vrijdag 14 juni 2019

Erin en eruit

Gisteren begon de dag voorspoedig; alle taken gedaan en ik voelde me daardoor ook voldaan. Ik ben geen luiaard, maar doe wel degelijk iets.

(Ja..dat soort gevoelens; dat ik altijd iets moet DOEN om er te mogen zijn, niet zo productief).

Dus een gezonde lunch gemaakt, een lekker Surinaamse Sardines-salade met voor de bite nog extra bleekselderij erdoor.

Toch viel dit kennelijk niet goed want was blij dat ik op tijd de wc haalde. Dat was erin en hoppa aan de andere kant er weer uit. Ja, vis moet zwemmen, maar daar had ik toch andere beelden bij.

Daarna kakte (pun intended) de dag een beetje in. Begon het ook nog te regenen. Ik wilde eigenlijk gewoon veilig in bed liggen, onder een warm dekbedje, mijn darmen rommelden nog steeds, maar vond dat toch een beetje overdreven.

Dus maar op de bank naar een mooie Netflix documentaire over een lezing van Brené Brown gekeken. Over de kracht van kwetsbaarheid. En moed. Aanrader! Ondertussen een beetje verder gebreid aan een omslagdoek voor de schoonmoeder van mijn dochter.

Heb verleden jaar aardig wat van mevrouw Brown gelezen en bekeken via Tedx in het kader van mijn gesprekken bij een psycholoog. Haar boeken zijn altijd snel uitgeleend in onze bieb.


Het deed me beseffen dat ook ik weer terug in de Arena mag en moet stappen. Niet aan de zijlijn toekijken. Maar ook dat als ik me lichamelijk niet zo goed voel, ik wat liever mag zijn voor mijzelf. 

En niet pas wanneer ik in het plaatje pas wat ik kennelijk zelf heb geschilderd van iemand die een baan heeft, zelfstandig is, niet ziek, gezonde keuzes maakt op alle vlakken van het leven en oh ja, slank en aantrekkelijk is met een leuke partner. 




5 opmerkingen:

Anoniem zei

Ach. Een dagje rommeldarmen ruimt goed op en ja je bent goed genoeg, aan de zijlijn of in het veld. Leuk mens!

Anoniem zei

Mee eens, Vlasje.

izerina zei

Over "plaatjes maken"had Brené ook een goed stuk. Ik herkende eigen gedrag

Lot zei

Je ervaring met erin/eruit deed me even denken aan vroeger vriendje van dochter.
Die had dat altijd als hij sate at en ik kon hem niet aan zijn verstand peuteren dat het echt geen satesaus was wat een half uurtje later in de WC lag. Het zag er toch hetzelfde uit? Gelukkig was de liefde snel over tussen hen, wat een licht was dat.

Sylvia zei

Ondanks het teleurstellende resultaat, zou ik toch graag weten wat er in die Surinaamse salade zat. Klinkt interessant en lekker.