Weet nog goed hoe soms de stress maakte dat ik geen jota meer snapte van de formulierenbrij die een mens zoal in moet vullen. En val je onder bijzondere regelingen dan is de brij nog groter. Ook zonder de stress trouwens is dit al een kunst. Dus een diepe wens was toen al om de kennis die ik opdeed als ervaringsdeskundige, ooit eens terug te geven.
Maar ook gewoon weer op een kantoor zitten, met mensen, collega's te werken. Voor vol te worden aangezien, gewaardeerd te worden voor die paar uurtjes. Gezien te worden.
Heb er plezier in om na te denken wat ik aandoe, bijpassende oorbellen uit te zoeken of sokken als het nog frips is. Nieuwe setjes uit mijn kast maken. Dat maakt het ook al een leuke dag.
Dus als ik dan weer terugfiets (en nu durf ik ook zelfs bij het stoplicht - zonder stoepje waar mijn voet wat hoger kan staan - een beetje schuin in de fiets te hangen en zo snel op te kunnen stappen en weg te rijden alsof ik 'nergens' last van heb.) Dan voel ik me bijna normaal.
Echt heel erg fijn. Een mes wat aan twee kanten snijdt. Misschien dat ik binnenkort wel nog een dag erbij kan doen.
En...een kopje gewone zwarte koffie gedronken. Wat erin blijft. Joehei!
8 opmerkingen:
Wees trots op jezelf, alles vind uiteindelijk zijn weg, geloof daarin. Groetjes
Goed bezig, dus. Heel goed!
Zo mooi, je bloeit voorzichtig open!
Wat fijn dat je via het vrijwilligers werk je zulke grote stappen voor jezelf maakt.
Mooi dat je je wat beter voelt.. koffie is lekker!
En ook mooi dat je je zo nuttig voelt! Heerlijk!
Wat fijn! En dat je nare ervaringen nu positief kan gebruiken.
Wat heerlijk dat vrijwilligerswerk je zo'n goed gevoel geeft. Je doet iets voor een ander, en het leuke is dat het voor jou dus ook nog eens positief doorwerkt : )
Maar neem svp niet te veel hooi op je vork!
Een reactie posten