, want de voordeur om een uurtje of zes in de ochtend wagenwijd open is niet zo handig. Al loopt er nog niemand op straat dan. Een paar vroege katten hooguit.

Toch was het al ruim boven de 20 graden toen zo vroeg in de ochtend. Gelukkig waaide er een licht briesje. Na een half uurtje alles weer dichtgedaan.  Even de warmte uit huis gewaaid. Gisteren een heel groot deel van de middag binnen doorgebracht. Te heet buiten en ik genoot van de relatieve koelte (hahah 25 graden) binnen. En merkte dat de warmte op mijn net herstelde darmen sloeg. Dus wijze les van verleden week, een kop bouillon gemaakt en dat een paar keer genomen.

Krijg straks visite, dus de tuin al ingedeeld, groot kleed uit de schuur gehaald en de parasol al vroeg opgezet.

En de doos met Duplo-speeltjes uit de kast gehaald, potloodjes en grote rol tekenpapier, tekentafeltje gemonteerd, voorleesboeken en waterspeel-dingetjes..kom maar door kleinkind! Gooide zelfs een gaasraster over mijn vijvertje.

Haar ouders zijn hun appartement aan het verven en behangen en nieuwe kasten aan het monteren en aan het opruimen, dus dan is het fijn als kleindochter even vrijuit hier kan spelen zonder haar ouders voor de voeten te lopen. En op hun balkon is het nu niet uit te houden. De zon staat de hele dag pal erop. Ik zou eigenlijk die kant op gaan, maar te heet dus ik stelde voor dat mijn kleindochter gezellig deze kant opkomt. Dan blijft zij lekker koel, kan spelen (met Oma hahah) en hebben zij de handen vrij.

En ik geniet er alleen maar van die visite. Kom maar door!

Afbeelding van Ben Kerckx via Pixabay 

Boekbespreking: De blokkade

Toen ik geen bibliotheekboeken meer thuis had om te lezen, dook ik mijn eigen 'bibliotheek' maar weer eens in en herlas De Blokkade van Renate Dorrestein. Had 'm een aantal jaren geleden aangeschaft, vast nog in de 'goede' dagen.

Ze onderzoekt in dit boek de oorzaken en gevolgen van een writer's block, iets waar zij op het moment van het met veel lofprijzingen ontvangen roman De stiefmoeder, aan lijdt.  Ze was toen al een eind op weg met haar nieuwe boek, maar vanuit het niets komt er geen letter meer uit haar pen.

Het voelt als liefdesverdriet en ze dondert de half afgeschreven roman dan ook resoluut in de prullenbak. Weg ermee!

Ze gaat onderzoek doen, ook andere schrijvers kampen en kampten hiermee en niet de minsten. Haar zoektocht en ook de omschrijving van het gevoel nooit meer te kunnen schrijven vond ik heel goed weergegeven. Haar angsten en twijfels. En er kwamen herkenbare zaken voorbij. Dat maakte haar boek weer interessanter om te herlezen. Maar ook hoe en wat de impact is van een zelfmoord (van haar jongste zusje). En hoe lang dit doorettert in het leven van de mensen die achterblijven. Zelfs als je denkt dat je ermee klaar bent en alles erover al op papier hebt staan (of geuit).

Aanrader!

Wens jullie voor vandaag koele momenten, maar maak je vooral niet druk.



I

Niet zo vanzelfsprekend

Dat je de deur uit kunt wanneer het jou uitkomt

Dat je je huis uit durft als je ergens heen moet zelfs als je het wel zou kunnen lichamelijk

Dat je kinderen zich tot volwassenen ontwikkelen.

Dat je altijd je baan blijft houden.

Dat je je zelfstandigheid altijd blijft behouden

Dat er altijd wel iemand speciaal naar jou staat uit te kijken

Dat je kinderen kan krijgen

Dat die kinderen altijd in je leven blijven en in goede harmonie

Dat je broer of zus altijd die bijzondere band met je blijft voelen.

Dat je een dak boven je hoofd hebt

Dat je geld genoeg blijft hebben om boodschappen te doen

Dat er water uit de kraan stroomt

Dat je morgen weer gezond opstaat

Dus tel je zegeningen!

Vreemdgegaan

Al een weekje lag er een kaart met een enorme goede aanbieding van een glasvezelaanbieder. De eerste 6 maanden grote korting. Had in mijn financiele overzicht al staan dat ik iets moest doen aan de kosten van mijn communicatie-aanbieder. Want die waren, ondanks beloften, toch weer omhoog gegaan. En ook al is dat 'maar' een paar euro per maand. Op jaarbasis tikt dat weer fijn aan.

Weet dat trouw niet beloond wordt tegenwoordig. Zeg je ieder jaar een abonnement op, dan wordt je teruggebeld door de afdeling Retentie - een oud collega ging bij zo'n afdeling werken en vertelde mij dat -  en krijg je opeens wel leuke aanbiedingen. Dus zeg ik vrijwel al mijn (alsof ik nog een hele bundel heb hahah) abonnementen jaarlijks op, of laat ze niet na een proefperiode doorlopen en dan komen ze vanzelf over de brug.

En inderdaad, voor de vorm moest ik met de medewerker mijn hele huidige pakket doorlopen (misschien nam ik toch nog wel een upgrade ter plekke, terwijl ik eerder nadenk over een downgrade!) en uiteindelijk mocht er korting worden gegeven. Dat is mooi verdiend.

Dus blij dat ik mijn eigen missie weer heb voltooid. Kan ik hetzelfde trucje weer voor volgend jaar in de agenda zetten.

Blijf het jammer vinden dat kortdurende relaties meer opleveren en zelfs dreigen met vreemdgaan, dan trouw. Ja, een handdoek met embleem of zo. Forse kortingen zouden leuker zijn. Contractverlagingen of zo.

Vakantievreugde

Op de 20e van de maand stort de Belastingdienst altijd de toeslagen.

Dus toen dat vandaag binnen was (hoera!)  heb ik ook maar direct mijn bijdrage aan wat vakantievreugde voor kinderen van ouders die weinig hebben om naar uit te kijken overgemaakt. Klik hier voor de link:Vakantie aktie Annemiek

Dacht toen ik uit mijn vrijwilligerswerk naar huis fietste dat ik, omdat het nog net droog was en niet regende of onweerde, dus best wel dat boek naar de bieb kon brengen. Had het ook al in mijn tas gedaan. Twee vliegen in één klap. Doorfietsen, van de ene kant van mijn woonplaats naar de andere. Je kan het!! Probeer het gewoon. Lukt het niet dan...dan niet.

Toch had ik iets minder energie door mijn doorloop-uitdaging dan ik dacht en het ging echt op tempo elfendertig. Het was ook tamelijk klammig onderweg. Maar wel gered. Joehoe... Uiteraard werd ik aan alle kanten ingehaald door bejaarden en andere medeweggebruikers, veelal op e-bikes.

Prompt ook nog mijn lidmaatschapskaart vergeten bij de bieb. Dat is me nog nooit gebeurd, maar dat wijt ik dan maar aan de moeheid (en niet aan de op de loer liggende Alzheimer). Ben allang blij dat ik mezelf niet meer een ontzettende sukkel ga vinden, maar mijn schouders op kan halen en weet dat het geen levensbedreigend probleem is. Komt wel weer goed.

Thuisgekomen wist ik niet goed wat ik moest koken, maar wel dat ik iets gezonds moest maken en dan niet maar een gebakken ei of zo, maar heb dus maar een soepje gemaakt met allerlei 'vergeten' groenten uit de koelkast en een handje linzen erdoor. Altijd fijn soep. Kan ik ook lang mee doen, dus dat scheelt weer inkopen.

Energielevel is nog niet op het oude niveau, maar dat komt wel weer. Verheugd dat ik weer vaste verkering heb.

Moordend tempo

Moet nog wel wennen aan het tempo op mijn vrijwilligerswerk. Dat ligt -in mijn ogen- enorm laag. Er wordt vooral veel tijd genomen voor een praatje tussendoor, of als ik heel cynisch ben, een beetje werk tussen het praten door.

Mijn laatste werkgever daar was het tempo moordend. Twee uur continue bellen (de computer draaide bij 'geen gehoor' automatisch het volgende nummer) en dan een korte pauze van een kwartier, waarin de meesten in ieder geval even naar het toilet gingen. Moest je tussendoor toch een plaspauze inlassen dan werd de teller (de urenteller) stil gezet. Niet doorbetaald. En maar één wc en een urinoir. Voor meer dan 30 man/vrouw. Die pauzes werden ook niet doorbetaald overigens. Daarna weer twee uur uur door en een lunchpauze.

Moest je het niet in je hoofd halen om ook maar één minuut langer in het pauzeverblijf te durven zitten. Bellen jij!! Zo werd je aangesproken als personeelslid. Toen ik opmerkte dat dit sowieso van mijn eigen conto afging, dit 'langer pauze houden', kreeg ik zo'n dodelijke blik. Gelukkig moest ik daar altijd hartelijk om lachen. Maar werd wel verdrietig van zestig plussers, die zich dan heel erg schuldig voelden en als een haas naar de werkplek renden. Of als een klein kind beschuldigd werden over het niet opruimen van een roerstokje en daar niets ter verdediging over durfden zeggen. Dus deed ik het maar; want zo ga je niet met mensen om. Maar ja...dan ben je lastig. Mijn resultaten waren altijd boven target dus daar konden ze niets over zeggen. Maar dat deden ze wel, want er kan altijd meer uit worden geperst. Meer, meer meer.

Afbeelding van Pexels via Pixabay 

Dusss...dat ik me al schuldig voel als ik niet strikt een kwartier voor tijd aanwezig ben op mijn vrijwilligerswerkplek, ligt aan mij. Nergens voor nodig. Veertien minuten voor aanvangstijd is ook prima.

Die dag is de enige dag in de week dat ik voel dat ik er ben. Misschien wel nuttig ben. Voor de rest van de week voel ik me vaak geheel onzichtbaar en daardoor tamelijk ongewenst. Elke sollicitatie is/lijkt nutteloos, want krijg de standaard afwijsbrieven terug. En ik solliciteer zo'n 4 maal per week. Dus vrijwel elke dag. Op echte vacatures. En ja, trainingen gehad voor een beter CV, een betere brief, de beste Elevator Pitch, maar dat helpt geen zak. Dus voel ik aan mijn water dat ik waarschijnlijk nooit meer aan de bak kom. Op die manier. Niet in mijn oude vak, niet in mijn nog oudere vak of het vak daarvoor. Ik zit in het bakje 'afgeschreven'. Of wat ik van een oude rot bij het UWV ooit hoorde (waarvan ik dacht; jij hoeft je nooit zorgen te maken over ontslag - baan voor het leven); het betonnen bestand. Niets meer mee te doen; onbemiddelbaar.

Gelukkig zie ik (nog) wel dat ik alle kwaliteiten heb die veel vacatures vragen, alleen niet meer recente werkervaring. En omdat ik niet meer in een commercieel beroep wil werken maak ik het mezelf moeilijk(er). En ook niet; want de druk en stress die het hogere salaris en de bijbehorende emolumenten tijdelijk leveren, wegen uiteindelijk niet op tegen een leven meer in balans. Met veel minder opties, uitjes en hebbedingen, maar daar zit het geluk niet in. Door schade en schande moeten leren.

Dan betrap ik mezelf toch erop dat ik af en toe jaloers ben op mensen die een partner hebben en niet perse meer hoeven werken. Lekker hun week indelen hoe ze zelf willen. En ja, ik snap heel goed dat ik niet weet wat er achter de voordeur speelt. Misschien omdat ik nooit de luxe heb gehad dat er iemand 'voor mij zorgt'. 

Ben blij dat ik gisteren mijn brief met veel bijlagen af kreeg en op de post heb kunnen doen. Ruim op tijd klaar. Maar niet als een idioot tegen de deadline aan zitten werken. Elke dag iets doen. Alles in kleine partjes opgesplitst, maar wel die deadline in de gaten houdend uiteraard en voila; klaar.

Misschien wel met nul resultaat, maar goed het niet aankaarten is sowieso niet handig in mijn financiele situatie. Maar ik vraag me wel af hoe mensen dit voor elkaar moeten krijgen die dit allemaal veel minder snappen en kunnen. Oh ja...daar doe ik vrijwilligerswerk voor.

l

Weinig energie en toch tamelijk tevreden

Doordat ik de mindere hoeveelheid energie in stukjes gebruikte en er op toe zag dat ik toch niet nog maar 'eventjes' doorging toen de timer afging, verliep gisteren naar tevredenheid. En ik weet dat ik redelijk goed kan plannen (Projectje iets met de Gemeente communiceren). Hou de einddatum in de gaten, maar ga niet (meer) als een gek en als een razende Roeland aan de slag. Want dat moet ik dan de volgende dag bezuren.

Nog steeds wel een hogere doorloopsnelheid van inname van energie aka voedsel dan normaal, maar ik weet dat ik ook dat tijd mag geven. Gisteren nog maar 2 bananen gehaald en een appeltje.

Doet me denken aan een nogal flauwe en enigszins smerige grap (U kunt nu wegklikken):

"Wanneer heeft iemand veel zelfvertrouwen? Een scheet laten als je diarree hebt gehad."

Ja..heel flauw.

Enorm flauw. Jemig....wat heb jij een flauw gevoel voor humor. Dat valt me nou weer tegen van je.

Grappig als je dan overal leest dat juist de gezonde zaken zoals groente en fruit enorm veel duurder zijn geworden. Ik stond dus werkelijk na te denken over welk (de goedkoopste) appeltje ik moest kiezen. En maar een beperkte hoeveelheid meenemen, want liever opeten dan weggooien omdat het verlept is.

Had een grote A4 enveloppe nodig want de hoeveelheid kopieen is weer groot en die passen niet in een standaard A5 enveloppe. Alweer geld uitgeven om hopelijk geld mee uit te sparen. Om maar niet te spreken over de porto-kosten.  Dan scheelt het dat ik een paar dagen weinig heb gegeten hahah!!

Maar durfde gisteren niet goed naar de bieb te fietsen want kende de doorloopsnelheid en die is op F1 snelheid: als ik moet gaan, dan moet ik direct gaan. En niet eerst nog 20 minuten fietsen. Dus nog maar een dubbeltje in het boetepotje.

Vandaag weer verder aan mijn uit te zoeken en af te werken zaken. Maar wederom laag tempo. Heb een uitnodiging voor een verjaardag, maar weet nu nog niet of ik wel zin heb en nog belangrijker; energie.

Verder aan de slag dus maar.

Normale maandag

Nog steeds niet fit vanwege mijn doorloopspijsvertering. Maar wat was het fijn dat gistermiddag (na wat regen) toch de zon ging schijnen.

En wat werd ik blij door jullie beterschapswensen.

Ik moest van mijzelf toch echt even de tuin in. Al was het maar een kwartiertje. Dat werden er gelukkig wat meer. Even wat kleinschalig rommelen in de tuin, in de zon. Hoe heerlijk is dat. De pioenrozen die door de regen niet mooi meer waren weggeknipt, dan is er ruimte voor de overige knoppen om groter te groeien en misschien nog wel te bloeien. Uitgebloeide rozen weggeknipt. Bevordert de bloei.

Maar de bibliotheek die haalde ik niet. Maar wat ik al eerder schreef; morgen weer een dag. Belangrijker is dat ik mijn energie weer terug vind.

Dus de dag maar begonnen zonder lijnzaad in mijn kwark (of havermout) en een half appeltje erin. Wilde toen de wekker vanochtend ging eigenlijk niet mijn bed uit, maar hoppa....kijk maar tot hoever je komt. Gewoon het normale ritme blijven volgen. Ben veel te bang dat ik afglij naar een loom en sloom werklozenleven waarin je ergens tegen het begin van de middag uit bed rolt. Dus blijf ik een duidelijk weekend- en weekritme volgen. Met een aantal vaste taken per dag, dankzij Flylady. En de diverse instanties die aan me trekken voor informatie en actie (solliciteren).

Dus de witte was zit al lekker in de wasmachine, bed afgehaald en later op de dag fris en schoon opmaken. Rondje Bless the House aan het doen gedaan en dan straks ook nog weer minimaal 1 kwartier aan de administratieve taken (printen van diverse bank-afschriften) besteden, want die zaken moeten echt eind van de week verzonden worden. En krijg ik de geest, dan wel 2 kwartiertjes.

Dat is dat het enige wat echt MOET. Voor de rest wil ik graag, maar hou goed mijn energiepeil in de gaten. En mijn voeding. Licht en luchtig maar wel voedzaam. En genoeg en op tijd slapen.

En in tegenstelling tot Bob Geldof hou ik wel van maandagen. Vooral zonder maniakale manager die als eerste een Salesoverleg belegd heeft over wat je de afgelopen week allemaal verkocht hebt en deze week nog gaat verkopen. En meer meer meer. Nooit goed genoeg. Nooit. Jij bent nooit goed genoeg. En nooit geweest ook hoor je bij je ontslag. En oh ja; Te eigenwijs. Want jij ging tegen je manager in. Dat had de hoogste baas toen al reden moeten zijn om van je af te komen. Alsof je een klein kind bent!
Wat apart was met de hoogste verkoopcijfers van het hele clubje. Nooit goed genoeg te zijn.

Gelukkig zie ik nu dat het allemaal strategie was en ik dit soort werkkringen niet meer ambieer. Niet meer afgerekend worden op je laatste succes.

Zo; ondertussen is de wasmachine klaar en kan ik de was buiten ophangen. Is het vanmiddag alweer droog.

Oh ja; eerst even rust nemen. Kopje thee erbij en niets doen.

Dubbeltje

Na de nacht te hebben doorgebracht met Maarten van Rossem*, voelde ik me in de ochtend nog niet echt fris en fruitig. Wel weet ik nu alles van de geschiedenis van de Atoombom.

Het was nog steeds erin en eruit zo bleek vanochtend na een bakje kwark met lijnzaad. Dus maar even geen koffie gemaakt.

Pas in de middag naar de supermarkt - ook vanwege de regenbuien - , maar ook daar maar weinig ingeslagen, want alles komt er toch weer uit. Dan kan er maar beter minder in.

Ik keek op de site van de bibliotheek om mijn boek te verlengen, maar helaas was er al iemand die het boek had gereserveerd, dus dan kan het niet verlengd worden. En moest het vandaag terug.

Maar voel me nogal gammel dus gaf mijzelf de opdracht om niet nog perse dan ook nog naar de bibliotheek te fietsen voor dat ene boek. Want wat zijn de boete-kosten en weegt dat op tegen ongemak van over mijn grenzen gaan en morgen nog steeds me rot te voelen?

Een dubbeltje.

                                                                                Afbeelding van Harry Strauss via Pixabay

Dus dat doen we maar niet. Zelfs niet voor twee dubbeltjes. Morgen nieuwe kans om wat bij de bieb te droppen of anders maandag, dinsdag of kijk maar. Dubbeltje per dag. Het is goed om de zaken zo te bezien merk ik. Dat ik niet persé vandaag iets MOET doen. Dat ik me afvraag of dat waar is dat ik het vandaag moet doen. Laat mijn perfectionisme dus maar varen en doe alleen wat echt moet.

Haha...ging dus net 'even' iets over Egyptische mummies kijken en werd wakker toen de mummies al lang en breed ontdekt waren door die meneer Carter.

*Luisterboek van de luisterbieb

Erin en eruit

Gisteren begon de dag voorspoedig; alle taken gedaan en ik voelde me daardoor ook voldaan. Ik ben geen luiaard, maar doe wel degelijk iets.

(Ja..dat soort gevoelens; dat ik altijd iets moet DOEN om er te mogen zijn, niet zo productief).

Dus een gezonde lunch gemaakt, een lekker Surinaamse Sardines-salade met voor de bite nog extra bleekselderij erdoor.

Toch viel dit kennelijk niet goed want was blij dat ik op tijd de wc haalde. Dat was erin en hoppa aan de andere kant er weer uit. Ja, vis moet zwemmen, maar daar had ik toch andere beelden bij.

Daarna kakte (pun intended) de dag een beetje in. Begon het ook nog te regenen. Ik wilde eigenlijk gewoon veilig in bed liggen, onder een warm dekbedje, mijn darmen rommelden nog steeds, maar vond dat toch een beetje overdreven.

Dus maar op de bank naar een mooie Netflix documentaire over een lezing van Brené Brown gekeken. Over de kracht van kwetsbaarheid. En moed. Aanrader! Ondertussen een beetje verder gebreid aan een omslagdoek voor de schoonmoeder van mijn dochter.

Heb verleden jaar aardig wat van mevrouw Brown gelezen en bekeken via Tedx in het kader van mijn gesprekken bij een psycholoog. Haar boeken zijn altijd snel uitgeleend in onze bieb.

Het deed me beseffen dat ook ik weer terug in de Arena mag en moet stappen. Niet aan de zijlijn toekijken. Maar ook dat als ik me lichamelijk niet zo goed voel, ik wat liever mag zijn voor mijzelf. 

En niet pas wanneer ik in het plaatje pas wat ik kennelijk zelf heb geschilderd van iemand die een baan heeft, zelfstandig is, niet ziek, gezonde keuzes maakt op alle vlakken van het leven en oh ja, slank en aantrekkelijk is met een leuke partner. 

Koe bij de horens vatten

Het werkt voor mij heel fijn om direct aan het begin van de dag een aantal taken (of zelfs allemaal!) meteen uit te voeren. Dan hebben we dat in ieder geval weer gehad.

Dat kan iets uitzoeken zijn, dus allerlei administratieve zaken en kantoortje spelen thuis. Printen, kopieren, en op de post doen (nee...digitaal doen de overheden nog niet heel veel aan; Graag alles op papier aanleveren. In een enveloppe. Met postzegels.

Dat kan een Flyladytaak zijn. Kwartiertje iets doen of schoonmaken. Naast de vaste dingen die al zo standaard zijn geworden dat ik er niet meer over hoef na te denken.

En bijna dagelijks; solliciteren. Weer kritisch door mijn brieven gaan. Mijn CV aanscherpen. Het moet, maar leuk is anders.

Wel is de kunst om die To do lijst niet al te lang te maken, anders lijkt het alsof ik nooit klaar ben met alles wat nog gedaan moet worden en voelt het alsof ik alleen maar saaie dingen mag/moet doen. En er weinig mag. Tsja...een beetje zoals de laatste tijd. Maar ik jaag mijzelf op. Dus is het de kunst om mijn innerlijke jager met pensioen te sturen. Vroegpensioen! Hoeft geen FNV-er over mee te stemmen.

Gisterenavond lag ik al bijna tegen het moment van in slaap vallen aan in bed en bedacht me dat er een soort van bijzondere lichtgevende wolken zouden kunnen zijn. Vooral richting het Noorden goed te zien.

Moest ik aan Sis van Rossem denken die ergens op bezoek in een stad met haar broers las dat ze richting het Noorden moest lopen en haar broers plagend vroegen of ze wel wist waar dat lag. En oh ja Sis, je hebt toch een kompas op dat telefoontje van je? Oh ja?? Oh ja! Precies dat dacht ik ook, nadat ik met slaapkop toch wel redelijk wist welke kant van mijn huis het Noorden was hahah.. maar toch nog maar even op mijn appje met dat kompas gekeken. Gewoon omdat het kan.

Maar prachtig gezicht, want ik zag ze! Het was echt een ander soort lucht dan normaal rond die tijd, geen schemering die nog even gloort. Helaas heb ik geen mogelijkheden tot goede foto's maken, dus u zult mij op mijn woord moeten geloven.

Maar ik vond het weer een heel mooi kadootje van de natuur. En ik ben blij dat ik nog ruimte in mijn hoofd heb om dat te zien.

Boekbespreking: Gisèle

Een fijn dik boek, maar toch even nadenken of ik het wel zou meenemen, want ik ben niet echt een grote fan van de schrijfster, Susan Smit.

Maar goed; mocht ik het niks vinden, dan kost het mij slechts een ritje terug naar de bibliotheek.

Het boek heeft de titel Gisèle, maar het gaat niet alleen over haar, maar ook over Adriaan Roland Holst - Jany als koosnaam en actrice Mies Peters. Ieder hoofdstuk gaat weer over een andere speler in dit boek en zijn of haar perspectief op de zaken rond de aanloop tot de Tweede Wereld Oorlog. Ik had gedacht dit  boek alleen over haar zou gaan. Daarom toch een tikje teleurgesteld want de titel dekt de lading niet.

Het boek is uit 2013 en toen was nog niet bekend dat Gisèle wel degelijk op de hoogte is geweest van de misstanden rondom Castrum Peregrini. Susan schildert haar af als een zuivere ziel en dat klopt niet helemaal. Het is uiteraard een roman, maar wel gebaseerd op ware feiten. 

Vond het een mooi boek, maar wel wat langdradig op sommige momenten en ook wat oppervlakkig. Het draait rond om de vriendschappen en relaties van Adriaan Roland Holst met Gisele en met Mies Peters en de Tweede Wereldoorlog speelt een grote rol in het verhaal. 

Wat zijn de keuzes die de hoofdrolspeler maken en waardoor zijn die ingegeven. Goed of fout loopt door elkaar heen. Dat omschrijft ze heel mooi.

Maar is de oorlog afgelopen dan is het boek ook als een nachtkaars uit. En ik mis het gedeelte wat Gisèle juist zo interessant maakt; haar keus om verliefd te worden en later te trouwen met de getrouwde burgemeester van Amsterdam d' Ailly. Wat hem zijn baan kostte. 

Denk dat een andere titel het boek meer recht zou doen. Ook de foto op de voorflap vind ik niet zo passen bij de titel. Wel bij Susan Smit.

Goede bestemming voor een gedeelte van het vakantiegeld

Herken wat Annemiek schrijft. Dat er kinderen na de Grote vakantie naar school gaan en helemaal niets te verhalen hebben. Zijn nergens geweest, niets anders dan 'normaal' meegemaakt en vaak kan het de ouders ook niet schelen, want die hebben andere zorgen op hun bordje. Niet mijn eigen kinderen, want ik zorgde altijd ervoor om samen leuke en andere dingen te doen in vakanties, ook al konden we niet 'ergens heen'.

Die ouders hebben niet meer de energie noch het geld om leuke dingen te doen. Ook dingen die geen geld kosten, zoals picknicken. Of een nachtelijke speurtocht. Of lekker zwemmen bij een gratis zwemplas.

Mijn kinderen nemen hun jongere halfbroertjes en zusjes dus maar regelmatig mee naar leuke uitjes of organiseren logeerpartijtjes. Want dan hebben ze ook wat te verhalen op school. Wat vind ik mijn kinderen kanjers dan.

Maar om kinderen die in een positie zitten waar ze niet om gevraagd hebben toch wat plezier te geven: kijk eens op het blog van Annemiek en stort wat van het vakantiegeld. Hier is de link naar haar blog Vakantie aktie Annemiek

Dan kan je meezingen met Willy en Willeke Alberti.

Kijktip: Years and years

Op BBC First een nieuwe serie die ons een kijkje in de nabije toekomst doet nemen. Een toekomst die maar al te dichtbij lijkt.

Ik zat even met open mond naar het einde van het eerste deel te kijken. Want zoveel fantasie heb je er eigenlijk niet voor nodig en dat maakt dat de serie onder je huid kruipt. Met de meest stabiele Amerikaanse President ooit!

Het wordt een aantal keren herhaald in de week, maar ik keek gisterenavond. Volgens mij vanavond deel 2 om 21.00 uur. Maar aangezien BBC First heel vaak herhaalt, is dit een kans voor wie deel 1 gemist heeft. Gewoon wachten op herhaling van de serie.

Handige Henkie

Word altijd blij als ik onderstaande soort filmpjes bekijk. Oh hoe handig!! Of, heel soms, oh ja...dat doe ik ook altijd zo.

Wat is er veel te vinden op online over Hoe je Dingen moet doen. Haken, breien, naaien, tuinieren, klussen. Heb op die manier al veel dingen geleerd en me eigen gemaakt.

Heel fijn. Ooit zocht ik me rot om te kijken hoe ik een boor in mijn nieuwe boormachine moest doen. Nu wil ik mijzelf leren haken, want ik zie zoveel mooie dingen, maar goed; ik moet eigenlijk eerst een nieuwe poortdeur maken haha!! Dus eerst daar maar wat filmpjes over kijken.

Moet je wel opletten wat voor zoektermen je gebruikt. Anders krijg je geheel andere plaatjes!

Ook grappig.

Doe het online!

Jaren terug, toen de pincode in zwang kwam, zei mijn vader al tegen de bankbediende dat zij over niet al te lange tijd haar baan niet meer zeker was.

Hahah...meneer dat is alleen maar makkelijk voor u. Kunt u zelf geld uit de muur halen. Ook na openingstijden van de bank.

Mijn vader was later dan wel gek, maar hij zag het toen toch wel helder.

Want de situatie is nu dat alle kleinere bankfilialen zijn gesloten, zelfs de automaten waar je nog cash geld kan halen zijn er ook steeds minder en ons wordt vooral geadviseerd om alles online te doen. De bank 'kent' je niet meer van gezicht of zoals heel vroeger 'oh ja, jij bent er eentje van ..', maar als rekeningnummer.

Zijn we uiteraard goed traceerbaar als we online alles doen, want met een stapeltje biljetten kan je 'anoniem' betalen. Je laat minder sporen na.

Nu moest ik laatst een poststuk versturen en woog het vast thuis af. Maar had alleen postzegels van waarde 1 en het woog net er tussen in. Dus keek ik online ook wat de kosten werkelijk zijn en zag dat je ook een code kan 'kopen'. En die code die mag je nog met pen op je enveloppe schrijven (ik had gedacht dat ik een barcode of zo moest printen).

Maar over een tijdje gaat de klant nog veel meer vanuit huis regelen en is dat hele postkantoor ook overbodig. Net als postzegels. Er zijn al veel brievenbussen weggehaald. Want een brief is ook nogal Old school en een echt kaartje....joh...een duimpje op Feestboek is toch net zo goed.

Zag een tijdje terug ook weer de film "Her" waarin een man een relatie krijgt met de stem van een computersysteem. Hij voelde zich niet meer zo eenzaam met een stem in zijn oor. Maar het isoleerde hem van de echte wereld, van echte ontmoetingen. Echte liefde.

Helemaal niet zo'n vreemd scenario, want ik schrijf hier natuurlijk maar wat, maar ben ik dat echt. Is het niet mijn broer die af en toe ook wat plaatst?

Of ben ik in werkelijkheid een heel erg lekker ding, die even rust zoekt en doet of ze een zure vrouw is van  na de overgang zonder leven?

Online kan je zomaar een ander zijn tenslotte.

Spass

Nieuwe Duitse serie op Netflix en ik was eigenlijk direct verkocht. Terwijl ik niets heb met Party-drugs of gewoon Doordeweekse drugs.

Maar de hoofdrolspeler is een gemankeerde nerd, die bedenkt hoe hij zijn ex-vriendin kan imponeren en weer terug kan krijgen. Al doende krijgt hij andere dingen aan zijn hoofd. Samen met zijn andere Nerd-vriend.

Korte afleveringen, grappig en aanrader. Want even iets geheel anders dan vlotte Amerikaanse pubers.

Was hangt, bovenverdieping gestofzuigd, sollicitatie is weer verzonden, dusss..

Dag Martine Bijl

Las gisteren dat Martine Bijl is overleden. Schrok daar wel van, want in mijn ogen nog relatief jong. Ze oogde en deed ook altijd jeugdig.

Wat een fijne vrouw vond ik haar. Getalenteerd, heerlijk gevoel voor humor en een hele lange carriere.

Ze leek de ideale schoondochter bij het panel van Wie van de Drie. Maar maakte ook vertalingen van blijspellen, deed aan cabaret, zingen, acteerde, zelfs haar reclame's voor Hak waren kleine presentjes, presenteerde, hield van tuinieren, schrijven. Nou ja...wat ik al zei; veelzijdig.

Ze was het gezicht van Heel Holland Bakt en toen ze uit moest vallen door haar beroerte, stapte Andre van Duin in dat gat. Andere manier van humor (ook leuk) gebruikend, maar niet zo subtiel en elegant en to the point als Martine dat deed. Droog, heerlijk droog. 

Klauwen als een luiaard

Tijdens mijn reisje naar Breda zag ik op een station ergens een mooie jonge vrouw lopen. Alleen vond ik haar inenen minder charmant toen ik haar nagels zag.

Lang en gebogen als klauwen van een luiaard. En witgrijs gelakt. Zo leek ze nog meer op het beestje.

Hoe kan je wat "doen" met zulke lange nagels? Blijf je niet overal achter- en aanhaken? Hoe typ je iets op je smartphone (ok....ik zag dat ze dit met de zijkanten van haar duimen doet). Als je ergens jeuk hebt, dan lijkt me dit heel handig, maar ook uhm...jeuk in je ooghoek en je bent direct klaar voor een blinde-geleide hond.

Afbeelding van Michael Mosimann via Pixabay 

Enfin, vandaag mijn rondje Bless the House gedaan. En als extra 'taakje' ook de vloer in de huiskamer met een sopje van Groene Zeep gedweild. Wat ruikt dit heerlijk schoon. Lekker de deuren tegen elkaar open gezet, dan droogt het supersnel.

Ook maar direct mijn sollicitatietaak gedaan. Mijn CV weer wat opgepoetst, aangepast en gefine-tuned.

En net ging het alarm. De eerste maandag van een nieuwe maand. Nieuwe ronde, nieuw kansen. En even goed naar de Luiaard kijken, die met minimale inspanningen toch een maximaal fijn leven heeft. Helemaal zo lui nog niet. En wel met lekkere lange klauwen!

Ga de mijne zo direct maar heel kort knippen en vanavond 'moet' ik van mijzelf mijn voeten goed verzorgen. Nieuw lakje erop (dat geeft mij altijd een heel zomers gevoel) en goed voor mijn hielen zorgen. Want als je daaraan klauwen krijgt..brrrrr.

Badpakkentijd

Toen ik las hoe warm het vandaag zou worden, nam ik me voor als enige kledingstuk vandaag een badpak aan te doen. Die leuke met margrietjes erop.

Afbeelding van tina244 via Pixabay

En vooral vandaag als een soort vakantiedagje in te delen. Dus lekker lezen, laat ontbijtje buiten, onder de parasol en als het te heet werd, een kleine siesta binnen. (aka Netflixtijd). Realiseerde me heel goed dat het voor veel mensen niet zo onbezorgd is, want of nog kinderen in huis of ouders die zorg behoeven, of een roedeltje dieren die verzorging nodig hebben. Dus zie waar ik me nu niet druk over hoef te maken en wees verheugd.

Gisteren had ik het grasveldje al gemaaid en wat werk in  de tuin gedaan, dus vandaag hoefde er niets van mijzelf. (Ik dacht nog: haha...je HOEFT geen enkele dag iets. Meer. Helaas). Ook nog op het laatste ogenblik snel langs de bieb gefietst. En ja, op tijd afgestapt! Maar wilde geen nieuwe boeken mee, want er liggen er nog wat. Dus alleen een tijdschrift meegenomen. Voor tussendoor.

Maar de negatieve gedachten heb ik maar mijn hoofd uit laten waaien. Want dat - waaien - deed het wel en maakte dat het nog aangenaam was. Zag de pioenrozen per minuut grotere knoppen krijgen. En mijn New Dawnroos popt open in een roze wolk. Prachtig!

Nu ruik ik her en der barbeque's. Ook heel zomers.

Grappig dat sommige tv-programma's al een zomerstop hebben, dus ik mis op vrijdag Twee voor Twaalf. Pas in september weer te bekijken. Lekker hoor zo'n lange zomervakantie.

Zomervakantie. Nu al? Wat gaat de tijd snel lijkt het.

Ergeren vs in aktie komen

Schreef een tijdje terug over de rommel voor de deur door een container vol troep die troep aantrekt. Nu werd de container opgehaald, maar de losliggende vuilnis en het inmiddels ook vol met rotzooi zijnde winkelwagentje bleven staan, liggen en rondwaaien.

Nu kon ik natuurlijk de rest van de week me er nog aan ergeren vanachter mijn keukenraam, maar niemand anders en zeker niet de mensen die aan het verhuizen zijn gaan dit opruimen. Dus hoppa...na het een half dagje aan te hebben gekeken, mijn pasgeleegde dus volop plek hebbende klikko opengedaan, tuinhandschoenen aan en even snel alle losse eindjes bij elkaar gepakt en in mijn eigen klikko gedaan. Het winkelwagentje ga ik misschien morgen dan ook maar zelf naar de supermarkt brengen, want werkelijk; troep trekt troep aan en er kwam na een tijdje dus steeds meer bij.

Van de week heb ik denk ik bij buurtkinderen en kinderen van een andere buurt het predikaat 'zeikerd' of Heks van de straat gekregen, want ze hadden de Bouw-WC, de Dixi,  opengebroken, die er ook stond en er zat er al eentje op de pot. Kinderen mogen van mij lekker spelen, maar dingen kapotmaken dat vind ik niet door (mijn) de beugel kunnen en als er dan weer niemand is (waar is dat Village die een kind opvoedt als je 'm nodig hebt) die er wat van zegt, tsja...dan moet ik me niet staan ergeren, maar er wat aan doen.

Dus kinderen van de pot gerukt en gezegd dat dit zeker geen speelgoed was, dus ga lekker iets anders doen. Maar er is nooit een ouder van die kinderen in de buurt om eens te kijken wat ze uitspoken. Die verantwoording leggen ze bij een ouder broertje of zusje.

Voor die kinderen denk ik heel lekker. Kan je zo hard gillen als je wil en hahah...kijk wat leuk, mijn fietsje rijdt vanzelf...oeps tegen de auto's aan die geparkeerd staan. Leuk he. (Dat dit deuken kan geven, dat snap ik dat een kind van een jaartje of zes daar niet aan denkt. Alleen aan een leuk kloink-effect).

Wel kocht ik van die diepvries-ijsjes voor ze vandaag, want mochten ze zich vervelen, dan is het beter om stroop (ijs) om de mond te smeren dan te zeiken. Streng zijn als het nodig is, maar tegelijkertijd wel een warm hart blijven houden.