Zuster!

Vroeger hadden verpleegkundigen de naam 'zuster' en hadden ze kapjes op en een spierwit uniform. Geen broek, maar een rok of jurk. Herkenbaar door dat kapje ook en het hield het haar uit het gezicht. En altijd van die witte platte veterschoenen. Die zo piepten op de vloeren.

Toen ik als kind in het ziekenhuis lag, riep je om de zuster. Zuster, zuhusterrrr!!!
Alarmknopjes waren er nog niet. Wekenlang alleen op een kamertje gelegen. Op de kinderafdeling, wat betekende dat er geen kind op bezoek mocht komen. Dat mocht niet in de jaren zestig. Of met wat ik toen had - dat kan ook natuurlijk.

Zuster Klivia kennen de meeste mensen van mijn generatie wel. Dat was een leuke zuster. En ze hield ook nog van planten en bloemen:

Hoop dat de huidige gezondheidscrisis het vak van 'zuster' of verpleegkundige hoe ze nu heten weer in een beter daglicht brengt. Bij mij was dat het altijd al, maar kennelijk in de politiek niet. Want bezuinigen op de zorg, minder handen aan het bed, dat kon allemaal. Want de zorg dat werd een verdienmodel.

Hoop dat we hierna daar wel klaar mee zijn. Een paar minuten applaudiseren is niet genoeg.