Dag lieve Nigel!

Het tuinprogramma van de BBC - Gardeners World - volg ik al jaren. Nog voor Monty Don hoofdtuinman was. Fijne man die Monty. Ook om naar te kijken. Ik keek al toen Geoff Hamilton nog hoofdtuinman was. Geoff die de R niet kon uitspreken. Fijne vent ook. Die oprecht van tuinieren hield. Van hem kreeg ik al jaren geleden het idee van The Jewel Garden. Veel planten met knalkleuren die passen in die omgeving. En die het daar ook goed doen. (Ben nog steeds bezig).

Nu heeft Monty 2 honden en hij heeft ze heerlijke namen gegeven, niet typische hondennamen, maar ze passen erg goed bij de honden. En bij Monty. Hij vertelde dat hij eigenlijk altijd honden heeft gehad.

Nigel is de ene hond en later kwam daar ook nog Nellie bij. Net als Nigel is Nellie ook een Golden retriever. Nigel houdt enorm van tennisballen. Altijd leuk om hem ermee te zien spelen in die mooie tuin.

En nu las ik her en der dat 11 mei Nigel is overleden. Hij is 12 geworden. Och....Moest ik toch even een traantje wegpinken. Heb niet eens een hond, noch een kat, maar ik zie heel goed de waarde van een huisdier. De onvoorwaardelijke liefde die ze je geven. Geen dubbele agenda's. En gezelschap. Vooral dat.

Maar ook, en dat zei Monty ook aan het eind van de Gardener's World aflevering van deze week, de vrolijkheid die ze meebrengen. En altijd even kunnen knuffelen bedenk ik me. Was ontroerd. Ook omdat ik dacht aan vrienden die dezelfde liefde voor hun huisdieren hebben. Mooi om te ervaren. En wat van te leren.

Hebben jullie een huisdier?

cc. Gardeners World Facebook Page

Blij dat ik gisteren, alhoewel ik nogal groggy en moe mijn bed uitrolde en het was nog 'laat' ook, me voornam om een aantal dingen te mogen. Niets moet!  Dus belde ik voor een betaalregeling Waterschap, deed mijn rondje Bless the House, hing de witte was lekker buiten en haalde die ook weer van de lijn en vouwde alles netjes op en hoppa...in de kast - geen Mount Washmore hier. En mondkapje gemaakt. Tussendoor de slopen even gestreken die ik had gewassen. Oh heerlijke ordelijke stapeltjes. Iets wat ik wel goed kan.

Jemig...nog best een aardig rijtje met gedane zaken. Ondanks vol hoofd.

Het maken van mondkapjes deed me even terug in de tijd duiken. Ons eerste kind zou in het ziekenhuis geboren worden (te klein thuis, 1 slaapkamer en manlief vertrouwde alleen het ziekenhuis en een medische indicatie dus dan bleef thuisbevallen een non-optie) en dus keek ik naar mijn niet bestaande nachthemden (oude T-shirts) en maakte, uit armoede, van een oud laken en zelfgemaakte biaisbandjes een nachthemd. Toen al wilde ik niet in de schulden komen. En was ik eenverdiener, dus alles kon net financieel. Maar wat voelde ik me eenzaam. Oh ja...ook omdat mijn hele familie mijn huwelijk afkeurde. Niks geen fijne zwangerschap met ondersteuning van je moeder. Het zal wel niet echt zijn dat huwelijk. Gedoemd te mislukken. Hij gaat toch bij je weg als hij de papieren heeft.

Geef ik mijzelf maar een aai!

En denk aan vrienden met een hond of kat. Zo heerlijk.