Had mijn groenten al gesneden en schoongemaakt om ze daarna te kunnen wokken, maar bedacht dat ik nog niet eens even een ommetje had gemaakt. Maar ik WIL helemaal geen ommetje. Stom. Doelloos lopen. Nee...GAAAN! Nu.
Toen bedacht ik dat ik ondertussen, zoals veel van mijn lezers al eerder aanraden, naar een podcast of muziekje kon luisteren. Al lopende.
Dus deed de oortjes van mijn zakelijke telefoon in mijn eigen telefoon (de oortjes die ik heb zijn nogal waardeloos en verlies ik telkens), schoenen aan, jas aan en gaaaaaaaan. Oh ja..eerst Podcast opzoeken om te beluisteren. De Krokante Leesmap dit keer.
Verloor ook deze oortjes tientallen malen en bedacht dan dat die draadloze oortjes echt niets voor mij zouden zijn. Uit je oor is direct kwijt. Of met Ductape vastplakken. Zo dwalen mijn gedachten alweer lekker af, maar Marcel en zijn clubje was aardig op dreef.
Zo hoorde ik dat Noortje van de Krokante Leesmap was afgewezen om een luisterboek in te spreken voor blinden en toen reageerde iemand in de uitzending, dat hij haar wel zag zitten als luisterstem. En zo kwamen ze op Vincent Bijlo, de Nationale Blinde zeg maar en die vond hij helemaal niets. Hij buit zijn handicap teveel uit. Vrijwel alle blinden zagen dat zo. Hij was ook blind.
Lekker droogkloterig allemaal en voor ik het wist stond ik voor de voordeur en kon het weekend beginnen.
4 opmerkingen:
Ik doe het koordje van mijn oordopjes niet over mijn jas maar eronder en als ik geen jas draag onder mijn shirt. Ik verlies ze dan ook nog weleens hoor, maar wel minder vaak.
Ik heb een keer een draadloze koptelefoon gekregen en daar ben ik zo superblij mee. Ik kon geen oordopjes verdragen in die rare oren van mijn. En er is zoveel om lekker naar te luisteren.
Ik verlies de oortjes niet, ik heb kleine dopjes gebruikt en het gaat nu wel beter. Want het ging pijn doen. Binnen heb ik mijn koptelefoon. Eigenlijk zou ik mijn oorbellen uit moeten doen want die zitten een beetje in de weg. Maar geweldig geluid ook. Ik luister naar een luisterboek! Nooit gedacht dat ik dat nu al zou gaan doen. Je leeft je in en loopt zonder dat je er erg in hebt.
Ik gebruik ook sinds een week of twee podcasts tijdens het lopen. Ik vind het wandelen daardoor 42% leuker.
Soms moet ik om een stukje podcast grinniken, onderweg. Of breed glimlachen. Dat zal er vast wel een beetje raar uit zien voor de mensen die ik tegenkom, maar dat kan me dan niet schelen. Misschien steekt mijn glimlach ze zelfs wel aan?
Hoe dan ook, het wandelen is leuker. Ik wens jou ook veel plezier!
Een reactie posten