Te vaak teleurgesteld. Misschien eigenlijk wel in mijzelf. Of alweer te hoge verwachtingen van de vriendschap, die misschien niet verder ging dan het niveau van kennissen. Dat ik mijzelf ook niet zo'n goede vriendin, zus of tante vind. En me dus niet kan voorstellen waarom een ander mij uberhaupt leuk genoeg vindt om mee op te trekken. Vooral als ik lees dat sommigen Beste Vriendinnen hebben. Die status heb ik nooit gehaald. (Zie je wel...).
Dus trek trok ik me terug om dat te 'testen'. En uiteraard krijg ik dan altijd gelijk. Dat het heel lang stil aan de overkant blijft. Wat zeg ik? Mijn zus vond een betere zus (die eigenlijk volgens een vage DNA-test een achter-achter-achternichtje is, maar dat bomt niet) en daar paradeert ze overal mee op Feestboek. Ik ben wederom onzichtbaar.
Die tactiek (terugtrekken in je hol) leerde ik thuis. Maar ik heb ook geleerd dat het een vrij zinloze tactiek is. Want wat levert het uiteindelijk op?
Beter voor mij is het om wel aan te durven een veilig aantal mensen, die ik vertrouw, te vertellen wat er in mij omgaat. Dat doe ik hier ook al, maar dat is vrij anoniem. En redelijk veilig. En lang niet alles. Uiteraard. Of in de juiste chronologische volgorde.
Wat ik wel heb geleerd, door met vrienden daarover te praten, dat er in elke familie wel zaken zijn die het daglicht niet verdragen. Zaken waar je later misschien nog een leuk liedje over kan maken. Of een leuke comedy. Maar die op het moment dat het speelt helemaal niet zo om te lachen zijn. Want jij moet ermee omgaan.
Waarom zijn bepaalde zaken schaamtevol? Omdat dit in onze cultuur zo bepaald is? Vanuit je religie? Vanuit familie-waarden? Omdat je hebt geleerd daar nooit over te spreken omdat het een schande is? Dat doet 'men' niet? Men hangt geen vuile was buiten? Of veegt alles onder het kleed?
Waar verkopen ze die kleden trouwens?
Ikzelf was een wonderkind. Al 6 maanden na de trouwdag geboren en hoefde niet eens in de couveuse!
10 opmerkingen:
Een wonderkind was je, een wondermens....dat bén je.
Neem dat maar van mij aan.
Liefs,
Jeanneke.
'Al heb je er maar eentje. Eén goede vriend waar je altijd terecht kunt,' zegt ik altijd tegen mijn kinderen.
Wel Cellie vind je een toffe peer, en dat meen ik echt,
Voor zover als ik je ken, ben je een aardig lief en eerlijk mens..
je hoeft ook geen 100 vrienden te hebben, een paar, of zelfs een, is genoeg, en geheimen in de familie, ja hoor... ik denk bijna overal :-)
Ha lieve Cellie,
mooi, zoals jij je gedachten op "papier" hebt gezet en dank je wel dat wij het mogen lezen en erbij mogen zijn.
Moet voor jou toch ook een soort van troost zijn.
Ik doe gelukkig, ja echt! niet aan beste"vriendin", als tiener wel en ook een tijdje daarna nog.
Maar uiteindelijk denk ik toch dat ik alleen zélf mijn beste vriendin kan zijn...
Dagdag!
Groetjes van Marlou
.
Wonderkind gebleven, zo mooi, zo liefdevol, zo echt zo moederlijk zo Mensch. Dat hoeft niet weggestopt te worden.
In iedere familie komen wel dingen voor die niet echt door de beugel kunnen. Dat is nou eenmaal zo.
En als het je niet lukt om anderen echt nog te vertrouwen, dan is dat gewoon maar zo. Ik heb verschillende vriendinnen, maar tegen hun vertel ik ook niet alles en ik verwacht ook niet van ze dat zij dat wel doen.
Wees jij gewoon maar je liefdevolle en humoristische zelf. Je bent een goed mens.
Af en toe kijk je een film bij toeval. Zoals pas The Glass Castle op de Belgische tv. En dan zie je je eigen leven voorbij komen, maar ook weer niet zo erg als de film zelf. Heel erg aan te bevelen film naar het boek van Jeannette Walls.
Van wonderkind naar wondermens, jij. Je hoeft niet alles open te gooien, maar een kleed is nou ook weer niet nodig.
Dikke kus.
Ik vind je dapper.
En lief.
En absoluut de moeite waard.
x
Allemaal onzin, je ben gewoon een heel mooi mens! X
Een reactie posten